Bacillus thuringiensis: a century o

Bacillus thuringiensis: a century of research, development and commercial applications

The insecticidal properties of Bt were recognized many years before the bacterium was identified, with some accounts suggesting that Bt spores may have already been in use in ancient Egypt. In the modern era, the bacterium was isolated in 1901 by the Japanese biologist Shigetane Ishiwatari during an investigation into wilt disease in silk worms, and he named it Bacillus sotto. Ten years later, the same bacterium was isolated by Ernst Berliner from a diseased Mediterranean flour moth (Ephestia kuehniella) in the German province of Thuringia, and it was named Bacillus thuringiensis (Siegel, 2000). The defining feature of Bt is its ability to produce proteinaceous crystals during sporulation. Bt is a member of the Bacillus cereus group of Gram-positive, spore-forming soil bacteria, and occasionally the bacteria lose their ability to form crystals and then become indistinguishable from B. cereus itself. Similarly, B. cereus can be transformed into Bt, and investigations into the transformation mechanism led to the discovery that crystal formation is conferred by genes carried on a plasmid. The genes, which encode Cry/Cyt proteins, become active during sporulation because they are controlled by a dedicated RNA polymerase that is also synthesized specifically while spores are forming. Up to 20% of the spore protein content is represented by these Cry/Cyt toxins (Aronson, 2002).

The insecticidal properties of the crystals were discovered when dead flour moth caterpillars were found to be loaded with spores and crystals. Direct contact between the spores/crystals and healthy caterpillars had no effect, but when the spores and crystals were coated onto leaves, the caterpillars stopped feeding and died. After recognizing the potential of Bt as an insecticide, Mattes (1927) isolated the Bt strain discovered by Ernst and subsequent field trials against the European corn borer (Ostrinia nubilalis) gave promising results (Husz, 1930). This work eventually led to the development of Sporeine, a commercial Bt insecticide, which was used for the first time in 1938.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Bacillus thuringiensis: ศตวรรษของการวิจัยการพัฒนาและการใช้งานในเชิงพาณิชย์คุณสมบัติฆ่าแมลงบาทได้รับการยอมรับหลายปีก่อนที่แบคทีเรียที่ถูกระบุว่ามีบางบัญชีบอกว่าสปอร์บาทอาจจะได้รับการใช้งานแล้วในอียิปต์โบราณ ในยุคปัจจุบัน, แบคทีเรียที่แยกได้ในปี 1901 โดยนักชีววิทยาญี่ปุ่น Shigetane Ishiwatari ในระหว่างการสืบสวนโรคเหี่ยวในหนอนไหมและเขาตั้งชื่อมัน Bacillus sotto สิบปีต่อมาแบคทีเรียเดียวกันถูกแยกออกโดย Ernst Berliner จากมอดแป้งเมดิเตอร์เรเนียนโรค (Ephestia kuehniella) ในจังหวัดเยอรมันทูรินเจียและมันเป็นชื่อ Bacillus thuringiensis (ซีเกล, 2000) กำหนดคุณลักษณะบาทคือความสามารถในการผลิตผลึกโปรตีนในระหว่างการสร้างสปอร์ บาทเป็นสมาชิกของกลุ่ม Bacillus cereus ของแกรมบวกสร้างสปอร์ของแบคทีเรียดินและบางครั้งเชื้อแบคทีเรียที่สูญเสียความสามารถของพวกเขาในรูปแบบผลึกและจากนั้นกลายเป็นที่แยกไม่ออกจาก B. cereus ตัวเอง ในทำนองเดียวกันเชื้อ B. cereus สามารถเปลี่ยนเป็นบาทและเข้ามาสอบสวนกลไกการเปลี่ยนแปลงที่นำไปสู่การค้นพบว่าการก่อผลึกหารือโดยยีนดำเนินการเกี่ยวกับพลาสมิด ยีนที่เข้ารหัสร้องไห้ / โปรตีน Cyt กลายเป็นใช้งานในช่วงสร้างสปอร์เพราะพวกเขาถูกควบคุมโดย rna โพลิเมอร์เฉพาะที่ถูกสังเคราะห์โดยเฉพาะในขณะที่ยังมีสปอร์กำลังก่อตัวขึ้น ขึ้นถึง 20% ของปริมาณโปรตีนสปอร์ที่เป็นตัวแทนจากเหล่านี้ร้องไห้ / สารพิษ Cyt (Aronson, 2002). คุณสมบัติของสารฆ่าแมลงของผลึกที่ถูกค้นพบเมื่อหนอนมอดแป้งตายพบว่าจะเต็มไปด้วยสปอร์และคริสตัล การติดต่อโดยตรงระหว่างสปอร์ / คริสตัลและหนอนมีสุขภาพดีไม่มีผล แต่เมื่อสปอร์และคริสตัลที่ถูกเคลือบลงบนใบหนอนหยุดให้อาหารและการเสียชีวิต หลังจากที่ตระหนักถึงศักยภาพของบาทเป็นยาฆ่าแมลง, Mattes (1927) ที่แยกสายพันธุ์บาทค้นพบโดยเอิร์นส์และการทดลองภาคสนามที่ตามมากับหนอนเจาะข้าวโพดยุโรป (Ostrinia nubilalis) ให้ผลที่มีแนวโน้ม (Husz, 1930) งานนี้ในที่สุดก็นำไปสู่การพัฒนาของ Sporeine, ยาฆ่าแมลงบาทเชิงพาณิชย์ซึ่งถูกนำมาใช้เป็นครั้งแรกในปี 1938

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Bacillus thuringiensis : ศตวรรษของการวิจัย การพัฒนา และการประยุกต์ใช้

คุณสมบัติเชิงพาณิชย์ ) ของบริษัทได้รับการยอมรับหลายปีก่อน ซึ่งถูกระบุว่า มีบางบัญชีบอกว่า BT สปอร์อาจจะเคยถูกใช้ในอียิปต์โบราณ ในยุคทันสมัยแบคทีเรียที่แยกได้ใน 1901 โดยญี่ปุ่นนักชีววิทยา shigetane ishiwatari ในระหว่างสอบสวนโรคเหี่ยวในหนอนไหม และเขาตั้งชื่อมันว่า Bacillus Sotto . สิบปีต่อมา เชื้อเดียวกันแยกโดยเอินส์ท เบอร์ลิน จากทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ( ephestia มอดแป้งป่วย kuehniella ) ในจังหวัดของเยอรมันดอร์ทมุนด์ และมันชื่อว่า Bacillus thuringiensis ( ซี , 2000 )กําหนดคุณลักษณะของ BT คือความสามารถในการผลิตผลึก proteinaceous ในระหว่างการสร้างสปอร์ BT เป็นหนึ่งในสมาชิกของ Bacillus cereus เป็นแบคทีเรียกลุ่มแกรมบวก สร้างสปอร์ในดินและแบคทีเรียสูญเสียความสามารถในการสร้างผลึกแล้วกลายเป็นแยกจาก B . cereus เหรอตัวเอง ในทำนองเดียวกัน บีรึเปล่า cereus สามารถเปลี่ยนเป็น bt ,และการสืบสวนในกลไกการเปลี่ยนแปลงนำไปสู่การค้นพบที่นำไปสู่การก่อตัวคริสตัลโดยยีนที่พลาสมิด ยีนที่เข้ารหัสโปรตีนร้องไห้ / cyt กลายเป็นใช้งานอยู่ในระหว่างการสร้าง เพราะพวกเขาถูกควบคุมโดยเฉพาะอาร์เอ็นเอพอลิเมอเรสที่เป็นสังเคราะห์โดยเฉพาะในขณะที่สปอร์ที่ก่อตัวขึ้นถึง 20% ของปริมาณโปรตีนที่ถูกแสดงโดยสปอร์เหล่านี้ร้องไห้ / cyt สารพิษ ( สัน , 2002 ) .

) คุณสมบัติของคริสตัลถูกค้นพบเมื่อตายแป้งผีเสื้อหนอนผีเสื้อ พบว่าสามารถโหลดกับสปอร์และผลึก . ติดต่อโดยตรงระหว่างสปอร์ / ผลึกและตัวอ่อนมีสุขภาพดี ไม่มีผล แต่เมื่อสปอร์และผลึกถูกเคลือบบนใบหนอนหยุดการให้อาหาร และตาย หลังจากตระหนักถึงศักยภาพของ BT เป็นยาฆ่าแมลง , ด้าน ( 1927 ) แยกบีทีสายพันธุ์ที่ค้นพบโดยเอินส์ทและภายหลังการทดลองภาคสนามกับหนอนเจาะข้าวโพดยุโรป ( ostrinia nubilalis ) ให้สัญญาผลลัพธ์ ( husz 1930 ) งานนี้ในที่สุดนำไปสู่การพัฒนา sporeine BT พาณิชย์ , ยาฆ่าแมลงซึ่งถูกใช้เป็นครั้งแรกในปี 1938 .