คุณตา(พ่อ)ของฉัน
คนอื่นๆอาจจะเลือกพ่อหรือแม่เป็นไอดอล แต่สำหรับฉัน ฉันเลือกตา เพราะอะไรนะหรอ อาจเป็นเพราะฉันอยู่กับตาและยายมาตั้งแต่เกิดเพราะพ่อกับแม่ของฉันไปทำงานอยู่ที่สมุทรปราการตั้งแต่ฉันยังจำความไม่ได้ด้วยซ้ำไปเพราะเหตุนี้เองทำให้ฉันเรียกตาและยายว่าพ่อแม่ บุคคลที่ฉันยกให้เป็นไอดอลเลยเป็นตา หรือที่ฉันเรียกท่านว่า พ่อ นั้นเอง
ตาเป็นคนน่ารัก ยิ้มง่าย อ้วน สูงน้อยกว่าฉันนิดหนึ่ง ผิวคล้ำ และที่สำคัญเป็นคนทำอาหารให้ฉันกินตั้งแต่เด็กจนเดี๋ยวนี้ฉันโตแล้วก็ยังทำให้กินอยู่ ตาของฉันเหมือนซูเปอร์ฮีโร่ในหนังเลย เพราะท่านทำอะไรได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นทำอาหาร ปลูกผัก ซักผ้า ต่อเติมบ้าน ซ่อมประตู เปลี่ยนหลอดไฟหรือเปลี่ยนท่อน้ำก็ทำได้หมด ด้วยความที่ตาของฉันอ้วนเลยทำให้มีพุงกลมๆฉันจำได้ว่าตอนเด็กๆทุกคืนฉันจะลูบพุงตาเล่นจนเผลอหลับไปตลอด จนวันไหนไม่ได้ลูบนินอนไม่หลับเลย และอีกอย่างตอนเด็กๆฉันจะโดนยายตีบ่อยมากคงเพราะฉันซนมากมั้งเลยทำให้โดนตีบ่อย แต่ถ้าฉันรู้ว่าจะโดนตีเมื่อไรก็จะวิ่งไปหาตาทันทีเพราะตาจะบอกยายเสมอว่าไม่ต้องตีหรอก ฉันเลยรักตามากกว่ายาย อิอิ
แม้แต่ตอนโตตาก็ดูแลและห่วงฉันเหมือนตอนเด็กๆ ก็อาจจะโตมากขึ้นตาเลยห่วงมากกว่าปรกติ ตอนเด็กยายจะเป็นคนว่ากล่าวตักเตือนเวลาฉันทำผิด แต่พอฉันโตขึ้นตาจะเป็นคนดุและตักเตือนแทนยายในตอนฉันทำผิด แรกๆฉันไม่เข้าใจว่าตาจะว่าอะไรฉันนักหนา แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วล่ะว่าท่านห่วงเลยอยากจะตักเตือนเราไม่ให้ทำไม่ดีอีก จนวันหนึ่งก็เกิดปัญหาเรื่องการเงินขึ้นแม่ไม่มีเงินส่งมาให้ตา ยาย และฉันใช้ ฉันจำได้เลยว่าตอนนั้นเวลาจะกินอะไรตาก็จะกิน น้อยๆเพื่อจะให้ฉันกินเยอะๆ หรือไม่ก็เลือกที่จะให้ฉันกินก่อน ถ้าเหลือท่านค่อยจะกิน เวลาถามถึงเงินค่านั้นนี่ท่านจะบอกเสมอ”ว่าไม่ต้องคิดเรื่องนี้ เดี๋ยวพ่อจัดการเอง แกมีหน้าที่เรียนก็เรียนไปไม่ต้องมาห่วง”
นั้นแหละเลยเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันรักท่านมาก ตอนนี้ฉันอยากตั้งใจเรียนให้จบเร็วๆเพื่อจะได้ทำงานและหาเงินมาใช้ในครอบครัวได้เหมือนเดิม เพื่อตอบแทนท่านที่ทำให้ฉันทุกอย่างมาตั้งแต่ฉันยังจำความไม่ได้ด้วยซ้ำไปจนถึงตอนนี้ตอนที่ฉันได้เข้ามหาลัยท่านยังทำหน้าที่ของท่านได้ดี แม้ว่าขณะนี้ท่านจะอายุ 80 ปีแล้วก็ตาม