The distinguishing characteristic o

The distinguishing characteristic of neologistic jargon aphasia is a large number of undecipherable word forms, produced fluently and apparently without the realization that they sound like nonsense words to anyone listening. This feature identifies it as a type of Wernicke’s aphasia, which is confirmed by the fact that the syntax is not disrupted. There are complex sentence structures involving complements (e.g.. I would say that X) and complex word order (e.g. Do you know what that is?). The morphology also seems largely unimpaired: plural –s is used on the nonsense words appropriately, past tense –ed is found in missed, present tense –s is in makes and perfect marker –en is in have been. The nonsense words may represent failed attempts to articulate specific target words which are not rejected as inappropriate forms by the speaker’s own self-monitoring ability because of severe comprehension difficulties, as is typical in
Wernicke’s aphasia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลักษณะเด่นของความพิการทางสมองศัพท์แสง neologistic เป็นจำนวนมากของรูปแบบคำอ่านไม่ออกที่ผลิตได้อย่างคล่องแคล่วและเห็นได้ชัดโดยไม่ต้องตระหนักว่าพวกเขาเสียงเหมือนคำพูดเรื่องไร้สาระให้ทุกคนฟัง คุณลักษณะนี้ระบุว่าเป็นประเภทของความพิการทางสมองของ Wernicke ซึ่งได้รับการยืนยันจากข้อเท็จจริงที่ว่าไวยากรณ์จะไม่หยุดชะงัก มีโครงสร้างประโยคที่ซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับการเติมเต็ม (เช่น. ฉันจะบอกว่า X) และคำสั่งที่ซับซ้อน (เช่นคุณรู้ว่ามันคืออะไร?) เป็น สัณฐานยังดูเหมือนว่าไม่เสียหายส่วนใหญ่: -s พหูพจน์จะใช้คำพูดเรื่องไร้สาระอย่างเหมาะสม -ed อดีตกาลที่พบในพลาด -s ตึงเครียดในปัจจุบันอยู่ในยี่ห้อและ -en เครื่องหมายที่สมบูรณ์แบบในการได้รับ คำพูดไร้สาระอาจเป็นตัวแทนของความพยายามล้มเหลวที่จะเป็นปล้องคำเป้าหมายที่เฉพาะเจาะจงที่ไม่ได้ปฏิเสธเป็นรูปแบบที่ไม่เหมาะสมโดยความสามารถในการตรวจสอบตนเองลำโพงของตัวเองเนื่องจากปัญหาความเข้าใจอย่างรุนแรงราวกับเป็นเรื่องปกติใน
ความพิการทางสมองของ Wernicke

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลักษณะเด่นของ neologistic ศัพท์แสงภาษาเป็นจำนวนมากของรูปแบบคำที่อ่านไม่ออก ผลิตได้อย่างคล่องแคล่วและชัดเจน โดยไม่ตระหนักว่าพวกเขาเสียงเหมือนคำพูดไร้สาระให้ใครฟัง คุณลักษณะนี้จะระบุเป็นชนิดของเวอร์นิกเป็นภาษาซึ่งได้รับการยืนยันโดยความจริงที่ว่าไวยากรณ์ไม่หยุดชะงัก มีโครงสร้างประโยคที่ซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับเพิ่มเติม ( เช่น . ฉันจะบอกว่า X ) และคำสั่งซับซ้อน ( เช่น คุณรู้มั้ยมันคืออะไร ? ) . ลักษณะดูเหมือนส่วนใหญ่ไม่ : พหูพจน์– S ที่ใช้ในเรื่องไร้สาระพูดอย่างเหมาะสม อดีต– ed ที่พบในพลาด ปัจจุบัน ) เป็นเครื่องหมายที่สมบูรณ์แบบและในทำให้เพื่อและเป็นในมี เรื่องไร้สาระที่คำพูดอาจเป็นตัวแทนของความพยายามล้มเหลวออกเสียงคำเป้าหมายที่เฉพาะเจาะจงซึ่งไม่ปฏิเสธว่าไม่เหมาะสม โดยรูปแบบของผู้พูดความสามารถตนเองเนื่องจากปัญหาความรุนแรงเป็นปกติในเวอร์นิกก็ความจำเสื่อม