เพราะปัจจุบันนี้ ยุคที่คนเรามีสมาร์

เพราะปัจจุบันนี้ ยุคที่คนเรามีสมาร์ทโฟนและแท็บเล็ตกันอย่างน้อยคนละ 1 เครื่อง หรืออาจมากกว่า 1 เครื่อง ทำให้ คนเราไม่ค่อยใส่ใจคนรอบข้าง หรือแม้แต่ใจลอยเพราะว่าถูกสิ่งเร้าจากเนื้อหาในจอสมาร์ทโฟน หรือว่าแท็บเล็ต จนลืมรอบข้าง

ที่น่ากลัวคือ แม้แต่เวลาข้ามถนนหรืออยู่กลางถนน ก็ยังจ้องมองไปที่จอภาพ มากกว่าที่จะระมัดระวังตัวจากภยันตรายรอบข้าง บางทีได้รับสัญญาณก็ไม่รับรู้ เพราะ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ปฏิสัมพันธ์ที่อยู่บนโลกไซเบอร์ ไม่ใช่ปฏิสัมพันธ์กับโลกแห่งความเป็นจริง หรือไม่ได้อยู่กับสติ เป็นปราการด่านสำคัญในการมีปฏิสัมพันธ์กับสิ่งรอบตัวสักเท่าไหร่แล้ว

ผลกระทบ
1) มีผลทำให้เราใจร้อน คาดหวังผลเร็วขึ้น อารมณ์หงุดหงิดง่าย
แต่เดิมในยุคที่เราสื่อสารด้วยการ ส่งจดหมายติดแสตมป์ต้องใช้เวลาเป็นหลักวัน กว่าที่จะสื่อสารกันได้หากว่าเป็นข้ามทวีปด้วยแล้วเป็นหลักสัปดาห์ทีเดียว
แต่ปัจจุบันส่งอีเมลข้ามทวีปไปแล้วหากมองนาฬิกาแล้วคิดว่า อีกฝ่ายน่าจะต้องตื่นแล้ว และไม่ตอบมาในทันที อีกฝ่ายก็รู้สึกขุ่นมัวแล้วว่าอีกฝ่ายหายไปไหน ทำไมไม่ตอบ เพราะมีสมมุติฐานเบื้องต้นว่า โลกหมุนเร็วแล้วทุกคนต้องเร็วเท่ากัน พอเกิดความคาดหวังแล้วไม่สมหวัง ก็เกิดอารมณ์ขุ่นมัว และบ่อย ๆ ครั้งก็ไม่รู้ว่า นั่นคือการเกิดโทสะขึ้นมาแล้ว เก็บความคับข้องใจกลายเป็นอารมณ์ต่อไปอีก

2) ขาดสติ ขาดความรู้ตัวทั่วพร้อม จนอาจจะก่อเกิดอันตรายต่อตนเองและผู้อื่น
นอกเหนือไปจากนี้ การที่สังคมเราเป็น “สังคมก้มหน้า” ใจลอย จิตไปจดจ่ออยู่กับเนื้อหา “คอนเทนต์” บนหน้าจอสมาร์ทโฟน และแท็บเล็ต จนไม่เหลือปฏิสัมพันธ์กับโลกภายนอก ทั้ง ๆ ที่บางทีอยู่ในภาวะที่จำเป็นต้องระมัดระวังตัว เช่น การข้ามถนน หรือขับรถอยู่บนทางด่วน นั้นเป็นสิ่งที่สะท้อนจิตใจแบบใด “ความรู้ตัวทั่วพร้อม” ยังอยู่ครบดีหรือไม่ หรือว่าจิตใจเราลอยไปอยู่กับสิ่งอื่นและไม่สามารถที่จะควบคุมด้วยตนเองได้อีกต่อไปแล้ว

แน่นอนว่าเทคโนโลยีต่าง ๆ มีคุณูปการต่อการผลักดันโลกไปข้างหน้า แต่การใช้และปล่อยให้ ฮาร์ดแวร์ ซอฟต์แวร์ แอพพลิเคชั่น ต่าง ๆ มามีอิทธิพลเหนือ “ฮิวแมนแวร์” หรือมนุษย์ผู้มีศักยภาพในการควบคุมจิตใจตนและใช้จิตใจอันหนักแน่นและมีทิศทางของตนในการใช้ประโยชน์สิ่งต่าง ๆ ที่กล่าวมา ที่สุดแล้วเราก็กลายเป็นเพียงทาสของฮาร์ดแวร์และซอฟต์แวร์ที่เพื่อนมนุษย์เราผลิตขึ้นมา แทนที่เราจะเป็นนาย เราจะกลายเป็นบ่าวไปสมบูรณ์แบบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพราะปัจจุบันนี้ยุคที่คนเรามีสมาร์ทโฟนและแท็บเล็ตกันอย่างน้อยคนละ 1 เครื่องหรืออาจมากกว่า 1 เครื่องทำให้คนเราไม่ค่อยใส่ใจคนรอบข้างหรือแม้แต่ใจลอยเพราะว่าถูกสิ่งเร้าจากเนื้อหาในจอสมาร์ทโฟนหรือว่าแท็บเล็ตจนลืมรอบข้าง ที่น่ากลัวคือแม้แต่เวลาข้ามถนนหรืออยู่กลางถนนก็ยังจ้องมองไปที่จอภาพมากกว่าที่จะระมัดระวังตัวจากภยันตรายรอบข้างบางทีได้รับสัญญาณก็ไม่รับรู้เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดคือปฏิสัมพันธ์ที่อยู่บนโลกไซเบอร์ไม่ใช่ปฏิสัมพันธ์กับโลกแห่งความเป็นจริงหรือไม่ได้อยู่กับสติเป็นปราการด่านสำคัญในการมีปฏิสัมพันธ์กับสิ่งรอบตัวสักเท่าไหร่แล้วผลกระทบ 1) มีผลทำให้เราใจร้อนคาดหวังผลเร็วขึ้นอารมณ์หงุดหงิดง่าย แต่เดิมในยุคที่เราสื่อสารด้วยการส่งจดหมายติดแสตมป์ต้องใช้เวลาเป็นหลักวันกว่าที่จะสื่อสารกันได้หากว่าเป็นข้ามทวีปด้วยแล้วเป็นหลักสัปดาห์ทีเดียว แต่ปัจจุบันส่งอีเมลข้ามทวีปไปแล้วหากมองนาฬิกาแล้วคิดว่าอีกฝ่ายน่าจะต้องตื่นแล้วและไม่ตอบมาในทันทีอีกฝ่ายก็รู้สึกขุ่นมัวแล้วว่าอีกฝ่ายหายไปไหนทำไมไม่ตอบเพราะมีสมมุติฐานเบื้องต้นว่าโลกหมุนเร็วแล้วทุกคนต้องเร็วเท่ากันพอเกิดความคาดหวังแล้วไม่สมหวังก็เกิดอารมณ์ขุ่นมัวและบ่อยๆ ครั้งก็ไม่รู้ว่านั่นคือการเกิดโทสะขึ้นมาแล้วเก็บความคับข้องใจกลายเป็นอารมณ์ต่อไปอีก 2 จนอาจจะก่อเกิดอันตรายต่อตนเองและผู้อื่นขาดความรู้ตัวทั่วพร้อมขาดสติ นอกเหนือไปจากนี้การที่สังคมเราเป็น "สังคมก้มหน้า" ใจลอยจิตไปจดจ่ออยู่กับเนื้อหา "คอนเทนต์" บนหน้าจอสมาร์ทโฟนและแท็บเล็ตจนไม่เหลือปฏิสัมพันธ์กับโลกภายนอกทั้งๆ ที่บางทีอยู่ในภาวะที่จำเป็นต้องระมัดระวังตัวเช่นการข้ามถนนหรือขับรถอยู่บนทางด่วนนั้นเป็นสิ่งที่สะท้อนจิตใจแบบใด "ความรู้ตัวทั่วพร้อม" ยังอยู่ครบดีหรือไม่หรือว่าจิตใจเราลอยไปอยู่กับสิ่งอื่นและไม่สามารถที่จะควบคุมด้วยตนเองได้อีกต่อไปแล้ว แน่นอนว่าเทคโนโลยีต่างๆ มีคุณูปการต่อการผลักดันโลกไปข้างหน้าแต่การใช้และปล่อยให้ฮาร์ดแวร์ซอฟต์แวร์แอพพลิเคชั่นต่างๆ มามีอิทธิพลเหนือ "ฮิวแมนแวร์" หรือมนุษย์ผู้มีศักยภาพในการควบคุมจิตใจตนและใช้จิตใจอันหนักแน่นและมีทิศทางของตนในการใช้ประโยชน์สิ่งต่างๆ ที่กล่าวมาที่สุดแล้วเราก็กลายเป็นเพียงทาสของฮาร์ดแวร์และซอฟต์แวร์ที่เพื่อนมนุษย์เราผลิตขึ้นมาแทนที่เราจะเป็นนายเราจะกลายเป็นบ่าวไปสมบูรณ์แบบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพราะปัจจุบันนี้ 1 เครื่องหรืออาจมากกว่า 1 เครื่องทำให้คนเราไม่ค่อยใส่ใจคนรอบข้าง หรือว่าได้แท็บเล็ตจนลืมรอบข้างที่น่ากลัวคือแม้แต่เวลาข้ามถนนหรืออยู่กลางถนนก็ยังจ้องมองไปที่จอภาพ บางทีได้รับสัญญาณก็ไม่รับรู้เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดคือปฏิสัมพันธ์ที่อยู่บนโลกไซเบอร์ หรือไม่ได้อยู่กับสติ มีผลทำให้เราใจร้อนคาดหวังผลเร็วขึ้น อีกฝ่ายน่าจะต้องตื่นแล้วและไม่ตอบมาในทันที ทำไมไม่ตอบเพราะมีสมมุติฐานเบื้องต้นว่า พอเกิดความคาดหวังแล้วไม่สมหวังก็เกิดอารมณ์ขุ่นมัวและบ่อย ๆ ครั้งก็ไม่รู้ว่านั่นคือการเกิดโทสะขึ้นมาแล้ว ขาดสติขาดความรู้ตัวทั่วพร้อม การที่สังคมเราเป็น "สังคมก้มหน้า" ใจลอยจิตไปจดจ่ออยู่กับเนื้อหา "คอนเทนต์" บนหน้าจอสมาร์ทโฟนและแท็บเล็ตจนไม่เหลือปฏิสัมพันธ์กับโลกภายนอกทั้ง ๆ เช่นการข้ามถนนหรือขับรถอยู่บนทางด่วนนั้นเป็นสิ่งที่สะท้อนจิตใจแบบใด "ความรู้ตัวทั่วพร้อม" ยังอยู่ครบดีหรือไม่ ๆ แต่การใช้และปล่อยให้ฮาร์ดแวร์ซอฟต์แวร์แอพพลิเคชั่นต่าง ๆ มามีอิทธิพลเหนือ "ฮิวแมนแวร์" ๆ ที่กล่าวมา แทนที่เราจะเป็นนายเราจะกลายเป็นบ่าวไปสมบูรณ์แบบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

In addition to this, that our society is "society faces." my mind to focus on the content. "Content" on the screen smartphones and tablet. And there will be no interaction with the outside world.จนลืมรอบข้าง
เพราะปัจจุบันนี้ยุคที่คนเรามีสมาร์ทโฟนและแท็บเล็ตกันอย่างน้อยคนละ 1 เครื่องหรืออาจมากกว่า 1 เครื่องทำให้คนเราไม่ค่อยใส่ใจคนรอบข้างหรือแม้แต่ใจลอยเพราะว่าถูกสิ่งเร้าจากเนื้อหาในจอสมาร์ทโฟน
หรือไม่ได้อยู่กับสติเป็นปราการด่านสำคัญในการมีปฏิสัมพันธ์กับสิ่งรอบตัวสักเท่าไหร่แล้ว
ที่น่ากลัวคือแม้แต่เวลาข้ามถนนหรืออยู่กลางถนนก็ยังจ้องมองไปที่จอภาพมากกว่าที่จะระมัดระวังตัวจากภยันตรายรอบข้างบางทีได้รับสัญญาณก็ไม่รับรู้เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดคือปฏิสัมพันธ์ที่อยู่บนโลกไซเบอร์
ผลกระทบมีผลทำให้เราใจร้อนคาดหวังผลเร็วขึ้นอารมณ์หงุดหงิดง่าย

1 )แต่เดิมในยุคที่เราสื่อสารด้วยการส่งจดหมายติดแสตมป์ต้องใช้เวลาเป็นหลักวันกว่าที่จะสื่อสารกันได้หากว่าเป็นข้ามทวีปด้วยแล้วเป็นหลักสัปดาห์ทีเดียว
แต่ปัจจุบันส่งอีเมลข้ามทวีปไปแล้วหากมองนาฬิกาแล้วคิดว่าอีกฝ่ายน่าจะต้องตื่นแล้วและไม่ตอบมาในทันทีอีกฝ่ายก็รู้สึกขุ่นมัวแล้วว่าอีกฝ่ายหายไปไหนทำไมไม่ตอบเพราะมีสมมุติฐานเบื้องต้นว่าพอเกิดความคาดหวังแล้วไม่สมหวังก็เกิดอารมณ์ขุ่นมัวและบ่อยจะครั้งก็ไม่รู้ว่านั่นคือการเกิดโทสะขึ้นมาแล้วเก็บความคับข้องใจกลายเป็นอารมณ์ต่อไปอีก
2 ) ขาดสติขาดความรู้ตัวทั่วพร้อมจนอาจจะก่อเกิดอันตรายต่อตนเองและผู้อื่น

นอกเหนือไปจากนี้การที่สังคมเราเป็น " สังคมก้มหน้า " ใจลอยจิตไปจดจ่ออยู่กับเนื้อหา " คอนเทนต์ " บนหน้าจอสมาร์ทโฟนและแท็บเล็ตจนไม่เหลือปฏิสัมพันธ์กับโลกภายนอกทั้งไม่มีเช่นการข้ามถนนหรือขับรถอยู่บนทางด่วนนั้นเป็นสิ่งที่สะท้อนจิตใจแบบใด " ความรู้ตัวทั่วพร้อม " ยังอยู่ครบดีหรือไม่หรือว่าจิตใจเราลอยไปอยู่กับสิ่งอื่นและไม่สามารถที่จะควบคุมด้วยตนเองได้อีกต่อไปแล้ว

แน่นอนว่าเทคโนโลยีต่างจะมีคุณูปการต่อการผลักดันโลกไปข้างหน้าแต่การใช้และปล่อยให้ฮาร์ดแวร์ซอฟต์แวร์แอพพลิเคชั่นต่างจะมามีอิทธิพลเหนือ " ฮิวแมนแวร์ "