Phosphors are usually made from a s

Phosphors are usually made from a suitable host material with an added activator. The best known type is a copper-activated zinc sulfide and the silver-activated zinc sulfide (zinc sulfide silver).

The host materials are typically oxides, nitrides and oxynitrides,[10] sulfides, selenides, halides or silicates of zinc, cadmium, manganese, aluminium, silicon, or various rare earth metals. The activators prolong the emission time (afterglow). In turn, other materials (such as nickel) can be used to quench the afterglow and shorten the decay part of the phosphor emission characteristics.

Many phosphor powders are produced in low-temperature processes, such as sol-gel and usually require post-annealing at temperatures of ~1000 °C, which is undesirable for many applications. However, proper optimization of the growth process allows to avoid the annealing.[11]

Phosphors used for fluorescent lamps require a multi-step production process, with details that vary depending on the particular phosphor. Bulk material must be milled to obtain a desired particle size range, since large particles produce a poor quality lamp coating and small particles produce less light and degrade more quickly. During the firing of the phosphor, process conditions must be controlled to prevent oxidation of the phosphor activators or contamination from the process vessels. After milling the phosphor may be washed to remove minor excess of activator elements. Volatile elements must not be allowed to escape during processing. Lamp manufacturers have changed composition of phosphors to eliminate some toxic elements, such as beryllium, cadmium, or thallium, formerly used.[12]

The commonly quoted parameters for phosphors are the wavelength of emission maximum (in nanometers, or alternatively color temperature in kelvins for white blends), the peak width (in nanometers at 50% of intensity), and decay time (in seconds).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Phosphors มักจะทำจากวัสดุเหมาะสมโฮสต์ด้วยการกระตุ้นเพิ่ม ชนิดที่รู้จักกันดีคือ การใช้ทองแดงสังกะสีซัลไฟด์และซัลไฟด์เรียกเงินสังกะสี (สังกะสีซัลไฟด์สีเงิน)วัสดุมักออกไซด์ nitrides และ oxynitrides, [10] ซัลไฟด์ selenides, halides หรือไนของสังกะสี แคดเมียม แมงกานีส อะลูมิเนียม ซิลิคอน หรือโลหะธาตุหายากต่าง ๆ กระตุ้นการยืดเวลาการปล่อย (ระเรื่อ) ในทางกลับกัน สามารถใช้วัสดุอื่น ๆ (เช่นนิกเกิล) เพื่อดับความระเรื่อ และย่นส่วนผุของลักษณะการปล่อยสารเรืองแสงผงฟอสเฟอร์จำนวนมากที่ผลิตในกระบวนการอุณหภูมิต่ำเช่นลเจ และมักจะต้องใช้หลังการหลอมที่อุณหภูมิ ~ 1000 ° C ซึ่งเป็นที่พึงปรารถนาสำหรับโปรแกรมประยุกต์จำนวนมาก อย่างไรก็ตาม การเพิ่มประสิทธิภาพของกระบวนการเจริญเติบโตได้เพื่อหลีกเลี่ยงการหลอม [11]Phosphors ที่ใช้สำหรับโคมไฟฟลูออเรสเซนต์ต้องใช้กระบวนการผลิตแบบหลายขั้นตอน มีรายละเอียดที่แตกต่างกันเฉพาะสารเรืองแสง วัสดุจำนวนมากต้องเป็นปลายรับช่วงขนาดอนุภาคที่ต้องการ เนื่องจากอนุภาคขนาดใหญ่ผลิตเคลือบโคมไฟคุณภาพต่ำ และอนุภาคขนาดเล็กทำให้เกิดแสงน้อยลง และลดลงอย่างรวดเร็ว ในระหว่างการยิงของสารเรืองแสง เงื่อนไขกระบวนการต้องถูกควบคุมเพื่อป้องกันการเกิดออกซิเดชันของกระตุ้นฟอสเฟอร์หรือปนเปื้อนจากกระบวนเรือ หลังจากกัด สารเรืองแสงอาจล้างเพื่อเอาส่วนเกินเล็กน้อยขององค์ประกอบที่กระตุ้น องค์ประกอบที่ระเหยต้องไม่สามารถจะหลบหนีในระหว่างการประมวลผล ผู้ผลิตหลอดไฟมีการเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบของ phosphors เพื่อกำจัดองค์ประกอบบางอย่างเป็นพิษ เช่นเบริลเลียม แคดเมียม แทลเลียม ใช้ชื่อเดิม [12]พารามิเตอร์ทั่วไปเสนอสำหรับ phosphors ไม่ปล่อยสูงสุด (ในนาโนเมตร หรือสีอุณหภูมิเซลเซียสสำหรับผสมสีขาว) ความยาวคลื่น ความกว้างสูงสุด (ในนาโนเมตร 50% ความเข้มข้นของ), และผุเวลา (เป็นวินาที)