Unlike setp(), setg() takes three a

Unlike setp(), setg() takes three arguments in order to be able to define the room for storing
characters that are put back into the stream. Thus, when the pointers to the read buffer are being set
up, it is reasonable to have at least one character that is already read but still stored in the buffer.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซึ่งแตกต่างจาก setp(), setg() ใช้อาร์กิวเมนต์ที่สามเพื่อให้สามารถกำหนดห้องเก็บ
อักขระที่ส่งกลับไปยังกระแสข้อมูล ดังนั้น เมื่อตัวชี้การบัฟเฟอร์อ่านกำหนด
ขึ้น จึงเหมาะสมที่จะมีอย่างน้อยหนึ่งอักขระที่อ่านแล้ว แต่ยังคง เก็บไว้ในบัฟเฟอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซึ่งแตกต่างจาก Setp () setg () ใช้เวลาสามข้อโต้แย้งในการที่จะสามารถที่จะกำหนดห้องสำหรับการจัดเก็บ
อักขระที่จะใส่กลับเข้าไปในกระแส ดังนั้นเมื่อตัวชี้ไปยังบัฟเฟอร์การอ่านที่ถูกตั้ง
ขึ้นมาก็มีเหตุผลที่จะมีอย่างน้อยหนึ่งตัวละครที่อ่านแล้ว แต่ยังคงเก็บไว้ในบัฟเฟอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซึ่งแตกต่างจาก setp() setg() ใช้อาร์กิวเมนต์ , สามเพื่อให้สามารถกำหนดห้องเก็บ
ตัวละครที่ใส่กลับเข้าไปในกระแส ดังนั้น เมื่อตัวชี้ไปยังบัฟเฟอร์จะถูกตั้งค่าการอ่าน
อัพ มันสมเหตุสมผลที่จะมีอย่างน้อยหนึ่งตัวที่อ่านแล้วแต่ยังเก็บไว้ในบัฟเฟอร์