It would, indeed, be stunning if we

It would, indeed, be stunning if we were able to see painful moments from the past—the ones we meditate on for years—as dead and embalmed. The trouble is, most difficult memories aren’t captured by photos, videos, or tweets. Screens, like screen memories, are avoidant; they turn away from the painful.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันจะจริงจะสวยงามถ้าเราสามารถที่จะเห็นช่วงเวลาที่เจ็บปวดจากอดีตที่คนที่เรานั่งสมาธิในปีตามที่ตายแล้วและดอง ปัญหาคือความทรงจำที่ยากที่สุดที่ยังไม่ได้บันทึกจากภาพถ่ายวิดีโอหรือทวิตเตอร์ หน้าจอเช่นความทรงจำที่หน้าจอจะหลีกเลี่ยง; พวกเขาเปลี่ยนไปจากความเจ็บปวด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันจะเป็นที่น่าทึ่งถ้าเราสามารถมองเห็นช่วงเวลาที่เจ็บปวดจากอดีต—คนที่เรานั่งสมาธิเป็นเวลาหลายปี—เป็นตายและเป็นโรค. ปัญหาคือความทรงจำที่ยากที่สุดจะไม่จับภาพวิดีโอหรือทวีต หน้าจอเช่นความทรงจำหน้าจอมีความเป็นจริง; พวกเขาหันไปจากความเจ็บปวด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าเราได้เห็นช่วงเวลาที่เจ็บปวดในอดีตมันน่าตกใจที่ช่วงเวลาที่เรานั่งสมาธิมานานหลายปีได้ตายไปแล้วและถูกกัดกร่อน ปัญหาคือว่าความทรงจำที่ยากที่สุดไม่ได้ถูกจับโดยภาพถ่ายวิดีโอหรือ Twitter หน้าจอเช่นหน่วยความจำบนหน้าจอสามารถหลีกเลี่ยงได้พวกเขาหลีกเลี่ยงความเจ็บปวด