Dragon's blood is used as a stimula

Dragon's blood is used as a stimulant and abortifacient.[7] The root yields a gum-resin, used in gargle water as a stimulant, astringent and in toothpaste. The root is used in rheumatism, the leaves are a carminative.[8]

The trees can be harvested for their crimson red resin, called dragon's blood, which was highly prized in the ancient world and is still used today. Around the Mediterranean basin it is used as a dye and as a medicine, Socotrans use it ornamentally as well as dying wool, gluing pottery, a breath freshener and lipstick. Because of the belief that it is the blood of the dragon it is also used in ritual magic and alchemy.[9] In 1883, the Scottish botanist Isaac Bayley Balfour identified three grades of resin; the most valuable were tear-like in appearance, then a mixture of small chips and fragments, with a mixture of fragments and debris being the cheapest.[3] The resin of D. cinnabari is thought to have been the original source of dragon's blood until during the mediaeval and renaissance periods when other plants were used instead.[10]

The local inhabitants of the city in the Socotra Island use the dragon's blood resin as a cure-all. They use it in general wound healing, as a coagulant, cure for diarrhea, for dysentery diseases, for lowering fevers. It is also taken for ulcers in the mouth, throat, intestines and stomach.

Dragon's blood from D. cinnabari was used as a source of varnish for 18th-century Italian violin-makers. It was also used as tooth-paste in the 18th century. It is currently still used as varnish for violins and for photoengraving.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เลือดมังกรจะใช้เป็นยากระตุ้นและแท้งลูก. [7] รากผลตอบแทนถัวเฉลี่ยเหงือกเรซินที่ใช้ในน้ำน้ำยาบ้วนปากเป็นตัวกระตุ้นฝาดและในยาสีฟัน รากที่ใช้ในโรคไขข้อ, ใบเป็นยาขับลม. [8] ต้นไม้สามารถเก็บเกี่ยวสำหรับเรซินสีแดงสีแดงเข้มที่เรียกว่าเลือดมังกรซึ่งได้รับผลตอบแทนสูงในโลกยุคโบราณและยังคงใช้วันนี้ รอบทะเลเมดิเตอร์เรเนียนอ่างมันถูกใช้เป็นสีย้อมและเป็นยา, Socotrans ใช้ประดับประดาเช่นเดียวกับที่กำลังจะตายขนสัตว์ติดกาวเครื่องปั้นดินเผาลมหายใจสดชื่นและลิปสติก . เพราะความเชื่อที่ว่ามันคือเลือดของมังกรก็ยังใช้ในเวทมนตร์พิธีกรรมและความขลัง [9] ใน 1883, พฤกษศาสตร์สก็อตฟอร์ไอแซคเบย์ลีย์ระบุสามเกรดของยาง; ที่มีคุณค่ามากที่สุดคือการฉีกขาดเหมือนในลักษณะนั้นเป็นส่วนผสมของชิปขนาดเล็กและชิ้นส่วนที่มีส่วนผสมของชิ้นส่วนและเศษเป็นที่ถูกที่สุด. [3] เรซินของ D. cinnabari คิดว่าจะได้รับต้นฉบับของเลือดมังกร จนกระทั่งในระหว่างงวดยุคกลางและยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาเมื่อพืชอื่น ๆ ที่ถูกนำมาใช้แทน. [10] ประชาชนในท้องถิ่นของเมืองในเกาะ Socotra ใช้เรซินเลือดมังกรเป็นรักษาทั้งหมด พวกเขาใช้มันในการรักษาแผลทั่วไปเช่นการตกตะกอน, การรักษาโรคท้องร่วง, โรคบิด, การลดไข้ มันเป็นเรื่องที่ยังหาแผลในปาก, คอลำไส้และกระเพาะอาหาร. เลือดมังกรจาก D. cinnabari ถูกใช้เป็นแหล่งที่มาของสารเคลือบเงาสำหรับศตวรรษที่ 18 อิตาลีไวโอลินผู้ผลิต นอกจากนั้นยังใช้เป็นยาสีฟันในศตวรรษที่ 18 ปัจจุบันยังคงใช้เป็นสารเคลือบเงาสำหรับไวโอลินและ photoengraving

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เลือดมังกรใช้เป็นยากระตุ้น และทำแท้ง [ 7 ] รากทำให้กัมเรซิน ที่ใช้ในน้ำ น้ำเป็นตัวกระตุ้น ฝาด และในยาสีฟัน ราก ใช้ในโรคไขข้ออักเสบ ใบจะเจริญยั่งยืน [ 8 ]

ต้นไม้สามารถเก็บเกี่ยวของเรซินสีแดง สีแดงเข้ม เรียกว่า เลือดมังกร ซึ่งเป็น prized สูงในโลกโบราณและยังคงใช้วันนี้รอบบริเวณเมดิเตอร์เรเนียนมีใช้เป็นสีย้อมและเป็นยา socotrans ใช้ประดับเป็นตายไหมพรมติดกาวเครื่องปั้นดินเผา , ลมหายใจสดชื่นและลิปสติก เพราะความเชื่อที่ว่า มันเป็นเลือดของมังกรก็ยังใช้เวทมนตร์พิธีกรรมและการเล่นแร่แปรธาตุ . [ 9 ] ใน 1883 , นักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อตไอแซกเบย์ลีย์ฟอร์ระบุสามเกรดของยาง ;มีค่ามากที่สุด คือ น้ำตาเหมือนในรูป แล้วส่วนผสมของชิปขนาดเล็ก และชิ้นส่วนที่มีส่วนผสมของเศษซากที่ถูกและถูกที่สุด [ 3 ] เรซิ่นของ D . cinnabari คิดว่า ได้มีแหล่งต้นฉบับของเลือดมังกร จนกระทั่งในช่วงสมัยกลางและยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา เมื่อพืชถูกใช้แทน . 10 ]

ชาวท้องถิ่นของเมืองในเกาะโซโคตร้าใช้ยางของมังกรโลหิตเป็นรักษาทั้งหมด พวกเขาใช้มันในการรักษาบาดแผลทั่วไป เป็นสารตกตะกอน , การรักษาสำหรับโรคท้องร่วง , โรคบิด เพื่อลดไข้ ก็ยังถ่ายแผลในปาก คอ ลำไส้ และกระเพาะอาหาร

มังกรเลือดจาก D . cinnabari ถูกใช้เป็นแหล่งของทาสำหรับศตวรรษที่ 18 อิตาลีไวโอลิน ผู้ผลิตนอกจากนี้ยังใช้เป็นยาสีฟันในศตวรรษที่ 18 มันก็ยังใช้ทาสำหรับไวโอลินและ photoengraving .