Findings from the present study als

Findings from the present study also show that being the child's advocate entails guiding the parents in being the child's representative as well as protecting and representing the child when the parents’ support is not sufficient, for example, when the parents may fear that the NRMP will hurt their child. Schechter et al. (2007) and Cohen, Manimala, and Blount (2000) maintain that non-helpful responses from parents towards the child can increase the stress in children during procedures. Examples of non-helpful responses include being extremely reassuring, criticizing, using excuses, and being empathetic. Schechter et al. (2007) also state that children's distress increases in relation to the degree of involvement from parents. It is interesting to note that, according to the review by Boudreaux, Francis, and Loyacano (2002) and the study by Waseem and Ryan (2003), health professionals’ perception of parents’ presence at different medical procedures varies greatly. This does not concur with the results from our study where nurses felt that parents should be present but that their “duty” could be different depending on their abilities. We thus state that a crucial task in the support to the children is the provision of the necessary information to the parents in order to enhance their involvement. This will facilitate a change of focus from protecting the child from the nurses to supporting care. Sometimes the nurses will take over and act as the child's advocate by supporting and representing the child. This must be done in a way that is not perceived shamefully for any of the involved and requires a sensitivity from the nurses. Once again it is the nurses’ ability to balance the diverse needs that is the key to the quality of care in order for the dignity for all involved to be maintained. MacDonald (2007) concludes that nurses have both an ethical and a moral obligation to act as the patient's advocate in different caring situations. We want to point out that nurses should also act as the parents’ advocate and thereby indirectly support the children during NRMP.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลการวิจัยจากปัจจุบันศึกษายังดูที่ ทนายของเด็กมีการแนะนำผู้ปกครองในการเป็นตัวแทนของเด็ก รวมทั้งปกป้อง และแสดงลูกเมื่อพ่อแม่สนับสนุนไม่เพียงพอ เช่น เมื่อผู้ปกครองกลัวที่ NRMP จะทำร้ายลูก Schechter et al. (2007) และโคเฮน Manimala และรักษา Blount (2000) ที่ ตอบสนองไม่ดีจากพ่อแม่ต่อเด็กสามารถเพิ่มความเครียดในเด็กระหว่างขั้นตอนการ ตัวอย่างของการตอบสนองไม่ดีรวมถึงถูกมากแข่งขันต่ออายุ วิจารณ์ ใช้ข้อแก้ตัว และการ empathetic Schechter et al. (2007) ยังระบุเพิ่มความทุกข์ของเด็กที่สัมพันธ์กับระดับการมีส่วนร่วมจากผู้ปกครอง เป็นที่น่าสนใจทราบว่า ตามตรวจทาน Boudreaux ฟรานซิส และ Loyacano (2002) และการศึกษา โดย Waseem และไรอัน (2003), รับรู้ของผู้เชี่ยวชาญสุขภาพของพ่อแม่อยู่ที่ขั้นตอนทางการแพทย์ต่าง ๆ แตกต่างไปอย่างมาก นี้ไม่เห็นด้วยกับผลจากการศึกษาของเราที่พยาบาลรู้สึกว่า พ่อแม่ควรจะอยู่ แต่ว่า "หน้าที่" อาจจะแตกต่างกันตามความสามารถของพวกเขา เราจึงระบุว่า ภารกิจสำคัญในการสนับสนุนให้เด็กเป็นสำรองของข้อมูลที่จำเป็นให้ผู้ปกครองเพื่อมีส่วนร่วมของพวกเขา นี้จะช่วยเปลี่ยนโฟกัสจากการปกป้องเด็กจากพยาบาลที่ให้การสนับสนุนดูแล บางครั้งพยาบาลจะใช้เวลามากกว่า และทำหน้าที่เป็นทนายของเด็ก โดยการสนับสนุน และเป็นตัวแทนเด็ก นี้จำเป็นต้องกระทำในลักษณะที่ไม่ถือว่า shamefully ใด ๆ ที่เกี่ยวข้อง และต้องการความไวจากการพยาบาล อีกครั้งเป็นความสามารถของพยาบาลสมดุลความหลากหลายที่เป็นกุญแจสู่คุณภาพของการดูแลเพื่อเกียรติศักดิ์ทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการรักษา แมคโดนัลด์ (2007) สรุปว่า พยาบาลมีทั้งมีจริยธรรมและคุณธรรมเพื่อทำหน้าที่เป็นทนายของผู้ป่วยในสถานการณ์ต่าง ๆ มุ่ง เราต้องการชี้ให้เห็นว่า พยาบาลควรยังทำหน้าที่เป็นผู้สนับสนุน และทางอ้อมจึงสนับสนุนเด็กระหว่าง NRMP

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลจากการศึกษาครั้งนี้ยังแสดงให้เห็นว่าเป็นผู้สนับสนุนของเด็ก entails แนะนำพ่อแม่ในการเป็นตัวแทนของเด็กรวมทั้งปกป้องและเป็นตัวแทนของเด็กเมื่อการสนับสนุนของพ่อแม่ไม่เพียงพอตัวอย่างเช่นตอนที่พ่อแม่อาจจะกลัวว่า NRMP จะ ทำร้ายเด็กของพวกเขา Schechter ตอัล (2007) และโคเฮน Manimala และ Blount (2000) ยืนยันว่าการตอบสนองที่ไม่เป็นประโยชน์จากผู้ปกครองที่มีต่อเด็กสามารถเพิ่มความเครียดในเด็กในระหว่างขั้นตอน ตัวอย่างของการตอบสนองที่ไม่เป็นประโยชน์รวมถึงความมั่นใจอย่างมากวิจารณ์โดยใช้ข้อแก้ตัวและเป็นความเห็นอกเห็นใจ Schechter ตอัล (2007) นอกจากนี้ยังระบุว่าความทุกข์ของเด็กที่เพิ่มขึ้นในความสัมพันธ์กับระดับของการมีส่วนร่วมจากผู้ปกครอง เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าตามที่การตรวจสอบโดย Boudreaux ฟรานซิสและ Loyacano (2002) และการศึกษาโดย Waseem และไรอัน (2003), การรับรู้ของพ่อแม่ 'ผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพที่มีวิธีการทางการแพทย์ที่แตกต่างกันแตกต่างกันมาก นี้ไม่ได้เห็นด้วยกับผลที่ได้จากการศึกษาของเราที่หอผู้ป่วยรู้สึกว่าพ่อแม่ควรจะอยู่ แต่ที่ "หน้าที่" ของพวกเขาอาจจะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับความสามารถของพวกเขา เราจึงเห็นว่าเป็นงานที่สำคัญอย่างยิ่งในการสนับสนุนให้เด็กเป็นบทบัญญัติของข้อมูลที่จำเป็นให้กับผู้ปกครองเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการมีส่วนร่วมของพวกเขา นี้จะอำนวยความสะดวกในการเปลี่ยนโฟกัสจากการปกป้องเด็กจากพยาบาลจะให้การสนับสนุนการดูแล บางครั้งพยาบาลจะใช้เวลามากกว่าและทำหน้าที่เป็นผู้สนับสนุนของเด็กโดยการสนับสนุนและเป็นตัวแทนเด็ก นี้จะต้องทำในทางที่ไม่ได้รับรู้ประเจิดประเจ้อสำหรับใด ๆ ของการมีส่วนร่วมและต้องใช้ความไวจากพยาบาล อีกครั้งหนึ่งที่มันเป็นความสามารถในการพยาบาลเพื่อความสมดุลของความต้องการที่หลากหลายที่เป็นกุญแจสำคัญในคุณภาพของการดูแลเพื่อให้ศักดิ์ศรีที่เกี่ยวข้องทั้งหมดที่จะได้รับการรักษา MacDonald (2007) สรุปว่าพยาบาลมีทั้งจริยธรรมและภาระผูกพันทางจริยธรรมในการทำหน้าที่เป็นผู้สนับสนุนของผู้ป่วยในสถานการณ์ที่แตกต่างกันดูแล เราต้องการที่จะชี้ให้เห็นว่าพยาบาลควรทำหน้าที่เป็นผู้สนับสนุนให้ผู้ปกครองและทางอ้อมจึงสนับสนุนเด็กในระหว่าง NRMP

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลการศึกษายังแสดงให้เห็นว่า การสนับสนุนของเด็กใช้ชี้นำ พ่อแม่เป็นลูกท่าน รวมทั้งปกป้องและเป็นตัวแทนของเด็กเมื่อการสนับสนุนของผู้ปกครองไม่เพียงพอ ตัวอย่างเช่น เมื่อผู้ปกครองอาจกลัวว่า nrmp จะทำร้ายลูกของตนเอง เชกเตอร์ et al . ( 2007 ) และ manimala โคเฮน ,Blount ( 2000 ) และรักษาที่ไม่เป็นประโยชน์ การตอบสนองจากพ่อแม่ไปสู่ลูกสามารถเพิ่มความเครียดในเด็กในระหว่างขั้นตอน ตัวอย่างของการไม่ช่วยการตอบสนองรวมถึงถูกมากมั่นใจตำหนิ การขอโทษ และการเข้าอกเข้าใจ เชกเตอร์ et al . ( 2007 ) ยังระบุว่า เด็กก็ทุกข์เพิ่มขึ้นสัมพันธ์กับระดับของการมีส่วนร่วมจากผู้ปกครองเป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่า , ตามความคิดเห็นโดย boudreaux ฟรานซิส และ loyacano ( 2002 ) และการศึกษา โดย waseem และ Ryan ( 2003 ) , ผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพการรับรู้สถานะของพ่อแม่ที่กระบวนการทางการแพทย์ที่แตกต่างกันจะแตกต่างกันอย่างมากนี้ไม่เห็นด้วยกับผลการศึกษาที่พยาบาลรู้สึกว่าพ่อแม่ควรจะมีอยู่ แต่ที่ตน " หน้าที่ " อาจแตกต่างกันโดยขึ้นอยู่กับความสามารถ เราจึงระบุว่า งานสำคัญในการสนับสนุนให้เด็ก คือ การให้ข้อมูลที่จำเป็นแก่พ่อแม่ เพื่อเสริมสร้างการมีส่วนร่วมของพวกเขานี้จะช่วยเปลี่ยนโฟกัสจากการปกป้องเด็กจากพยาบาลเพื่อสนับสนุนการดูแล บางครั้งพยาบาลจะใช้เวลามากกว่าและเป็นผู้สนับสนุนของเด็ก โดยสนับสนุนและเป็นตัวแทนของเด็ก นี้จะต้องทำในวิธีที่ไม่รับรู้น่าอัปยศอดสูสำหรับใด ๆของที่เกี่ยวข้องและต้องใช้ความไวจากพยาบาลอีกครั้งมันคือความสามารถของพยาบาลเพื่อความสมดุลของความต้องการที่หลากหลายที่เป็นคีย์เพื่อคุณภาพของการดูแลเพื่อให้เกียรติสำหรับทุกคนที่จะได้รับการดูแล แมคโดนัลด์ ( 2007 ) พบว่าพยาบาลมีทั้งจริยธรรมและความรับผิดชอบทางจริยธรรม เพื่อทำหน้าที่เป็นผู้สนับสนุนของผู้ป่วยในการดูแลสถานการณ์ที่แตกต่างกัน .เราต้องการที่จะชี้ให้เห็นว่า พยาบาลควรเป็นผู้ให้การสนับสนุนของผู้ปกครอง และงบทางอ้อมสนับสนุนเด็กในช่วง nrmp .