His pale face regained colour and h

His pale face regained colour and he let out a sigh of relief "you must have a good nose to pick something like that out" he seemed nervous. I grinned "yeah, my mother calls me a cat sometimes!".

*Damian's P.O.V*
A cat? Familiar smell? She couldn't be.... The school bell extracted me from my thoughts. (Y/N) stood and walked a few steps before turning too me, she gave a two fingered salute "well, see you on the flip side!" she winked and ran off.

I could feel the blood drain from my face, my body went cold. This is impossible, why would she tell me abut Catgirl if she is...

I sighed and stood pinching the bridge of my nose "I'm thinking into this too much, she couldn't possibly be...Catgirl right?" I spoke to myself. I shook my head and ran as the tardy bell rung not noticing the glinting eyes of a cat like woman watching over us.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใบหน้าขาวซีดของเขาคืนสีและเขาให้ออกถอนหายใจด้วยความโล่งอก "คุณต้องมีจมูกที่ดีที่จะเลือกสิ่งที่ต้องการออก" เขาดูเหมือนประสาท ฉันยิ้ม "ใช่แม่ของฉันเรียกฉันแมวบางครั้ง!". * POV ของ Damian * แมว? กลิ่นคุ้นเคย? เธอไม่อาจจะ .... ระฆังโรงเรียนสกัดฉันจากความคิดของฉัน (Y / N) ยืนและเดินไม่กี่ขั้นตอนก่อนที่จะหันฉันเกินไปเธอให้ถวายพระพรสองมือไว "ดีเห็นคุณในด้านพลิก!" เธอขยิบตาและวิ่งออกไป. ฉันรู้สึกว่าท่อระบายน้ำเลือดจากใบหน้าของฉัน, ร่างกายของฉันไปเย็น นี้เป็นไปไม่ได้ว่าทำไมเธอจะบอกฉันจด Catgirl ถ้าเธอคือ ... ผมถอนใจลุกขึ้นยืนและฉกสะพานของจมูกของฉัน "ฉันคิดว่าเป็นแบบนี้มากเกินไปที่เธอไม่อาจจะ ... Catgirl ใช่มั้ย?" ผมพูดกับตัวเอง ผมสั่นหัวของฉันและวิ่งระฆังอืดรุ้งไม่ได้สังเกตเห็นแววตาของแมวเหมือนผู้หญิงที่ดูเหนือเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใบหน้าขาวของเขาได้สีและเขาถอนหายใจโล่งอก " คุณต้องมีจมูกที่ดีที่จะรับอะไรแบบนี้ " เขาดูประหม่า ฉันเลยด้วย " ใช่ แม่ของฉันเรียกฉันว่าแมวบางครั้ง ! " .* * p.o.v ของเดเมี่ยนแมว ? กลิ่นที่คุ้นเคย ? เธอไม่ได้ . . . . . . . ระฆังโรงเรียนแยกฉันจากความคิดของฉัน ( y / n ) ยืนและเดินไม่กี่ก้าว ก่อนจะเปิดด้วย ฉัน เธอ ให้ สองบอกทำความเคารพ " ก็เห็นคุณในด้านพลิก ! เธอขยิบตาและหนีไปผมรู้สึกได้ถึงเลือดที่ดูดจากใบหน้าของฉัน ร่างกายของฉันก็หายไปหมด มันเป็นไปไม่ได้ ทำไมเขาบอกฉันเรื่องสาวหูแมว ถ้าเธอ . . . . . .ฉันถอนหายใจและยืนหยิกสะพานของจมูกของฉัน " ฉันคิดเรื่องนี้มากเกินไป เธอไม่อาจจะ . . . . . . . สาวหูแมวใช่มั้ย ? " ฉันพูดกับตัวเอง ฉันสั่นหัวของฉันและวิ่งเป็นสายรุ่งระฆังไม่สังเกตเห็นแววตาเป็นแมวผู้หญิงที่ชอบมองเรา