PoemTo the Moon: Percy Bysshe Shell

Poem
To the Moon: Percy Bysshe Shelley - Summary and Critical Analysis
The poet, P. B. Shelley, reflects on the timeless journey of the moon. The poet feels that the moon has grown tired of climbing the heaven and looking upon the earth continuously. It looks pale because of its endless journey-its ascent in the heaven, which it keeps steady and looking below on the earth with a similar constancy.

Percy Bysshe Shelley
Percy Bysshe Shelley


The moon is all alone in the company of the stars. It is outlandish (strange) in the company of stars which have a different birth and origin. The moon goes on in its endless journey waxing and waning alternately. It changes its face from time to time to express its disgust form the world. The moon does not get the companion of its heart’s desire. It is in search of a companion suited to its noble birth, and like a joyless eye that does not find an object worth its graces; the moon too keeps steadily changing. The poem is a short lyric. The entire poem does not contain more than six lines.

But within a network of six lines only, the entire Shelley has been contained. It is short, lyrical, elegant and graceful. The theme is a conventional one. The poet speaks of the moon. The moon is personified. Seen through the colored glass of the poet’s imaginative sensibility, the moon assumes not only glow and beauty, but even a majestic charm, a personality. The moon is stately, noble, and elegantly born. It becomes enriched with an individuality which far excels the graces of the stars that only twinkle round her. The poet offers the moon with feelings of his own mind. The moon feels strange among the stars of a different birth in the same way as the poet Shelley felt odd among the people that crowded round him- people of a distinctly low origin, nobility and birth. The poem is intensely subjective, and the charm of the moon is the charm of the poet’s personality. He stood alone and companionless in the multitude of men, who were so indifferent to his passion for a millennium on this earth. He sung, he cried, he thundered and even wept, but the world went on unheeding. The moon becomes the symbol of revolution, which carries on the message of peace all alone and single-handed.

Each of the stars is a flaming sun, and the moon is supposed to be a fragment detached from the earth. But Shelley holds a different opinion. He thinks that the moon has no companion. It is all alone and solitary. It is lonely in the company of stars. The stars do not belong to the same kind. The moon is nobly born. The stars have an inferior birth and have a different origin.

The moon is seeking constancy, but the moon itself is not constant. He is constantly changing in shape and size. The moon is never the same even on two consecutive nights. This change is due to the fact that the moon cannot find anyone whom he can love faithfully. Actually, nothing in the world remains constant. They keep on changing.

The poem is rich with images but the images lack clarity. In the last two lines, the image does not exactly fit in and lacks expressiveness. The poet compares the waxing and the waning of the moon with the joyless eyes of one who finds no object worth its constancy. But the waxing and waning of the moon is not happily expressed in the image. The poet here means to say that the waxing and waning of the moon may be likened to the unsteady eyes of a man who is in search of an object pleasing to his sight. Like the eyes of a man who is in search of beauty as responsive as the steadiness of his eyes, the moon seems to be changing its face from time to time. The change expresses a joyless feeling as the eyes of a man not finding a suitable object for his eyes were as a joyless expression. The other image of the moon – or a wanderer wandering companionless- among the stars of a low birth has both clarity and expressiveness. The first image of the moon being considered as a wanderer, pale with climbing the heaven is very suggestive and contains a rich note of pathos sublimated by rich and personal feelings. The lines are musical. The single image has been varied and seen through different angles. This one-sentence poem describes the joyless moon that does not find anything constant in this world. It is itself inconstant. That is why it seems to be in quest of constancy.

- See more at: http://www.bachelorandmaster.com/britishandamericanpoetry/to-the-moon.html#sthash.ypsFewDy.dpuf

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทกวีไปยังพระจันทร์: Percy Bysshe เชลลีย์ - วิเคราะห์สรุป และสำคัญกวี P. B. เชลลีย์ สะท้อนให้เห็นถึงการเดินทางเวลาของดวงจันทร์ กวีรู้สึกว่า ดวงจันทร์จนเบื่อปีนสวรรค์ และมองตามแผ่นดินอย่างต่อเนื่อง มันดูซีดเนื่องจากขึ้นเดินทางเป็นสิ้นสุดในสวรรค์ ซึ่งมันจะมั่นคง และมองด้านล่างบนโลก ด้วยนำคล้ายPercy Bysshe เชลลีย์ Percy Bysshe เชลลีย์ ดวงจันทร์จะอยู่คนเดียวในบริษัทของดาว ได้ outlandish (strange) ในบริษัทของดาวที่เกิดแตกต่างกันและจุดกำเนิด ไปบนดวงจันทร์ในการเดินทางสิ้นสุดของแว็กซ์ และชำระมาระหว่าง จะเปลี่ยนหน้าของช่วงเวลาในการแสดงรูปแบบชังโลก ดวงจันทร์ได้รับเพื่อนของความปรารถนา มันจะค้นหาเพื่อนร่วมทางของการเกิดของโนเบิล และเช่นตา joyless ที่ไม่พบวัตถุมูลค่าของ graces ที่ ดวงจันทร์ไปช่วยให้การเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง กลอนลเซียนสั้น ๆ ได้ กลอนทั้งหมดประกอบด้วยมากกว่าหกบรรทัดแต่ภายในเครือข่ายของ 6 รายการเท่านั้น แล้วประกอบด้วยเชลลีย์ทั้งหมด สั้น น้อยจอมเวทย์ หรูหรา และสง่างามได้ ชุดรูปแบบคือ หนึ่งแบบเดิม กวีพูดของดวงจันทร์ ดวงจันทร์คือสมมุติตัวตน เห็นจากกระจกสีของอย่างทันจินตนาการของกวี จันทร์สันนิษฐานไม่เรืองแสง และความสวยงาม แต่แม้มาเจสติก เสน่ห์ ลักษณะ พระจันทร์อยู่สูง ๆ โนเบิล และเกิดอย่าง มันกลายเป็นอุดมไป ด้วยบุคลิกลักษณะที่สุดแก่ง graces ที่ดาวที่ระยับรอบเธอเท่านั้น กวีมีดวงจันทร์กับความรู้สึกของจิตใจของเขาเอง ดวงจันทร์รู้สึกแปลกในหมู่ดาวที่เกิดแตกต่างกันเช่นเดียวกับกวีเชลลีย์รู้สึกแปลกในหมู่คนที่แออัดรอบเขาคนกำเนิดต่ำอย่างเห็นได้ชัด ขุนนาง และเกิด กลอนเป็นเจี๊ยบตามอัตวิสัย และเสน่ห์ของดวงจันทร์เป็นเสน่ห์ของบุคลิกภาพของกวี เขายืนอยู่คนเดียว และ companionless ในความหลากหลายของคน ผู้สนใจเพื่อให้เขาหลงมิลเลนเนียมที่บนโลกนี้ เขาสูง เขา ร้อง ทูต และแม้กระทั่ง ร้องไห้ แต่โลกไปใน unheeding ดวงจันทร์กลายเป็น สัญลักษณ์ของการปฏิวัติ การดำเนินการบนข้อความของสันติภาพทั้งหมดคนเดียว และ single-handedดาวแต่ละดวงอาทิตย์เผา และดวงจันทร์ควรจะเป็นส่วนที่แยกออกจากโลก แต่เชลลีย์มีความเห็นแตกต่างกัน เขาคิดว่า ดวงจันทร์มีเพื่อนไม่ คนเดียวทั้งหมด และปัจเจกได้ โดดเดี่ยวในบริษัทของดาวได้ ดาวเป็นชนิดเดียวกัน Nobly จะเกิดดวงจันทร์ ดาวมีการเกิดน้อย และมีจุดกำเนิดที่แตกต่างกันดวงจันทร์จะหาทาง แต่ดวงจันทร์นั้นไม่คง เขาตลอดเวลาเป็นการเปลี่ยนแปลงในรูปร่างและขนาด ดวงจันทร์อยู่ไม่เหมือนกันแม้สองคืน การเปลี่ยนแปลงนี้ได้เนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่าดวงจันทร์ไม่พบใครที่เขาสามารถรัก faithfully จริง ไม่มีอะไรในโลกยังคงคง พวกเขาให้เปลี่ยนกลอนคือ มีภาพ แต่ภาพขาดความชัดเจน ในบรรทัดสองล่าสุด รูปไม่ตรงพอดี และขาด expressiveness กวีเปรียบเทียบการแว็กซ์และชำระของดวงจันทร์กับสายตาของผู้พบวัตถุไม่คุ้มค่าทางการ joyless แต่การแว็กซ์ และ waning ของดวงจันทร์ไม่อย่างมีความสุขแสดงเป็นรูปภาพ กวีนี่หมายความ ว่า ว่า การแว็กซ์และชำระของดวงจันทร์อาจถูก likened unsteady ตาของคนที่จะค้นหาวัตถุที่พอใจของเขา เช่นสายตาของคนที่จะค้นหาความงามที่ตอบสนองที่ steadiness ของตา ดวงจันทร์ดูเหมือนจะเปลี่ยนหน้าเป็นเวลา การเปลี่ยนแปลงแสดงความรู้สึก joyless เป็นสายตาของคนที่ค้นหาวัตถุเหมาะสมสำหรับสายตาของเขาไม่ได้เป็นนิพจน์ joyless อื่น ๆ ภาพของดวงจันทร์คนหลงทางหลง companionless - ระหว่างดาวเกิดต่ำมีความชัดเจนและ expressiveness ภาพแรกของดวงจันทร์ถือว่าเป็นคนหลงทาง ซีด ด้วยปีนสวรรค์คือชี้นำมาก และประกอบด้วยหมายเหตุของ pathos sublimated โดยความรู้สึกส่วนบุคคล และรวยรวย บรรทัดมีดนตรี รูปเดียวได้รับแตกต่างกัน และเห็นผ่านมุมมองที่แตกต่างกัน กลอนนี้ประโยคหนึ่งอธิบายดวงจันทร์ joyless ที่ไม่พบอะไรคงที่ในโลกนี้ มันจะเกิดเอง นั่นคือเหตุผลที่เหมือนจะ in quest of ทาง-ดูเพิ่มเติมได้ที่: http://www.bachelorandmaster.com/britishandamericanpoetry/to-the-moon.html#sthash.ypsFewDy.dpuf

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทกวี
เพื่อดวงจันทร์: เพอร์ซี่ Bysshe เชลลีย์ - สรุปและวิเคราะห์
กวี, PB เชลลีย์สะท้อนให้เห็นถึงการเดินทางที่ไร้กาลเวลาของดวงจันทร์ กวีรู้สึกว่าดวงจันทร์มีการเติบโตเหนื่อยกับการปีนสวรรค์และมองบนแผ่นดินโลกอย่างต่อเนื่อง ดูเหมือนอ่อนเพราะการเดินทางของมันขึ้นไม่มีที่สิ้นสุดในสวรรค์ซึ่งจะช่วยให้มั่นคงและมองด้านล่างที่อยู่ในแผ่นดินที่มีความมั่นคงที่คล้ายกัน. เพอร์ซี่ Bysshe เชลลีย์เพอร์ซี่ Bysshe เชลลีย์ดวงจันทร์เป็นคนเดียวใน บริษัท ของดาว มันเป็นต่างชาติ (แปลก) ใน บริษัท ของดาวที่มีการเกิดที่แตกต่างกันและความเป็นมา ดวงจันทร์ที่เกิดขึ้นในการเดินทางไม่มีที่สิ้นสุดของแว็กซ์และลดลงสลับกัน มันเปลี่ยนแปลงใบหน้าของจากเวลาที่จะแสดงความรังเกียจในรูปแบบของโลก ดวงจันทร์ไม่ได้รับสหายของความปรารถนาของหัวใจของมัน มันมีอยู่ในการค้นหาของสหายที่เหมาะกับการกำเนิดสูงส่งของตนและเช่นตาไม่มีความสุขที่ไม่พบวัตถุมูลค่าพระหรรษทานของตน ดวงจันทร์เกินไปช่วยให้การเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง บทกวีเป็นบทกวีสั้น บทกวีทั้งหมดไม่ได้มีมากกว่าหกบรรทัด. แต่ในเครือข่ายของหกบรรทัดเท่านั้น, ทั้งเชลลีย์ได้รับการบรรจุ มันเป็นระยะสั้นโคลงสั้น ๆ ที่หรูหราและสง่างาม ธีมหนึ่งธรรมดา กวีพูดของดวงจันทร์ ดวงจันทร์จะเป็นตัวเป็นตน เห็นผ่านกระจกสีของความรู้สึกความคิดสร้างสรรค์ของกวีดวงจันทร์ถือว่าไม่เพียง แต่เรืองแสงและความงาม แต่แม้เสน่ห์ตระหง่านบุคลิกภาพ ดวงจันทร์เป็นสง่างามมีเกียรติและเกิดอย่างหรูหรา มันจะกลายเป็นที่อุดมไปด้วยความแตกต่างที่ห่างไกล excels พระหรรษทานของดวงดาวที่กระพริบตาเพียงรอบเธอ กวีมีดวงจันทร์กับความรู้สึกของจิตใจของเขาเอง ดวงจันทร์รู้สึกแปลกในหมู่ดวงดาวของการเกิดที่แตกต่างกันในลักษณะเดียวกับกวีเชลลีย์รู้สึกแปลกในหมู่คนที่แออัดคนเห็นว่าเขารอบของการกำเนิดต่ำชัดเจนไฮโซและการเกิด บทกวีเป็นอัตนัยอย่างเข้มข้นและความมีเสน่ห์ของดวงจันทร์คือเสน่ห์ของบุคลิกภาพของกวี เขายืนอยู่คนเดียวและ companionless ในฝูงของผู้ชายซึ่งเป็นเพื่อไม่แยแสกับความรักของเขาสำหรับสหัสวรรษบนโลกนี้ เขาร้องเขาร้องเขาตะโกนและร้องไห้แม้ แต่โลกไปในไม่เอาใจใส่ ดวงจันทร์จะกลายเป็นสัญลักษณ์ของการปฏิวัติซึ่งดำเนินการเกี่ยวกับข้อความของความสงบสุขทุกคนเดียวและเดี่ยวมือ. แต่ละดาวเป็นดวงอาทิตย์เผาและดวงจันทร์ควรจะเป็นส่วนที่หลุดจากโลก แต่เชลลีย์ถือเป็นความเห็นที่แตกต่างกัน เขาคิดว่าดวงจันทร์มีสหายไม่มี มันคือทั้งหมดที่อยู่คนเดียวและโดดเดี่ยว มันอยู่โดดเดี่ยวใน บริษัท ของดาว ดาวไม่ได้เป็นชนิดเดียวกัน ดวงจันทร์จะเกิดอย่างสง่างาม ดาวมีการเกิดที่ต่ำกว่าและมีแหล่งที่มาที่แตกต่างกัน. ดวงจันทร์คือการแสวงหาความมั่นคง แต่ดวงจันทร์ตัวเองไม่ได้อย่างต่อเนื่อง เขาจะมีการเปลี่ยนแปลงในรูปร่างและขนาด ดวงจันทร์จะไม่เหมือนกันแม้ในสองคืนติดต่อกัน การเปลี่ยนแปลงนี้เป็นเพราะความจริงที่ว่าดวงจันทร์ไม่สามารถหาใครคนหนึ่งที่เขาสามารถรักความนับถือ ที่จริงไม่มีอะไรในโลกที่ยังคง พวกเขาให้การเปลี่ยน. บทกวีที่อุดมไปด้วยภาพ แต่ภาพขาดความชัดเจน ในช่วงสองเส้นภาพไม่ว่าพอดีและขาดการแสดงออก กวีเปรียบเทียบแว็กซ์และข้างแรมของดวงจันทร์กับดวงตาเศร้าโศกของผู้ที่พบว่าวัตถุที่ไม่มีมูลค่าความมั่นคงของ แต่ข้างขึ้นข้างแรมของดวงจันทร์ไม่ได้แสดงออกอย่างมีความสุขในภาพ กวีที่นี่หมายถึงการที่จะบอกว่าข้างขึ้นข้างแรมของดวงจันทร์อาจจะเอาไปเปรียบกับดวงตาไม่มั่นคงของชายคนหนึ่งที่อยู่ในการค้นหาของวัตถุที่ชื่นชอบในการมองเห็นของเขา เช่นเดียวกับสายตาของคนที่อยู่ในการค้นหาของความงามเป็นที่ตอบสนองต่อความมั่นคงเป็นของดวงตาของเขาดวงจันทร์ดูเหมือนว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงใบหน้าของมันเป็นครั้งคราว เป็นการแสดงออกถึงความเปลี่ยนแปลงความรู้สึกไม่มีความสุขเป็นตาของมนุษย์ไม่พบวัตถุที่เหมาะสมสำหรับสายตาของเขาพบว่าการแสดงออกที่ไม่มีความสุข ภาพอื่น ๆ ของดวงจันทร์ - หรือคนจรจัดหลง companionless- ในหมู่ดวงดาวของการเกิดต่ำมีทั้งความชัดเจนและลึกซึ้ง ภาพแรกของดวงจันทร์ได้รับการพิจารณาเป็นพเนจรซีดกับการปีนสวรรค์เป็นนัยมากและมีบันทึกที่อุดมไปด้วยสิ่งที่น่าสมเพชระเหยด้วยความรู้สึกที่อุดมไปด้วยและส่วนบุคคล สายมีดนตรี ภาพเดียวที่ได้รับแตกต่างกันและเห็นผ่านมุมที่แตกต่าง นี้บทกวีหนึ่งประโยคที่อธิบายถึงดวงจันทร์ไม่มีความสุขที่ไม่ได้พบสิ่งที่คงที่ในโลกนี้ มันเป็นตัวเองไม่คงที่ นั่นคือเหตุผลที่มันน่าจะเป็นในการแสวงหาของความมั่นคง. - ดูเพิ่มเติมได้ที่: http://www.bachelorandmaster.com/britishandamericanpoetry/to-the-moon.html#sthash.ypsFewDy.dpuf

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลอน
พระจันทร์ : เพอร์ซี่บิชเชลลี่ - สรุปและการวิเคราะห์
กวี พี บี แชลลี่ สะท้อนให้เห็นถึงการเดินทางของเวลาของดวงจันทร์ กวีรู้สึกว่าดวงจันทร์มีการเติบโตเหนื่อยของการปีนสวรรค์ และมองดูโลกอย่างต่อเนื่อง มันดูซีดเนื่องจากการสิ้นสุดของการเดินทางขึ้นไปบนสวรรค์ซึ่งมันทำให้นิ่งและมองด้านล่างบนโลกด้วย ความจงรักภักดี ที่คล้ายกัน


เพอร์ซี่เพอร์ซี่บิชเชลลี่บิชเชลลี่


พระจันทร์อยู่คนเดียวใน บริษัท ของดาว มันแปลก ( ประหลาด ) ใน บริษัท ของดาวซึ่งมีกำเนิดที่แตกต่างและที่มา ดวงจันทร์ในข้างแรมข้างขึ้นของการเดินทางที่ไม่มีที่สิ้นสุดและสลับมีการเปลี่ยนแปลงของใบหน้าเวลาแสดงแบบฟอร์มที่น่ารังเกียจของโลก ดวงจันทร์ไม่ได้รับเพื่อนของความปรารถนาของหัวใจของ มันอยู่ในการค้นหาของคู่หูที่เหมาะกับในชาติกำเนิดของตน เหมือนดวงตาที่เศร้าโศก ไม่พบวัตถุคุณค่าดี ; ดวงจันทร์ด้วยเก็บอย่างต่อเนื่องการเปลี่ยนแปลง กลอนเป็นเพลงสั้นๆ กลอนทั้งหมดไม่ได้มีมากกว่าหกสาย

แต่ภายในเครือข่ายของหกสายเท่านั้น ทั้งเชลลี่ได้อยู่ มันสั้นเนื้อเพลง ฉลาด และสง่างาม ชุดรูปแบบคือ แบบหนึ่ง กวีพูดถึงดวงจันทร์ ดวงจันทร์เป็นตัวตน . มองผ่านกระจกสีของกวีจินตนาการความรู้สึก ดวงจันทร์จะไม่เพียง แต่การเรืองแสงและความงาม แต่แม้ยิ่งใหญ่เสน่ห์ , บุคลิกภาพ ดวงจันทร์เป็นสง่าอริยอย่างหรูหราและเกิด มันจะกลายเป็นที่อุดมไปด้วยคือปัจเจกซึ่งไกล excels ที่โปรดปรานของดวงดาวที่ระยิบระยับรอบเธอ กวีมีดวงจันทร์กับความรู้สึกในใจของเขาเอง ดวงจันทร์รู้สึกประหลาดในหมู่ดาวของการกำเนิดที่แตกต่างกันในแบบเดียวกับกวีเชลลีย์รู้สึกขัดเขินผู้คนที่แออัดรอบเขา ประชาชนของประเทศน้อยอย่างเห็นได้ชัด , ขุนนางและเกิดบทกวีเป็นยิ่งนัก อัตนัย และเสน่ห์ของดวงจันทร์คือเสน่ห์ของบุคลิกภาพของกวี เขายืนอยู่คนเดียว และ companionless ในความหลากหลายของคน ที่ดูไม่แยแสกับความรักของเขาสำหรับสหัสวรรษ บนโลกใบนี้ เขาร้อง เขาร้อง เขา thundered และร้องไห้ แต่โลกก็ไม่สนใจ . ดวงจันทร์จะกลายเป็นสัญลักษณ์ของการปฏิวัติซึ่งดำเนินการในข้อความแห่งสันติภาพโดดเดี่ยวและเดี่ยวมือ

แต่ละดาวเป็นแดดเผา และดวงจันทร์ควรจะเป็นส่วนแยกออกจากโลก แต่เชลลี่ มีความเห็นที่แตกต่างกัน เขาคิดว่าดวงจันทร์ไม่มีเพื่อน มันอยู่อย่างโดดเดี่ยวและสันโดษ มันคือเหงาใน บริษัท ของดาว ดาวไม่ได้เป็นของชนิดเดียวกัน ดวงจันทร์เป็นอย่างประเสริฐ เกิดดาวมีกำเนิดต่ำต้อยและมีที่มาที่แตกต่างกัน

พระจันทร์คือการแสวงหาความจงรักภักดี แต่ดวงจันทร์นั้นไม่คงที่ เขามีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ในรูปทรงและขนาด ดวงจันทร์ไม่เหมือนกันแม้แต่ติดต่อกันสองคืน การเปลี่ยนแปลงนี้เป็นเพราะความจริงที่ว่าดวงจันทร์ไม่พบใครที่เขาจะรัก ซื่อสัตย์ จริงๆแล้ว ไม่มีอะไรในโลกที่ยังคงคงที่พวกเขาเปลี่ยน

กลอนที่อุดมไปด้วยภาพแต่ภาพขาดความคมชัด ในช่วงสองเส้น ภาพไม่ตรงพอดี และขาดความลึกซึ้ง . กวีเปรียบเทียบข้างขึ้นและข้างแรมของดวงจันทร์ ด้วยดวงตาที่แสนเศร้าของคนที่ไม่พบวัตถุของมูลค่าคงที่ . แต่ข้าง และข้างแรมของดวงจันทร์ไม่ได้เป็นอย่างที่แสดงในรูปกวีที่นี่หมายความว่าข้าง และ เสื่อมโทรม ของดวงจันทร์อาจจะเปรียบกับดวงตามั่นคงของคนที่อยู่ในการค้นหาของวัตถุที่ตาของเขา เหมือนสายตาของคนที่อยู่ในการค้นหาของความงามที่ตอบสนองและความมั่นคงของตา ดวงจันทร์ดูเหมือนจะเปลี่ยนแปลงของใบหน้าตลอดเวลาการเปลี่ยนแปลงแสดงความรู้สึกเศร้าโศกเป็นสายตาของผู้ชายไม่ได้หาวัตถุที่เหมาะสมสำหรับดวงตาของเขาเป็นสีหน้าที่แสนเศร้า ภาพอื่น ๆของดวงจันทร์ ) หรือนักเดินทางเดิน companionless - ในหมู่ดาวของมารดาที่คลอดมีทั้งความชัดเจนและลึกซึ้ง . ภาพแรกของดวงจันทร์ที่ถูกพิจารณาเป็นคนหลงทาง ,ซีดกับปีนสวรรค์เป็นเรื่องหยาบคายก้าวร้าว และมีข้อความที่อุดมไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายและ sublimated โดยความรู้สึกส่วนตัว เส้นทางดนตรี ภาพเดียวได้หลายอย่าง และเห็นได้จากมุมที่แตกต่างกัน ประโยคหนึ่งบทกวีบรรยายที่แสนเศร้า มูน ที่ไม่ได้หาอะไรคงที่ในโลกนี้ มันเป็นตัวเองไม่คงที่ . นั่นคือเหตุผลที่ดูเหมือนว่าจะเป็นในการแสวงหาของความจงรักภักดี .

ดูเพิ่มเติมได้ที่ : http : / / www.bachelorandmaster . com / britishandamericanpoetry / ดวงจันทร์ # sthash.ypsfewdy.dpuf HTML