He had always hoped that he didn’t

He had always hoped that he didn’t have to go home after school and accompany Xu Zheng to the sandbox, but now he had lost the reason to go home.
He was too scared to even look under the table whenever he walked by the living room – his brother’s red bucket was under it.
Seeing it made him think of Xu Zheng waiting for him every day with his legs tucked in on the chair, and this tortured Xu Ping so much he was racked with pain.

The sun was setting when he finally headed home.

It was the same Xinmin Road, the same comic book stand. Xu Ping walked past it indifferently; he did not want to read that stuff anymore.

A thousand heroes could not compare to that stupid brother of his.

He paced into the courtyard of the Cultural Troupe’s complex with his head down only to bump into a familiar someone wearing black square-framed glasses and a grey jacket.

It was Zhang Jinmin running in such a rush that his glasses were slipping off his ears. He rejoiced when he saw Xu Ping.

“Where have you been?! I’ve been looking for you for ages! Hurry! Come home with me now! The police found your brother!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาหวังอยู่เสมอว่าเขาไม่ได้มีที่จะกลับบ้านหลังเลิกเรียนและมาพร้อมกับเสี่ยวเจิ้งเหอที่จะ Sandbox แต่ตอนนี้เขาได้สูญเสียเหตุผลที่จะไปที่บ้าน.
เขาเป็นคนที่กลัวเกินไปที่จะได้ดูใต้โต๊ะทุกครั้งที่เขาเดินผ่านนั่งเล่น ภายในห้องพัก -. ถังสีแดงน้องชายของเขาภายใต้มัน
. เห็นมันทำให้เขาคิดว่าเสี่ยวเจิ้งเหรอเขาทุกวันด้วยขาของเขาซุกอยู่บนเก้าอี้และนี่ทรมานเสี่ยวปิงมากเขาถูกทรมานกับความเจ็บปวด

ของดวงอาทิตย์คือการตั้งค่าเมื่อ ในที่สุดเขาก็มุ่งหน้ากลับบ้าน.

มันเป็นเดียวกัน Xinmin ถนนยืนหนังสือการ์ตูนเดียวกัน เสี่ยวปิงเดินผ่านมันเอาใจใส่; เขาไม่ได้ต้องการที่จะอ่านสิ่งที่อีกต่อไป.

พันวีรบุรุษไม่สามารถเทียบกับพี่ชายโง่ของเขา.

เขารวดเร็วเข้าไปในลานของอาคารคณะวัฒนธรรมกับศีรษะของเขาลงไปเท่านั้นที่จะชนเป็นคนที่คุ้นเคยการสวมใส่สีดำแว่นตาตารางกรอบ และแจ็คเก็ตสีเทา.

มันก็จาง Jinmin ทำงานในเช่นวิ่งว่าแว่นตาของเขาได้รับการลื่นไถลออกหูของเขา ท่านก็ชื่นชมยินดีเมื่อเขาเห็นเสี่ยวปิง.

"ที่คุณได้รับ ?! ฉันได้รับการมองหาสำหรับทุกเพศทุกวัย! รีบ! มาที่บ้านกับฉันตอนนี้! ตำรวจพบว่าพี่ชายของคุณ! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาหวังเสมอว่าเขาไม่ได้ต้องกลับบ้านหลังโรงเรียนและเป็นเพื่อนซูเจิ้งกับ Sandbox ได้ แต่ตอนนี้เขาได้สูญเสียเหตุผลที่จะกลับบ้านเค้ากลัวที่จะมองใต้โต๊ะ เมื่อเขาเดินผ่านห้องนั่งเล่น–น้องชายถังแดงอยู่ภายใต้มันที่เห็นมันทำให้เขาคิดถึงซูเจิ้ง รอเค้าทุกวันด้วยขาของเขาอยู่ในเก้าอี้ และทรมาน ซูผิงมาก จนเขาต้องคิดหนัก กับความเจ็บปวดพระอาทิตย์กำลังจะตกดิน เมื่อในที่สุดเขาก็มุ่งหน้ากลับบ้านมันคือถนน Xinmin เดียวกันยืนหนังสือการ์ตูน ซูผิงเดินผ่านมัน ความไม่สนใจ เขาไม่ต้องการที่จะอ่านเรื่องพวกนี้อีกแล้วพันวีรบุรุษไม่สามารถเปรียบเทียบกับพี่ชายโง่ๆ ของเขาเขาก้าวเข้าไปในลานของนักแสดงของวัฒนธรรมที่ซับซ้อนกับหัวของเขาลงแค่ชนคุ้นตาใส่แว่นสี่เหลี่ยมสีดำและเสื้อสีเทามันจาง jinmin วิ่งรีบร้อนว่า แว่นตาของเขาลื่นไถลออกหูของเขา เขาดีใจเมื่อเห็นเสี่ยวปิง" เธอไปไหนมา ! ! ฉันตามหาเธอตั้งนาน ! เร็วเข้า ! กลับบ้านกับฉันเดี๋ยวนี้ ตำรวจพบพี่ชายของคุณ "