Zhang Ye, who had just entered the

Zhang Ye, who had just entered the hall, went over to Hu Fei and Xiao Lu.

Hu Fei said in a hushed voice, “The live broadcast has started; don’t talk anymore.”

Hou Ge said softly, “We understand.”

A woman who had been standing beside Editor Wei’s body, and was around 20 something years old, walked forward. Because the hall was quite large and it was a live broadcast, she was handed a microphone by a television station staff member. This was to ensure that the audio could be heard during the live broadcast.

This was Editor Wei’s daughter. Her name was Wei Ying.

Wei Ying held the microphone and stood forward, saying, “Thank you, everyone. Thank you for joining us at my father’s memorial service. In the beginning, I did not want to hold this memorial service because my dad did not like extravagant things. But, I still want to thank everyone for ensuring that my dad has a proper sending off with so many of you here.” After speaking, she paused for a moment before saying, “Many of the reporters asked me before this if I was proud that I had a father like him. Many people would think I would be proud… ” Saying that, she gave a light laugh, “Actually, not at all!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จางเย่ ที่มีเพียงแค่ป้อนฮอลล์ ไปหูเฟยและ Xiao Luหูเฟยบอกว่า เสียงตระการตา "การออกอากาศสดได้เริ่มต้น ไม่คุยกันอีกต่อไป"Hou Ge พูดเบา ๆ "เราเข้าใจกัน"ผู้หญิงที่ได้ยืนข้าง ๆ ร่างกายแก้ไข Wei และช้อปปิ้งประมาณ 20 ปีเก่า เดินไปข้างหน้า เนื่องจากห้องโถงขนาดใหญ่มาก และมันทอด เธอถูกส่งไมโครโฟนจากพนักงานสถานีโทรทัศน์ นี่คือเพื่อให้แน่ใจว่า อาจจะได้ยินเสียงในระหว่างการออกอากาศสดนี่คือลูกสาวแก้ไข Wei ชื่อของเธอคือ Wei หยิงหยิงเว่ยถือไมโครโฟน และยืนอยู่ข้างหน้า บอกว่า, "ขอขอบคุณ ทุกคน ขอบคุณที่ร่วมงานกับเราที่พ่ออนุสรณ์สถานบริการ ในการเริ่มต้น ฉันไม่ต้องการค้างไว้บริการอนุสรณ์สถานนี้ เพราะพ่อไม่ชอบสิ่งที่ฟุ่มเฟือย แต่ ฉันยังคงอยากขอบคุณทุกคนที่มั่นใจว่า พ่อของฉันมีความเหมาะสมส่ง มีจำนวนมากดังนั้นของคุณที่นี่" หลังจากพูด เธอหยุดชั่วครู่หนึ่งก่อนพูดว่า "ของนักข่าวที่ถามผมก่อนหน้านี้ผมภูมิใจที่ผมเป็นพ่อเหมือนเขา หลายคนคิดว่า จะทำ... "บอกว่า เธอให้หัวเราะเบา "จริง ไม่เลย"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จางเจ้าที่เพิ่งเข้ามาในห้องโถงเดินไปที่หูและ Fei Xiao Lu.

Hu เฟพูดด้วยเสียงแผ่วเบา "การถ่ายทอดสดได้เริ่มต้น; ไม่ได้พูดคุยอีกต่อไป. "

Hou จีอีกล่าวว่าเบา ๆ " เราเข้าใจ. "

ผู้หญิงคนหนึ่งที่ได้รับการยืนอยู่ข้างร่างกายบรรณาธิการ Wei และรอบอายุ 20 ปีสิ่งที่เดินไปข้างหน้า เพราะห้องโถงขนาดใหญ่มากและมันเป็นถ่ายทอดสดเธอถูกส่งไมโครโฟนโดยสมาชิกพนักงานสถานีโทรทัศน์ นี่คือเพื่อให้แน่ใจว่าเสียงอาจจะได้ยินในช่วงการถ่ายทอดสด.

นี้เป็นลูกสาวของ Wei บรรณาธิการ ชื่อของเธอคือ Wei Ying.

Wei Ying ถือไมโครโฟนและยืนอยู่ข้างหน้าว่า "ขอบคุณทุกคน ขอขอบคุณสำหรับการร่วมงานกับเราในงานศพพ่อของฉัน ในการเริ่มต้นผมไม่ได้ต้องการที่จะถือบริการที่ระลึกนี้เพราะพ่อของฉันไม่ชอบสิ่งที่ฟุ่มเฟือย แต่ผมก็ยังอยากจะขอบคุณทุกคนสำหรับการสร้างความมั่นใจว่าพ่อของฉันมีความเหมาะสมการส่งออกด้วยจำนวนมากดังนั้นของคุณที่นี่. "หลังจากที่พูดเธอหยุดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดว่า" หลายผู้สื่อข่าวถามฉันก่อนหน้านี้ถ้าผมเป็นความภาคภูมิใจ ที่ฉันมีพ่อเหมือนเขา หลาย ๆ คนคงคิดว่าฉันจะเป็นความภาคภูมิใจ ... "บอกว่าเธอให้หัวเราะเบา ๆ " จริงๆแล้วไม่ได้ที่ทุกคน! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จาง ท่านที่เพิ่งเข้ามาที่ห้องโถง ไปที่หู เฟย และ เสี่ยวลู่หูเฟยกล่าวว่า ในความเงียบ เสียง " ออกอากาศสดได้เริ่มขึ้นแล้ว อย่าพูดอีกเลย "หูเกอพูดเบาๆ " เราเข้าใจ "ผู้หญิงที่เคยยืนอยู่ข้างกายบรรณาธิการเว่ย และประมาณ 20 กว่าปีมาแล้วเก่า เดินไป เพราะห้องค่อนข้างใหญ่ และมีการถ่ายทอดสด เธอยื่นไมโครโฟนโดยสถานี โทรทัศน์ เจ้าหน้าที่ นี้คือเพื่อให้แน่ใจว่าเสียงที่ได้ยินตอนถ่ายทอดสดนี้คือลูกสาวบรรณาธิการเว่ย . เธอชื่อ เว่ย ยิ๋งเว่ย ยิ่งถือไมโครโฟนและยืนข้างหน้าว่า " ขอบคุณทุกคนค่ะ ขอบคุณที่มาร่วมงานกับเราที่ระลึกถึงพ่อ ตอนแรก ฉันก็ไม่อยากจะถือพิธีไว้อาลัยในวันนี้เพราะพ่อไม่ชอบฟุ่มเฟือยสิ่ง แต่ฉันยังอยากจะขอบคุณทุกคนเพื่อให้มั่นใจว่าพ่อไปส่งที่เหมาะสมกับหลายๆ ท่านมาที่นี่ " หลังจากพูด เธอนิ่งเงียบไปสักพักก่อนกล่าวว่า " หลายคนของนักข่าวถามผมก่อนนี้ ถ้าฉันภูมิใจว่าฉันมีพ่ออย่างเขา หลายคนคงคิดว่าผมคงจะภูมิใจมาก . . . . . . . " บอกว่า เธอจึงหัวเราะเบาๆ อันที่จริงมันไม่ใช่ทั้งหมด "