An Energy ChronologyThe history of

An Energy Chronology
The history of Hashima Island reads like a chronology of changes in Japan's energy policies from the Meiji Period to modern times. For centuries the people living on Takashima, a large island near Hashima, are said to have collected coal from exposed beds and used it as a household fuel. They called it goheita after the man by the same name who, according to local legend, stumbled on coal's combustible properties by inadvertently lighting a bonfire on the black rock.

When transportation networks improved in the 18th and 19th centuries, the people of Takashima began to sell their coal abroad, primarily to salt-makers on the coast of the Seto Inland Sea. One of Japan's most important industries at the time, salt-making, had relied traditionally on resin-rich pinewood as a fuel to boil seawater, but it was suffering from the ongoing depletion of pine forests. Coal was deemed the ideal alternative to pinewood.

At the time, Takashima Island was part of a feudal domain administered by the Fukahori Family, a branch of the Nabeshima Clan of present-day Saga Prefecture. Seeing the profits gleaned from the coal trade, the Fukahori Family usurped the management rights, assigned the islanders the role of subcontractor and labor force, and established coal profits as one of the pillars of the local economy.

This system was still firmly in place when Japan opened its doors to the world in the late 1850s and Nagasaki gained new importance as the closest port to China and a stopover for foreign commercial ships and naval vessels. This was also a time when Britain, America, and other Western countries were replacing their sail-rigged tea clippers and warships with steam-driven ships. The resulting demand for coal prompted Nabeshima Naomasa, lord of the Nabeshima Clan, to expand production capacity of the mine on Takashima.

Nabeshima turned to Scottish merchant Thomas B. Glover (1838-1911) for help. Until then, the coal- mining method on Takashima had been primitive: miners simply chipped away at exposed surfaces with picks and then moved on to other sites when the coal ran out or the holes became too deep to dig safely. But Glover imported modern mining equipment from Britain and hired British mining engineers to drill a vertical-shaft mine on the island. In April 1869, the drillers struck a coal bed some 45 meters underground, and Japan's first modern coal mine started production.

The enormous success of the Takashima coal mine filled Nagasaki coffers with foreign currency and sparked a rush to develop mines on nearby islands—including the until-then useless heap of rock called Hashima.

Hashima Coal Mine Is Born
While assuming exclusive rights to work the Takashima mine, the Nabeshima Clan allowed the Fukahori Family to tap the veins of coal streaking across other nearby islands. After several failed attempts, the family finally installed a shaft mine on Hashima in 1887, inhabiting it for the first time. Three years later, though, it sold the island to Mitsubishi Corporation for 100,000 yen. The now world-famous company had expanded rapidly after its inception as a shipping enterprise in 1873, and had purchased the Takashima Coal Mine in 1881.

The years that followed witnessed a remarkable surge in Japan's industrial capacity and military might, encouraged by victory in both the Sino-Japanese War (1894-1895) and Russo-Japanese War (1904-1905). At Hashima, Mitsubishi launched a project to tap the coal resources under the sea bottom, successfully sinking a 199-meter-long vertical shaft in 1895 and still another shaft in 1898. The company also utilized the slag from the mine to carry out a series of land reclamations, thereby creating flat space for industrial facilities and dormitories. Completed around 1907, the high sea-walls gave the island the appearance of a battleship riding the waves. The resemblance was so uncanny that a local newspaper reporter dubbed it Gunkanjima (Battleship Island), a nickname that soon replaced the official name in common parlance.

Hashima was producing about 150,000 tons of coal annually and its population had soared to over 3,000 when, in 1916, Mitsubishi built a reinforced concrete apartment block on the island to alleviate the lack of housing space and to prevent typhoon damage. This was Japan's first concrete building of any significant size. America's first large-scale concrete structure—the Ingalls Office Building, in Cincinnati—had been built only 14 years earlier.

A square, six-story structure built around a dingy inner courtyard at the southern edge of the island, the building provided cramped but private lodgings for the miners and their families. Each apartment consisted simply of a single, six-tatami-mat room (9.9 square meters) with a window, door, and small vestibule—more like a monk's cell than an apartment, but still a major improvement over previous living quarters. Bathing, cooking, and toilet facilities were communal.

This building was followed two years later by an even larger apartment complex on the sloping rock at the center of the island. Then the tallest building in Japan, the E-shaped apartment block had nine stories on the ocean side and three on the rock side.

One multi-story apartment block followed another until the tiny island bristled with more than 30 concrete buildings. Even during the 11-year period before and during World War II, when not a single concrete building went up anywhere else in Japan, the construction of apartment blocks continued on Hashima as part of national efforts to meet the tremendous wartime demand for coal.

As a result of these efforts, Hashima's annual coal production reached a peak of 410,000 tons in 1941. But it was an achievement that exacted a heavy toll in human suffering. While Japanese youth disappeared onto the battlefields of China, Southeast Asia, and the Pacific, the Japanese government forcibly recruited large numbers of Koreans and Chinese to fill the empty places in its factories and mines, and many of these men perished as a result of the harsh conditions and a starvation diet.

Hashima was no exception. By the time the atomic bomb rattled the windows on Hashima apartment blocks and Japan surrendered to the Allied forces in August 1945, about 1,300 laborers had died on the island, some in underground accidents, others of illnesses related to exhaustion and malnutrition. Still others had chosen a quicker, less gruesome death by jumping over the sea-wall and trying in vain to swim to the mainland.

Suh Jung-woo, one of the Korean laborers fortunate enough to survive the ordeal, remembered Hashima in a 1983 interview:

I was one of two boys forced onto a truck in my village and taken to the government office, where several thousand other Koreans ranging in age from about fourteen to twenty had been gathered. After a night at an inn, we were taken by truck to a nearby city, then by train to the port at Pusan and ship from Pusan to Shimonoseki. About 300 members of the group, including myself, were then taken by train to Nagasaki, where we arrived the following morning. All of us were being sent to Hashima.

I had relatives in Japan, not only my parents in Nagoya but also family members living in Sasebo. I thought that no matter where I was sent in Japan I would be able to escape and find shelter with them. But as soon as I saw Hashima I lost all hope.

The island was surrounded by high concrete walls, and there was ocean, nothing but ocean, all around. It was crowded with concrete buildings as high as nine stories.... We Koreans were lodged in buildings on the edge of the island. Seven or eight of us were put together in a tiny room, giving each person no more than a few feet of space.

The buildings were made of reinforced concrete and had mortar on the outside, but the interior was filthy and falling apart.... We were given uniforms like rice bags to wear and forced to begin work the morning after arrival. We were constantly watched and ordered around by Japanese guards, some of whom were wearing swords.

The mine was deep under the sea, the workers reaching it by elevator down a long narrow shaft. The coal was carried out from a spacious underground chamber, but the digging places were so small that we had to crouch down to work. It was excruciating, exhausting labor. Gas collected in the tunnels, and the rock ceilings and walls threatened to collapse at any minute. I was convinced that I would never leave the island alive.

Four or five workers in fact died every month in accidents. Modern concepts of safety were nonexistent. The corpses were cremated on Nakanoshima, the little island beside Hashima.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลำดับการพลังงานประวัติของฮะอ่านเช่นลำดับของการเปลี่ยนแปลงในนโยบายพลังงานของประเทศญี่ปุ่นจากยุคเมจิการยุคนั้น ศตวรรษ คนที่อาศัยอยู่บน Takashima เกาะใหญ่ใกล้ฮาชิมะ จะกล่าวไปรวบรวมถ่านหินจากเตียงสัมผัส และใช้เป็นเชื้อเพลิงในครัวเรือน พวกเขาเรียกว่า goheita หลังจากคนที่ชื่อเดียวกันที่ ตำนานท้องถิ่น stumbled ในคุณสมบัติการเผาไหม้ของถ่านหิน โดยตั้งใจแสงก่อกองไฟบนหินสีดำเมื่อเครือข่ายขนส่งขึ้นในศตวรรษ 18 และ 19 ชาว Takashima เริ่มขายถ่านหินของต่างประเทศ เพื่อผลิตเกลือบนชายฝั่งของทะเลในเซะโตะ หนึ่งของญี่ปุ่นอุตสาหกรรมสำคัญเวลา ทำเกลือ มีอาศัยดั้งเดิมในไพน์วู้ดริชเรซินเป็นเชื้อเพลิงต้มน้ำทะเล แต่มีความทุกข์ทรมานจากการลดลงของอย่างต่อเนื่องของป่าสน ถ่านหินถูกถือว่าทางเลือกที่เหมาะกับไพน์วู้ดเวลา Takashima เกาะเป็นส่วนหนึ่งของโดเมนศักดินาดูแล โดยครอบครัว Fukahori สาขาของตระกูลสะพานของเหตุการณ์งะ เห็นคาดกำไรจากการค้าขายถ่านหิน Fukahori ครอบครัว usurped สิทธิจัดการ กำหนดบทบาทของผู้รับเหมาย่อยและแรงงานบังคับที่ชาว และสร้างกำไรถ่านหินเป็นหนึ่งในหลักของเศรษฐกิจท้องถิ่นระบบนี้ได้ยังคงมั่นในญี่ปุ่นเปิดประตูสู่โลก 1850s ปลาย และนางาซากิได้รับความสำคัญใหม่เป็นพอร์ตของจีนและธุรกิจเรือค้าต่างประเทศและทางเรือใกล้เคียงที่สุด นี้ยังเป็นเวลาเมื่ออังกฤษ อเมริกา และประเทศตะวันตกอื่น ๆ ได้แทนของมีดตัดชา rigged เซลและเรือรบเรือไอน้ำขับเคลื่อน เกิดความต้องการถ่านหินให้สะพาน Naomasa เจ้าของตระกูลสะพาน การขยายกำลังการผลิตของเหมืองใน Takashimaสะพานหันไปตลาดสก็อต Thomas B. โกลเวอร์ (1838-1911) สำหรับความช่วยเหลือ จนแล้ว วิธีการทำเหมืองถ่านหินบน Takashima ได้ดั้งเดิม: เหมืองก็บิ่นไปที่สัมผัสพื้นผิวพร้อมรับแล้ว ย้ายบนไซต์อื่นเมื่อถ่านหินวิ่งออก หรือหลุมก็ลึกเกินไปขุดอย่างปลอดภัย แต่โกลเวอร์นำเข้าอุปกรณ์ทำเหมืองที่ทันสมัยจากอังกฤษ และจ้างวิศวกรเหมืองแร่ชาวอังกฤษแนวเพลาแนวตั้งเหมืองบนเกาะ ในเดือนงแมงเมษายน drillers ที่หลงเตียงถ่านหินใต้ดินบาง 45 เมตร และผลิตเหมืองเริ่มถ่านหินแห่งแรกของญี่ปุ่นความสำเร็จมหาศาลของเหมืองถ่านหิน Takashima แปลงกระเป๋านางาซากิ ด้วยสกุลเงินต่างประเทศ และจุดประกายเร่งพัฒนาเหมืองบนเกาะใกล้เคียงซึ่งรวมทั้งกองจนกว่านั้นประโยชน์ของหินเรียกว่าฮาชิมะเกิดเหมืองถ่านหินฟูฮาชิม่าในขณะที่สมมติว่าสิทธิทำเหมือง Takashima ตระกูลสะพานได้ครอบครัว Fukahori เคาะเส้นถ่านหิน streaking ข้ามเกาะใกล้เคียง หลังจากพยายามล้มหลาย ครอบครัวสุดท้ายติดตั้งทุ่นระเบิดเพลาบนฮาชิมะใน 1887 อาศัยอยู่ครั้งแรก สามปีต่อมา แม้ว่า มันเกาะกับ บริษัทมิตซูบิชิที่ขาย 100000 เยน บริษัทชื่อดังของโลกขณะนี้ได้ขยายอย่างรวดเร็วหลังจากมาเป็นองค์กรจัดส่งใน 1873 และก็ซื้อ Takashima ถ่านหินเหมืองใน 1881ปีที่ตามเห็นคลื่นที่โดดเด่นในอุตสาหกรรมกำลังการผลิตของญี่ปุ่นและอาจทหาร สนับสนุน โดยชัยชนะในสงครามจีน-ญี่ปุ่น (1894-ปีค.ศ. 1895 เพื่อ) และสงครามญี่ปุ่นรัสเซีย (1904-1905) ที่ฮาชิมะ มิตซูบิชิเปิดโครงการเคาะทรัพยากรถ่านหินภายใต้ล่างทะเล สำเร็จจมปล่องยาว 199 เมตรใน 1895 และยังอีกเพลาใน 1898 บริษัทยังใช้ slag จากเหมืองเพื่อดำเนินการชุดของที่ดิน reclamations จึงสร้างพื้นที่แบนสำหรับอุตสาหกรรมสิ่งอำนวยความสะดวกและอ่าง เสร็จสมบูรณ์รอบเศษ ๆ ซีกำแพงสูงให้เกาะลักษณะของเรือรบขี่คลื่น รูปที่เขาพิลึกดังนั้นที่ผู้สื่อข่าวหนังสือพิมพ์ตั้งฉายามัน Gunkanjima (เกาะเรือรบ) ฉายาแทนชื่อที่เป็นทางใน parlance ทั่วไปที่เร็วขึ้นฮาชิมะถูกผลิตถ่านหินประมาณ 150000 ตันต่อปี และประชากรมีเพิ่มสูงขึ้นถึงกว่า 3000 เมื่อ ใน 1916 มิตซูบิชิสร้างบล็อกอพาร์ทเมนท์คอนกรีตบนเกาะ เพื่อบรรเทาการขาดพื้นที่อยู่อาศัย และป้องกันลมความเสียหาย นี้ได้พังขนาดใดสำคัญแรกของญี่ปุ่น อเมริกาแรกคอนกรีตโครงสร้างขนาดใหญ่ — Ingalls อาคารสำนักงาน ในซินซินนาติ — มีการสร้างเพียง 14 ปีก่อนหน้านี้สี่เหลี่ยม หกเรื่องโครงสร้างรอบ ๆ dingy ทคอร์ทยาร์ดที่ขอบด้านใต้ของเกาะ อาคารให้เดินทางแคบ แต่ส่วนตัวผู้ปฏิบัติและครอบครัว แต่ละประกอบด้วยเพียงเดียว กัน ลื่นดาร์ด 6 ห้อง (9.9 เมตร) หน้าต่าง ประตู และเก๋ง — มากขึ้นเช่นเซลล์ของสงฆ์มากกว่าตัว แต่ยังปรับปรุงสำคัญกว่าไตรมาสก่อนหน้าอยู่ อาบน้ำ ทำอาหาร และห้องน้ำสาธารณะได้อาคารนี้ถูกตามสองปีหลังอพาร์ทเมนท์แม้มีขนาดใหญ่ซับซ้อนบนหินลาดของเกาะ แล้ว อาคารที่สูงที่สุดในญี่ปุ่น บล็อกรูป E อพาร์ทเมนท์ได้เก้าเรื่องราวทางด้านทะเลและสามด้านหินอพาร์ทเมนท์หลายเรื่องหนึ่งบล็อกตามอีกจนกว่าขนเกาะเล็ก ๆ กับอาคารคอนกรีตมากกว่า 30 แม้ใน ระหว่างรอบระยะเวลา 11 ปีก่อน และ ระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง เมื่อไม่เดี่ยวคอนกรีตอาคารไปขึ้นที่ใดในญี่ปุ่น การก่อสร้างอพาร์ทเมนท์บล็อกอย่างต่อเนื่องบนฮาชิมะเป็นส่วนหนึ่งของชาติพยายามสนองความโหดร้ายมากสำหรับถ่านหินจากความพยายามเหล่านี้ ผลิตถ่านหินรายปีของฮาชิมะถึงสูงสุดของตัน 410000 1941 แต่มันเป็นความสำเร็จที่ได้เรียกร้องเอาโทรหนักในทุกข์มนุษย์ ในขณะที่เยาวชนญี่ปุ่นหายไปการต่อสู้ของจีน เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และแปซิฟิค รัฐบาลญี่ปุ่นบังคับให้พิจารณาตัวเลขขนาดใหญ่ของชาวเกาหลีและจีนเพื่อเติมเต็มว่างในโรงงานและเหมืองแร่ของ และคนเหล่านี้มากมาย perished จากเงื่อนไขรุนแรงและอดอาหารฮาชิมะได้มีข้อยกเว้น โดยเวลาระเบิดปรมาณู rattled windows บล็อกอพาร์ทเมนท์ฮาชิมะและญี่ปุ่น surrendered กับกองกำลังฝ่ายสัมพันธมิตรในเดือน 1945 สิงหาคม แรงของการบุกเบิกประมาณ 1300 ได้ตายบนเกาะ อุบัติเหตุรถไฟใต้ดินบางอย่าง โรคที่เกี่ยวข้องกับจุดประสงค์และขาดสารอาหารอื่น ๆ ยัง ผู้อื่นได้เลือกเร็วกว่า น้อยตายสยดสยองกระโดดผ่านกำแพงทะเล และพยายามว่ายน้ำไปเปล่า ๆSuh Jung เกี้ยวพาน หนึ่งแรงของการบุกเบิกเกาหลีโชคดีพอที่จะอยู่รอดการทรมาน จำฮาชิมะในสัมภาษณ์ 1983:ฉันเป็นหนึ่งในชายสองคนบังคับบนรถบรรทุกในหมู่ และนำไปยังสำนักงานรัฐบาล ที่หลายพันอื่น ๆ ชาวเกาหลีตั้งแต่ยุคจากประมาณ 14 ไปยี่สิบแล้วรวบรวม หลังจากคืนที่อินน์ เราถูกถ่าย โดยรถบรรทุกเป็นเมืองใกล้เคียง แล้ว โดยรถไฟไปท่าเรือปูซานและเรือจากปูซานกับหมู่ แล้วได้นำสมาชิกประมาณ 300 กลุ่ม รวมตัว โดยรถไฟลงที่นางาซากิ ที่เรามาถึงตอนเช้าต่อไปนี้ ทั้งหมดของเราได้ถูกส่งไปยังฮาชิมะผมมีญาติในญี่ปุ่น ไม่เพียงแต่พ่อแม่ของฉันในนาโกย่า แต่สมาชิกครอบครัวที่อาศัยอยู่ในซาเซโบ ผมคิดว่า ที่ว่าที่ผมส่งในญี่ปุ่นฉันจะต้องหนี และหลบได้ แต่ ทันทีที่ผมเห็นฮาชิมะหายไปทั้งหมดหวังเกาะล้อมรอบ ด้วยกำแพงคอนกรีตสูง และมีมหาสมุทร ไม่มีอะไรแต่โอเชี่ยน รอบ ๆ ก็มีอาคารสูงเก้าชั้นคอนกรีต... เราชาวเกาหลีได้ต่อศาลในอาคารริมเกาะ เจ็ดหรือแปดของเราใส่กันในห้องเล็ก ๆ ให้แต่ละคนไม่มากกว่ากี่ฟุตของพื้นที่อาคารคอนกรีตเสริมเหล็กทำ และมีปูนด้านนอก แต่ภายในถูกส่วน และตกลงกัน... เราได้รับเครื่องแบบเช่นข้าวถุงสวม และบังคับให้เริ่มทำงานตอนเช้าหลังจากมาถึง เราตลอดเวลาได้ดู และตามรอบ ๆ เจ้าหน้าที่ญี่ปุ่น บางคนก็สวมใส่ดาบมีเหมืองลึกใต้ทะเล แรงงานที่เข้าถึง โดยลิฟท์ลงเพลาแคบยาว ถ่านหินที่ทำออกมาจากห้องใต้ดินกว้างขวาง แต่สถานขุดมีขนาดเล็กที่เราได้หมอบลงทำงาน มันถูก excruciating น่าเหนื่อยแรง ก๊าซที่เก็บไว้ในอุโมงค์ และหินเพดานและผนังที่ถูกยุบในนาทีใด ๆ ฉันไม่มั่นใจว่า ฉันจะไม่ปล่อยให้เกาะชีวิตสี่ หรือห้าคนตาย เดือนอุบัติเหตุในความเป็นจริง แนวคิดที่ทันสมัยปลอดภัยไม่มีอยู่ได้ ศพถูก cremated ในนากาโน เกาะเล็ก ๆ ข้างฮาชิมะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พลังงานเป็นลำดับ
ประวัติศาสตร์ของเกาะฮาชิมะอ่านเช่นลำดับของการเปลี่ยนแปลงในนโยบายด้านพลังงานของญี่ปุ่นจากสมัยเมจิสมัยใหม่ . ศตวรรษผู้คนที่อาศัยอยู่บนเกาะ ทาคาชิมะ ขนาดใหญ่ ใกล้ ฮาชิมะ ว่าได้เก็บถ่านจากสัมผัสเตียง และใช้เป็นเชื้อเพลิงในครัวเรือน . พวกเขาเรียกมัน goheita หลังจากคนที่ชื่อเดียวกัน ซึ่งตามตำนานท้องถิ่นสะดุดในคุณสมบัติติดไฟถ่านหินโดยไม่ได้ตั้งใจแสงกองไฟบนหินสีดำ

เมื่อเครือข่ายการขนส่งที่ดีขึ้นในศตวรรษที่ 18 และ 19 คน ทาคาชิมะ เริ่มขายถ่านหินของต่างประเทศเป็นหลักเพื่อผลิตเกลือบนชายฝั่งของทะเล . เป็นหนึ่งในอุตสาหกรรมที่สำคัญที่สุดของญี่ปุ่นในเวลา การทำเกลือเคยใช้แบบดั้งเดิมใน Pinewood รวยเรซินเป็นเชื้อเพลิงต้มน้ำ แต่มันคือความทุกข์ทรมานจากการสูญเสียอย่างต่อเนื่องของป่าสน ถ่านหินถือเป็นทางเลือกที่เหมาะกับ Pinewood

ตอนนั้นทากาชิม่า เกาะเป็นส่วนหนึ่งของระบบศักดินา โดเมน บริหารงานโดยครอบครัว fukahori , สาขาของคณะตระกูลของจังหวัดซะงะในปัจจุบัน . เห็นผลกำไรที่รวบรวมได้จากการค้าถ่านหินครอบครัว fukahori แย่งชิงสิทธิในการบริหารให้ชาวเกาะบทบาทของผู้รับเหมาและแรงงาน และสร้างผลกำไรถ่านหินเป็นหนึ่งในเสาหลักของเศรษฐกิจท้องถิ่น .

ระบบนี้ ก็ยังคงมั่นในสถานที่เมื่อญี่ปุ่นที่เปิดประตูสู่โลกในยุค 1850 ล่าช้า และ นางาซากิ ได้รับความสำคัญเป็นพอร์ตใหม่ใกล้ประเทศจีน และแวะพักเรือพาณิชย์ต่างประเทศและเรือกองทัพเรือ นี้ยังเป็นเวลาที่อังกฤษ , อเมริกาและประเทศตะวันตกอื่น ๆถูกแทนที่พวกเขาแล่นเรือ rigged ชา กรรไกร และเรือรบกับไอน้ำขับเคลื่อนเรือส่งผลให้ความต้องการถ่านหินให้มี naomasa พระเจ้าของ Nabeshima ตระกูล เพื่อขยายกำลังการผลิตของเหมือง ทาคาชิมะ

ม่าหันไปชาวสก็อตพ่อค้าโทมัสบี โกลเวอร์ ( 1838-1911 ) ช่วย จนกว่าจะถึงตอนนั้น ถ่านหิน เหมืองแร่ -- วิธีการดั้งเดิม : ทากาชิม่าได้ผู้ปฏิบัติก็บิ่นออกไปสัมผัสพื้นผิวที่เลือกและจากนั้นย้ายไปยังเว็บไซต์อื่น ๆ เมื่อถ่านหมด หรือ หลุมก็ลึกเกินไปที่จะขุดได้อย่างปลอดภัย แต่ โกลเวอร์ นำเข้าที่ทันสมัยอุปกรณ์เหมืองแร่จากสหราชอาณาจักรและจ้างวิศวกรเหมืองแร่ของอังกฤษที่จะเจาะเหมืองเพลาแนวตั้งบนเกาะ ในเดือนเมษายน ค.ศ. 1864 , เจาะหลุมหลง ถ่านหิน เตียงบาง 45 เมตรใต้ดินแรกของญี่ปุ่นที่ทันสมัยและเหมืองถ่านหินเริ่มผลิต

ความสำเร็จมหาศาลของทากาชิม่า เหมืองถ่านหินเต็มนางาซากิ เงินกองทุน ด้วยสกุลเงินต่างประเทศและจุดประกายการเร่งพัฒนาเหมืองบนเกาะใกล้เคียงรวมถึงจนกระทั่งไร้ประโยชน์กองหิน เรียกว่า ฮาชิมะ

ฮาชิมะเหมืองถ่านหินเกิด
ในขณะที่สมมุติว่าสิทธิพิเศษเพื่อทำงาน ทาคาชิมะ เหมือง ,ม่าตระกูลอนุญาตให้ครอบครัว fukahori แตะเส้นของถ่านหิน streaking ข้ามเกาะอื่นๆใกล้เคียง หลังจากความพยายามล้มเหลวหลาย ครอบครัวก็ติดตั้งเหมืองเพลาในฮาชิมะในปี 1887 ที่อาศัยอยู่เป็นครั้งแรก สามปีต่อมา แม้ว่า มัน ขายเกาะ บริษัทมิตซูบิชิสำหรับ 100000 เยนบริษัทชื่อดังของโลกได้ขยายตัวอย่างรวดเร็วหลังจากการก่อตั้งเป็นองค์กรการจัดส่งสินค้าใน 1873 และทาคาชิมะได้ซื้อเหมืองถ่านหินใน 1881 .

ปีตามมาได้เห็นไฟกระชากที่น่าจับตาในญี่ปุ่นอุตสาหกรรมความจุและแสนยานุภาพทางทหาร สนับสนุนโดยชัยชนะทั้งในสงครามชิโนญี่ปุ่น ( 1894-1895 ) และญี่ปุ่น ( 1904-1905 สงครามรุสโซ ) ในฮาชิมะมิตซูบิชิ เปิดตัวโครงการที่จะแตะทรัพยากรถ่านหินใต้ก้นทะเลเรียบร้อยแล้วจม 199 เมตรยาวเพลาแนวตั้งใน 1895 และยังอื่นเพลาใน 1898 . บริษัทยังใช้กากตะกรันจากเหมืองเพื่อดำเนินการชุดของที่ดิน reclamations จึงสร้างพื้นที่แบนสำหรับโรงงานอุตสาหกรรมและหอพัก เสร็จประมาณ พ.ศ. 2440กำแพงทะเลสูงให้เกาะ ลักษณะของเรือรบขี่คลื่น ความคล้ายคลึงจึงแปลกที่นักข่าวหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นขนานนามมัน gunkanjima ( เกาะเรือรบ ) ชื่อเล่นว่าเร็ว ๆนี้เปลี่ยนชื่ออย่างเป็นทางการในสํานวนที่พบบ่อย

ฮาชิมะมีการผลิตประมาณ 150 , 000 ตันต่อปี และถ่านหินของประชากรได้เพิ่มสูงขึ้นถึง 3 , 000 กว่าเมื่อใน 1916มิตซูบิชิสร้างคอนกรีตบล็อกพาร์ทเมนต์บนเกาะเพื่อบรรเทาการขาดพื้นที่ที่อยู่อาศัยและป้องกันไต้ฝุ่นความเสียหาย นี่เป็นอาคารคอนกรีตแรกของญี่ปุ่นที่สำคัญใด ๆขนาด อเมริกาเป็นครั้งแรกขนาดใหญ่คอนกรีตโครงสร้างอิงกอลส์ อาคาร ในซินซินนาติได้ถูกสร้างขึ้นเพียง 14 ปีก่อนหน้านี้

เป็นสี่เหลี่ยม6 โครงสร้างเนื้อเรื่องสร้างรอบลานภายในส่วนตัวที่ขอบด้านใต้ของเกาะ สร้างให้แคบแต่ส่วนตัวที่พักสำหรับคนงานและครอบครัวของพวกเขา แต่ละห้องมีเพียงแห่งเดียว ห้องหกเสื่อตาตามิ ( 9.9 ตารางเมตร ) กับ หน้าต่าง ประตู และขนาดเล็กด้นเหมือนพระเซลล์กว่าอพาร์ทเมนท์แต่ก็ยังคงมีการปรับปรุงที่สำคัญมากกว่าที่อยู่ก่อนหน้า อาบน้ำ ทำกับข้าว และสิ่งอำนวยความสะดวกห้องน้ำเป็นชุมชน

อาคารนี้ตามมาอีกสองปีต่อมา โดยมีขนาดใหญ่กว่าอพาทเม้นต์บนลาดร็อคที่ศูนย์ของเกาะ แล้วตึกที่สูงที่สุดในญี่ปุ่น e-shaped บล็อกพาร์ทเมนต์มีเก้าเรื่องราวในด้านมหาสมุทรและสามบนก้อนหินข้าง

หนึ่งเรื่องราวหลายเม้นบล็อกตามอีกจนกว่า bristled เกาะเล็ก ๆที่มีมากกว่า 30 อาคารคอนกรีต . แม้ในช่วง 11 ปี ช่วงก่อนและระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง เมื่อไม่มีอาคารคอนกรีตขึ้นที่ใดในญี่ปุ่น ก่อสร้างอพาร์ทเมนต์บล็อกอย่างต่อเนื่องในฮาชิมะ เป็นส่วนหนึ่งของความพยายามแห่งชาติเพื่อตอบสนองความต้องการอย่างมากสำหรับสงครามถ่านหิน .

ผลของความพยายามเหล่านี้ การผลิตถ่านหิน ฮาชิมะประจำปีถึงจุดสูงสุดของ 410 , 000 ตันในปี 1941 . แต่มันก็เป็นความสำเร็จที่ทำการโทรหนักในทุกข์ของมนุษย์ ในขณะที่เยาวชนญี่ปุ่นหายไปบนสนามรบ จีน เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และแปซิฟิกรัฐบาลญี่ปุ่นบังคับให้เลือกตัวเลขขนาดใหญ่ของเกาหลี และจีน เพื่อเติมที่ว่างในโรงงานและเหมือง , และส่วนมากของคนเหล่านี้เสียชีวิตเป็นผลมาจากเงื่อนไขที่แข็งกร้าว และการอดอาหาร

ฮาชิมะ ก็ไม่เว้น โดยเวลาระเบิดปรมาณู rattled หน้าต่างในฮาชิมะเม้นบล็อกและญี่ปุ่นยอมจำนนต่อกองกำลังพันธมิตรในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1945 ประมาณ 1300 คนงานเสียชีวิตบนเกาะ บางอุบัติเหตุรถไฟใต้ดิน คนอื่นร่วมด้วยที่เกี่ยวข้องกับความเหนื่อยและการขาดสารอาหาร ยังคนอื่น ๆเลือกเร็ว น่ากลัวน้อยกว่า ความตาย กระโดดข้ามกำแพงและพยายามในการเรียนว่ายน้ำไปยังแผ่นดินใหญ่

ซอ จองอู หนึ่งในแรงงานเกาหลีโชคดีพอที่จะอยู่รอดได้แสนสาหัส จำฮาชิมะใน 1983 สัมภาษณ์ :

ผมเป็นหนึ่งในชายสองคนบังคับให้รถบรรทุกในหมู่บ้านของฉันไปที่สำนักงานของรัฐบาลที่หลายพันเกาหลีอื่น ๆตั้งแต่ในวัยประมาณสิบสี่ถึงยี่สิบได้รวบรวม หลังจากคืนที่โรงแรม เราถูกถ่ายโดยรถบรรทุกไปยังเมืองใกล้เคียงแล้ว โดยรถไฟไปยังพอร์ตที่ปูซาน และเรือจากปูซานไป Shimonoseki . 300 สมาชิกของกลุ่ม รวมถึงตัวเองแล้วที่ถ่ายโดยรถไฟไปยังเมืองนางาซากิของประเทศญี่ปุ่น ที่เราเดินทางมาถึงในเช้าวันต่อไป เราทั้งหมดถูกส่งไปยังฮาชิมะ

ฉันมีญาติอยู่ญี่ปุ่น ไม่เพียง แต่พ่อแม่ของฉันในนาโกย่า แต่สมาชิกในครอบครัวที่อาศัยอยู่ในซะเซะโบะ . ฉันคิดว่า ไม่ว่าหนูจะถูกส่งในญี่ปุ่น ผมจะหนี และหาที่พักกับพวกเขา แต่ทันทีที่ผมเห็นฮาชิมะ

ฉันสูญเสียความหวังทั้งหมดเกาะที่ถูกล้อมรอบด้วยกำแพงคอนกรีตสูง และมีในมหาสมุทร แต่มหาสมุทร ทั้งหมดรอบ ๆ มันแออัดไปด้วยอาคารสูงเก้าชั้น . . . . . . . คอนกรีต เราชาวเกาหลีถูกขังไว้ในอาคารบนขอบของเกาะ เจ็ดหรือแปดที่เราได้ใส่กันในห้องเล็ก ๆ ให้แต่ละคนได้ไม่เกินกี่ฟุตของพื้นที่ .

อาคารที่ทำจากคอนกรีตและปูนด้านนอก แต่ภายในก็ล้ม . . . . . . . สกปรก เราได้รับเครื่องแบบเหมือนถุงข้าวไว้และถูกบังคับให้เริ่มงานตอนเช้า หลังจากเดินทางมาถึง เราได้แต่เฝ้าดู และสั่งให้รอบ โดยทหารญี่ปุ่น บางคนใส่ดาบ

ชั้นลึกใต้ทะเลคนงานการเข้าถึงมัน โดยลงลิฟท์แคบยาวที่เพลา ถ่านหินถูกหามออกมาจากใต้ดิน ห้องกว้างขวาง แต่ขุดสถานที่มีขนาดเล็กเพื่อให้เราต้องหมอบไปทำงาน มันเจ็บปวดมากที่หลบหนีของแรงงาน ก๊าซไว้ในอุโมงค์ และหินผนังและฝ้าเพดานขู่จะยุบได้ทุกนาที ผมมั่นใจว่าผมจะไม่ออกจากเกาะยังมีชีวิตอยู่

สี่หรือห้าคนแล้วตายทุกเดือนในการเกิดอุบัติเหตุ แนวคิดสมัยใหม่ด้านความปลอดภัยยังไม่มีเลย ศพถูกเผาในนาคาโนะชิมะ , เกาะเล็ก ๆอยู่ข้าง ๆ ฮาชิมะ