On Christmas Eve around 1942, when

On Christmas Eve around 1942, when I was a boy, after having the traditional punch and cookies and after having sung 'round the fire (my Aunty Mary at the piano), I, with my sister, my mother and my aunts, and Emma Jackman and her son, got into Emma Jackman's car and drove down Taylor Avenue to church for the midnight service: I looked out the rear window at passing houses, doors adorned with holly wreaths, I looked into windows--catching glimpses of tinseled trees and men and women and children moving through rooms into my mind and memory forever; the car slowed to the corner stop at Jefferson and the action seemed like a greater action, of Christmas in a cold damp Missouri night; patches of snow lay on the ground and in the car the dark figures of my mother and sister and aunts talked around me and the car began to move along in an air of sky--at bottom dark and cold, seeming to transform the car, my face, and hands, pressed close to the glass as I saw my friends with their parents in their cars take the left turn onto Argonne Drive and look for a parking place near the church; Emma Jackman followed, and I watched heavily coated figures make their exists, and move down the winter walk toward the jewel-like glittering church--up the steps into the full light of the doorway--fathers and sons and mothers and daughters I knew and understood them all, I gazed at them with blazing eyes: light poured from open doors; high arched stained glass windows cast downward slanting shafts of color across the cold churchyard, and the organ boomed inside while we parked and got out and walked along the sidewalk, I holding my mother's right arm, my sister held mother's left arm (mother letting us a little support her)--down the sidewalk to join others at the warmly good noisy familiar threshold: spirits swirled up the steps into the church and Billy Berthold handed out the Christmas leaflets, I gripped mine. I looked at the dominant blue illustration of Birth in white and yellow rays moving outward to form a circle around the Christ child's skull as Mary downward gazed; Joseph; kneeling wisemen downward gazed; I gazed down the long center aisle at the rising altar's dazzling cross and we moved down the aisle, slipped in front of Mr. and Mrs. Sloan and my buddy Lorry, Mr. and Mrs. Dart and my buddy Charles, Mr. and Mrs. Reid and my buddy Gene and his brother Ed--we then knelt away the conscious realization of our selves among music in the House of the Lord, I conscious of a voice that, slowly, coarsely, wandered--the I (eye) in see, hear me (I), we were on our feet singing, and the choir swept down the aisle, their familiar faces moving side to side as collective voices raised in anthem I held the hymnbook open and my mother and sister and I sang in celebration of God the crowded and brightly decorated--pine boughs and holly wreaths hung around the walls with candles high on each pew, I glanced at the gleaming cross--my spine arched, and far beyond the church, beyond the front door, beyond the land of the last sentence in James Joyce's _Dubliners_ a distant door seemed to open away beyond pungent green of pine gathered around rich red hollyberry clusters, red velvet, white-yellow center of candle flame, white of silk, gold of tassle, and gleaming glittering eternally cubistic gold cross and darkness of wooden beams powerfully sweeping upward--apex for the strange smoky penuma that so exhilarated me, I who smiled and reeled in a vast cold cold gaze down at myself listening to Charles Kean's Christian existentialist sermon in time before the plate was passed and the choir had singing, gone, and we were outside, I standing by my sister; my mother and aunts were shaking Charles's hand, I shook that solid hand warmly, and I walked down the steps, my mother and sister and aunts again, again, once again it rushed through me taking my breath, my spine arched toward trees and streets walking slowly breathing deep I moved down the sidewalk, eyes crystallizing streets yards houses and all lives within; my perception forked upward through treetops into the vertical fields of space, and a moment later, in the crowded back seat of the car, as Emma Jackman started the engine, I breathed vapor on the rear window, and with my finger, I signed my name.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันคริสต์มาสอีฟรอบ 1942 เมื่อฉันเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งหลังจากที่มีการชกแบบดั้งเดิมและคุกกี้และหลังจากที่มีรอบสูง 'ไฟ (ป้าแมรี่ของฉันที่เปียโน), i, กับน้องสาวของแม่ของฉันของฉันและป้าของฉันและเอ็มม่า แจ๊กแมนและลูกชายของเธอได้เข้าไปในรถของ emma แจ๊กแมนและเทย์เลอร์ขับรถลงถนนไปที่โบสถ์เพื่อให้บริการถึงเที่ยงคืน: ผมมองออกไปนอกหน้าต่างด้านหลังที่บ้านผ่านประตูประดับด้วยมาลัยฮอลลี่ผมมองเข้าไปในหน้าต่าง - จับ glimpses ของต้นไม้ tinseled และผู้ชายและผู้หญิงและเด็กเคลื่อนผ่านห้องเข้าไปในจิตใจและหน่วยความจำของฉันตลอดไปรถชะลอตัวไปที่ป้ายมุมที่เจฟเฟอร์สันและการกระทำที่ดูเหมือนจะดำเนินการมากขึ้น ของคริสมาสต์ในคืน missouri เย็นชื้น;แพทช์ของหิมะที่วางอยู่บนพื้นดินและในรถของตัวเลขมืดของแม่และน้องสาวของฉันและป้าพูดคุยกันรอบ ๆ ตัวผมและรถเริ่มเคลื่อนตัวไปตามในอากาศของท้องฟ้า - ที่อยู่ด้านล่างที่มืดและเย็นดูเหมือนจะเปลี่ยนรถ ใบหน้าของฉันและมือกดใกล้กับกระจกที่ผมเห็นเพื่อน ๆ ของฉันกับพ่อแม่ของพวกเขาในรถของพวกเขาเลี้ยวซ้ายไปยังไดรฟ์อาร์กอนและมองหาสถานที่จอดรถใกล้กับโบสถ์; emma แจ๊กแมนตามและฉันดูหนักตัวเลขเคลือบให้อยู่แล้วของพวกเขาและย้ายไปลงเดินในช่วงฤดู​​หนาวที่มีต่อคริสตจักรระยิบระยับเหมือนอัญมณี - ขึ้นบันไดสู่ความสว่างเต็มรูปแบบของประตู - บิดาและบุตรชายของแม่และลูกสาวและฉันรู้และเข้าใจพวกเขาทั้งหมดฉันจ้องมองไปที่พวกเขาได้ด้วยตาสว่าง: แสง เทจากประตูที่เปิดสูงหน้าต่างกระจกสีโค้งโยนเพลาลงลาดเอียงของสีตรงข้ามสุสานเย็น,และอวัยวะดังลั่นภายในในขณะที่เราจอดอยู่และได้ออกมาและเดินไปตามทางเท้าที่ฉันจับแขนด้านขวาของแม่, น้องสาวของฉันที่จัดขึ้นที่แขนซ้ายของแม่ (แม่ให้เราสนับสนุนตัวน้อยของเธอ) - ลงทางเท้าที่จะเข้าร่วมคนอื่น ๆ ที่อบอุ่น ดีเกณฑ์คุ้นเคยมีเสียงดัง: วิญญาณหมุนวนขึ้นบันไดเข้าไปในโบสถ์และบิลลี่ Berthold ยื่นออกใบปลิวคริสมาสต์ที่ฉันจับเหมืองผมมองที่ภาพสีฟ้าที่โดดเด่นของการเกิดรังสีสีขาวและสีเหลืองออกไปด้านนอกในรูปแบบวงกลมรอบกะโหลกศีรษะเด็กของพระเยซูคริสต์เป็น mary ลงจ้องมอง; โยเซฟ wisemen คุกเข่าลงจ้องมอง; ฉันจ้องมองไปตามทางเดินตรงกลางยาวที่ข้ามพราวแท่นบูชาที่เพิ่มขึ้นของ และเราย้ายไปตามทางเดินลื่นในด้านหน้าของนาย และ mrs สโลนและเพื่อนรถบรรทุกของฉัน, นาย และ mrsโผและเป็นเพื่อนสนิทของฉันชาร์ลส์, นาย และ mrs เรดและยีนเพื่อนของฉันและพี่ชายของเขาเอ็ด - เราแล้วคุกเข่าลงไปก่อให้เกิดจิตสำนึกของตัวเราในหมู่เพลงในบ้านของพระเจ้าที่ฉันตระหนักถึงเสียงที่ช้าหยาบ, เดิน - I (ตา) ใน เห็นได้ยินฉัน (ฉัน) เราร้องเพลงอยู่บนเท้าของเราและคณะนักร้องประสานเสียงกวาดไปตามทางเดิน,ใบหน้าที่คุ้นเคยของพวกเขาเคลื่อนที่จากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่งเป็นเสียงโดยรวมเติบโตขึ้นมาในเพลงสรรเสริญพระบารมีผมจัดให้มีการเปิดและหนังสือเพลงสวดของแม่และน้องสาวของฉันและฉันร้องเพลงในการเฉลิมฉลองของพระเจ้าแออัดและสดใสตกแต่ง - กิ่งสนและพวงมาลาฮอลลี่แขวนผนังรอบด้วยเทียนสูง Pew แต่ละผมชำเลืองมองข้ามแพรว - กระดูกสันหลังโค้งและไกลเกินกว่าคริสตจักรเกินกว่าประตูหน้าบ้านนอกเหนือไปจากที่ดินของประโยคสุดท้ายใน _dubliners_ เจมส์จอยซ์ของประตูไกลดูเหมือนจะเปิดออกไปเกินกว่าฉุนสีเขียวของต้นสนรวมตัวกันรอบที่อุดมไปด้วยสีแดงกลุ่ม Hollyberry กำมะหยี่สีแดง, ศูนย์สีขาวสีเหลืองของเปลวไฟเทียนสีขาวของผ้าไหมสีทองของ tassle,และส่องแสงระยิบระยับข้ามทอง cubistic นิรันดร์และความมืดของคานไม้มีอำนาจกวาดขึ้น - ปลายสำหรับ penuma คแปลกที่ทำให้เบิกบานดังนั้นฉันฉันที่ยิ้มและท่องในสายตาเย็นกว้างใหญ่เย็นลงที่ตัวเองฟังเทศน์อัตถิภาวชาร์ลส์ Kean คริสเตียนใน เวลาก่อนที่แผ่นถูกส่งผ่านและคณะนักร้องประสานเสียงร้องเพลงได้หายไปและเราอยู่ข้างนอก,ผมยืนอยู่ข้างน้องสาวของฉัน; แม่และป้าของฉันถูกสั่นมือชาร์ลส์ผมสั่นที่มือของแข็งอย่างอบอุ่นและฉันเดินลงตามขั้นตอนที่แม่และน้องสาวของฉันและป้าอีกครั้งอีกครั้งอีกครั้งหนึ่งที่มันวิ่งผ่านฉันหายใจของฉันของฉัน กระดูกสันหลังโค้งไปทางต้นไม้และถนนที่เดินช้าหายใจลึกผมเดินลงทางเท้าตาตกผลึกบ้านหลาถนนและทุกชีวิตภายใน;การรับรู้ของฉันคดเคี้ยวขึ้นผ่านยอดไม้ในช่องแนวตั้งของพื้นที่และช่วงเวลาต่อมาในเบาะหลังของรถที่แออัดเช่น emma แจ๊กแมนเริ่มเครื่องยนต์ที่ฉันสูดลมหายใจไอบนหน้าต่างด้านหลังและมีนิ้วมือข​​องฉันฉันฉันลงนาม ชื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในวันคริสมาสต์รอบปี 1942 เมื่อผมเด็กผู้ชาย หลัง จากที่มีการเจาะแบบดั้งเดิมและคุกกี้ และ หลังมีสูง ' รอบไฟ (ฉัน Aunty Mary ที่เปียโน), ผม น้องสาวของฉัน แม่ของฉัน aunts และแจ็ก แมนเอ็มมา และลูก ชาย ได้เข้าเอ็มมาแจ็กแมนรถ และขับรถลงถนนเทย์เลอร์คริสตจักรสำหรับบริการถึงเที่ยงคืน: ผมมองหน้าต่างด้านหลังที่ช่วยบ้าน ประตูด้วยฮอลลี wreaths ช็อปปิ้งใน windows - จับซึ่งต้นไม้ tinseled และผู้ชาย และผู้หญิง และเด็กที่เคลื่อนย้ายผ่านห้องลงในหน่วยความจำและจิตใจของฉันตลอดไป รถชะลอตัวไปหยุดมุมที่เจฟเฟอร์สัน และการดำเนินการเหมือนกับการกระทำมากขึ้น คริสต์มาสในเย็นชื้นมิสซูรีคืน แพทช์ของหิมะวาง บนพื้นดิน และ ในตัวเลขมืดของฉันแม่ และน้องสาว และพูดคุยฉันและรถ aunts เริ่มย้ายไปในอากาศของสกาย - ที่ด้านล่างด้วยมืด และ เย็น การ แปลง ของฉันใบหน้า และรถ มือ รถยนต์ กดใกล้กับแก้วผมเห็นเพื่อนของฉันกับพ่อในรถของพวกเขาจะเลี้ยวซ้ายไปยังไดรฟ์ Argonne และหาจอดรถใกล้กับคริสตจักร แจ็กแมนเอ็มมาตาม และเฝ้าดูตัวเลขมากเคลือบทำให้พวกเขามีอยู่ ย้ายลงเดินหนาวไปทางโบสถ์ดวงมณีเช่น - ค่าตอนเป็นไฟเต็มรูปแบบของประตู - fathers และบุตร และมารดา และลูกสาวฉันรู้ และเข้าใจพวกเขาทั้งหมด ฉันจ้องพวกเขากับโชนตา: ไฟ poured จากเปิดประตู หน้าต่างกระจกสีมนสูงหล่อเพลาเอียงไปลงสีทั่ว churchyard เย็น และอวัยวะ boomed ภายในในขณะที่เราจอด และได้ออก และชิมสารพัด ฉันจับแขนขวาของคุณแม่ แม่น้องจัดของซ้ายแขน (แม่ให้เราน้อยสนับสนุนเธอ - ลงสารพัดเข้าอื่น ๆ ที่จำกัดการคุ้นเคยอบอุ่นดีคะ: วิญญาณ swirled ค่าตอนเป็นคริสตจักร และ Billy Berthold ยื่นออกมารับวันคริสต์มาสฉัน gripped เหมือง ผมมองที่หลักสีน้ำเงินภาพเกิดสีขาว และสีเหลือง rays outward เคลื่อนที่แบบวงกลมรอบกะโหลกศีรษะของบุตรเป็นแมรี่ลงจ้อง โจเซฟ wisemen kneeling จ้องลง ฉันจ้องลงทางเดินกลางยาวกางเขนจำกัดของแท่นบูชาเพิ่มขึ้น และเราย้ายลงเก็บ เล็ดรอดหน้านาย และนางสโลน และเพื่อนสนิทของฉันถ..., นาย และนาง โผ และเพื่อนสนิทของฉันชาร์ลส์ นาย และนาง Reid และเพื่อนสนิทของฉันยีนและ Ed ของเขาพี่ชาย - เราแล้วไป knelt สำนึกจิตสำนึกของตัวเราระหว่างเพลงในบ้านของพระเจ้า ฉันตระหนักเสียงที่ ตัวที่เดินช้า หยาบ เข้า - การ (ตา) ในการดู ฟังฉัน (I) เราได้บนเท้าของเราร้องเพลง ร้องประสานเสียงกวาดลงเก็บ, หน้าคุ้นเคยย้ายทางด้านข้างเป็นเสียงรวมในเพลงจัด hymnbook เปิด และแม่ และน้องสาว และฉันสร้างในงานฉลองพระที่แออัด และตกแต่งอย่างเก๋ไก๋ - สน boughs และฮอลลี wreaths แขวนรอบผนังด้วยเทียนในแต่ละพิว ฉัน glanced กางเขนวาว - กระดูกสันหลังของฉันปักษา และคริสตจักรมากกว่านอกเหนือจากประตูด้านหน้า นอกเหนือจากที่ดินของประโยคสุดท้ายใน _Dubliners_ เจมส์จอยซ์ ประตูไกลที่ดูเหมือนจะ เปิดเก็บเกินสีเขียวหอมฉุนของสนรวบรวมรอบคลัสเตอร์ hollyberry รวยแดง กำมะหยี่สีแดง สีขาวเหลืองแห่งเปลวไฟเทียน ขาวไหม ทอง tassle และวาวดวงขนทอง eternally cubistic และความมืดของไม้คาน powerfully กวาดขึ้น - เอเพ็กซ์สำหรับ penuma ควันประหลาดที่ exhilarated ดังนั้น ฉัน ฉันยิ้ม และ reeled ในสายตาเย็นเย็นใหญ่ลงที่ตัวเองฟังชาร์ลส์คีนคริสเตียนคำเทศนา existentialist ในเวลาก่อนส่งแผ่น และร้องประสานเสียงที่มีร้องเพลง ผ่านไป เราได้นอก, ฉันยืน โดยน้อง แม่ของฉันและ aunts ถูกเขย่ามือของชาร์ลส์ ผมจับมือที่มั่นคงอบอุ่น ฉันเดินลงขั้นตอน แม่ และน้องสาว และฉัน aunts อีก อีก อีกครั้งมันวิ่งผ่านฉันมีลมหายใจของฉัน กระดูกสันหลังของฉันปักษาไปทางต้นไม้ และถนนคนเดินช้าหายใจลึกฉันย้ายลงสารพัด ตา crystallizing ถนนบ้านหลาและชีวิตภายใน ฉันรับรู้ forked ขึ้นผ่านทรีท็อปส์เป็นเขตแนวตั้ง และครู่ต่อมา ในคนกลับนั่งรถ Emma แจ็กแมนเริ่มต้นใช้งานเครื่องยนต์ ฉันหายใจไอบนหน้าต่างด้านหลัง และ ด้วยนิ้วมือของฉัน ฉันลงนามชื่อของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บนก่อนวันคริสต์มาสโดยรอบ 1942 เมื่อผมเป็นเด็กที่มีคุกกี้และชกแบบดั้งเดิมและหลังจากที่ได้สูง'รอบกองไฟ(ป้าแมรี่ของฉันที่เปียโน)ผมกับน้องของแม่ของฉันและคุณป้าและ Emma jackman ของเธอและบุตรชายของผมเข้าไปในรถของ Emma และ White jackman และขับรถไปลงถนน Taylor ในโบสถ์สำหรับบริการเวลาเที่ยงคืนผมมองออกไปนอกหน้าต่างด้านหลังที่ผ่านบ้านการตกแต่งประตูพร้อมด้วยต้นเหงือกปลาหมอมาลัยผมมองไปยัง Windows มองเห็นจับของต้นไม้ tinseled และผู้หญิงและเด็กและคนเคลื่อนผ่านห้องพักในใจผมตลอดไปในรถและหน่วยความจำที่ชะลอตัวในการหยุดมุมที่ Jefferson และการดำเนินการที่ผ่านมาดูจะเหมือนกับการดำเนินการที่มากขึ้นของวันคริสต์มาสในยามค่ำคืนมิสซูรีบิดพอหมาดเย็นโปรแกรมแก้ไขของหิมะนอนอยู่บนพื้นดินและในรถที่ตัวเลขสีเข้มของคุณป้าและน้องสาวและคุณแม่ของผมพูดอยู่รอบตัวและที่จอดรถที่เริ่มในการย้ายไปตามแนวอยู่ในอากาศของท้องฟ้าที่อยู่ด้านล่างสีเข้มและความหนาวเย็นไปเปลี่ยนรถที่หน้าและมือทั้งสองข้างกดปุ่มอยู่ใกล้กับกระจกที่ผมเห็นเพื่อนของผมกับพ่อแม่ของตนซึ่งอยู่ในรถของตนเองเลี้ยวซ้ายเข้ากับ argonne ขับรถและมองหาที่จอดรถที่อยู่ใกล้กับโบสถ์ Emma และ White jackman ตามมาและผมมองตัวเลขอย่างหนักที่เคลือบสารกันทำให้เขามีอยู่แล้วและย้ายลงเดินฤดูหนาวที่ไปทางโบสถ์อัญมณีส่องแสงระยิบระยับเหมือนกับที่ขึ้นบันไดไปในแสงเต็มที่ของช่องประตูที่บุตรสาวและบุตรชายและคุณแม่และพ่อของผมรู้ว่าและทำความเข้าใจให้เขาทั้งหมดผมมองเขาด้วยสายตาเห็นได้ชัดๆเบาๆเทลงจากประตูเปิดหน้าต่างกระจกแต้มสีทรงโค้งสูงหล่อเฉียงเพลาของสีในสุสานเย็นลงและที่อวัยวะ ภายใน จึงมีปริมาณเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในขณะที่เราจะจอดรถและออกมาเดินไปตามทางเดิน,ผมถือของฉันคุณแม่ของทางด้านขวาแขน,ของฉันในเครือซึ่งจัดขึ้นแม่ของทางด้านซ้ายแขน(แม่ปล่อยให้เราได้จริงๆการสนับสนุนของเธอ) - - ลงไปที่ข้างทางเข้าร่วมผู้อื่นที่อบอุ่นที่ดีมีเสียงดังคุณคุ้นเคยเป็นอย่างดีเกณฑ์ขั้นต่ำ:เหล้าหมุนวนขึ้นตามขั้นตอนเข้าไปในโบสถ์และ Billy Tea , berthold มอบแผ่นพับคริสต์มาส,ผมรวบของฉันผมมองไปที่ทรงอิทธิพลสีฟ้า ภาพ ประกอบของการเกิดในสีขาวและสีเหลืองปลากระเบนการย้ายออกนอกพื้นที่เพื่อไปที่แบบฟอร์มที่เป็นวงกลมโดยรอบที่พระเยซูคริสต์ของเด็กหัวกะโหลกเป็นแมรี่ลงไปด้านล่างต่างจ้องมอง;โยเซฟ;คุกเข่าลับแลลงไป;ผมมองลงมาตามทางเดินศูนย์กลางที่น่ามหัศจรรย์ใจเพิ่มขึ้นแท่นบูชาของข้ามและเราย้ายไปลงที่บริเวณทางเดิน,เข้าไปทางด้านหน้าของคุณและคุณนายดำเนินธุรกิจแห่ง Sloan School of Management ของฉันและบัดดี้รถบรรทุก,นายและนางDART บัดดี้ของฉันและ Charles ,นายและนาง at Reid บัดดี้ของฉันและยีนและน้องชายของเขา Ed ซ้ำเราแล้วคุกเข่าอยู่ห่างออกไปในระยะทางที่คำนึงในด้านของงบประมาณของเราทำให้เป็นจริงของตนเองอยู่ท่ามกลางเสียงดนตรีในที่พักของพระ,ผมสำนึกของเสียงที่ช้าลง,หยาบ,เดินคือข้อเรียกร้องที่ผม(ตา)ในดูฟังผม( i ),เราอยู่ของเราฟุตร้องเพลงและประสานเสียงมาลงที่ทางเดิน,ของพวกเขาคุ้นเคยหันหน้าเข้าหาการย้ายข้างหนึ่งไปอีกข้างหนึ่งเป็นหมู่คณะเสียงขึ้นในเข้าแถวผมถือ hymnbook เปิดให้บริการของฉันและคุณแม่และน้องสาวและผมร้องเพลงในงานฉลองของพระเจ้าที่พากันมารุมล้อมและได้รับการตกแต่งอย่างสว่างสดใสคือข้อเรียกร้องสนกิ่งและต้นเหงือกปลาหมอมาลัยอยู่ที่ผนังพร้อมด้วยเทียนสูงในแต่ละช่องนั่งฟังเทศน์,ผมมองไปที่เปล่งประกายข้ามคือข้อเรียกร้องของฉันกระดูกสันหลังโค้งและไปไกลกว่าที่โบสถ์,อยู่ไกลออกไปที่ประตูด้านหน้า,ที่ดินที่อยู่ไกลออกไปของประโยคสุดท้ายใน _dubliners_ ของเจมส์ประตูอยู่ไกลออกไปที่ดูเหมือนจะเปิดให้บริการมากกว่าสีเขียว(รส)แหลมอยู่ห่างออกไปในระยะทางของไม้สนมารวมตัวกันโดยรอบคลัสเตอร์ hollyberry สีแดงที่หรูหราผ้ากำมะหยี่สีแดงศูนย์สีขาวสีเหลืองสีขาวของเปลวเทียนของผ้าไหมสีทองของพู่และมันวาววับระยิบระยับไม่สิ้นสุด cubistic สีทอง Cross และความมืดของพื้นไม้คานอย่างมี ประสิทธิภาพ ในมุมกว้างขึ้นไปคือข้อเรียกร้อง Apex สำหรับที่แปลกมีควัน penuma นั้นทำให้เบิกบานว่าฉันที่ยิ้มและปั่นป่วนในที่กว้างใหญ่เย็นเย็นการจ้องมองลงไปที่ตัวผมเองฟังเพลงคำเพื่อไปยังสนามบิน Charles ของชาวคริสต์( existentialist feminism )เทศน์ในช่วงเวลาก่อนที่แผ่นก็ผ่านไปและประสานเสียงที่ได้ร้องเพลงไปและเราก็อยู่ทางด้านนอก,ผมยืนอยู่ที่น้องสาวของฉันคุณป้าและแม่ของฉันได้จับมือของ Charles i จับมือโซลิดสเตทที่อบอุ่นและผมเดินไปตามถนนตามขั้นตอนที่คุณป้าและน้องสาวและคุณแม่ของผมอีกครั้งอีกครั้งอีกครั้งหนึ่งแล้วรีบวิ่งผ่านผมการสูดลมหายใจของฉันกระดูกสันหลังของผมทรงโค้งไปทางถนนและต้นไม้เดินช้าๆหายใจลึกผมเดินไปลงข้างทางที่ดวงตา crystallizing บ้านหลาถนนและชีวิตโดยทั้งหมดอยู่ ภายในการรับรู้ของฉันเป็นง่ามขาขึ้นโดยผ่านเส้นทางบนยอดไม้ในฟิลด์ในแนวตั้งของพื้นที่และช่วงเวลาที่ใน ภายหลัง ในที่นั่งด้านหลังคนของรถยนต์ที่ Emma และ White jackman เริ่มเครื่องยนต์ที่ผมสูดไอน้ำบนหน้าต่างด้านหลังและใช้นิ้วของผมผมได้เซ็นชื่อของฉัน