Several studies have focused on the

Several studies have focused on the functional compounds present
in cashew apple (Brito, Araújo, Lin, & Harnly, 2007; Queiroz
et al., 2011), however, in terms of nutrition it is not enough merely
to determine the total content of nutrients, it is necessary to know
the bioaccessibility, in other words, the amount of compound
released from the matrix during gastrointestinal digestion that
becomes available for absorption in the intestine.
Studies about the bioaccessibility of nutrients in foods can be
performed using in vivo and/or in vitro methods. The combination
of these methods can provide information that can help in the
interpretation of results. The in vitro method is applied to a system
of simulated gastrointestinal digestion using pepsin in the gastric
phase and a mixture of pancreatin and bile salts during the intestinal
tract. The element diffused through a semipermeable membrane
in the intestinal phase is used as a measure of the element
bioaccessibility (Kulkarni, Acharya, Rajurkar, & Reddy, 2007).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลายการศึกษาได้เน้นสารทำงานปัจจุบันในแอปเปิ้ลมะม่วงหิมพานต์ (Brito, Araújo หลิน & Harnly, 2007 Queirozร้อยเอ็ด al., 2011), อย่างไรก็ตาม ในแง่ของสารอาหาร ไม่พอเพียงเพื่อกำหนดเนื้อหารวมของสารอาหาร จำเป็นต้องรู้bioaccessibility กล่าว จำนวนสารประกอบออกจากเมทริกซ์ในระหว่างระบบย่อยอาหารที่ใช้สำหรับการดูดซึมในลำไส้ศึกษาเกี่ยวกับ bioaccessibility ของสารอาหารในอาหารได้ดำเนินการโดยใช้วิธีการเพาะเลี้ยง หรือในสัตว์ทดลอง การรวมกันวิธีการเหล่านี้สามารถให้ข้อมูลที่ช่วยในการตีความผลลัพธ์ ใช้วิธีการเพาะเลี้ยงในระบบของระบบการย่อยอาหารเลียนแบบโดยใช้เพพซินในในกระเพาะอาหารขั้นตอนและส่วนผสมของ pancreatin และเกลือน้ำดีในลำไส้ที่ทางเดิน แต่องค์ประกอบ โดยมีเยื่อเลือกผ่านในระยะลำไส้จะใช้เป็นการวัดองค์ประกอบbioaccessibility (Kulkarni ก้มคาราวะ Rajurkar และ Reddy, 2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาหลายแห่งได้มุ่งเน้นสารทำงานปัจจุบัน
ในมะม่วงหิมพานต์แอปเปิ้ล (Brito, Araújoหลินและ Harnly 2007; Queiroz
et al., 2011) อย่างไรก็ตามในแง่ของสารอาหารจะไม่พอเพียง
การตรวจสอบปริมาณรวมของสารอาหาร มันเป็นสิ่งที่จำเป็นต้องรู้
bioaccessibility ในคำอื่น ๆ ปริมาณของสารที่
ปล่อยออกมาจากเมทริกซ์ในระหว่างการย่อยอาหารระบบทางเดินอาหารที่
จะสามารถใช้ในการดูดซึมในลำไส้
การศึกษาเกี่ยวกับ bioaccessibility ของสารอาหารในอาหารสามารถ
ดำเนินการโดยใช้ในร่างกายและ / หรือ ในวิธีการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ การรวมกัน
ของวิธีการเหล่านี้สามารถให้ข้อมูลที่สามารถช่วยใน
การแปลผล วิธีในหลอดทดลองนำมาใช้กับระบบ
ของการจำลองระบบทางเดินอาหารการย่อยอาหารโดยใช้น้ำย่อยในกระเพาะอาหาร
ขั้นตอนและส่วนผสมของ Pancreatin และน้ำดีเกลือในช่วงลำไส้
ทางเดิน องค์ประกอบกระจายผ่านเยื่อเลือกผ่าน
ในระยะลำไส้จะถูกใช้เป็นตัวชี้วัดขององค์ประกอบ
bioaccessibility (Kulkarni, คารา Rajurkar และเรดดี้ 2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลายการศึกษาได้มุ่งเน้นการทำงานปัจจุบันสารประกอบ
ในมะม่วงหิมพานต์ ( Brito , อาราúโจ หลิน & harnly , 2007 ; เคยรอซ
et al . , 2011 ) , อย่างไรก็ตาม ในแง่ของโภชนาการไม่เพียงพอเพียง
เพื่อตรวจสอบเนื้อหาทั้งหมดของสารอาหารที่จำเป็นเพื่อทราบ
bioaccessibility ในคำอื่น ๆ , ปริมาณสาร
ออกจากเมทริกซ์ในการย่อยอาหารที่ทางเดินอาหาร
จะพร้อมใช้งานสำหรับการดูดซึมในลำไส้
การศึกษาเกี่ยวกับ bioaccessibility ของสารอาหารในอาหารสามารถ
โดยใช้ในร่างกายและ / หรือวิธีในหลอดแก้ว การรวมกัน
วิธีการเหล่านี้สามารถให้ข้อมูลที่สามารถช่วยใน
การแปลความหมายของผลลัพธ์ ในการประยุกต์ใช้วิธีระบบทางเดินอาหารการย่อยอาหารโดยใช้แบบจำลอง

เพปซินในกระเพาะอาหารขั้นตอนและส่วนผสมของ Pancreatin เกลือน้ำดีในระบบทางเดินอาหารและ

องค์ประกอบการกระจายยาผ่านเยื่อในเฟส
ลำไส้ใช้เป็นวัดขององค์ประกอบ
bioaccessibility ( kulkarni Acharya rajurkar & , , , ดี , 2007 )