Jian Yan Heng follows a very tired

Jian Yan Heng follows a very tired Lou Chen to her room and asks about her leg. Lou Chen lights the lamp and tells him matter-of-factly. “Just a dislocation.”

“Ju-st?”

If his voice has sounded suspiciously low just now, something about his tone now is definitely off. She studies him and sees his usual devil-may-care grin has an added … forceful edge about it tonight. Or should she say morning? “It is nothing. I have sealed my pressure points with some silver needles.”

His smile, however weird, vanishes completely. “So you mean to say that. You. Do. Not. Feel. Any. Pain. At. All. Correct?”

He seems angry which got her puzzled. Given the circumstances, surely he has not expected her to limp around while she trying to escape? Besides, Yu Xuan has not made any fuss over it, what is his problem? Before she can reply, he turns around and leaves her room without a word.

Huh?

Lou Chen is dead tired. She is dirty, muddy and yet he is throwing his temper at her? Before she has a chance to feel too upset, Jian Yan Heng reappears with a basin of water. In such a short notice, it is impossible that he is bringing her warm water but given her present state, cold water, so long it is clear, is a welcome respite.

Placing the basin on the table, he leaves her alone to freshen up without much nagging, much to Lou Chen surprise. But by the time she has changed into a fresh set of clothes, he ireappears at her door again, this time with a tray of sturdy sticks and a roll of bandage.

When he sees that she has not tended to her foot properly, he can feel the anger boiling a hole through his stomach. There are medical supplies in the room, and he has made sure she has enough time to attend to her feet before reappearing but apparently, she does not see the need to take good care of herself.

Without a word, he kneels in front of her and takes her injured foot in hand. Lou Chen kicks at him with her free leg and to her surprise, he did not try to dodge, and fell squarely on his bum after getting kicked in the chest. Undeterred, he picks himself up, and reaches for her injured foot again. Lou Chen lifts her free leg once more but for some reason, she cannot find the heart to kick at him again.

Jian Yan Heng quickly removes her shoe and sees that her ankle is red and swollen. Finding the silver needles that she has mentioned, he removes them deftly. After checking that her hone is in place, he proceeds to bandage her ankle. Looking at the man in front of her, Lou Chen muses that this is the first time that his peach-blossom eyes are without their playful glint. His lips are tightly compressed and he looks dead serious. Engrossed, she did not pay attention to what he is doing until he has finished wrapping her ankle and straightens. After reminding her that such injuries require 100-day rest, he turns to go.

His unusual behavior makes her uneasy and an inner voice tells her that she should try to hold him back, so she tells him to stay, that she has something important to discuss with him. At his quizzical stare, she thinks quickly of something to say and hit on Ling Shui Meng – the assassin group who attached Xing Mu and stole his sword. They have discovered their presence in Ji Lin Ge and it can be a catalyst for Yan Heng’s aunt to reveal the mystery surrounding his family.

Jian Yan Heng is annoyed that her ‘something important’ turns out to be something soooo not time-critical and tells her that he has already made the connection and plans to speak to his aunt tomorrow. Surprised of his perception, she tries to talk about their mission, which ends up annoying him seriously. Really, how is she going to rest if she persists in talking? With practiced nonchalance, he blocks off any question she may have till the next morning and leaves her to catch up with some much-needed sleep.

The next morning, Lou Chen is on her way down to breakfast when she sees Jian Yan Heng waiting on the stairs. Somewhere further down, she can hear Ning Shuang and Grey Man arguing over who is the better man for Lou Chen .

“How can you make such irresponsible statements!”

“I am only speaking the truth.”

“Oh, so you think you know Ah Heng very well? So what if your Master is a General? Our Ah Heng is not a low-down scum you think he is ok? He is the best constable in our town!”

Jian Yan Heng has noticed Lou Chen and waves cheerily at her. There are two people below squabbling about his lowly birth, his despicable ways (what kind of constable can sink low enough to use drugged mist?!) so it will be really awkward if either or both of them appears now.

Listening to Ning Shuang’s defense of him is a nice surprise. He has not known that she thinks so highly of him despite knowing her for years and thinks to himself that he is going to be nicer to Ning Shuang from henceforth, especially when in front of her precious Fang Ge Ge.

As he waits, the banter continues at the foot of the stairs “…What a joke! So you think your Master is worthy of Lou Chen

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจี้ยนยันเฮงดังต่อไปนี้เหนื่อยมากลูเฉินที่ห้องของเธอและถามเกี่ยวกับขาของเธอ ลูเฉินไฟโคมไฟและบอกเขาเรื่องของหลักความจริง "แค่ความคลาดเคลื่อน." "Ju-ST?" ถ้าเสียงของเขาได้เป่าต่ำมีพิรุธเพียงแค่ตอนนี้สิ่งที่เกี่ยวกับเสียงของเขาตอนนี้เป็นมั่นเหมาะปิด เธอศึกษาเขาและเห็นรอยยิ้มปกติปีศาจ พ.ค. ดูแลของเขาได้เพิ่ม ... ขอบพลังเกี่ยวกับเรื่องนี้ในคืนนี้ หรือเธอควรจะพูดในตอนเช้า? "มันไม่มีอะไร. ฉันได้ปิดผนึกจุดความดันของฉันกับเข็มเงินบาง. " รอยยิ้มของเขา แต่แปลกหายตัวไปอย่างสมบูรณ์ "ดังนั้นที่คุณหมายถึงจะบอกว่า เธอ. ทำ. ไม่. รู้สึก. ใด ความเจ็บปวด ที่. ทั้งหมด. ถูกต้องหรือไม่ " ดูเหมือนว่าเขาโกรธที่มีเธองงงวย ในสถานการณ์ที่แน่นอนที่เขาไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะเดินโซซัดโซเซไปรอบ ๆ ในขณะที่เธอพยายามที่จะหลบหนี? นอกจากนี้ยู Xuan ไม่ได้ทำยุ่งยากใดมากกว่านั้นสิ่งที่เป็นปัญหาของเขา? ก่อนที่เธอจะสามารถตอบเขาหันไปรอบ ๆ และเดินออกจากห้องของเธอโดยไม่ต้องคำ. หือ? ลูเฉินเป็นเหนื่อยตาย เธอเป็นคนสกปรกเต็มไปด้วยโคลนและเขายังมีการขว้างปาอารมณ์ของเขาที่เธอ? ก่อนที่เธอจะมีโอกาสที่จะรู้สึกเสียใจเกินไปเจี้ยนยันเฮงโผล่เข้ามาพร้อมกับอ่างน้ำ เช่นในการแจ้งให้ทราบสั้นมันเป็นไปไม่ได้ว่าเขาจะนำน้ำอุ่นของเธอ แต่รับสภาพปัจจุบันของเธอน้ำเย็นนานมันเป็นที่ชัดเจนคือการพักผ่อนยินดีต้อนรับ. วางอ่างบนโต๊ะเขาทิ้งเธอคนเดียวที่จะสดชื่นขึ้น โดยไม่จู้จี้มากที่จะแปลกใจลูเฉิน แต่เมื่อถึงเวลาที่เธอได้เปลี่ยนเป็นชุดใหม่ของเสื้อผ้าเขา ireappears ที่ประตูของเธออีกครั้งคราวนี้ด้วยถาดไม้ที่มีความทนทานและม้วนผ้าพันแผลได้. เมื่อเขาเห็นว่าเธอยังไม่ได้มีแนวโน้มที่จะเท้าของเธอถูกเขาสามารถ รู้สึกโกรธเดือดหลุมผ่านกระเพาะอาหารของเขา มีอุปกรณ์การแพทย์ในห้องที่เขาได้ทำให้แน่ใจว่าเธอมีเวลาพอที่จะเข้าร่วมกับเท้าของเธอก่อนที่จะโผล่มาให้เห็น แต่เห็นได้ชัดว่าเธอไม่เห็นความจำเป็นในการดูแลที่ดีของตัวเอง. นี้และโดยไม่มีคำที่เขาคุกเข่าลงในด้านหน้าของเธอ และใช้เวลาเดินเท้าได้รับบาดเจ็บของเธอในมือ ลูเฉิน kicks ที่เขาด้วยขาของเธอและที่แปลกใจของเธอเขาไม่ได้พยายามที่จะหลบและลดลงเรียบร้อยบนก้นของเขาหลังจากที่ได้รับการเตะเข้าที่หน้าอก เซ็งเขาหยิบตัวเองขึ้นและเอื้อมมือเท้าได้รับบาดเจ็บของเธออีกครั้ง ลิฟท์ลูเฉินขาของเธออีกครั้ง แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างที่เธอไม่สามารถหาหัวใจที่จะเตะที่เขาอีกครั้ง. เจี้ยนยันเฮงได้อย่างรวดเร็วเอารองเท้าของเธอและเห็นว่าข้อเท้าของเธอเป็นสีแดงและบวม หาเข็มเงินที่เธอได้กล่าวถึงเขาเอาพวกเขาช่ำชอง หลังจากการตรวจสอบที่เหลาเธออยู่ในสถานที่ที่เขาดำเนินการผ้าพันแผลที่ข้อเท้าของเธอ มองไปที่คนที่อยู่ในด้านหน้าของเธอลูเฉินแรงบันดาลใจว่านี่เป็นครั้งแรกที่ตาดอกพีชเขาจะไม่มีแววขี้เล่นของพวกเขา ริมฝีปากของเขาจะถูกบีบอัดให้แน่นและเขามีลักษณะร้ายแรงตาย รุกเธอไม่ได้ให้ความสนใจกับสิ่งที่เขาทำจนกว่าเขาจะได้เสร็จสิ้นการตัดข้อเท้าของเธอและยืด หลังจากเตือนเธอว่าได้รับบาดเจ็บดังกล่าวจะต้องส่วนที่เหลือ 100 วันเขาจะเปลี่ยนไป. พฤติกรรมผิดปกติของเขาทำให้เธอไม่สบายใจและเสียงภายในบอกเธอว่าเธอควรพยายามที่จะทำให้เขากลับมาดังนั้นเธอจึงบอกเขาอยู่ว่าเธอมีบางสิ่งบางอย่างที่สำคัญ เพื่อหารือเกี่ยวกับเขา ที่จ้องมองแปลกของเขาได้อย่างรวดเร็วเธอคิดว่าบางสิ่งบางอย่างที่จะพูดและตีลิงวงจุ้ยเม้ง - กลุ่มนักฆ่าที่แนบมา Xing หมู่และขโมยดาบของเขา พวกเขาได้ค้นพบการปรากฏตัวของพวกเขาในจีหลิน Ge และสามารถเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับป้ายันเฮงที่จะเปิดเผยความลึกลับที่อยู่รอบ ๆ ครอบครัวของเขา. เจี้ยนยันเฮงรำคาญว่าสิ่งที่สำคัญ 'ของเธอจะออกมาเป็นอะไรบางอย่างที่เหมือนไม่ได้เป็นเวลาที่มีความสำคัญและบอก เธอว่าเขาได้ทำแล้วการเชื่อมต่อและวางแผนที่จะพูดคุยกับวันพรุ่งนี้ป้าของเขา ประหลาดใจของการรับรู้ของเขาเธอพยายามที่จะพูดคุยเกี่ยวกับภารกิจของพวกเขาซึ่งจะสิ้นสุดลงที่น่ารำคาญเขาอย่างจริงจัง จริงๆวิธีการที่เธอจะไปพักผ่อนถ้าเธอยังคงอยู่ในการพูดคุย? ด้วยความเมินเฉยการฝึกฝนเขาบล็อกปิดคำถามใด ๆ เธออาจจะมีจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้นและใบของเธอที่จะจับขึ้นกับการนอนหลับที่จำเป็นมากบาง. เช้าวันรุ่งขึ้นลูเฉินเป็นในทางของเธอลงไปทานอาหารเช้าเมื่อเธอเห็นเจี้ยนยันเฮงรอ บันได. ที่ไหนสักแห่งต่อไปลงที่เธอสามารถได้ยินเสียงหนิง Shuang และชายสีเทาเถียงกันเรื่องใครเป็นคนที่ดีกว่าสำหรับลูเฉิน. "วิธีที่คุณสามารถทำให้งบที่ขาดความรับผิดชอบดังกล่าว!" "ฉันเป็นเพียงการพูดความจริง." "โอ้เพื่อให้คุณคิดว่าคุณรู้ อาเฮงเป็นอย่างดี? ดังนั้นสิ่งที่ถ้าอาจารย์ของท่านเป็นทั่วไป? อาเฮงของเราไม่ได้เป็นฝาต่ำลงคุณคิดว่าเขาก็โอเค? เขาเป็นตำรวจที่ดีที่สุดในเมืองของเรา! " เจี้ยนยันเฮงได้สังเกตเห็นลูเฉินและคลื่นอย่างสนุกสนานร่าเริงเธอ มีคนสองคนด้านล่างทะเลาะกันเกี่ยวกับการเกิดต่ำต้อยของเขาวิธีที่น่ารังเกียจของเขา (สิ่งที่ชนิดของตำรวจสามารถจมต่ำพอที่จะใช้ยาหมอก ?!) เพื่อให้มีก็จะเป็นที่น่าอึดอัดใจจริงๆถ้าอย่างใดอย่างหนึ่งหรือทั้งสองของพวกเขาปรากฏขึ้นในขณะนี้. ฟังการป้องกันหนิง Shuang ของ ของเขาก็คือแปลกใจที่ดี เขาไม่ได้เป็นที่รู้จักกันว่าเธอคิดดังนั้นสูงของเขาแม้จะรู้เธอมานานหลายปีและคิดกับตัวเองว่าเขาจะไปได้ดีกว่าที่จะหนิง Shuang ตั้งแต่นี้ไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออยู่ในด้านหน้าของมีค่าของเธอฝาง Ge Ge. ในขณะที่เขารอล้อเล่น ยังคงอยู่ที่เท้าของบันไดที่ " ... สิ่งที่เป็นเรื่องตลก! ดังนั้นคุณคิดว่าอาจารย์ของท่านมีคุณค่าของลูเฉิน