Among the numerous exotic species i

Among the numerous exotic species invading European
freshwater ecosystems, the jellyfish Craspedacusta
sowerbii is probably one of the most elusive and
unknown taxa. Within the genus Craspedacusta, 11
species were originally described (Jankowski 2001),
native of the Yangtze River area in China (Kramp
1961), which were synonymised into the two species
Craspedacusta sowerbii and Craspedacusta sinensis,
following morphological (Jankowski 2001) and
molecular phylogenetic analysis (Fritz et al. 2009;
Zhang et al. 2009). Among the two species, only C.
sowerbii has been recognized as a cosmopolitan invader
(Rayner 1988; Dumont 1994), probably due to specific
adaptations favouring dispersal such as the capacity to
develop a durable, chitin covered, resting body (Acker
& Muscat 1976; Bouillon & Boero 2000), several forms
of vegetative reproduction (Reisinger 1957), and longterm
survival without sexual reproduction (Fritz et al. 2007).
Despite records from many regions of the world
(Acker 1976; Rayner 1988; Devries 1992; Dumont,
1994) verifying the dispersal of this species, few published
data or information are available regarding the
detailed distribution within each country or the dispersal
routes and patterns. Indeed, the species is often present
as a small polyp, which remains undetected for years
before a medusae bloom occurs. A detailed review of all
the national records is available only for Germany (Fritz
et al. 2007). Within drainages of the Italian peninsula, a
few records have been published (Stefanelli 1948;
Ramazzotti 1962; Marchetti et al. 1968; Badino & Lodi
1972; Cotta Ramusino 1972), demonstrating the high
adaptability of this species from Northern to Central
regions and insular natural and artificial basins. However,
evaluation of the trophic impact of this species and
its preferential ecological niche is still missing for the
Italian context. In contrast, information on this species
is available for a Spanish reservoir (Pérez-Bote et al.
2006) and a German pond (Spadinger & Maier 1999). In
both cases, a positive selectivity towards prey species
such as cyclopoid copepods and cladoceran Daphnia sp.
was demonstrated, probably explained by selection
based on prey size. Contrasting preferences have been
detected for Rotifera. On the contrary, a significant
predator impact was excluded at least for the German
study case, even if the authors did not exclude the possibility
of a zooplankton composition shift towards
smaller taxa. Nevertheless, studies on controlled mesocosms
or enclosures (Jankowski 2004; Jankowski et al.
2005; Smith & Alexander 2008) or in nature in New
Zealand (Boothroyd et al. 2002,) have revealed a significant
effect of C. sowerbii on zooplankton communities,
with potential trophic cascade effects.
In this work, a new record of C. sowerbii from an
artificial lake in Northern Italy is reported. Moreover,
the physical, chemical and trophic characterization of
this ecosystem and an evaluation of predation selectivity
on the zooplankton community have been conducted.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ท่ามกลางสายพันธุ์แปลกใหม่มากมายบุกรุกยุโรป
ระบบนิเวศน้ำจืดแมงกะพรุน Craspedacusta
sowerbii อาจจะเป็นหนึ่งในผู้ที่เข้าใจยากที่สุดและ
แท็กซ่าที่ไม่รู้จัก ภายในสกุล Craspedacusta 11
สายพันธุ์ที่ได้อธิบายไว้เดิม (Jankowski 2001)
พื้นเมืองของพื้นที่แม่น้ำแยงซีในประเทศจีน (Kramp
1961) ซึ่งได้รับการ synonymised เป็นสองสายพันธุ์
sowerbii Craspedacusta และ Craspedacusta sinensis,
ต่อไปนี้ลักษณะทางสัณฐานวิทยา (Jankowski 2001) และ
โมเลกุล phylogenetic การวิเคราะห์ (ฟริตซ์ et al, 2009.
Zhang et al, 2009). ระหว่างทั้งสองชนิดเท่านั้น C.
sowerbii ได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้รุกรานสากล
(เรย์เนอร์ 1988; Dumont 1994) ซึ่งอาจจะเนื่องจากเฉพาะ
ดัดแปลงนิยมกระจายเช่นความสามารถในการ
พัฒนาความทนทานไคตินครอบคลุมพักผ่อนร่างกาย (Acker
และมัสกัต 1976 ; น้ำซุปและ Boero 2000) หลายรูปแบบ
ของการสืบพันธุ์ของพืช (Reisinger 1957) และระยะยาว
อยู่รอดได้โดยไม่ต้องสืบพันธุ์แบบอาศัยเพศ (ฟริตซ์ et al, 2007)..
แม้จะมีการบันทึกจากหลายภูมิภาคของโลก
(Acker 1976 เรย์เนอร์ 1988; Devries 1992 Dumont ,
1994) การตรวจสอบการแพร่กระจายของสายพันธุ์นี้ไม่กี่การเผยแพร่
ข้อมูลหรือข้อมูลที่มีอยู่เกี่ยวกับการ
กระจายรายละเอียดในแต่ละประเทศหรือการแพร่กระจาย
เส้นทางและรูปแบบ อันที่จริงเป็นเผ่าพันธุ์ที่มักจะนำเสนอ
เป็นติ่งเนื้อขนาดเล็กซึ่งยังคงตรวจไม่พบมานานหลายปี
ก่อนที่จะบานแมงกะพรุนเกิดขึ้น ตรวจสอบรายละเอียดของ
บันทึกแห่งชาติจะใช้ได้เฉพาะเยอรมนี (ฟริตซ์
et al. 2007) ภายในระบายสารคัดหลั่งของคาบสมุทรอิตาลี
ไม่กี่ระเบียนได้รับการตีพิมพ์ (Stefanelli 1948;
Ramazzotti 1962; Marchetti et al, 1968;. Badino & Lodi
1972; Cotta Ramusino 1972) แสดงให้เห็นถึงสูง
ในการปรับตัวของสายพันธุ์นี้จากภาคเหนือไปยัง Central
ภูมิภาคและโดดเดี่ยว แอ่งน้ำธรรมชาติและประดิษฐ์ อย่างไรก็ตาม
การประเมินผลกระทบโภชนาการของสายพันธุ์นี้และ
นิเวศวิทยาซอกของมันพิเศษยังขาดหายไปสำหรับ
บริบทอิตาลี ในทางตรงกันข้ามข้อมูลเกี่ยวกับสายพันธุ์นี้
สามารถใช้ได้สำหรับอ่างเก็บน้ำสเปน (Perez-โบ et al.
2006) และบ่อเยอรมัน (Spadinger & Maier 1999) ใน
ทั้งสองกรณีการเลือกที่ดีต่อเหยื่อชนิด
เช่นโคพีพอดและแดฟเนีย cyclopoid SP ไรน้ำกร่อย.
ก็แสดงให้เห็นอาจจะอธิบายได้ด้วยการเลือก
ขึ้นอยู่กับขนาดของเหยื่อ การตั้งค่าที่ตัดกันได้รับการ
ตรวจพบโรติเฟอร์ ในทางตรงกันข้ามอย่างมีนัยสำคัญ
ส่งผลกระทบต่อนักล่าได้รับการยกเว้นอย่างน้อยสำหรับเยอรมัน
กรณีศึกษาแม้ว่าผู้เขียนไม่ได้รวมเป็นไปได้
ของการเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบของแพลงก์ตอนสัตว์ต่อ
แท็กซ่าที่มีขนาดเล็ก อย่างไรก็ตามการศึกษาเกี่ยวกับ mesocosms ควบคุม
หรือเปลือก (Jankowski 2004; Jankowski et al.
2005; Smith & อเล็กซานเด 2008) หรือในธรรมชาติใน New
Zealand (. ดิ้น et al, 2002) ได้เปิดเผยอย่างมีนัยสำคัญ
ผลของซี sowerbii ต่อชุมชนแพลงก์ตอนสัตว์,
ที่มีผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นน้ำตกโภชนา.
ในงานนี้เป็นสถิติใหม่ของซี sowerbii จาก
ทะเลสาบเทียมในภาคเหนือของอิตาลีมีรายงาน นอกจากนี้
ทางกายภาพเคมีและลักษณะโภชนาการของ
ระบบนิเวศและการประเมินผลการคัดสรรการปล้นสะดม
ในชุมชนของแพลงก์ตอนสัตว์ที่ได้รับการดำเนินการ