Types of interventionIn Celli 1984,

Types of intervention
In Celli 1984, the control group received no respiratory treatment
(n = 44); the first intervention group received intermittent positive
pressure breathing therapy (IPPB) at a pressure of 15 cm H2O
for 15 minutes, four times daily (n = 45); the second intervention
group received incentive spirometry (IS) with a visual signal to
indicate that the volume goal was met (a 3 sec breathhold signal
was used to sustain maximal inspiration) four times daily (n =
42); and the third intervention group undertook deep breathing
exercises (DBE) under supervision for 15minutes, four times daily
(n = 41). All treatments were applied for aminimum of 10 breaths
at volumes ranging from 100 to 1800 ml, starting at one half of
the preoperative VC until at least 70% of the VC was achieved.
In the Craven 1974 study the interventions were IS (n = 35) versus
preoperative physiotherapy (twice a day, or more frequently
if clinically indicated) (n = 35). Patients in the IS group received
no chest physiotherapy but they received preoperative instructions
about how to use the spirometer and practised using it. Postoperatively
the IS group was encouraged to use the machine at least 10
times each hour for the first five postoperative days.
In the Dohi 1978 study the intervention groups were: (1) deep
breathing using an incentive spirometric three-ball, flow-measuring
device (Triflo), for five consecutive postoperative days five
times every hour for about eight waking hours daily (n = 34, of
whomonly 23 underwent upper abdominal surgery); and (2) standard
episodic IPPB (0.5 ml of a solution (Bronkosol) containing
isoetharine hydrochloride and phenylephrine hydrochloride and
4.5 ml of saline) as the control group (n = 30, of whom only 13
underwent upper abdominal surgery). Each treatment lasted 15
minutes, averaging four treatments per day.
In theHall 1991 study, patients received an Airx incentive spirometer
fitted with a one-way valve (Airlife Inc, California, USA)
which the patients were initially instructed on the use of (n = 431)
(patients were encouraged to take slow maximal inspirations and
to hold each breath for as long as possible) or chest physiotherapy
(CP) (n = 445): 115 (IS) and 104 (CP); upper transverse or
oblique incision: 129 (IS) and 116 (CP); upper vertical incision:
37 (IS) and 55 (CP).
In Hall 1996, patients were randomized to receive either deep
breathing therapy, where they were seen once and encouraged to
take 10 deep breaths each hour, or IS, where they were provided
with a laminated information sheet and an Airx incentive spirometer
fitted with a one-way valve (Airlife Inc, California, USA) that
they used at least 10 times each hour by taking slow maximal inspirations
and holding each breath for as long as possible.
In Jung 1980, one group was prescribed IPPB (n = 36) set at 15
cm H2O; the second group was prescribed resistance breathing
used as often as possible (using a blow glove) (n = 45); and the
third group was prescribed sustained maximal inhalations using
an incentive spirometer (Spirocare) (n = 45) with a preset volume
goal between 1400 and 1750 ml, which was to be held for three
seconds using the breath-hold signal incorporated into the spirometer.
All patients received instructions on the use of the assigned
device. Each treatment was undertaken four times daily, spread
Incentive spirometry

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชนิดของการแทรกแซงในปี 1984 Celli กลุ่มควบคุมได้รับรักษาไม่หายใจ(n = 44); แทรกแซงของกลุ่มแรกได้รับไม่ต่อเนื่องบวกความดันการหายใจบำบัด (IPPB) ที่ความดัน 15 cm H2O15 นาที 4 ครั้งทุกวัน (n = 45); แทรกแซงสองกลุ่มแผนงานสิทธิประโยชน์ spirometry (IS) ด้วยสัญญาณภาพไปที่ได้รับระบุว่า เป้าหมายปริมาณที่พบ (3 sec breathhold สัญญาณใช้หนุนแรงบันดาลใจสูงสุด) เวลาสี่วัน (n =42); และกลุ่มที่สามแทรกแซง undertook หายใจลึกออกกำลังกาย (DBE) ภายใต้การดูแลสำหรับ 15minutes, 4 ครั้งทุกวัน(n = 41) การรักษาทั้งหมดถูกนำไปใช้สำหรับ aminimum หายใจ 10ในปริมาณตั้งแต่ 100 ml 1800 ราคาเริ่มต้นที่หนึ่งครึ่งVC preoperative จนกว่าอย่างน้อย 70% ของ VC ที่สำเร็จในการศึกษา Craven 1974 มาตรการมี IS (n = 35) เทียบกับกายภาพ preoperative (สามี หรือเพิ่มเติมบ่อยครั้งถ้าบ่งชี้ทางคลินิก) (n = 35) ผู้ป่วยในกลุ่ม IS ที่ได้รับกายภาพไม่มีหน้าอกแต่พวกเขาได้รับคำแนะนำ preoperativeเกี่ยวกับวิธีการใช้ spirometer และปฏิบัติใช้ Postoperativelyกลุ่ม IS ได้สนับสนุนให้ใช้เครื่องจักรน้อย 10เวลาแต่ละชั่วโมงในการผ่าตัดวันแรก 5ในการศึกษา Dohi 1978 กลุ่มแทรกแซงได้: ลึก (1)หายใจโดยใช้การจูงใจ spirometric 3 ลูก วัดกระแสอุปกรณ์ (Triflo), ห้าวันติดต่อกันในการผ่าตัด 5เวลาทุก ๆ ชั่วโมงชั่วโมงที่ตื่นประมาณแปดวัน (n = 34 ของwhomonly 23 รับการผ่าตัดช่องท้องด้านบน); และมาตรฐาน (2)episodic IPPB (0.5 ml ของโซลูชั่น (Bronkosol) ที่ประกอบด้วยisoetharine ไฮโดรคลอไรด์และ phenylephrine ไฮโดรคลอไรด์ และ4.5 ml ของน้ำเกลือ) เป็นกลุ่มควบคุม (n = 30 เพียง 13 คนรับการผ่าตัดช่องท้องส่วนบน) แต่ละการรักษากินเวลา 15นาที หาค่าเฉลี่ยการรักษา 4 วันละในการศึกษา theHall 1991 ผู้ป่วยได้รับการ Airx จูงใจ spirometerมีวาล์วทางเดียว (Airlife Inc แคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา)ซึ่งเริ่มแรกผู้ป่วยได้รับคำแนะนำการใช้ (n = 431)(ผู้ป่วยที่ต้องทำการโลดแล่นสูงสุดช้าลง และเก็บทุกลมหายใจนานที่สุด) หรือกายภาพหน้าอก(CP) (n = 445): 115 (IS) และ 104 (CP); ขวางด้านบน หรือแผล oblique: 129 (IS) และ 116 (CP); แผลแนวตั้งด้านบน:37 (IS) และ 55 (CP)ในปี 1996 ฮอลล์ ผู้ป่วยได้ randomized รับลึกอย่างใดอย่างหนึ่งหายใจบำบัด ที่พวกเขาได้เห็นครั้งเดียว และขอแนะนำลึก ๆ 10 หรือแต่ละชั่วโมง IS ที่พวกเขาได้แผ่นงานข้อมูลเคลือบและ spirometer จูงใจ Airxมีวาล์วทางเดียว (Airlife Inc แคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา) ที่พวกเขาใช้เวลา 10 ชั่วโมงแต่ละ โดยการโลดแล่นสูงสุดช้าและเก็บทุกลมหายใจนานที่สุดในปี 1980 Jung กลุ่มหนึ่งถูกกำหนด IPPB (n = 36) 15cm H2O กลุ่มที่สองถูกกำหนดความต้านทานต่อการหายใจใช้บ่อยที่สุด (ใช้ถุงมือระเบิด) (n = 45); และกลุ่มที่สามถูกกำหนด sustained inhalations สูงสุดโดยใช้spirometer การจูงใจ (Spirocare) (n = 45) ด้วยปริมาณที่กำหนดไว้ล่วงหน้าเป้าหมายระหว่าง 1750 และ 1400 ml ซึ่งจะจัดขึ้นใน 3ใช้สัญญาณระงับลมหายใจวินาทีรวมเป็น spirometerผู้ป่วยทั้งหมดได้รับคำแนะนำการใช้ของที่กำหนดอุปกรณ์ ทรีตเมนท์ดำเนิน 4 ครั้งทุกวัน แพร่กระจายSpirometry งานสิทธิประโยชน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประเภทของการแทรกแซง
ใน Celli ปี 1984 กลุ่มควบคุมไม่ได้รับการรักษาระบบทางเดินหายใจ
(n = 44); กลุ่มแรกที่ได้รับการแทรกแซงต่อเนื่องบวก
ดันการรักษาด้วยการหายใจ (IPPB) ที่ความดัน 15 ซม. H2O
15 นาทีสี่ครั้งต่อวัน (n = 45); การแทรกแซงของสอง
กลุ่มได้รับ spirometry แรงจูงใจ (IS) ที่มีสัญญาณภาพเพื่อ
แสดงให้เห็นว่าเป้าหมายปริมาณก็พบ (3 วินาทีสัญญาณ breathhold
ถูกใช้ในการรักษาแรงบันดาลใจสูงสุด) สี่ครั้งต่อวัน (n =
42); และกลุ่มที่สามเข้ามารับการแทรกแซงการหายใจลึก
การออกกำลังกาย (DBE) ภายใต้การดูแลสำหรับ 15minutes สี่ครั้งต่อวัน
(n = 41) การรักษาทั้งหมดถูกนำมาใช้สำหรับ aminimum ของ 10 ครั้ง
ที่ไดรฟ์ตั้งแต่ 100-1,800 มลเริ่มต้นที่เพียงครึ่งหนึ่งของ
VC ก่อนผ่าตัดอย่างน้อยก็จนกว่า 70% ของ VC ก็ประสบความสำเร็จ.
ในขี้ขลาด 1974 การศึกษาการแทรกแซงก็เป็น (n = 35 ) เมื่อเทียบกับ
กายภาพบำบัดก่อนผ่าตัด (วันละสองครั้งหรือบ่อยกว่านั้น
หากระบุคลินิก) (n = 35) ผู้ป่วยในกลุ่มที่ได้รับ
การรักษาทางกายภาพบำบัดหน้าอกไม่มี แต่พวกเขาได้รับคำแนะนำก่อนการผ่าตัด
เกี่ยวกับวิธีการใช้ spirometer และฝึกใช้มัน หลังผ่าตัด
เป็นกลุ่มได้รับการสนับสนุนที่จะใช้เครื่องอย่างน้อย 10
ครั้งในแต่ละชั่วโมงสำหรับห้าวันแรกหลังการผ่าตัด.
ใน Dohi 1978 การศึกษากลุ่มแทรกแซงมีดังนี้ (1) ลึก
หายใจโดยใช้แรงจูงใจสมรรถภาพสามลูกไหลวัด
อุปกรณ์ (Triflo) เป็นเวลาห้าวันหลังการผ่าตัดติดต่อกันห้า
ครั้งทุกชั่วโมงประมาณแปดชั่วโมงตื่นทุกวัน (n = 34 ของ
whomonly 23 ได้รับการผ่าตัดช่องท้องส่วนบน); และ (2) มาตรฐาน
หลักการ IPPB (0.5 มล. ของการแก้ปัญหา (Bronkosol) ที่มี
ไฮโดรคลอไร isoetharine และไฮโดรคลอไร phenylephrine และ
4.5 มิลลิลิตรน้ำเกลือ) ในขณะที่กลุ่มควบคุม (n = 30 คนเพียง 13
ได้รับการผ่าตัดช่องท้องส่วนบน) การรักษาแต่ละกินเวลา 15
นาทีเฉลี่ยสี่การรักษาต่อวัน.
ใน theHall 1991 การศึกษาผู้ป่วยที่ได้รับแรงจูงใจ Airx spirometer
ติดตั้งวาล์วทางเดียว (Airlife Inc, แคลิฟอร์เนียสหรัฐอเมริกา)
ซึ่งผู้ป่วยที่ได้รับการสอนในขั้นแรกในการใช้ (n = 431)
(ผู้ป่วยที่ได้รับการสนับสนุนที่จะใช้แรงบันดาลใจสูงสุดช้าและ
การกลั้นลมหายใจให้นานที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ในแต่ละครั้ง) หรือกายภาพบำบัดหน้าอก
(CP) (n = 445): 115 (IS) และ 104 (CP); ขวางบนหรือ
แผลเฉียง: 129 (IS) และ 116 (CP); แผลแนวตั้งบน:
. 37 (IS) และ 55 (CP)
ในฮอลล์ปี 1996 ผู้ป่วยที่ได้รับการสุ่มให้ได้รับลึก
การรักษาด้วยการหายใจที่พวกเขาได้เห็นเพียงครั้งเดียวและการสนับสนุนให้
ใช้เวลา 10 หายใจลึกทุกชั่วโมงหรือที่พวกเขามีให้
ด้วยแผ่นลามิเนตข้อมูลและแรงจูงใจ Airx spirometer
ติดตั้งวาล์วทางเดียว (Airlife Inc, แคลิฟอร์เนียสหรัฐอเมริกา) ว่า
พวกเขาจะใช้เวลาอย่างน้อย 10 ครั้งในแต่ละชั่วโมงโดยการแรงบันดาลใจสูงสุดช้า
และกลั้นหายใจให้นานที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ในแต่ละ.
ใน Jung 1980 กลุ่มหนึ่งถูกกำหนด IPPB (n = 36) ตั้งอยู่ที่ 15
ซม. H2O; กลุ่มที่สองถูกกำหนดต้านทานหายใจ
ใช้เป็นมักจะเป็นไปได้ (โดยใช้ระเบิดถุงมือ) (n = 45); และ
กลุ่มที่สามถูกกำหนด Inhalations สูงสุดอย่างยั่งยืนโดยใช้
แรงจูงใจ spirometer (Spirocare) (n = 45) มีปริมาณที่กำหนดไว้ล่วงหน้า
เป้าหมายระหว่าง 1,400 และ 1,750 มล. ซึ่งจะจัดขึ้นเป็นเวลาสาม
วินาทีโดยใช้สัญญาณลมหายใจไว้รวมเข้า spirometer .
ผู้ป่วยทุกคนได้รับคำแนะนำเกี่ยวกับการใช้ที่ได้รับมอบหมาย
อุปกรณ์ การรักษาแต่ละคนได้ดำเนินการครั้งที่สี่ในชีวิตประจำวันการแพร่กระจาย
spirometry จูงใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเภทของการแทรกแซง
ใน celli 1984 , กลุ่มควบคุมได้รับการรักษาระบบทางเดินหายใจ
( n = 44 ) ; กลุ่มแรกได้รับต่อเนื่องบวก
ความดันการหายใจการบำบัด ( ippb ) ที่ความดัน 15 cm H2O
15 นาที 4 ครั้งต่อวัน ( n = 45 ) ;
2 กลุ่มได้รับคว้าน้ำเหลวแรงจูงใจ (

) กับสัญญาณภาพบ่งชี้ว่าปริมาณเป้าหมายได้ ( 3 วินาที breathhold สัญญาณ
ถูกใช้เพื่อรักษาแรงบันดาลใจสูงสุด ) สี่ครั้งต่อวัน ( n =
42 ) และกลุ่มที่ 3 ฝึกหายใจเข้าลึก
( สิงโต ) ภายใต้การดูแลสำหรับ 15minutes 4 ครั้งทุกวัน
( n = 40 ) การรักษาทั้งหมดที่ใช้สำหรับ aminimum 10 ครั้ง
ที่ปริมาณตั้งแต่ 100 ถึง 1 , 800 ml , เริ่มที่ครึ่งนึง
ก่อนผ่าตัด VC จนกว่าอย่างน้อย 70% ของ VC ได้บรรลุแล้ว ในปี 1974
ศึกษาการแทรกแซงได้ ( n = 30 ) เมื่อเทียบกับก่อนผ่าตัดกายภาพบำบัด
( วันละ 2 ครั้ง หรือบ่อย
ถ้าทางการแพทย์ที่ระบุ ) ( n = 30 ) ในผู้ป่วยกลุ่มที่ได้รับไม่มีการทำกายภาพบำบัดทรวงอก แต่พวกเขาได้รับ

ไม่มีคำแนะนำเกี่ยวกับวิธีการใช้สไปโรมิเตอร์และการปฏิบัติที่ใช้มัน หลังผ่าตัด
คือกลุ่มที่สนับสนุนการใช้เครื่องจักรอย่างน้อย 10
ครั้ง ชั่วโมงแรกหลังผ่าตัด 5 วัน
ใน dohi 1978 ศึกษากลุ่มคือ ( 1 ) การกระตุ้นการหายใจลึก

อุปกรณ์ spirometric สามลูก , วัดการไหล ( triflo ) เป็นเวลา 5 วันติดต่อกัน หลังผ่าตัด 5
ครั้งทุก ชั่วโมง ประมาณแปดชั่วโมง ตื่นมาทุกวัน ( n = 34 ,
whomonly 23 ได้รับการผ่าตัดช่องท้องส่วนบน ) ; และ ( 2 ) มาตรฐาน
ตอน ippb ( 0.5 มิลลิลิตรของสารละลาย ( bronkosol ) ที่มีการฝึก และการ isoetharine

4.5 มล. เกลือ ) และกลุ่มควบคุม ( N = 30 คนเท่านั้น 13
ได้รับการผ่าตัดช่องท้องส่วนบน ) การรักษาแต่ละครั้งกินเวลา 15 นาที เฉลี่ย 4
,
รักษาต่อวัน ในการศึกษา thehall 1991ผู้ป่วยได้รับการ airx เครื่องวัดความสามารถของปอด
ติดตั้งกับวาล์วทางเดียว ( airlife Inc , California , USA )
ซึ่งผู้ป่วยเริ่มสั่งในการใช้ ( n = 431 )
( ผู้ป่วยควรจะใช้แรงบันดาลใจสูงสุดที่ช้าและ
ถือแต่ละลมหายใจให้นานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ) หรือการทำกายภาพบำบัดทรวงอก
( ซีพี ) ( n = 445 ) : 115 ( ) และ 104 ( CP ) ; ด้านบนตามขวางหรือแผล :
เฉียง129 ( ) และ 116 ( CP ) ; แผลแนวตั้ง ด้านบน
37 ( ) และ 55 ( CP ) .
ในฮอลล์ 1996 ผู้ป่วยถูกสุ่มให้รับการรักษาด้วยการหายใจลึก
ที่พวกเขาเคยเห็นครั้งเดียวและให้กำลังใจ

เอา 10 ลึก breaths ทุกชั่วโมงหรือที่พวกเขาได้ให้ไว้
ด้วยลามิเนตแผ่นข้อมูลและ airx เครื่องวัดความสามารถของปอด
ติดตั้งกับวาล์วทางเดียว ( airlife Inc , California , USA )
พวกเขาใช้อย่างน้อย 10 ครั้งต่อชั่วโมง โดยถ่ายช้ามากและแรงบันดาลใจ
จับลมหายใจแต่ละตราบเท่าที่เป็นไปได้ .
อินจุง 1980 หนึ่งในกลุ่มแพทย์ ippb ( 36 ) การตั้งค่าที่ H2O 15
ซม. กลุ่มที่สองมีกำหนดความต้านทานการหายใจ
ใช้ได้บ่อยเท่าที่เป็นไปได้ ( การเป่าถุงมือ ) ( n = 45 ) และกลุ่มที่ 3 ที่ได้รับการสูดดม

สูงสุดโดยใช้เป็นเครื่องวัดความสามารถของปอด ( spirocare ) ( n = 45 ) มีปริมาณและเป้าหมายที่ตั้งไว้
ระหว่าง 1400 1750 ml ซึ่งจะจัดขึ้นเป็นเวลา 3
วินาทีใช้รวมอยู่ในลมหายใจ จับสัญญาณสไปโรมิเตอร์ .
ผู้ป่วยทุกคนได้รับคำแนะนำในการใช้งานของอุปกรณ์ที่ได้รับมอบหมาย
. การรักษาแต่ละครั้งมีวัตถุประสงค์สี่ครั้งต่อวัน กระจาย
แรงจูงใจคว้าน้ำเหลว