Classical music is art music produc

Classical music is art music produced or rooted in the traditions of Western music, including both liturgical (religious) and secular music. While a similar term is also used to refer to the period from 1750 to 1820 (the Classical period), this article is about the broad span of time from roughly the 11th century to the present day, which includes the Classical period and various other periods.[1] The central norms of this tradition became codified between 1550 and 1900, which is known as the common practice period. The major time divisions of classical music are as follows: the early music period, which includes the Medieval (500–1400) and the Renaissance (1400–1600) eras; the Common practice period, which includes the Baroque (1600–1750), Classical (1750–1820), and Romantic eras (1804–1910); and the 20th century (1901–2000) which includes the modern (1890–1930) that overlaps from the late 19th-century, the high modern (mid 20th-century), and contemporary or postmodern (1975–2015) eras.[citation needed]

European art music is largely distinguished from many other non-European and popular musical forms by its system of staff notation, in use since about the 16th century.[2] Western staff notation is used by composers to prescribe to the performer the pitches (e.g., melodies, basslines, chords), tempo, meter and rhythms for a piece of music. This leaves less room for practices such as improvisation and ad libitum ornamentation, which are frequently heard in non-European art music and in popular music [3][4][5] styles such as jazz and blues. Another difference is that whereas most popular styles lend themselves to the song form, classical music has been noted for its development of highly sophisticated forms of instrumental music such as the concerto, symphony, sonata, and mixed vocal and instrumental styles such as opera[6] which, since they are written down, can attain a high level of complexity.[7]

The term "classical music" did not appear until the early 19th century, in an attempt to distinctly canonize the period from Johann Sebastian Bach to Beethoven as a golden age.[8] The earliest reference to "classical music" recorded by the Oxford English Dictionary is from about 1836.[1][9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดนตรีคลาสสิกเป็นดนตรีศิลปะผลิต หรือในประเพณีของดนตรีตะวันตก รวมทั้งพิธีสวด (ศาสนา) และฆราวาสเพลง ในขณะที่ยังใช้คำที่คล้ายกันถึงระยะจาก 1750 ไป 1820 (ระยะเวลาคลาสสิก), บทความนี้จะเกี่ยวกับช่วงกว้างของเวลาจากประมาณศตวรรษที่ 11 จนถึงปัจจุบัน ยุคคลาสสิกและรอบระยะเวลาต่าง ๆ อื่น ๆ [1] การบรรทัดฐานกลางของประเพณีนี้เป็นประมวลกฎหมายระหว่าง 1550 และ 1900 ที่เรียกว่าระยะเวลาการปฏิบัติทั่วไป ส่วนใหญ่เวลาของดนตรีคลาสสิกจะเป็นดังนี้: ช่วงเพลงยุค ยุคกลาง (500-1400) และยุคเรอเนสซองซ์ (1400-1600) ระยะเวลาการปฏิบัติทั่วไป ซึ่งมีบาโร (1600-1750), คลาสสิก (1750-1820), และยุคโรแมนติก (1804 – 1910); ศตวรรษที่ 20 (1901-2000) ซึ่งมีความทันสมัย (1890 – 1930) ที่ทับซ้อนในปลาย ศตวรรษที่ 19 ทันสมัยสูง (กลางศตวรรษที่ 20), และร่วมสมัย หรือยุคหลังสมัยใหม่ (1975-2015) [อ้างจำเป็น]ดนตรีศิลปะยุโรปเป็นส่วนใหญ่แตกต่างจากหลายอื่น ๆ นอกยุโรป และเป็นที่นิยมดนตรีรูปแบบของระบบสัญกรณ์พนักงาน ใช้ตั้งแต่เกี่ยวกับศตวรรษที่ 16 [2] สัญกรณ์ตะวันตกพนักงานถูกใช้ โดยผู้แต่งกำหนดให้นักแสดงโหมโรง (เช่น ดี้ basslines คอร์ด), จังหวะ มิเตอร์ และจังหวะของชิ้นดนตรี นี้ออกน้อยกว่าห้องเช่นการปรับ และตกแต่ง ad libitum ซึ่งจะได้ยินบ่อย ในยุโรปไม่ใช่ศิลปะเพลง และเพลง [3] [4] [5] รูปแบบเช่นแจ และส ความแตกต่างคือในขณะที่ลักษณะแห่งตัวเองให้ยืมแบบเพลง ดนตรีคลาสสิกมีการระบุสำหรับการพัฒนารูปแบบทันสมัยของเพลงบรรเลง เช่นคอนแชร์โต้ ซิมโฟนี โซ ลักษณะการร้อง และบรรเลงที่ผสมเช่นโอเปร่า [6] ซึ่ง ตั้งแต่มีเขียนลง สามารถบรรลุระดับสูงของความซับซ้อน [7]คำว่า "ดนตรีคลาสสิก" ไม่ปรากฏจนกระทั่งต้นศตวรรษที่ 19 ในความพยายามที่ canonize อย่างเห็นได้ชัดถึงจากอารมณ์บีโธเฟนเป็นยุคทอง [8] การอ้างอิงแรก "เพลงคลาสสิก" โดยในพจนานุกรม Oxford อังกฤษคือจากประมาณ 1836 [1] [9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดนตรีคลาสสิกเป็นศิลปะดนตรีที่ผลิตหรือรากในขนบธรรมเนียมประเพณีของดนตรีตะวันตกรวมทั้งพิธีกรรม (ศาสนา) และโลกดนตรี ในขณะที่ระยะที่คล้ายกันนอกจากนี้ยังใช้ในการอ้างถึงช่วงเวลา 1750-1820 (ระยะเวลาคลาสสิก) บทความนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับช่วงกว้างของเวลาประมาณศตวรรษที่ 11 จนถึงปัจจุบันซึ่งรวมถึงยุคคลาสสิกและระยะเวลาอื่น ๆ . [1] บรรทัดฐานกลางของประเพณีนี้กลายเป็นที่ประมวลผลระหว่าง 1550 และ 1900 ซึ่งเป็นที่รู้จักกันเป็นระยะเวลาการปฏิบัติร่วมกัน หน่วยเวลาที่สำคัญของดนตรีคลาสสิกมีดังนี้ช่วงแรกเพลงซึ่งรวมถึงในยุคกลาง (500-1400) และเรเนซองส์ (1400-1600) ยุค; ระยะเวลาการปฏิบัติร่วมกันซึ่งรวมถึงบาร็อค (1600-1750), คลาสสิก (1750-1820) และยุคโรแมนติก (1804-1910); และศตวรรษที่ 20 (1901-2000) ซึ่งรวมถึงปัจจุบัน (1890-1930) ที่คาบเกี่ยวจากปลายศตวรรษที่ 19 ที่สูงสมัยใหม่ (ศตวรรษที่ 20 กลาง) และร่วมสมัยหรือหลังสมัยใหม่ (1975-2015) ยุค. [อ้าง จำเป็น] ดนตรีศิลปะยุโรปเป็นส่วนใหญ่แตกต่างจากอื่น ๆ อีกมากมายที่ไม่ใช่ยุโรปและเป็นที่นิยมในรูปแบบดนตรีโดยระบบของโน้ตพนักงานในการใช้งานตั้งแต่ประมาณศตวรรษที่ 16. [2] สัญกรณ์พนักงานตะวันตกจะถูกใช้โดยนักประพันธ์เพลงที่จะกำหนดให้กับนักแสดงโหมโรง (เช่นท่วงทำนอง basslines, คอร์ด) จังหวะเมตรและจังหวะสำหรับชิ้นส่วนของเพลง นี้ออกจากห้องน้อยสำหรับการปฏิบัติเช่นการปรับตัวและการตกแต่งเต็มที่ซึ่งจะได้ยินบ่อยในศิลปะดนตรีที่ไม่ใช่ยุโรปและเพลงยอดนิยม [3] [4] [5] รูปแบบเช่นแจ๊สและบลูส์ ความแตกต่างก็คือว่าในขณะที่รูปแบบที่นิยมมากที่สุดยืมตัวให้รูปแบบเพลงดนตรีคลาสสิกได้รับการตั้งข้อสังเกตสำหรับการพัฒนาในรูปแบบที่มีความซับซ้อนสูงของดนตรีเช่นประสานเสียงซิมโฟนีโซนาต้าและผสมรูปแบบที่แกนนำและเช่นโอเปร่า [6 ] ซึ่งตั้งแต่ที่พวกเขาจะถูกเขียนลงสามารถบรรลุระดับสูงของความซับซ้อน. [7] คำว่า "ดนตรีคลาสสิก" ไม่ปรากฏจนถึงต้นศตวรรษที่ 19 ในความพยายามที่จะชัดเจนนักบุญระยะเวลาจากโยฮันน์เซบาสเตียนบาคเบโธเฟนเป็น ยุคทอง. [8] อ้างอิงถึง "ดนตรีคลาสสิก" บันทึกโดย Oxford อังกฤษคือจากประมาณ 1836 [1] [9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดนตรีคลาสสิกเป็นดนตรี ศิลปะ ผลิต หรือ รากในประเพณีของดนตรีตะวันตก รวมทั้งพิธีกรรม ( ศาสนา ) และฆราวาสโหลดเพลง ในขณะที่ระยะเวลาที่คล้ายกันนอกจากนี้ยังใช้เพื่ออ้างถึงระยะเวลาจาก 1750 เพื่อ 1820 ( ยุคคลาสสิค ) เป็นบทความเกี่ยวกับช่วงกว้างของเวลาตั้งแต่ประมาณศตวรรษที่ 11 จนถึงปัจจุบัน ซึ่งมีระยะเวลาคลาสสิกและระยะเวลาอื่น ๆต่าง ๆ [ 1 ] กลางบรรทัดฐานของประเพณีนี้ก็ยาวนานระหว่าง 1550 และ 1900 ซึ่งเป็นที่รู้จักกันเป็นรอบระยะเวลาการปฏิบัติงานทั่วไป หน่วยงานหลักของเพลงมีดังนี้ ช่วงเพลงแรก ซึ่งรวมถึงในยุคกลาง ( 500 – 1400 ) และยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา ( 1400 - 1600 ) ยุค ; ระยะเวลาการปฏิบัติร่วมกันซึ่งรวมถึงพิสดาร ( 1600 ) 1750 ) , คลาสสิก ( 1750 – 1820 ) และสมัยโรแมนติก ( 1804 – 2453 ) ; และศตวรรษที่ 20 ( 1901 – 2000 ) ซึ่งรวมถึงสมัยใหม่ ( 1890 – 1930 ) ที่ทับซ้อนจากศตวรรษสาย , สูงและทันสมัย ( กลางศตวรรษที่ 19 ) และร่วมสมัยหรือหลังสมัยใหม่ ( 1975 – 2015 ) ยุค . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]ศิลปะดนตรียุโรปส่วนใหญ่แตกต่างจากหลายอื่น ๆที่ไม่ใช่ยุโรปดนตรีรูปแบบโดยระบบสนับสนุนเจ้าหน้าที่และนิยมใช้มาตั้งแต่ประมาณศตวรรษที่ 16 . [ 2 ] ตะวันตกพนักงานสัญกรณ์ใช้โดยคีตกวีกำหนดนักแสดงนาม ( เช่นเสียงดนตรี , basslines , คอร์ด ) , จังหวะ , เมตรและจังหวะสำหรับ แผ่นเพลง ใบนี้ออกจากห้องน้อยสำหรับการปฏิบัติเช่นการ improvisation อย่างเต็มที่และอย่างที่ได้ยินบ่อยในที่ไม่ใช่ยุโรป ดนตรี ศิลปะ และดนตรี [ 3 ] [ 4 ] [ 5 ] รูปแบบ เช่น แจ๊สและบลูส์ ความแตกต่างก็คือว่าในขณะที่รูปแบบที่นิยมมากที่สุด ในรูปแบบยืมตัวเพลงคลาสสิกเพลงได้รับการตั้งข้อสังเกตสำหรับการพัฒนารูปแบบความซับซ้อนสูงของเพลง เช่น คอนแชร์โต้ ซิมโฟนีและโซนาต้า , , , เสียงสไตล์และอุปกรณ์ผสมเช่น Opera [ 6 ] ซึ่ง ตั้งแต่ พวกเขาเขียนลง สามารถบรรลุระดับสูง ความซับซ้อน [ 7 ]คำว่า " เพลงคลาสสิก " ไม่ได้ปรากฏจนกระทั่งศตวรรษที่ 19 ต้น ในความพยายามที่จะเด่นชัดยกย่องว่าระยะเวลาจากโยฮันน์ เซบาสเตียน บาคกับบีโธเฟ่นเป็นยุคทอง . [ 8 ] อ้างอิง เก่า " ดนตรีคลาสสิก " บันทึกโดยพจนานุกรมภาษาอังกฤษจาก 1701 [ 1 ] [ 9 ]