INTRODUCTIONThe use of antibiotics

INTRODUCTION

The use of antibiotics in pig production is a public health concern because it may contribute to the development of antibiotic resistance in microorganisms. Antimicrobial-resistant, enteric, zoonotic bacteria may be transmitted from pigs to the human population, potentially resulting in human disease, which may not respond efficiently to antimicrobial treatment (Khanna et al., 2008; de Jong et al., 2009). The use of antimicrobials as growth promotors has been associated with the transmission of resistance genes from farm animals to humans (Berends et al., 2001). In an attempt to stop the increase or even reduce antimicrobial resistance in zoonotic pathogens, the European Commission (EC) has prohibited the use of antibiotic feed additives as growth promoters in pig production since January 2006 (European Commission, 2003). However, it seems that the therapeutic use of antibiotics (e.g., tetracyclines) has increased in the Netherlands since 2006 (Mevius et al., 2007). As far as the animal production chain is considered, control measures at the farm level will be most effective in reducing antibiotic-resistant pathogens (European Food Safety Authority, 2008). In pig production, the use of antibiotics varies between individual farms (Chauvin et al., 2002; Timmerman et al., 2006), which may, at least partly, be related to farm characteristics, such as technical and economic performance. Examples of such technical and economic farm factors are net farm result, number of piglets born alive per sow, and veterinary costs.

The aim of the current study is to investigate technical and economics-related farm factors that are associated with the application of antibiotics on pig farms (fattening pig and sow farms) in the Netherlands. Insight into these farm-related factors may help to increase epidemiological knowledge and to specify policy making and farm advice aimed at reducing the inappropriate use of antibiotics in pig production.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำการใช้ยาปฏิชีวนะในการผลิตสุกรจะต้องคำนึงถึงสาธารณสุขเนื่องจากมันอาจนำไปสู่การพัฒนาความต้านทานยาปฏิชีวนะในจุลินทรีย์ แบคทีเรียจุลินทรีย์ทน enteric, zoonotic อาจส่งจากสุกรไปประชากรมนุษย์ อาจเกิดโรคมนุษย์ ซึ่งอาจไม่ครบถ้วนเพื่อรักษาจุลินทรีย์ (al. et คันนา 2008; de Jong et al., 2009) ใช้ของ antimicrobials เป็น promotors เจริญเติบโตมีการเชื่อมโยงกับการส่งข้อมูลของยีนต้านทานจากสัตว์มนุษย์ (Berends และ al., 2001) ในความพยายามที่จะหยุดการเพิ่มขึ้น หรือแม้แต่ลดความต้านทานจุลินทรีย์ในโรค zoonotic ยุโรปเสริม (EC) ได้ห้ามใช้ของยาปฏิชีวนะสารอาหารเป็นก่อการเจริญเติบโตในสุกรผลิตมกราคม 2549 (ซี 2003) อย่างไรก็ตาม มันดูเหมือนว่า การใช้ยาปฏิชีวนะ (เช่น tetracyclines) ขึ้นในประเทศเนเธอร์แลนด์ตั้งแต่ปี 2006 (Mevius et al., 2007) เป็นที่เป็นห่วงโซ่การผลิตสัตว์ มาตรการควบคุมระดับจะมีประสิทธิภาพสูงสุดในการลดโรคดื้อยาปฏิชีวนะ (ยุโรปอาหารปลอดภัยอำนาจ 2008) ในการผลิตสุกร การใช้ยาปฏิชีวนะแตกต่างกันระหว่างแต่ละฟาร์ม (Chauvin et al., 2002 Timmerman และ al., 2006), ซึ่งอาจ น้อยบางส่วน เกี่ยวข้องกับลักษณะฟาร์ม เช่นประสิทธิภาพทางเทคนิค และเศรษฐกิจ ตัวอย่างเช่นปัจจัยทางเทคนิค และเศรษฐกิจฟาร์มคือ ฟาร์มสุทธิผล จำนวนทรูดเกิดมีชีวิตต่อเสา และต้นทุนที่สัตวแพทย์จุดมุ่งหมายของการศึกษาปัจจุบันคือการ ตรวจสอบปัจจัยทางเทคนิค และเศรษฐศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับฟาร์มที่เกี่ยวข้องกับการใช้ยาปฏิชีวนะในฟาร์มสุกร (เลี่ยนฟาร์มหมูและเสา) ในเนเธอร์แลนด์ ความเข้าใจถึงปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับฟาร์มเหล่านี้อาจช่วยเพิ่มความรู้ และสามารถทำนโยบาย และคำแนะนำฟาร์มมุ่งลดการใช้ยาปฏิชีวนะในการผลิตหมูที่ไม่เหมาะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำการใช้ยาปฏิชีวนะในการผลิตสุกรเป็นกังวลต่อสุขภาพของประชาชนเพราะมันอาจนำไปสู่การพัฒนาของความต้านทานยาปฏิชีวนะในจุลชีพ ยาต้านจุลชีพทนลำไส้แบคทีเรียในสัตว์อาจได้รับการติดต่อจากหมูที่จะประชากรมนุษย์ที่อาจเกิดโรคของมนุษย์ซึ่งอาจไม่ตอบสนองได้อย่างมีประสิทธิภาพต่อการรักษาด้วยยาต้านจุลชีพ (คันนา et al, 2008;.. เดอยอง, et al, 2009) การใช้ยาต้านจุลชีพเป็นเร่งการเจริญเติบโตมีความเกี่ยวข้องกับการแพร่กระจายของยีนต้านทานจากฟาร์มเลี้ยงสัตว์กับมนุษย์ (Berends et al., 2001) ในความพยายามที่จะหยุดการเพิ่มขึ้นหรือแม้กระทั่งการลดการดื้อยาในเชื้อก่อโรคในสัตว์คณะกรรมาธิการยุโรป (EU) ได้ห้ามการใช้สารอาหารยาปฏิชีวนะเป็นส่งเสริมการเจริญเติบโตในการผลิตสุกรตั้งแต่เดือนมกราคมปี 2006 (คณะกรรมาธิการยุโรป, 2003) แต่ดูเหมือนว่าการใช้การรักษาของยาปฏิชีวนะ (เช่น tetracyclines) ได้เพิ่มขึ้นในประเทศเนเธอร์แลนด์ตั้งแต่ปี 2006 (Mevius et al., 2007) เท่าที่ห่วงโซ่การผลิตสัตว์ที่ถือว่าเป็นมาตรการการควบคุมในระดับฟาร์มจะมีประสิทธิภาพมากที่สุดในการลดเชื้อโรคที่ทนต่อยาปฏิชีวนะ (European Food เจ้าหน้าที่ความปลอดภัย 2008) ในการผลิตสุกร, การใช้ยาปฏิชีวนะแตกต่างกันระหว่างแต่ละฟาร์ม (ชั et al, 2002;. Timmerman, et al, 2006.) ซึ่งอาจอย่างน้อยบางส่วนจะเกี่ยวข้องกับลักษณะฟาร์มเช่นประสิทธิภาพทางเทคนิคและเศรษฐกิจ ตัวอย่างของปัจจัยฟาร์มทางเทคนิคและเศรษฐกิจดังกล่าวเป็นผลมาจากฟาร์มสุทธิจำนวนลูกสุกรเกิดมีชีวิตอยู่ต่อแม่และค่าใช้จ่ายสัตวแพทย์. จุดมุ่งหมายของการศึกษาในปัจจุบันคือการตรวจสอบทางเทคนิคและเศรษฐศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับปัจจัยฟาร์มที่เกี่ยวข้องกับการประยุกต์ใช้ยาปฏิชีวนะใน ฟาร์มสุกร (หมูขุนและหว่านฟาร์ม) ในเนเธอร์แลนด์ Insight เป็นปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับฟาร์มเหล่านี้อาจช่วยในการเพิ่มความรู้ทางระบาดวิทยาและการระบุการกำหนดนโยบายและให้คำแนะนำฟาร์มมุ่งเป้าไปที่การลดการใช้งานที่ไม่เหมาะสมของยาปฏิชีวนะในการผลิตสุกร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ

ใช้ยาปฏิชีวนะในการผลิตหมูเป็นสาธารณสุขกังวลเพราะมันอาจนำไปสู่การพัฒนาของความต้านทานยาปฏิชีวนะในจุลินทรีย์ แบคทีเรียดื้อยาต้านจุลชีพต่อจํานวนมาก , , อาจจะส่งจากสุกรไปยังประชากรมนุษย์ อาจส่งผลให้เกิดโรคของมนุษย์ซึ่งไม่อาจตอบสนองได้อย่างมีประสิทธิภาพการรักษายาต้านจุลชีพ ( กานน et al . , 2008 ;de Jong et al . , 2009 ) การใช้ยาต้านจุลชีพ เช่น promotors การเจริญเติบโตได้รับการเชื่อมโยงกับการถ่ายทอดยีนต้านทานจากฟาร์มสัตว์ กับมนุษย์ ( berends et al . , 2001 ) ในความพยายามที่จะหยุดการเพิ่มหรือลด แม้การดื้อต่อสารต้านจุลชีพในจํานวนมากเชื้อโรค ,คณะกรรมาธิการยุโรป ( EC ) ได้ห้ามใช้ยาปฏิชีวนะสารอาหารการเจริญเติบโตโปรโมเตอร์ในการผลิตสุกรตั้งแต่เดือนมกราคม 2549 ( คณะกรรมาธิการยุโรป , 2003 ) อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่า การใช้ยาปฏิชีวนะ เช่น เตตราไซคลีน ) ได้เพิ่มขึ้นในเนเธอร์แลนด์ตั้งแต่ปี 2006 ( mevius et al . , 2007 ) เท่าที่ผลิตสัตว์โซ่จะพิจารณามาตรการควบคุมในระดับฟาร์มจะมีประสิทธิภาพมากที่สุดในการลดเชื้อโรคดื้อยาปฏิชีวนะ ( เจ้าหน้าที่ความปลอดภัยอาหารยุโรป 2008 ) ในการผลิตสุกร , การใช้ยาปฏิชีวนะที่แตกต่างกันระหว่างบุคคล ( ฟาร์ม น่า ชูวิน et al . , 2002 ; ทิมเมอร์มานน์ et al . , 2006 ) ซึ่งอาจ อย่างน้อยก็บางส่วน ซึ่งจะเกี่ยวข้องกับฟาร์มลักษณะเช่นประสิทธิภาพทางเทคนิคและทางเศรษฐกิจตัวอย่าง เช่น ปัจจัยทางเทคนิคและทางเศรษฐกิจ ฟาร์ม " ฟาร์มสุทธิ จำนวนลูกสุกรเกิดมีชีวิตต่อหว่านและค่าใช้จ่ายสัตวแพทย์

จุดประสงค์ของการศึกษาในปัจจุบันคือการตรวจสอบทางเทคนิคและเศรษฐศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับฟาร์ม ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการใช้ยาปฏิชีวนะในฟาร์มหมู ( สุกรขุนสุกรและฟาร์ม ) ในเนเธอร์แลนด์ลึกเข้าไปในฟาร์มเหล่านี้ ปัจจัย อาจช่วยเพิ่มความรู้ทางระบาดวิทยา และการกำหนดนโยบายและฟาร์มแนะนำมุ่งลดการใช้ยาปฏิชีวนะในการผลิตสุกร