A long time ago, in Persia, a poor

A long time ago, in Persia, a poor boy called Aladdin was playing with his friends in the streets of his city. A stranger came up to him and asked him if he was not the son of Mustapha the Tailor. “I am, sir” replied Aladdin; “but he died a long while ago.” When the stranger heard this, he embraced Aladdin saying, “My boy – I am your long lost uncle.” Aladdin ran home and told his mother all about this newly found relative, and she prepared supper for them all.
The next day, the uncle led Aladdin out far beyond the city gates. They journeyed onwards until late afternoon, but Aladdin did not feel tiered because his uncle told him so many interesting stories. Eventually they reached the foot of a mountain.
“We will go no farther,” said the false uncle – for in truth he was not Aladdin’s relative, but an African magician in disguise. “I will show you something wonderful”; he said. The magician lit a fire and threw some powder on it while saying some magical words. The earth trembled a little and a large bolder rolled to one side. Aladdin saw a flight of steps leading down into a dark cave. The opening was just large enough for a boy to pass through, but plainly the magician, who was rather fat, would not have managed to enter the cave himself. “Go down”, commanded the magician, “at the foot of those steps you will find an open door leading into three large halls. Pass through them without touching anything, or you will die instantly. These halls lead into a garden of fine fruit trees. Walk on until you come to table upon which stands a lighted lamp. Pour out the oil it contains, and bring it to me.”
Aladdin was afraid to disobey the magician, and went down the stares into the cave On the ground he found a ring, and despite the magician’s order not to touch anything, he picked it up and slipped it onto his finger. He did not die. Then he passed through the garden where he picked fruit from the trees. Later on, he found the lamp, just as the magician had said, and he went back up the stares to the mouth of the cave. The magician cried out: “Make haste and give me the lamp.” But Aladdin saw through his trick and understood that as soon as he handed over the lamp, the magician would replace the stone and he would be shut inside the cave, never to leave. And so Aladdin called out, “Let me out first, and only then will I give you the lamp”. The magician flew into a terrible rage, and throwing some more powder on to the fire, he said some more magic words, and the stone rolled back into its place.
For two days Aladdin remained trapped inside the cave. At last he clasped his hands in prayer, and in so doing rubbed the ring that he had picked off the ground. Immediately an enormous and frightful genie rose out of the earth, saying: “What wouldst thou with me? I am the Slave of the Ring, and will obey thee in all things.” Aladdin fearlessly replied: “Deliver me from this place!” whereupon the earth opened, and he found himself back at home. “Alas! Child,” said his mother when she noticed him, “I have nothing to eat in the house. We will go hungry tonight.” Aladdin soothed her saying he would sell the lamp to get some money for food. As it was very dirty his mother began to rub it, that it might fetch a higher price. Instantly a hideous genie appeared, and asked what she would have. She fainted away, but Aladdin, snatching the lamp, said boldly: “Fetch me something to eat!” The genie returned with a silver bowl, twelve silver plates containing rich meats, two silver cups, and two bottles of wine. Aladdin’s mother, when she came to herself, said: “Where did you get this splendid feast?” “Ask not, but eat,” replied Aladdin.
One day the Sultan who ruled the city ordered that everyone was to stay at home and close his shutters while the Princess, his daughter, went to and from the bath. Aladdin was seized by a desire to see her face, which was very difficult, as she always went veiled. He hid himself behind the door of the bath, and peeped through a chink. The Princess looked so beautiful that Aladdin fell in love with her at first sight. He went home and told his mother that he loved the Princess so deeply that he could not live without her. His mother burst out laughing, but Aladdin at last persuaded her to go to the Sultan and request his daughter’s hand in marriage for her son. She fetched a napkin and laid in it the magic fruits from the enchanted garden, which sparkled and shone like the most beautiful jewels. She took these with her to please the Sultan. After waiting several days at the Palace, she was admitted to see him. She threw herself down foot of the thrown and waited for several minutes until the Sultan said to her: “Old woman, and tell me what you want.” She hesitated, and then told him of her son’s love for the Princess, only at the last moment remembering to open the napkin that contained the magical jewels. When the Sultan saw this wonderful present he was thunderstruck, and turning to his chief adviser, the grand Vizier, he said: “Ought I not to give the Princess to one who values her at such a price?” The Vizier, who was hoping that his own son would marry the princess, begged the Sultan to delay the wedding for three months, during which time he hoped to make him a richer present. The Sultan agreed.
Aladdin waited patiently for his wedding day in three months time, but after two months his mother, going into the city to buy oil, found every one rejoicing, and asked what was going on. “Do you not know,” was the answer, “that the son of the Grand Vizier is to marry the Sultan’s daughter to-night?” Aladdin was stunned when he heard the news but he took down the lamp and rubbed it. The genie appeared, saying, “What is thy will?” Aladdin replied: “The Sultan has broken his promise to me, and the Vizier’s son is to marry the Princess. My command is that that you bring the princess here so that the scoundrel can’t have her.” “Your wish is my command” said the Genie, and in an instant the princess was sitting in Aladdin’s room still wearing her wedding dress. He told her not to be afraid, but she was utterly confused and quite terrified. The next morning, the genie took her back to the palace.
The Princess told her mother how she had been carried by magic to some strange house. Her mother did not believe her in the least, and the Sultan ordered that wedding should take place that evening instead.
The following night exactly the same thing happened. The Sultan was furious and even considered having his daughter’s head cut off. He summoned the Vizier’s son. “Plainly my daughter his hiding from you” he said. “Do you still wish to marry her?”
“Well” said the young man who was very proud and arrogant, “If the princess does not obey her father, the great Sultan, what hope is that she will make me a good wife? I give up my claim over her. Better that she marry the poorest beggar if that’s what she wants.”
When the three months were over, Aladdin sent his mother to remind the Sultan of his promise. She stood in the same place as before, and the Sultan, on seeing her poverty felt less inclined than ever to keep his word. The Vizier advised him to set so high a value on the Princess that no man living could come up to it. The Sultan then turned to Aladdin’s mother, saying: “Good woman, a Sultan must remember his promises, and I will remember mine, but your son must first send me forty basins of gold full of jewels. Tell him that I await his answer.”
When he heard this, Aladdin summoned up his genie and soon eighty slaves, splendidly dressed, were waiting in the alleyway outside his house. The slaves were carrying forty golden basins, brimming with jewels.
Aladdin mounted his horse and passed through the streets, the slaves strewing gold as they went. When the Sultan saw him he came down from his throne, embraced him, and led him into a hall where a feast was spread, intending to marry him to the Princess that very day. But Aladdin refused, saying, “I must build a palace fit for her,” and took his leave. Once home, he said to the genie: “Build me a palace of the finest marble, with four and twenty windows set with jasper, agate, and other precious stones.
At night the Princess said good-by to her father, and set out for Aladdin’s palace, with his mother at her side, and followed by the hundred slaves. She was charmed at the sight of Aladdin, who ran to receive her. “Princess,” he said, “blame your beauty for my boldness if I have displeased you.” After the wedding had taken place Aladdin led her into the hall, where a feast was spread, and she supped with him, after which they danced till midnight.
But far away in Africa the magician remembered Aladdin, and by his magic arts discovered that instead of perishing miserably in the cave, he had escaped, and had married a princess. He traveled night and day until he reached the city of Persia where Aladdin lived. Half mad with rage, he was determined to get hold of the lamp, and again plunge Aladdin into the deepest poverty.
Unluckily, Aladdin had gone a-hunting for eight days, which gave the magician plenty of time. He bought a dozen copper lamps, put them into a basket, and went to the palace, crying: “New lamps for old!” followed by a jeering crowd, laughing to see an old fool offering to exchange fine new lamps for old ones?” One of the Palace slaves said to the princess, “There is an old lamp on the cornice there which he can have.” Now this was the magic lamp, which Aladdin had left there, as he could not take it out hunting with him. The Princess, not knowing its value, went and said to the magician: “Give me a new lamp for this.” He snatched it amid the jeers of the crowd. Little he cared. He went out of the city gates to a lonely place where he pulled out the lamp and rubbed it. The genie appeared, and at the magician’s command carried him, together with the palace and the Princess

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นานมาแล้ว ในเปอร์เซีย เด็กยากจนที่เรียกว่าอลาดินเล่นกับเพื่อนของเขาในเมืองของเขา คนแปลกหน้ามากับเขา และถามเขาถ้า เขาไม่ใช่บุตรของ Mustapha แต่ง "ฉัน รัก" ตอบกลับ Aladdin " แต่เขาตายนานในขณะที่ผ่านมา" เมื่อคนแปลกหน้าได้ยินนี้ เขากอด Aladdin พูดว่า "ลูกชายฉัน – ฉันของคุณลุงหายไปนาน" อลาดินขับรถหน้าแรก และบอกแม่ของเขาทั้งหมดเกี่ยวกับเรื่องนี้เพิ่งพบญาติ และเธอเตรียมที่ว่างสำหรับพวกเขาทั้งหมดวัน ลุงที่นำ Aladdin ออกไกลเกินประตูเมือง พวกอาจารย์เป็นต้นไปจนถึงบ่าย แต่อลาดินได้ไม่รู้สึกโขดหิน เพราะลุงเขาบอกเรื่องที่น่าสนใจมาก ในที่สุดก็ถึงตีนภูเขา"เราจะไปอยู่ไม่ห่าง กล่าวว่า ลุงเท็จ – สำหรับในความจริง เขาไม่ใช่ญาติของ Aladdin แต่นักเล่นกลที่แอฟริกาในปลอม "ฉันจะแสดงให้คุณเห็นสิ่งมหัศจรรย์" เขากล่าวว่า นักเล่นกลแสงไฟ และโยนผงบางในขณะที่คำพูดบางคำวิเศษ โลก trembled น้อย และใหญ่ bolder ม้วนด้านใดด้านหนึ่ง อลาดินเห็นเที่ยวบินของบันไดลงเข้าไปในถ้ำมืด เปิดได้เพียงพอสำหรับเด็กผ่าน แต่อุปมานักมายากล เจ้าแต่ไขมัน ไม่ต้องมีจัดการเพื่อป้อนถ้ำตัวเอง "ไป" สั่งนักเล่นกล "ที่เท้าของขั้นตอนเหล่านี้ คุณจะ พบประตูเปิดนำเข้าไปในห้องโถงใหญ่ 3 ผ่านได้โดยไม่ต้องสัมผัสสิ่งใด หรือคุณจะตายทันที ห้องโถงนี้นำเป็นสวนต้นไม้ดี เดินบนไปตารางเมื่อยืนที่โคมกระจก เทออกน้ำมันนั้น และเอามาให้ฉัน"อลาดินกลัวขัดนักเล่นกล และไปลง stares เข้าถ้ำบนพื้น เขาได้พบแหวน และแม้ มีใบสั่งของหมอผีไม่ไปสัมผัสอะไร เขารับค่า และเล็ดรอดลงบนนิ้วของเขา เขายังไม่ตาย แล้วเขาผ่านสวนที่เขารับผลไม้จากต้นไม้ ภายหลังเมื่อ เขาพบโคมไฟ เหมือนนักเล่นกลได้กล่าวว่า และเขาไปกลับค่า stares ปากถ้ำ นักเล่นกลทูล: "รีบ และโคมไฟให้ฉัน" แต่อลาดินเห็นถึงเคล็ดลับของเขา และเข้าใจว่า ทันทีที่เขามอบโคมไฟ นักมายากลที่จะแทนหิน และเขาจะปิดภายในถ้ำ ไม่เคยไป และอลาดินเรียกว่า "ผมออกก่อน และเท่านั้น แล้วฉันจะคุณโคมไฟ" นักมายากลที่บินเข้าไปในความโกรธน่ากลัว และโยนผงบางเพิ่มเติมระบบไฟ เขากล่าวว่า คำวิเศษมาก หินย้อนกลับเข้าไปในสถานที่นั้นสองวัน อลาดินยังคงติดอยู่ภายในถ้ำ ในที่สุด เขา clasped มือในการอธิษฐาน และในนั้นทำ rubbed แหวนที่เขาได้รับจากพื้นดิน ทันทีภูตมหาศาล และ frightful กุหลาบจากโลก กล่าวว่า: "อะไร wouldst พระองค์กับฉัน ฉันเป็นทาสของแหวน และจะฟังท่านกล่าวในทุกสิ่ง" อลาดิน fearlessly ตอบ: "ให้ฉันจากนี้" whereupon โลกเปิด และเขาพบว่าตัวเองกลับบ้าน "อนิจจา เด็ก กล่าวว่า แม่ของเขาเมื่อเธอสังเกตเห็นเขา "ไม่มีอะไรจะกินในบ้าน เราจะไปหิว" อลาดินเหมาะเธอว่า เขาจะขายโคมไฟจะได้รับเงินบางส่วนสำหรับอาหาร ก็สกปรกมาก แม่เริ่มย้ำ ว่า มันอาจนำมาใช้มีราคาสูง ทันทีภูต hideous ปรากฏ และขอให้สิ่งที่เธอต้องการ เธอเป็นไป แต่อลาดิน โคมไฟ วิ่งราวทรัพย์กล่าวอย่างกล้าหาญ: "นำเอาอะไรกิน" ภูตที่กลับมาพร้อมกับชามเงิน แผ่นเงิน 12 ที่ประกอบด้วยอุดมไปด้วยเนื้อสัตว์ ถ้วยสองเงิน และสองขวดไวน์ แม่ของ Aladdin เมื่อเธอมาถึงตัวเอง กล่าวว่า: "ที่คุณได้รับนี้เลี้ยงสวยงาม" "ถามไม่ แต่ กิน ตอบกลับ Aladdinวันหนึ่งสุลต่านผู้ปกครองเมืองสั่งให้ ทุกคนได้อยู่บ้าน และปิดบานเกล็ดของเขาในขณะที่เจ้าหญิง ลูกสาวของเขา เดินเข้า และออก จากห้องน้ำ อลาดินถูกยึด โดยความปรารถนาที่จะเห็นใบหน้าของเธอ ซึ่งยาก กับเธอเสมอไป veiled เขาซ่อนตัวอยู่หลังประตูห้องน้ำ และ peeped ผ่าน chink เป็น เจ้าหญิงดูสวยงามมากว่า อลาดินตกรักเธอที่ตา เขากลับบ้าน และบอกแม่ว่า รักเจ้าหญิงลึกซึ้งว่า เขาไม่สามารถอยู่ที่ไม่ มีเธอ แม่ของเขาพลุ่งพล่านหัวเราะ แต่อลาดินที่สุดเกลี้ยกล่อมเธอไปสุลต่าน และขอมือลูกสาวของเขาแต่งงานสำหรับลูกชายของเธอ เธอนำผ้าเช็ดปาก และวางในผลไม้วิเศษจากสวนหลง sparkled และ shone เช่นพลอยสวยที่สุด เธอเอาด้วยเธอกรุณาสุลต่าน รออยู่หลายวันพาเลส เธอได้รับเข้าไปดูเขา เธอโยนตัวเองลงเท้า thrown และ waited สำหรับหลายนาทีจนสุลต่านก็กล่าวกับเธอ: "หญิงชรา และบอกสิ่งที่คุณต้องการ" เธอ hesitated และบอกว่า เขารักลูกของเธอสำหรับเจ้าหญิง เฉพาะหรอกจำเปิดผ้าเช็ดปากที่อยู่รัตนากรขลัง เมื่อสุลต่านเห็นปัจจุบันนี้ยอดเยี่ยม เขา thunderstruck และเขาเปลี่ยนไปปรึกษาหัวหน้าของเขา เสนาบดี กล่าวว่า: "ควรฉันไม่ให้เจ้าหญิงหนึ่งที่ค่าของเธอที่ดังกล่าวหรือไม่" Vizier ที่หวังว่า ลูกชายของเขาเองจะแต่งงานกับเจ้าหญิง ขอร้องสุลต่านผลัดแต่งงานสามเดือน ช่วงเวลาที่เขาหวังว่าจะให้เป็นปัจจุบันยิ่งขึ้น สุลต่านที่ตกลงอลาดินทนรอวันแต่งงานของเขาในเวลาสามเดือน แต่หลังจากสองเดือน แม่ ไปเมืองเพื่อซื้อน้ำมัน พบซึ่งดีใจทุกหนึ่ง และถามสิ่งเกิดขึ้น "คุณไม่รู้ มีคำตอบ "บุตรชายของเสนาบดีว่าจะ แต่งงานกับสุลต่านลูกสาวจะคืนหรือไม่" อลาดินถูกตะลึงเมื่อเขาได้ยินข่าว แต่เขาเอาลงโคมไฟ และ rubbed มัน ภูตปรากฏ บอกว่า อะไรคือพระองค์" อลาดินตอบ: "สุลต่านได้เสียสัญญาของเขากับฉัน และลูกชายยังจะแต่งงานกับเจ้าหญิง คำสั่งของฉันเป็นที่ที่คุณนำเจ้าหญิงนี่เพื่อให้ scoundrel ไม่มีเธอ" "คุณต้องการคำสั่งของฉัน" ว่า ภูต และในทันที เจ้าหญิงนั่งอยู่ในห้องของ Aladdin ยังคง สวมใส่ชุดแต่งงานของเธอ เขาบอกว่า เธอไม่กลัว แต่เธอเป็นคนค่อนข้างกลัว และสับสนเพราะ เช้าวันถัดไป ภูตเอาเธอกลับไปในวังเจ้าหญิงบอกแม่เธอว่าเธอได้ถูกดำเนินการสะกดบางบ้านแปลก แม่ของเธอไม่ได้เชื่ออย่างเธอ และสุลต่านสั่งแต่งงานที่ควรจะทำตอนเย็นนั้นแทนคืนต่อไปนี้ทุกประการเดียวกันเกิดขึ้น สุลต่านโกรธ และยังถือว่ามีลูกสาวของเขาหัวตัด เขาเรียกบุตรยัง "ลูกสาวของฉันเถิดซ่อนเขาจากคุณ" เขากล่าวว่า "คุณยังต้องการแต่งงานกับเธอ""ดี" กล่าวว่า ชายหนุ่มที่ภูมิใจ และ หยิ่ง "ถ้าเจ้าหญิงฟังพ่อของเธอ สุลต่านดี หวังว่าไม่ว่า เธอจะให้ฉันเป็นภรรยาที่ดีหรือไม่ ฉันให้ค่าเคลมมากกว่าเธอ ดี ที่เธอแต่งงานกับคนขอทานยากจนที่สุดถ้าว่าเป็นสิ่งที่เธอต้อง"เมื่อสามเดือนที่ผ่าน Aladdin ส่งลูกเพื่อเตือนให้สุลต่านสัญญาของเขา เธอยืนอยู่ในตำแหน่งเดิมเป็นก่อน และหัวสุลต่าน บนเห็นความยากจนของเธอรู้สึกน้อยกว่าเคยให้ไว้ ยังแนะนำให้เขาตั้งค่าสูงในเจ้าหญิงที่ชายไม่อยู่อาจเกิดขึ้นได้ สุลต่านแล้วหันไปแม่ของ Aladdin พูดว่า: "ผู้หญิงที่ดี เป็นสุลต่านต้องจำพระสัญญาของพระองค์ และจะจำฉัน ได้ลูกชายของคุณต้องส่งฉันอ่างล่างหน้าสี่สิบของเต็มทองสร้อย บอกเขาว่า ผมรอคำตอบของเขา"เมื่อเขาได้ยินนี้ Aladdin เรียกค่าของภูต และเร็ว ๆ นี้ ทาส 80 แต่งตัว ยอดรอในปราบนอกบ้าน ทาสได้แบกอ่างล่างหน้าทองสี่สิบ brimming กับพลอยอลาดินติดม้าของเขา และผ่านถนน ทาส strewing ทองพวกเขาไป เมื่อสุลต่านเห็นเขาเขาก็ลงมาจากบัลลังก์ กอด เขา และนำเขาเข้าไปในฮอลล์ที่กระจายไปงานฉลอง ตั้งใจจะแต่งงานกับเขาเพื่อเจ้าหญิงวันที่มากขึ้น แต่ ปฏิเสธ บอกว่า "ฉันต้องสร้างวังพอดีสำหรับเธอ Aladdin และเอาลาของเขา เมื่อบ้าน เขาว่า ภูต: "สร้างฉันพาของหินอ่อนดีที่สุด กับสี่ และยี่สิบ windows ตั้งกับแจสเปอร์ โมรา และหินมีค่าอื่น ๆในเวลากลางคืน เจ้าหญิงว่า good-by พ่อ กำหนดสำหรับพาเลซของ Aladdin กับแม่ของเขาที่ด้านข้างของเธอ และตาม ด้วยทาสร้อย เธอ charmed ที่สายตาของ Aladdin คนขับรถไปรับเธอ "เจ้าหญิง เขากล่าวว่า "ตำหนิความงามสำหรับฉัน boldness ถ้าได้ displeased คุณ" หลังจากที่มีถ่ายงานแต่งงาน อลาดินนำเธออยู่ในห้องโถง ที่มีกระจายงานฉลอง และเธอ supped กับเขา ที่พวกเขาเต้นจนถึงเที่ยงคืนแต่ไกลในแอฟริกา นักเล่นกลจำ Aladdin และ ด้วยศิลปะมายากลของเขาค้นพบว่า แทนภัยพิบัติเป็นท่าถ้ำ เขาได้หลบหนีไป และได้แต่งงานเจ้าหญิง เขาเดินทางกลางวันและกลางคืนจนกระทั่งเขาไปถึงเมืองของเปอร์เซียที่อลาดินอาศัยอยู่ ครึ่งบ้า ด้วยความโกรธ เขาจะได้รับถือของโคมไฟ และวอ Aladdin เป็นความยากจนสุดอีก ด้วยUnluckily, Aladdin มีไปที่การล่าสัตว์วันแปด ซึ่งให้นักเล่นกลมากเวลา เขาซื้อเป็นโหลทองแดงโคมไฟ ทำให้พวกเขาลงในตะกร้า และไปวัง ร้องไห้: "โคมไฟใหม่สำหรับเก่า" ตาม ด้วยฝูงชน jeering หัวเราะเห็นหลอกเก่าเพื่อแลกเปลี่ยนโคมไฟใหม่ดีสำหรับคนเก่าหรือไม่? " ทาสพาอย่างใดอย่างหนึ่งกล่าวว่า ให้เจ้าหญิง "ได้มีโคมไฟเก่าบน cornice มีซึ่งเขาได้" ขณะ นี้มีโคมวิเศษ ซึ่งมีเหลือ Aladdin เขาไม่อาจจะออกล่าสัตว์กับเขา เจ้าหญิง ไม่รู้ค่า ไป และกับนักมายากลที่ว่า: "ให้ฉันโคมไฟใหม่นี้" เขากระชากมันท่ามกลาง jeers ของฝูงชน น้อยเขาดูแล เขาออกจากประตูเมืองที่โดดเดี่ยวที่เขาดึงโคมไฟ และ rubbed ก็ ภูตปรากฏ และในคำสั่งของหมอผีนำเขา กับในวังและเจ้าหญิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อนานมาแล้ว ในเปอร์เซีย เป็นเด็กยากจน ชื่อ อลาดดินก็เล่นกับเพื่อนๆในถนนของเมืองของเขา คนแปลกหน้ามาหาเขาและถามเขา ถ้าเขาไม่ใช่ลูกชายของมุสตาฟาช่างตัดเสื้อ " ผมครับ " ตอบ Aladdin ; " แต่ตายไปนานแล้ว " เมื่อคนแปลกหน้าได้ยิน เขาสวมกอดอลาดดินว่า " ลูกชายของฉัน–ฉันลุงหายไปนาน" อลาดดินวิ่งกลับบ้านไปบอกแม่เรื่องใหม่นี้พบญาติ เธอเตรียมอาหารให้พวกเขาทั้งหมด .
วันต่อมา ลุงพาอลาดดินออกมาไกลจากประตูเมือง พวกเขาก็ออกเดินทางต่อจนถึงบ่าย แต่อลาดดินก็ไม่ได้รู้สึกว่า เป็นเพราะลุงของเขาบอกเขาว่า เรื่องราวต่างๆ มากมายที่น่าสนใจ ในที่สุดพวกเขามาถึงเท้าของภูเขา .
" เราจะไม่ไปไกล" ลุงกล่าวเท็จ 2552 ในความจริงเขาไม่ใช่ญาติของอลาดดิน แต่แอฟริกาหมอผีที่ปลอมตัวมา " ผมจะแสดงให้คุณเห็นบางสิ่งบางอย่างที่ยอดเยี่ยม " เขากล่าว นักเล่นกลจุดไฟแล้วโยนผงอยู่ในขณะที่พูดบางขลัง พื้นดินสั่นเล็กน้อย และขนาดใหญ่ขึ้นม้วนไปด้านใดด้านหนึ่ง อลาดดินเห็นขั้นบันไดลาดลงไปในถ้ำมืดเปิดแค่ขนาดใหญ่พอสำหรับเด็กที่จะผ่าน แต่สมถะ นักมายากล ที่ค่อนข้างอ้วน จะไม่มีสามารถเข้าไปในถ้ำได้เอง " ลงไป " บัญชาวิเศษ " ที่เท้าของขั้นตอนที่คุณจะพบการเปิดประตูเข้าไปในโถงขนาดใหญ่สาม ผ่านได้โดยไม่ต้องสัมผัสอะไร หรือคุณจะตายทันทีห้องโถงนี้ไปสู่สวนผลไม้ . เดินจนมาถึงโต๊ะที่ยืนจัดโคมไฟ เทน้ำมันประกอบด้วย มาให้ฉันหน่อยสิ "
อลาดดินกลัวที่จะขัดคำสั่ง นักมายากล และลงไปที่จ้องมองเข้าไปในถ้ำบนพื้นดินที่เขาเจอแหวน และแม้จะเป็นนักมายากล เพื่อที่จะไม่แตะอะไรเลย เขาหยิบมันขึ้นมาและใส่มันลงบนนิ้วของเขาเขาไม่ได้ตาย แล้วเขาผ่านสวนที่เขาเก็บผลไม้จากต้นไม้ ต่อมาเมื่อเขาพบว่าโคมไฟ ก็เป็นผู้วิเศษบอก และเขาก็กลับมาจ้องที่ปากถ้ำ นักมายากลร้อง : " ให้รีบเอาโคมไฟ แต่อลาดดินเห็นผ่านกลของเขาและเข้าใจว่า ทันทีที่เขาส่งโคมไฟนักมายากลจะแทนหิน เขาจะปิดภายในถ้ำ ไม่เคยไป แล้วอลาดดิน เรียก ว่า " ให้ฉันออกไปก่อน แล้วผมจะให้คุณโคมไฟ " นักมายากลเดือดดาล น่ากลัวและขว้างปาบางผงในไฟ , เขากล่าวว่า วิเศษ มากกว่าคำพูด และหินกลิ้งกลับเข้าไปในสถานที่
สองวันต่อมาอลาดดินยังติดอยู่ภายในถ้ำในที่สุดเขาก็ประนมมือสวดมนต์ ทำให้ลูบแหวนที่เขาได้รับออกจากพื้นดิน ทันทีเป็นจินนี่มหึมาและน่ากลัว โรสออกของโลกกล่าวว่า " สิ่งที่ wouldst ท่านกับผม ฉันเป็นทาสของแหวน และจะเชื่อฟังท่านทุกอย่าง " อลาดดินจะกล้าตอบว่า " ให้พ้นจากสถานที่แห่งนี้ " แล้วโลกเปิดและเขาพบตัวเองที่บ้าน