Fiction has its historical and cult

Fiction has its historical and cultural dimensions; if fiction seems to be universally present in the lives of all human beings, it nevertheless assumes different forms in different ages and different societies. It seems clear that myths the fictions of a non-literate culture operate differently from the fictional element in Charles Dicken’s Dombey and son(1847-8) or Salman Rushdie’s The Satanic Verse (1988). This last example also serves to remind us that the connections between fiction and the world may not only be complex but may vary from reader to reader or culture to culture.
In their book Truth, Fiction, and Literature: A Philosophical Perspective, Peter Lamarque and Stein Haugom Olsen provide us with a number of useful distinctions with which to approach this complex topic. First, they differentiate between what they call the ‘object’ and the ‘description’ sense of the term ‘fiction’ , arguing that a fictional character is a fiction in the object sense while a work of fiction is a fiction in the description sense:
To say of a thing that it is fictional is to suggest that it does not exist, the implied association being between what is fictional and what is unreal. To say of a description that it is fictional is to suggest that it is not true, the implied association being between what is fictional and what is false. (lamarque and olsen 1994, 16)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิยายมีมิติของประวัติศาสตร์ และวัฒนธรรม ถ้านิยายน่าจะ เป็นแพร่หลายอยู่ในชีวิตของมนุษย์ทั้งหมด มันยังคงสันนิษฐานกันต่างวัยและสังคมที่แตกต่างกัน เหมือนชัดเจนว่า ตำนาน fictions ของวัฒนธรรมไม่ใช่ literate ดำเนินการแตกต่างจากองค์สมมติในชาร์ลส์ Dicken Dombey และ son(1847-8) หรือ Salman Rushdie ข้ออำมหิต (1988) ตัวอย่างล่าสุดนี้ยังทำหน้าที่เพื่อเตือนให้เราทราบว่า การเชื่อมต่อระหว่างนิยายและโลกเท่านั้นที่ไม่ซับซ้อน แต่อาจแตกต่างจากเครื่องอ่านอ่าน หรือวัฒนธรรมกับวัฒนธรรม ในหนังสือความจริง นิยาย และวรรณกรรม: มุม มองปรัชญา A ปีเตอร์ Lamarque และโอ ลเซ็น Haugom สไตน์ให้เรา มีความเป็นประโยชน์ซึ่งวิธีการนี้หัวข้อที่ซับซ้อนขึ้น ครั้งแรก พวกเขาแตกต่างระหว่างสิ่งที่พวกเขาเรียก 'วัตถุ' และความ 'คำอธิบาย' คำ 'นิยาย' โต้เถียงอักขระสมมติว่า เป็นนิยายในแง่วัตถุขณะทำงานของนิยาย นิยายในแง่รายละเอียด: การพูดเป็นสิ่งที่ เป็นสมมติได้แนะนำว่า มันไม่มีอยู่ สมาคมโดยนัยระหว่างสิ่งสมมติและสิ่งลวงตา การกล่าวของคำอธิบายว่า เป็นสมมติคือการ แนะนำว่า มันไม่เป็นความจริง สมาคมโดยนัยระหว่างสมมติคืออะไรและสิ่งที่เป็นเท็จ (lamarque และโอลเซ็น 1994, 16)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิยายมีขนาดทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของตน ถ้านิยายน่าจะเป็นที่แพร่หลายอยู่ในชีวิตของมนุษย์ทุกคนก็ยังคงถือว่ารูปแบบที่แตกต่างกันในทุกเพศทุกวัยที่แตกต่างกันและสังคมที่แตกต่างกัน ดูเหมือนว่าชัดเจนว่าตำนานวรรณกรรมของวัฒนธรรมที่ด้อยการศึกษาการดำเนินงานที่แตกต่างจากองค์ประกอบละครในชาร์ลส์ Dicken ของ Dombey และลูกชาย (1847-8) หรือซัลแมนรัชของนรกกลอน (1988) ตัวอย่างสุดท้ายนี้ก็จะทำหน้าที่เตือนเราว่าการเชื่อมต่อระหว่างนิยายและโลกอาจไม่เพียง แต่มีความซับซ้อน แต่อาจแตกต่างจากผู้อ่านให้ผู้อ่านหรือวัฒนธรรมวัฒนธรรม.
ในหนังสือของพวกเขาจริงนิยายและวรรณกรรม: ปรัชญามุมมองปีเตอร์ Lamarque และ สไตน์ Haugom Olsen ให้เรามีจำนวนของความแตกต่างที่มีประโยชน์ที่จะเข้าใกล้เรื่องที่ซับซ้อนนี้ ครั้งแรกพวกเขาแตกต่างระหว่างสิ่งที่พวกเขาเรียกว่า 'วัตถุ' และ 'คำอธิบาย' ความรู้สึกของคำว่า 'นิยาย' เถียงว่าสวมบทบาทเป็นนิยายในความรู้สึกของวัตถุในขณะที่การทำงานของนิยายเป็นนิยายในความหมายคำอธิบาย:
ที่จะบอกว่าของสิ่งที่มันเป็นตัวละครคือการแสดงให้เห็นว่ามันไม่ได้อยู่ที่การเชื่อมโยงโดยนัยเป็นระหว่างสิ่งที่เป็นตัวละครและสิ่งที่เป็นจริง ที่จะบอกว่าคำอธิบายว่ามันเป็นตัวละครคือการแสดงให้เห็นว่ามันไม่เป็นความจริงซึ่งเป็นสมาคมโดยนัยเป็นระหว่างสิ่งที่เป็นตัวละครและสิ่งที่เป็นเท็จ (Lamarque และ olsen 1994, 16)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นิยายมีประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมมิติ ถ้านิยายดูเหมือนจะสามารถอยู่ในชีวิตของมนุษย์ทั้งหมด แต่ถือว่ารูปแบบต่าง ๆ ในวัยที่แตกต่างกัน และสังคมที่แตกต่างกันดูเหมือนจะชัดเจนว่า ความเชื่อของกลุ่มชนวัฒนธรรมงานวรรณกรรมเยาวชนที่ไม่แตกต่างจากธาตุรู้ข้อมูลของชาร์ลส์ ดิคเกน dombey และลูกชาย ( 1847-8 ) หรือ ซัลแมน รัชดี เป็นกลอนของซาตาน ( 1988 ) ตัวอย่างล่าสุดนี้ยังทำหน้าที่เพื่อเตือนเราว่า การเชื่อมต่อระหว่างนิยาย และโลกอาจจะไม่เพียง แต่จะซับซ้อน แต่อาจแตกต่างจากเครื่องอ่านจะอ่านวัฒนธรรมหรือวัฒนธรรม .
ในความจริง หนังสือของนิยายและวรรณกรรม : มุมมองเชิงปรัชญา และ ปีเตอร์ lamarque Stein haugom โอลเซ่นให้กับเราจำนวนของความแตกต่างที่เป็นประโยชน์ซึ่งแนวทางหัวข้อที่ซับซ้อนนี้ ครั้งแรกที่พวกเขาแยกความแตกต่างระหว่างสิ่งที่พวกเขาเรียกว่า ' วัตถุ ' และ ' รายละเอียด ' ความรู้สึกของคำว่า " นิยาย "เถียงว่าตัวละครเป็นนิยายในวัตถุความรู้สึกในขณะที่งานของนิยาย เป็นนิยายในรายละเอียดของความรู้สึก :
พูดในสิ่งที่มันเป็นสมมติ เพื่อชี้ให้เห็นว่า มันไม่ได้อยู่ที่อะไร ( สมาคมอยู่ระหว่างตัวละครและสิ่งที่ไม่ใช่ของจริง พูดในรายละเอียดว่าเป็นสมมุติ คือว่ามันเป็นเรื่องไม่จริงโดยนัยสมาคมอยู่ระหว่างสิ่งที่เป็นสมมติอะไรคือเท็จ ( lamarque Olsen 1994 และ 16 )