It was unwise to claim too much for

It was unwise to claim too much for Marxism in the 1990s, notwithstanding
considerable prescience about how capitalism was becoming
the dominant form of production across the world. This was not only
because Marxism took the view that the triumph of capitalism would be
short-lived and that its inexorable laws would lead to its destruction and
eventual replacement by Communism. Nor is it just because Marxism
had a poor grasp of the importance of the nation-state and violence in
the modern world, a point that Marxists conceded in the 1970s and
1980s (see Giddens 1985). It is also because modern forms of globalization
have been accompanied by renewed ethnic violence and national
fragmentation which Marx and Engels, insightful though they were
about the march of capitalist globalization and growing economic
inequalities, could not have foreseen. Other Marxist writers saw things
differently. Lenin, for example, believed that capitalism caused national
fragmentation as well as unprecedented advances in globalization, but
that does not necessarily mean that Marxism offers the best explanation
of how globalization and fragmentation have unfolded in tandem in
modern times and especially since the collapse of the Soviet Union.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก็ฉลาดในการเรียกร้องมากเกินไปสำหรับลัทธิมากซ์ในปี 1990 ก็เถอะprescience มากเกี่ยวกับวิธีกลายเป็นทุนนิยมรูปแบบหลักของการผลิตทั่วโลก นี้ไม่เพียงแต่เพราะลัทธิมากซ์เอามุมมองว่า จะเป็นชัยชนะของระบบทุนนิยมช่วงเวลาสั้น ๆ ชื่อกฎหมายจะนำไปสู่การทำลายล้าง และแทนที่สุด โดยคอมมิวนิสต์ ไม่มันเพียงเพราะลัทธิมากซ์มีความเข้าใจดีของความสำคัญของความศิวิไลซ์และความรุนแรงในโลกสมัยใหม่ จุดที่ Marxists ยานในปี 1970 และทศวรรษ 1980 (ดู Giddens 1985) ก็เนื่องจากสมัยของโลกาภิวัตน์ได้รับมาพร้อมกับความใหม่ และชาติการกระจายตัวของมาร์กซ์และ Engels ลึกซึ้งแม้ว่าที่เกี่ยวกับของโลกาภิวัตน์ทุนนิยมและการเติบโตทางเศรษฐกิจไม่ได้เล็งเห็นนัด นักเขียนอื่น ๆ Marxist เห็นสิ่งแตกต่างกัน เลนิน เช่น เชื่อว่า ทุนนิยมเกิดชาติกระจายตัวเป็นประวัติการณ์ความก้าวหน้าในโลกาภิวัตน์ แต่ที่ไม่ได้หมาย ว่า ลัทธิมากซ์มีคำอธิบายที่ดีที่สุดของวิธีโลกาภิวัตน์และกระจายตัวได้กางออกควบคู่ไปในทันเวลา และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตั้งแต่การล่มสลายของสหภาพโซเวียต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นเรื่องโง่ที่จะเรียกร้องมากเกินไปสำหรับมาร์กซ์ในปี 1990 แต่อย่างไรก็ตาม
ญาณมากเกี่ยวกับวิธีทุนนิยมได้กลายเป็น
รูปแบบที่โดดเด่นของการผลิตทั่วโลก นี้ไม่ได้เป็นเพียง
เพราะมาร์กซ์เอามุมมองว่าชัยชนะของทุนนิยมจะเป็น
ช่วงสั้น ๆ และว่ากฎหมายไม่ยอมมันจะนำไปสู่การทำลายและ
ท้ายที่สุดแทนที่โดยลัทธิคอมมิวนิสต์ หรือมันเป็นเพียงเพราะมาร์กซ์
มีความเข้าใจดีถึงความสำคัญของรัฐชาติและความรุนแรงใน
โลกสมัยใหม่จุดนั้น Marxists ยอมรับในปี 1970 และ
ปี 1980 (ดู Giddens 1985) นอกจากนี้ยังเป็นเพราะรูปแบบที่ทันสมัยของโลกาภิวัตน์
ได้รับมาโดยการใช้ความรุนแรงของกลุ่มชาติพันธุ์และระดับชาติต่ออายุ
การกระจายตัวที่มาร์กซ์และเองเงิลส์ที่ชาญฉลาดแม้ว่าพวกเขา
เกี่ยวกับเดือนมีนาคมของโลกาภิวัตน์ทุนนิยมและการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ
ความไม่เท่าเทียมกันไม่ได้เล็งเห็น นักเขียนอื่น ๆ มาร์กซ์เห็นสิ่งที่
แตกต่างกัน เลนิน, ตัวอย่างเช่นเชื่อว่าระบบทุนนิยมที่เกิดชาติ
กระจายตัวเช่นเดียวกับความก้าวหน้าเป็นประวัติการณ์ในโลกาภิวัตน์ แต่
นั่นก็ไม่ได้หมายความว่ามาร์กซ์มีคำอธิบายที่ดีที่สุด
ของวิธีการโลกาภิวัตน์และการกระจายตัวได้กางออกควบคู่ใน
ยุคปัจจุบันและโดยเฉพาะอย่างยิ่งนับตั้งแต่การล่มสลายของ สหภาพโซเวียต.