European politics (notably at the n

European politics (notably at the national level) then applied that analysis to the causes of the
Greek debt crisis, its solutions, and its implications on the future of European institutions.
Historical institutionalism mediates the debate between functionalists and
intergovernmentalists over European integration. Historically, functional integration has
advanced, but it has been the result of intergovernmental bargaining. However,
intergovernmentalism does not sufficiently explain why Member State interests shift over time.
Thus, historical institutionalist scholarship is compelling because it recognizes that political
development “must be understood as a process that unfolds over time” and that institutions –
“formal rules, policy structures, or norms” – help determine the viewpoints of rational actors
within the European system (Pierson, 1996, 126).
The emphasis on institutions also helps explain the role of “soft,” cultural factors in
decision making, since cultural norms are a type of institution. However, it accepts that leaders
ultimately make decisions – as reflected in the intergovernmental bargaining that Europe has
seen between Angela Merkel and Nicolas Sarkozy, with Herman Van Rompuy and José Manuel
Barroso playing secondary roles – and that their interests will be determined by the resources and
constraints of their positions, such as the need to satisfy national electorates.
This does not presuppose the likelihood that Chief of Government preferences can
change over time, or the role that European institutions can play in creating unintended
consequences for Member States – which ultimately explains how European integration has been
achieved in incremental steps that do not present egregious attacks on Member State sovereignty.
Given the advantages of these nuances, my research and analysis of the causes of the
Greek debt crisis, the policies that have been adopted to manage it, and the institutional reforms

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเมืองยุโรป (โดยเฉพาะในระดับชาติ) จากนั้นใช้วิเคราะห์ว่าสาเหตุของการวิกฤตหนี้กรี ละลาย และเป็นผลกระทบในอนาคตของสถาบันยุโรปประวัติศาสตร์ institutionalism mediates โต้วาทีระหว่าง functionalists และintergovernmentalists รวมยุโรป ในอดีต รวมการทำงานได้ขั้นสูง แต่ได้มีผลต่อราคาว่าด้วย อย่างไรก็ตามintergovernmentalism ไม่พออธิบายทำไมรัฐสมาชิกสนใจกะเวลาศึกษาประวัติศาสตร์ institutionalist จึงน่าสนใจ เพราะรู้ว่าการเมืองพัฒนา "ต้องเข้าใจเป็นกระบวนการที่เปิดออกเวลา" และ สถาบันที่ –"กฎอย่างเป็นทางการ โครงสร้างนโยบาย หรือบรรทัดฐาน" – ช่วยกำหนดมุมมองของนักเหตุผลภายในระบบยุโรป (ก้อง 1996, 126)เน้นสถาบันยังช่วยอธิบายบทบาทของ "นุ่มนวล ปัจจัยทางวัฒนธรรมตัดสิน เนื่องจากบรรทัดฐานทางวัฒนธรรมมีสถาบันประเภทนี้ อย่างไรก็ตาม จะยอมรับที่ผู้นำในที่สุด ทำให้ตัดสินใจเป็นการสะท้อนในต่อว่าด้วยราคาที่ยุโรปมีเห็นระหว่างเกลา และ Nicolas จม กับ Herman Van Rompuy José มานูเอลBarroso เล่นบทบาทรอง – และที่สนใจของพวกเขาจะถูกกำหนด โดยทรัพยากร และข้อจำกัดของตำแหน่งของพวกเขา เช่นต้องตอบสนองชาติ electoratesนอกจากนี้นี้ไม่ presuppose โอกาสที่สามารถกำหนดลักษณะหัวหน้ารัฐบาลเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา หรือบทบาทที่สถาบันยุโรปสามารถเล่นในการสร้างไม่ได้ตั้งใจผลกระทบสำหรับรัฐสมาชิก – ในที่สุด อธิบายวิธียุโรปรวมได้ประสบความสำเร็จในขั้นตอนเพิ่มเติมที่ปัจจุบันโจมตีอย่างมหันต์ในอำนาจอธิปไตยของรัฐสมาชิกรับข้อดีของนี้ การวิจัย และวิเคราะห์สาเหตุของการวิกฤตหนี้กรี นโยบายที่ถูกนำมาใช้ในการจัดการ และการปฏิรูปสถาบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเมืองยุโรป (โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระดับชาติ) แล้วนำมาประยุกต์ใช้ในการวิเคราะห์ว่าสาเหตุของ
วิกฤตหนี้กรีกการแก้ปัญหาของตนและความหมายของมันเกี่ยวกับอนาคตของสถาบันยุโรป.
institutionalism ประวัติศาสตร์ไกล่เกลี่ยอภิปรายระหว่าง functionalists และ
intergovernmentalists มากกว่าการรวมยุโรป ประวัติศาสตร์บูรณาการการทำงานได้
สูง แต่จะได้รับผลของการเจรจาต่อรองระหว่างรัฐบาล อย่างไรก็ตาม
Intergovernmentalism ไม่พออธิบายได้ว่าทำไมผลประโยชน์ของรัฐสมาชิกเปลี่ยนไปตามกาลเวลา.
ดังนั้นทุนการศึกษา institutionalist ประวัติศาสตร์เป็นที่น่าสนใจเพราะตระหนักดีว่าการเมือง
พัฒนา "ต้องเข้าใจว่าเป็นกระบวนการที่แผ่ออกไปในช่วงเวลา" และว่าสถาบัน -
"กฎอย่างเป็นทางการโครงสร้างนโยบาย หรือบรรทัดฐาน "- ช่วยในการกำหนดมุมมองของนักแสดงที่มีเหตุผล
. ภายในระบบยุโรป (เพียร์สัน 1996, 126)
เน้นการสถาบันนอกจากนี้ยังช่วยอธิบายบทบาทของ" นุ่ม "ปัจจัยทางวัฒนธรรมใน
การตัดสินใจตั้งแต่บรรทัดฐานทางวัฒนธรรมประเภท ของสถาบันการศึกษา แต่ก็ยอมรับว่าเป็นผู้นำ
ในที่สุดทำให้การตัดสินใจ - ตามที่สะท้อนให้เห็นในการเจรจาต่อรองระหว่างรัฐบาลว่ายุโรปได้
เห็นระหว่าง Angela Merkel และนิโคลัสซาร์โกซีกับเฮอร์แมนแวน Rompuy และโฮเซ่มานูเอล
บาร์โรโซเล่นบทบาทรอง - และที่สนใจของพวกเขาจะถูกกำหนดโดยทรัพยากรและ
ข้อ จำกัด ของตำแหน่งของพวกเขาเช่นความต้องการที่จะตอบสนองความ electorates ชาติ.
นี้ไม่ได้ส่อโอกาสที่ประธานของการตั้งค่ารัฐบาลสามารถ
เปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลาหรือบทบาทที่สถาบันยุโรปสามารถเล่นในการสร้างที่ไม่ได้ตั้งใจ
ผลที่ตามมาสำหรับประเทศสมาชิก - ซึ่งในที่สุดจะอธิบายถึงวิธีการ การบูรณาการยุโรปได้รับการ
ประสบความสำเร็จในขั้นตอนที่เพิ่มขึ้นที่ไม่ได้นำเสนอการโจมตีอย่างมหันต์ในรัฐสมาชิกอธิปไตย.
ได้รับข้อได้เปรียบของความแตกต่างเหล่านี้การวิจัยและการวิเคราะห์สาเหตุของฉัน
วิกฤตหนี้กรีกนโยบายที่ได้รับการรับรองการจัดการและ การปฏิรูปสถาบัน