Rosa lay still in her bed. The sun

Rosa lay still in her bed. The sun was bright. But her room was dark. The doctor had said it must be. "Your eyes must rest if you want them to get well," he had told her. Rosa had been ill. And that had hurt her eyes. She knew they might not get well. She thought of that often, and each time she would cry. Rosa loved the beauty of the world. No one else was in the house now Her family had gone to the fiesta. Rosa could hear its glad sounds from far off. new thought scared her. What if she forgot what a fiesta looked like? She could not let that be. She would work on that right now. Rosa thought hard. Soon she could see the fiesta in her mind. She saw the women's red-and-blue dresses. She saw the men's bright shirts. She saw the quick feet of the men and women as they danced. She worked on the picture in her mind. It became bright and clear. She made sure that she left nothing out. When the picture was done, she felt better. As the days passed, Rosa made more pictures in her mind. She thought of the way her mother's hands moved, quick and sure. She thought of the lines in her father's face. She worked to see" each thing as she had "seen" the fiesta. At last Rosa's eyes got well. Now when she looked at a thing, she looked with care. She stored the picture in her mind to keep. Soon she began to put her pictures on paper. She worked at them until they were as clear as the ones in her mind. Rosa was learning to be an artist.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรวางในเตียงของเธอ แสงแดดสดใส แต่เธอไม่มืด แพทย์ได้กล่าวว่า จะต้อง "ดวงตาของคุณต้องเหลือถ้าคุณต้องการให้ได้รับดี, " เขาได้บอกเธอ โรเคยป่วย และที่ได้ทำร้ายดวงตาของเธอ เธอรู้ว่า พวกเขาอาจไม่ได้ดีขึ้น เธอคิดว่า ความถี่ และทุกครั้งที่เธอจะร้องไห้ โรรักความสวยงามของโลก ไม่มีใครอยู่ในบ้านตอนนี้ครอบครัวของเธอได้ไปเฟียสต้า โรสามารถได้ยินเสียงดีใจจากไกล คิดใหม่กลัวเธอ ถ้าเธอลืมเฟียสตาที่ดูเหมือนอะไร เธอไม่สามารถปล่อยให้ถูก เธอจะทำในที่ขณะนี้ โรคิดว่า ยาก เร็ว ๆ นี้ เธอได้เห็นเฟียสต้าที่ในใจของเธอ เธอเห็นผู้หญิงชุดสีแดง และสีน้ำเงิน เธอเห็นสว่างตูม เธอเห็นเท้าด่วนของชายและหญิงพวกเขาเต้น เธอทำงานเกี่ยวกับภาพในใจของเธอ มันกลายเป็นสว่างใส เธอทำให้เธอปล่อยอะไรออก เมื่อรูปภาพถูกแล้ว เธอรู้สึกดีขึ้น เป็นวันที่ผ่าน โรทำรูปภาพในใจของเธอ เธอคิดว่า ของทางมือของแม่ของเธอย้าย รวดเร็ว และแน่ เธอคิดว่า ใบหน้าของพ่อของเธอ เธอทำงานให้ดู"แต่ละสิ่งเธอได้"เห็น"เฟียสต้า ในที่สุด ตาของโรได้ดี ตอนนี้ เมื่อเธอมองสิ่ง เธอมอง ด้วยการดูแล เธอเก็บภาพในใจของเธอให้ เร็ว ๆ นี้ เธอเริ่มที่จะนำภาพของเธอบนกระดาษ เธอทำงานที่พวกเขาจนกว่าพวกเขาที่ชัดเจนในใจของเธอ โรเรียนรู้ที่จะเป็นศิลปิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Rosa ยังคงวางอยู่บนเตียงของเธอ ดวงอาทิตย์เป็นสดใส แต่ห้องของเธอเป็นที่มืด แพทย์ได้บอกว่ามันจะต้องเป็น "ตาของคุณจะต้องส่วนที่เหลือถ้าคุณต้องการให้พวกเขาที่จะได้รับอย่างดี" เขาได้บอกเธอ Rosa เคยป่วย และที่ได้ทำร้ายดวงตาของเธอ เธอรู้ว่าพวกเขาอาจจะไม่ได้รับเป็นอย่างดี เธอคิดว่าของที่มักจะและเวลาที่เธอจะร้องไห้แต่ละ Rosa รักความงามของโลก ไม่มีใครอื่นอยู่ในบ้านตอนนี้ครอบครัวของเธอได้ไปเฟียสต้า Rosa สามารถได้ยินเสียงดีใจที่จากไกล ความคิดใหม่ที่ทำให้เธอกลัว เกิดอะไรขึ้นถ้าเธอลืมสิ่งที่เฟียสต้าดูเหมือน? เธอไม่สามารถปล่อยให้เป็น เธอจะทำงานกับที่ในขณะนี้ Rosa คิดหนัก ในไม่ช้าเธอจะได้เห็นเฟียสต้าในใจของเธอ เธอเห็นผู้หญิงชุดสีแดงและสีฟ้า เธอเห็นผู้ชายเสื้อสดใส เธอเห็นเท้าอย่างรวดเร็วของชายและหญิงที่พวกเขาเต้น เธอทำงานในภาพในใจของเธอ มันจะกลายเป็นสดใสและชัดเจน เธอทำให้แน่ใจว่าเธอจะทิ้งอะไรออก เมื่อภาพที่ทำเธอรู้สึกดีขึ้น เมื่อวันที่ผ่าน Rosa ทำภาพมากขึ้นในใจของเธอ เธอคิดว่าวิธีการที่มือของแม่ของเธอย้ายรวดเร็วและแน่ใจว่า เธอคิดว่าของเส้นในใบหน้าของพ่อของเธอ เธอทำงานที่จะเห็น "แต่ละสิ่งที่เธอได้" เห็น "เฟียสต้า. ที่ตาโรซ่าที่ผ่านมาได้เป็นอย่างดี. ตอนนี้เมื่อเธอมองไปที่สิ่งที่เธอมองด้วยความระมัดระวัง. เธอเก็บไว้ภาพในใจของเธอเพื่อให้. ในไม่ช้าเธอเริ่มที่จะ นำภาพของเธอบนกระดาษ. เธอทำงานที่พวกเขาจนกว่าพวกเขาจะเป็นที่ชัดเจนเป็นคนที่ในใจของเธอ. Rosa ได้เรียนรู้ที่จะเป็นศิลปิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรซ่า นอนนิ่งบนเตียงของเธอ ดวงอาทิตย์ที่สดใส แต่ห้องของเธอก็มืด หมอบอกว่า มันต้องเป็น " . ตาต้องพักผ่อน ถ้าคุณต้องการให้พวกเขาได้รับอย่างดี " เขาบอกเธอ โรซ่าก็ป่วย และนั่นก็ทำให้ตาของเธอ เธอรู้ว่าพวกเขาอาจจะไม่ได้ดี เธอคิดว่าบ่อย และแต่ละครั้งที่เธอจะร้องไห้ โรซ่า รักความงามของโลกไม่มีใครอยู่ในบ้าน ตอนนี้ครอบครัวของเธอไปที่แรก โรซ่าได้ยินมันเสียงจากที่ห่างไกล ใหม่คิดว่า เธอกลัว ถ้าเธอจะลืมว่า เฟียสต้าหน้าตาเป็นยังไง เธอจะไม่ปล่อยให้มันเป็น เธอจะทำมันตอนนี้ โรซ่า คิดว่ายาก แล้วเธอจะได้เห็นเฟียสต้าในจิตใจของเธอ เธอเห็นผู้หญิงชุดสีแดง และ สีฟ้า เธอเห็นผู้ชายใสเสื้อเธอเห็นเท้าอย่างรวดเร็วของผู้ชายและผู้หญิงที่พวกเขาเต้น เธอทำงานกับภาพในจิตใจของเธอ มันกลายเป็นสดใสและชัดเจน เธอแน่ใจแล้วว่าเธอไม่เหลืออะไรแล้ว เมื่อถ่ายรูปเสร็จ เธอรู้สึกดี เมื่อเวลาผ่านไป โรซ่า สร้างรูปภาพในจิตใจของเธอ เธอนึกถึงมือของแม่ของเธอย้ายได้อย่างรวดเร็วและมั่นใจ เธอนึกถึงเส้นหน้าพ่อของเธอเธอทำงานให้เห็น " แต่ละสิ่งอย่างที่เคย " เห็น " เฟียสต้า . ล่าสุด โรซ่า สายตาได้เป็นอย่างดี ตอนนี้เมื่อเธอมองสิ่งที่เธอมองด้วยความสนใจ เธอเก็บภาพในความคิดของเธอไว้ ไม่นานเธอเริ่มใส่รูปภาพของเธอลงบนกระดาษ เธอทำงานที่พวกเขาจนกว่าพวกเขาจะได้ชัดเจนราวกับอยู่ในจิตใจของเธอ โรซ่า คือการเรียนรู้ที่จะเป็นศิลปิน