It has been some time since most hu

It has been some time since most humans lived as hunter-gatherers – with one important exception. Fish are the last wild animal that we hunt in large numbers. And yet, we may be the last generation to do so.

Entire species of marine life will never be seen in the Anthropocene (the Age of Man), let alone tasted, if we do not curb our insatiable voracity for fish. Last year, global fish consumption hit a record high of 17 kg (37 pounds) per person per year, even though global fish stocks have continued to decline. On average, people eat four times as much fish now than they did in 1950.

Around 85% of global fish stocks are over-exploited, depleted, fully exploited or in recovery from exploitation. Only this week, a report suggested there may be fewer than 100 cod over the age of 13 years in the North Sea between the United Kingdom and Scandinavia. The figure is still under dispute, but it’s a worrying sign that we could be losing fish old enough to create offspring that replenish populations.

Large areas of seabed in the Mediterranean and North Sea now resemble a desert – the seas have been expunged of fish using increasingly efficient methods such as bottom trawling. And now, these heavily subsidised industrial fleets are cleaning up tropical oceans too. One-quarter of the EU catch is now made outside European waters, much of it in previously rich West African seas, where each trawler can scoop up hundreds of thousands of kilos of fish in a day. All West African fisheries are now over-exploited, coastal fisheries have declined 50% in the past 30 years, according to the UN Food and Agriculture Organisation.

Catches in the tropics are expected to decline a further 40% by 2050, and yet some 400 million people in Africa and Southeast Asia rely on fish caught (mainly through artisanal fishing) to provide their protein and minerals. With climate change expected to impact agricultural production, people are going to rely more than ever on fish for their nutritional needs.

The policy of subsidising vast fishing fleets to catch ever-diminishing stocks is unsustainable. In Spain, for example, one in three fish landed is paid for by subsidy. Governments, concerned with keeping jobs alive in the fishing industry in the short-term, are essentially paying people to extinguish their own long-term job prospects – not to mention the effect on the next generation of fishermen. Artisanal fishing catches half the world’s fish, yet it provides 90% of the sector’s jobs.

Protect depletion

Clearly, industrialised countries are not about to return to traditional methods. However, the disastrous management of the industry needs to be reformed if we are to restore fisheries to a sustainable level. In the EU alone, restoring stocks would result in greater catches of an estimated 3.5 million tonnes, worth £2.7 billion a year.

Rather than having a system in which the EU members each hustle for the biggest quotas – which are already set far beyond what is sustainable – fisheries experts suggest individual governments should set quotas based on stock levels in their surrounding waters. Fishermen should be given responsibility over the fish they hunt – they have a vested interest in seeing stocks improve, after all – and this could be in the form of individual tradable catch shares of the quotas. Such policies end the tragedy of the commons situation whereby everyone grabs as much as they can from the oceans before their rival nets the last fish, and it’s been used successfully in countries from Iceland to New Zealand to the US. Research shows that managing fisheries in this way means they are twice as likely to avoid collapse as open-access fisheries.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จะได้รับเวลาตั้งแต่มนุษย์ส่วนใหญ่อาศัย เป็น hunter-gatherers – สำคัญยกเว้น ปลาสัตว์ป่าสุดท้ายที่เราล่าในจำนวนมากได้ และยัง เราอาจเป็นรุ่นสุดท้ายต้องพันธุ์สัตว์น้ำทั้งหมดจะไม่สามารถเห็นในแอนโทรโปซีน (อายุของผู้ชาย), นับ ประสาลิ้ม รส ถ้าเราไม่ลด voracity ของประเทศไม่เพียงพอสำหรับปลา ปี ปริมาณปลาทั่วโลกตีสูงคอร์ดของ 17 กก. (37 ปอนด์) ต่อคนต่อปี ถึงแม้ว่าหุ้นปลาทั่วโลกได้อย่างต่อเนื่องเพื่อปฏิเสธ โดยเฉลี่ย กินคนสี่เท่าปลามากที่สุดตอนนี้กว่าจะได้ในปี 1950ประมาณ 85% หุ้นมี exploited มากเกินไป พร่อง เต็มสามารถปลาทั่วโลก หรือ ในการกู้คืนจากการเอารัดเอาเปรียบ เฉพาะ สัปดาห์นี้ รายงานแนะนำอาจมี cod น้อยกว่า 100 กว่าอายุ 13 ปีในทะเลเหนือระหว่างสหราชอาณาจักรและสแกนดิเนเวีย ตัวเลขจะยังอยู่ภายใต้ข้อโต้แย้ง แต่มันเป็นเครื่องกังวลว่า เราอาจจะสูญเสียปลาเก่าพอที่สร้างลูกหลานที่เติมประชากรพื้นที่ขนาดใหญ่ของก้นทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและทะเลเหนือขณะนี้คล้ายกับทะเลทราย – ทะเลได้ถูก expunged ปลาใช้วิธีมีประสิทธิภาพมากขึ้นเช่น trawling ล่าง และตอนนี้ fleets อุตสาหกรรมหนัก subsidised เหล่านี้จะล้างมหาสมุทรเขตร้อนเกินไป ตอนนี้มีทำหนึ่งไตรมาสของ EU จับนอกน่านน้ำยุโรป มากของมันในทะเลแอฟริกาตะวันตกรวยก่อนหน้านี้ ที่สามารถตักขึ้นหลายร้อยหลายพันกิโลกรัมปลาอวนแต่ละในวัน ประมงทั้งหมดแอฟริกาตะวันตกที่ขณะนี้เกินสามารถ ประมงชายฝั่งได้ลดลง 50% ใน 30 ปีที่ผ่านมา ตามอาหาร UN และองค์กรเกษตรคาดว่าจะลดลง 40% เพิ่มเติมภายในปี 2050 ซึ่งในแบบฟอร์ม และยัง บาง 400 ล้านคนในแอฟริกาและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้พึ่งปลาจับ (ส่วนใหญ่ผ่านการตกปลาทุก ๆ) เพื่อให้โปรตีนและแร่ธาตุของพวกเขา เปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่คาดว่าจะมีผลผลิตทางการเกษตร คนจะไปมากกว่าพึ่งปลาสำหรับความต้องการทางโภชนาการนโยบายของ subsidising ประมงมากมาย fleets จับหุ้นลดลงเคยมี unsustainable ในสเปน เช่น 1 ใน 3 ปลาที่ดินจ่ายสำหรับเงินสมทบ รัฐบาล ที่เกี่ยวข้องกับการทำงานมีชีวิตที่อยู่ในอุตสาหกรรมประมงในแบบระยะสั้น หลักจะจ่ายคนดับแนวโน้มงานตนเองระยะยาว– ไม่ ต้องพูดถึงผลของชาวประมง ทุก ๆ ตกปลาจับปลาครึ่งของโลก ได้ให้ 90% ของงานของภาคธุรกิจป้องกันการลดลงของชัดเจน ประเทศ industrialised จะไม่กลับไปวิธีการแบบเดิม อย่างไรก็ตาม การจัดการอุตสาหกรรมร้ายต้องการจะกลับเนื้อกลับตัวถ้าเราคืนประมงระดับยั่งยืน ในยุโรปเพียงอย่างเดียว เรียกคืนหุ้นจะส่งผลในการจับมากกว่าของมีประมาณ 3.5 ล้านตัน มูลค่า £2.7 พันล้านปีนอกจากระบบที่ EU สมาชิกละ hustle สำหรับโควต้าที่ใหญ่ที่สุด – ที่แล้วตั้งไกลเกินมีอะไรยั่งยืน – ประมงผู้เชี่ยวชาญแนะนำแต่ละรัฐบาลควรกำหนดโควตาตามระดับน้ำทะเลโดยรอบของหุ้น ชาวประมงควรได้รับความรับผิดชอบมากกว่าปลาที่พวกเขาล่า – มีชอบธรรมในดูหุ้นปรับปรุง หลังจากทั้ง หมด – และนี้ อาจเป็นในรูปแบบของบุคคล tradable จับหุ้นโควต้า นโยบายดังกล่าวสิ้นสุดโศกนาฏกรรมของสถานการณ์ที่คอมมอนส์โดยคน grabs เท่าที่จะสามารถจากมหาสมุทรก่อนตาข่ายคู่แข่งของปลาสุดท้าย และการรับใช้สำเร็จในประเทศจากไอซ์แลนด์นิวซีแลนด์สหรัฐอเมริกา งานวิจัยแสดงว่า หมายถึงวิธีการนี้จะสองเป็นแนวโน้มที่จะหลีกเลี่ยงการจัดการประมงยุบเป็นประมงเปิดเข้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จะได้รับบางครั้งตั้งแต่คนส่วนใหญ่อาศัยอยู่เป็นเธ่อ - มีข้อยกเว้นที่สำคัญอย่างหนึ่ง ปลาเป็นสัตว์ป่าสุดท้ายที่เราล่าในจำนวนมาก และยังเราอาจจะรุ่นสุดท้ายที่จะทำเช่นนั้น. สายพันธุ์ทั้งหมดของชีวิตทางทะเลจะไม่เคยเห็นใน Anthropocene (อายุของมนุษย์) ให้ลิ้มรสเพียงอย่างเดียวถ้าเราไม่ได้ลดความตะกละของเราไม่เพียงพอสำหรับปลา ปีที่ผ่านมาบริโภคปลาทั่วโลกตีสูงเป็นประวัติการณ์ 17 กิโลกรัม (£ 37) ต่อคนต่อปีแม้ว่าปลาทั่วโลกได้ลดลงต่อเนื่อง โดยเฉลี่ยคนกินปลาครั้งที่สี่เป็นมากในขณะนี้กว่าพวกเขาในปี 1950. ประมาณ 85% ของปลาทั่วโลกมีกว่าเอาเปรียบหมดหรือใช้ประโยชน์อย่างเต็มที่ในการกู้คืนจากการแสวงหาผลประโยชน์ เฉพาะในสัปดาห์นี้รายงานชี้ให้เห็นว่าอาจจะมีน้อยกว่า 100 ปลาที่มีอายุเกินกว่า 13 ปีในภาคเหนือทะเลระหว่างสหราชอาณาจักรและสแกนดิเนเวี รูปที่ยังอยู่ภายใต้ข้อพิพาท แต่ก็เป็นสัญญาณที่น่ากังวลว่าเราอาจจะสูญเสียปลาโตพอที่จะสร้างลูกหลานที่เติมเต็มประชากร. พื้นที่ขนาดใหญ่ของก้นทะเลในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและทะเลทางทิศเหนือในขณะนี้มีลักษณะคล้ายกับทะเลทราย - ทะเลที่ได้รับการลบออกของปลาโดยใช้ วิธีการที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นเช่นก้นสืบค้น และตอนนี้เหล่าอุดหนุนอย่างหนักกลุ่มยานยนต์อุตสาหกรรมการทำความสะอาดมหาสมุทรในเขตร้อนเกินไป หนึ่งในสี่ของสหภาพยุโรปจับทำตอนนี้นอกน่านน้ำยุโรปมากของมันอุดมไปด้วยก่อนหน้านี้ในทะเลแอฟริกาตะวันตกซึ่งแต่ละคนลากอวนสามารถตักขึ้นหลายร้อยหลายพันกิโลกรัมของปลาในวัน ประมงแอฟริกันตะวันตกทั้งหมดขณะนี้กว่าเอาเปรียบประมงชายฝั่งได้ลดลง 50% ในปีที่ผ่านมา 30 ปีตามที่องค์การอาหารและเกษตร. จับในเขตร้อนที่คาดว่าจะลดลงอีก 40% ภายในปี 2050 และยัง 400 ล้านคนในทวีปแอฟริกาและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้พึ่งพาจับปลา (ส่วนใหญ่ผ่านการประมงศิลปะ) เพื่อให้โปรตีนและแร่ธาตุของพวกเขา กับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่คาดว่าจะส่งผลกระทบต่อการผลิตทางการเกษตรคนจะไปพึ่งพามากขึ้นกว่าเดิมปลาสำหรับความต้องการทางโภชนาการของพวกเขา. นโยบายการอุดหนุนการขนส่งปลาใหญ่ที่จะจับหุ้นที่ลดลงจะไม่ยั่งยืน ในประเทศสเปนเช่นหนึ่งในสามของปลาที่ดินจะจ่ายโดยเงินอุดหนุน รัฐบาลที่เกี่ยวข้องกับการรักษางานมีชีวิตอยู่ในอุตสาหกรรมประมงในระยะสั้นเป็นหลักจ่ายเงินคนที่จะดับโอกาสในการทำงานในระยะยาวของพวกเขาเอง - ไม่พูดถึงผลกระทบต่อรุ่นต่อไปของชาวประมง ประมงพื้นบ้านจับปลาครึ่งหนึ่งของโลก แต่มันให้ 90% ของการจ้างงานของภาค. ป้องกันการสูญเสียอย่างชัดเจนประเทศอุตสาหกรรมที่ไม่ได้เกี่ยวกับการที่จะกลับไปวิธีการแบบดั้งเดิม อย่างไรก็ตามการจัดการภัยพิบัติของอุตสาหกรรมจะต้องมีการปฏิรูปถ้าหากเราจะเรียกคืนการประมงให้อยู่ในระดับที่ยั่งยืน ในสหภาพยุโรปเพียงอย่างเดียวคืนหุ้นจะส่งผลในการจับมากขึ้นประมาณ 3.5 ล้านตันมูลค่า£ 2700000000 ปี. แทนที่จะมีระบบในสมาชิกสหภาพยุโรปที่เร่งรีบในแต่ละโควต้าที่ใหญ่ที่สุด - ซึ่งเป็นที่ตั้งแล้วสิ่งที่ไกลเกิน มีความยั่งยืน - ผู้เชี่ยวชาญการประมงแนะนำให้รัฐบาลของแต่ละบุคคลควรกำหนดโควต้าตามระดับสต็อกในน่านน้ำโดยรอบของพวกเขา ชาวประมงควรจะได้รับความรับผิดชอบมากกว่าปลาที่พวกเขาล่า - พวกเขามีส่วนได้เสียในหุ้นที่ได้เห็นการปรับปรุงหลังจากทั้งหมด - และนี่อาจจะเป็นในรูปแบบของหุ้นที่จับซื้อขายแต่ละโควต้า นโยบายดังกล่าวยุติโศกนาฏกรรมของสถานการณ์คอมมอนส์โดยทุกคนคว้าเท่าที่พวกเขาสามารถจากมหาสมุทรก่อนที่คู่แข่งของพวกเขาจับปลาปลาที่ผ่านมาและจะได้รับการใช้ประสบความสำเร็จในประเทศไอซ์แลนด์จากนิวซีแลนด์ไปยังสหรัฐอเมริกา การวิจัยแสดงให้เห็นว่าการจัดการประมงด้วยวิธีนี้หมายความว่าพวกเขาเป็นสองเท่าแนวโน้มที่จะหลีกเลี่ยงการล่มสลายเป็นประมงเปิดการเข้าถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันนานมาแล้วนะที่ มนุษย์เป็นนักล่า และ gatherers สำคัญและข้อยกเว้น ปลาเป็นสัตว์ที่เราล่าในป่าล่าสุดตัวเลขขนาดใหญ่ และยัง เราอาจเป็นรุ่นสุดท้ายนะ

ทั้งชนิดของชีวิตทางทะเล จะไม่มีวันได้เห็นในแอนโทรโปซีน ( อายุของมนุษย์ ) , ให้คนเดียวเลย ถ้าเราไม่ลดความตะกละละโมบของเราสำหรับปลา เมื่อปีที่แล้วการบริโภคปลาทั่วโลกตีบันทึกสูง 17 กก. ( 37 ปอนด์ต่อคนต่อปี แม้ว่าหุ้นปลาทั่วโลกได้ลดลงต่อเนื่อง . โดยเฉลี่ยแล้ว คนที่กินสี่ครั้งเป็นปลามากแล้วกว่าที่พวกเขาได้ในปี 1950 .

ประมาณ 85% ของปลาในตลาดทั่วโลกมากกว่าใช้ประโยชน์ , หมด , ใช้ประโยชน์อย่างเต็มที่ในการกู้คืนจากการแสวงหาประโยชน์ เฉพาะอาทิตย์นี้รายงานเสนอแนะอาจจะมีน้อยกว่า 100 ซีโอดี อายุ 13 ปี ในทะเลเหนือระหว่างอังกฤษ และสแกนดิเนเวีย รูปยังอยู่ภายใต้ข้อพิพาท แต่มันเป็นสัญญาณว่าเรากังวลอาจจะเสียปลาเก่าพอที่จะสร้างลูกหลานที่เติมเต็ม

ตามจำนวนประชากรพื้นที่ขนาดใหญ่ของก้นทะเลในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและเหนือทะเลตอนนี้คล้ายทะเลทราย และทะเลได้ถูกลบออกไปจากปลาใช้วิธีการที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นเช่นด้านล่าง trawling . และตอนนี้เหล่านี้มากเงินอุดหนุนอุตสาหกรรมยานทำความสะอาดมหาสมุทรเขตร้อนเหมือนกัน หนึ่งในสี่ของ EU จับตอนนี้เกิดขึ้นนอกยุโรปน้ํา ส่วนมากในรวย ก่อนหน้านี้ แอฟริกา ตะวันตกทะเลที่แต่ละรัฐบาลสามารถตักขึ้นหลายร้อยหลายพันกิโลกรัมของปลาในวัน ประมงแอฟริกาตะวันตกทั้งหมดตอนนี้ไปใช้ประโยชน์ , ประมงชายฝั่งได้ลดลง 50% ในรอบ 30 ปี ตามที่สหประชาชาติองค์การอาหารและเกษตร

จับในเขตร้อนที่คาดว่าจะลดลงอีกร้อยละ 40 ภายในปี 2050 ,แต่บาง 400 ล้านคนในแอฟริกาและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อาศัยจับปลา ( ส่วนใหญ่ผ่านตกปลา Artisanal ) เพื่อให้พวกเขามีโปรตีนและแร่ธาตุ กับการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ คาดว่า จะส่งผลกระทบต่อการผลิตสินค้าเกษตร จะต้องมีคนอาศัยมากกว่าที่เคยในปลาสำหรับความต้องการทางโภชนาการของพวกเขา .

นโยบายอุดหนุนเรือประมงใหญ่จับเคย diminishing หุ้นเป็นไม่ยั่งยืนสเปน , ตัวอย่างเช่น , หนึ่งในปลา 3 ที่ดินจะจ่ายโดยเงินอุดหนุน รัฐบาลที่เกี่ยวข้องกับการรักษางานทั้งเป็นอุตสาหกรรมประมงในระยะสั้น จึงเป็นคนจ่ายดับเป้าหมายงานระยะยาวของพวกเขาเอง และไม่ต้องพูดถึงผลในรุ่นถัดไปของชาวประมง ตกปลา Artisanal จับปลาครึ่งหนึ่งของโลก แต่มันให้ 90% ของงานของภาค



ปกป้องการอย่างชัดเจน ประเทศอุตสาหกรรมที่ไม่ได้เกี่ยวกับกลับไปที่วิธีการแบบดั้งเดิม อย่างไรก็ตาม การจัดการภัยพิบัติของอุตสาหกรรมจะต้องปฏิรูปถ้าเราจะเรียกคืนการประมงในระดับที่ยั่งยืน ในสหภาพยุโรปเพียงอย่างเดียวคืน หุ้นจะส่งผลในการไล่ล่ามากกว่าประมาณ 3.5 ล้านตัน มูลค่ากว่า 2.7 พันล้านปี .

แทนที่จะเป็นระบบที่อียูสมาชิกแต่ละคนเพื่อที่ใหญ่ที่สุด และตั้งโควต้าที่ไกลเกินกว่าสิ่งที่ยั่งยืน ประมงผู้เชี่ยวชาญแนะนำให้รัฐบาลและบุคคลควรตั้งค่าโควต้าตามระดับหุ้น ในน่านน้ำโดยรอบ ชาวประมงควรได้รับความรับผิดชอบมากกว่าปลาล่าเหยื่อและพวกเขามีส่วนได้เสียในการเห็นหุ้นขึ้นหลังจากทั้งหมด ) และนี้อาจเป็นในรูปแบบของการซื้อขายหุ้นของบุคคลตามโควต้า นโยบายดังกล่าวสิ้นสุดโศกนาฏกรรมของคอมมอนส์สถานการณ์ที่ทุกคนคว้ามากที่สุดเท่าที่พวกเขาสามารถจากมหาสมุทรก่อนคู่แข่งอวนปลาคราวที่แล้ว และมันถูกใช้ประสบความสำเร็จในประเทศจากไอซ์แลนด์ไปยังประเทศนิวซีแลนด์เพื่อเราการวิจัยแสดงให้เห็นว่าการจัดการประมงในลักษณะนี้หมายความว่าพวกเขาเป็นสองเท่าแนวโน้มที่จะหลีกเลี่ยงการล่มสลายตามการเปิดการประมง