Domestic financial system flaws. Th

Domestic financial system flaws. The countries experiencing the Asian
crisis were characterized by banking systems in which loans were not
always made on the basis of prudent business decisions. Political and
social connections were often more important than expected return
and collateral when applying for a loan. As a result, many bad loans
were extended. During the boom times of the early to mid-1990s,
the rapid growth of the economy covered such losses. However,
once the growth started to falter, the bad loans started to adversely
affect the financial health of the banking system. A related issue is that
banks and other lenders expected the government to bail them out if
they ran into serious financial difficulties. This situation of implicit
government loan guarantees created a moral hazard situation. A moral
hazard exists when one does not have to bear the full cost of bad decisions.
If institutions or individuals taking the risk are assured of not
being held liable for losses, then it creates excessive risk taking. So if
banks believe that the government will cover any significant losses
from loans to political cronies that are not repaid, they will be more
likely to extend such loans.
Considerable resources have been devoted to understanding the nature
and causes of financial crises in hopes of avoiding future crises and
forecasting those crises that do occur. Forecasting is always difficult in
economics, and it is safe to say that there will always be surprises that no
economic forecaster foresees. Yet there are certain variables that are
so obviously related to past crises that they may serve as warning indicators
of potential future crises. The list includes the following:
1. Fixed exchange rates. Countries involved in recent crises, including
Mexico in 1993 to 1994, the Southeast Asian countries in 1997, and
Argentina in 2002, all utilized fixed exchange rates prior to the onset
of the crisis. Generally, macroeconomic policies were inconsistent
with the maintenance of the fixed exchange rate. When large devaluations
ultimately occurred, domestic residents holding unhedged loans
denominated in foreign currency suffered huge losses.
2. Falling international reserves. The maintenance of fixed exchange rates
may be no problem. One way to detect whether the exchange rate is
no longer an equilibrium rate is to monitor the international reserve
holdings of the country (largely the foreign currency held by the central
bank and treasury). If the stock of international reserves is falling
208 International Money and Finance
steadily over time, that is a good indicator that the fixed exchange rate
regime is under pressure and there is likely to be a devaluation.
3. Lack of transparency. Many crisis countries suffer from a lack of transparency
in governmental activities and in public disclosures of business
conditions. Investors need to know the financial situation of firms in
order to make informed investment decisions. If accounting rules
allow firms to hide the financial impact of actions that would harm
investors, then investors may not be able to adequately judge when
the risk of investing in a firm rises. In such cases, a financial crisis may
appear as a surprise to all but the “insiders” in a troubled firm.
Similarly, if the government does not disclose its international reserve
position in a timely and informative manner, investors may be caught
by surprise when a devaluation occurs. The lack of good information
on government and business activities serves as a warning sign of
potential future problems.
This short list of warning signs provides an indication of the sorts of
variables an international investor must consider when evaluating the risks
of investing in a foreign country. Once a country finds itself with severe
international debt repayment problems, it has to seek additional financing.
Because international banks are not willing to commit new money where
prospects for repayment are slim, the IMF becomes an important source
of funding.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อบกพร่องของระบบการเงินในประเทศ ประเทศในเอเชียที่ประสบวิกฤตมีลักษณะธนาคารระบบที่ยืมไม่ได้จะทำตามการตัดสินใจทางธุรกิจระมัดระวัง การเมือง และเชื่อมต่อทางสังคมมักจะมากขึ้นสำคัญกว่าผลตอบแทนที่คาดไว้และหลักประกันการขอสินเชื่อ เป็นผล สินเชื่อที่ดีมากได้ขยาย ในช่วงเวลาบูมของช่วงกลางทศวรรษที่ 1990การเติบโตอย่างรวดเร็วของเศรษฐกิจครอบคลุมการสูญเสียดังกล่าว อย่างไรก็ตามเมื่อเจริญเติบโตเริ่มต้นโลกใหม่ เงินกู้ยืมไม่ดีเริ่มกระทบส่งผลกระทบต่อสุขภาพทางการเงินของระบบธนาคาร ประเด็นเกี่ยวข้องคือธนาคารและผู้ให้กู้อื่น ๆ คาดว่ารัฐบาลจะประกันออกมาได้ถ้าพวกเขาประสบความยากลำบากทางการเงินที่ร้ายแรง สถานการณ์นี้นัยค้ำประกันเงินกู้ยืมรัฐบาลสร้างสถานการณ์อันตรายศีลธรรม ศีลธรรมเป็นอันตรายมีอยู่เมื่อไม่มีต้องแบกต้นทุนทั้งหมดตัดสินใจไม่ดีหากสถาบันหรือบุคคลที่มีความเสี่ยงจะมั่นใจได้ว่าไม่กำลังชอบขาดทุน แล้วสร้างความเสี่ยงมากเกินไปทำ ถ้าเช่นนั้นธนาคารเชื่อว่า รัฐบาลจะครอบคลุมการสูญเสียที่สำคัญจากเงินให้กู้ยืมพระทางการเมืองที่มีบางส่วน พวกเขาจะเพิ่มมากขึ้นแนวโน้มที่จะขยายสินเชื่อดังกล่าวมีการทุ่มเททรัพยากรจำนวนมากเพื่อเข้าใจธรรมชาติและสาเหตุของวิกฤตทางการเงินไปหลีกเลี่ยงวิกฤตในอนาคต และการคาดการณ์ที่วิกฤตที่เกิดขึ้น คาดการณ์ไว้ในเศรษฐศาสตร์ และจะพูดได้ว่า เสมอจะมี surprises ที่ไม่forecaster เศรษฐกิจ foresees ยัง มีบางตัวแปรที่ที่เกี่ยวข้องกับวิกฤตที่ผ่านมาที่พวกเขาอาจใช้เป็นตัวบ่งชี้คำเตือนอย่างชัดเจนดังนั้นของวิกฤตในอนาคตเป็นไป มีต่อไปนี้:1. อัตราแลกเปลี่ยนถาวร เกี่ยวข้องกับวิกฤตล่าสุด รวมทั้งประเทศประเทศเม็กซิโกในปี 1993 ถึงปี 1994 ประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในปี 1997 และประเทศอาร์เจนตินาใน 2002 ทั้งหมดใช้อัตราแลกเปลี่ยนคงที่ก่อนที่จะเริ่มวิกฤต ทั่วไป นโยบายเศรษฐกิจมหภาคไม่สอดคล้องกันมีการบำรุงรักษาอัตราแลกเปลี่ยนคงที่ เมื่อ devaluations ขนาดใหญ่ในที่สุด เกิดขึ้น ชาวถือสิน unhedgedเป็นสกุลเงินต่างประเทศที่รับความเดือดร้อนสูญเสียอย่างมาก2. ตกเงินสำรองระหว่างประเทศ การบำรุงรักษาอัตราแลกเปลี่ยนคงที่อาจจะไม่มีปัญหา วิธีหนึ่งที่พบว่าอัตราแลกเปลี่ยนไม่มีอัตราสมดุลคือเพื่อ ตรวจสอบสำรองระหว่างประเทศโฮลดิ้งของประเทศ (ส่วนใหญ่ในสกุลเงินต่างประเทศจัดขึ้นห้างเซนทรัลธนาคารและการคลัง) ถ้าตกสต็อกของเงินสำรองระหว่างประเทศ208 เงินระหว่างประเทศและการเงินอย่างต่อเนื่องช่วงเวลา ที่เป็นตัวบ่งชี้ที่ดีที่อัตราแลกเปลี่ยนคงที่ระบอบการปกครองอยู่ภายใต้ความดัน และมีแนวโน้มที่จะเป็น devaluation3. ขาดความโปร่งใส วิกฤตประเทศต้องทนทุกข์ทรมานจากการขาดความโปร่งใสในกิจกรรมที่รัฐบาล และการเปิดเผยข้อมูลสาธารณะของธุรกิจเงื่อนไขการ นักลงทุนต้องรู้สถานการณ์การเงินของบริษัทในสั่งให้ตัดสินใจลงทุนทราบ ถ้าบัญชีกฎอนุญาตให้บริษัทซ่อนผลกระทบทางการเงินของการดำเนินการที่จะเป็นอันตรายต่อนักลงทุน แล้วนักลงทุนอาจไม่เพียงพอเมื่อตัดสินความเสี่ยงของการลงทุนในบริษัทที่เพิ่มขึ้น ในกรณี วิกฤตการณ์ทางการเงินอาจปรากฏเป็นความประหลาดใจทั้งหมดแต่ที่ "บุคคลภายใน" ในบริษัทปัญหาในทำนองเดียวกัน ถ้ารัฐบาลเปิดเผยสำรองของประเทศตำแหน่งอย่างรวดเร็ว และข้อมูล นักลงทุนอาจถูกจับด้วยความประหลาดใจเมื่อเกิดการ devaluation การขาดข้อมูลที่ดีรัฐบาลและธุรกิจ กิจกรรมเหมือนเป็นสัญญาณเตือนของปัญหาในอนาคตรายการสั้นสัญญาณเตือนมีการบ่งชี้การเรียงของตัวแปรที่นักลงทุนต่างประเทศต้องพิจารณาเมื่อประเมินความเสี่ยงลงทุนในต่างประเทศ เมื่อประเทศพบว่าตนเอง มีอย่างรุนแรงหนี้ต่างประเทศค่าปัญหา มันมีเพื่อค้นหาเพิ่มเติมอีกเนื่องจากธนาคารต่างประเทศจะไม่เต็มใจที่จะยอมรับเงินใหม่ที่ในการชำระค่าสลิม IMF กลายเป็น แหล่งสำคัญของทุน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประเทศข้อบกพร่องระบบการเงิน ประเทศที่ประสบเอเชียวิกฤตโดดเด่นด้วยระบบธนาคารที่เงินให้สินเชื่อที่ไม่ได้ทำเสมอบนพื้นฐานของการตัดสินใจทางธุรกิจที่รอบคอบ ทางการเมืองและความสัมพันธ์ทางสังคมมักจะมีความสำคัญมากกว่าผลตอบแทนที่คาดและเมื่อใช้หลักประกันในการขอสินเชื่อ เป็นผลให้เงินให้สินเชื่อที่ไม่ดีจำนวนมากกำลังขยาย ในช่วงเวลาที่ความเจริญของช่วงต้นถึงกลางทศวรรษที่ 1990 การเติบโตอย่างรวดเร็วของเศรษฐกิจที่ครอบคลุมการสูญเสียดังกล่าว แต่ครั้งหนึ่งเคยเจริญเติบโตเริ่มอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ที่หนี้เสียเริ่มที่จะกระทบส่งผลกระทบต่อสุขภาพทางการเงินของระบบธนาคาร ปัญหาที่เกี่ยวข้องคือการที่ธนาคารและผู้ให้กู้อื่น ๆ ที่คาดว่ารัฐบาลจะประกันตัวพวกเขาออกถ้าพวกเขาวิ่งเข้าไปในความยากลำบากทางการเงินอย่างรุนแรง สถานการณ์โดยนัยนี้การค้ำประกันเงินกู้ของรัฐบาลสร้างสถานการณ์อันตรายคุณธรรม คุณธรรมอันตรายเกิดขึ้นเมื่อหนึ่งไม่ต้องแบกรับค่าใช้จ่ายทั้งหมดในการตัดสินใจที่ไม่ดี. หากสถาบันหรือบุคคลที่เกิดความเสี่ยงจะมั่นใจได้ว่าไม่ถูกรับผิดชอบต่อความเสียหายแล้วมันจะสร้างความเสี่ยงมากเกินไปการ ดังนั้นหากธนาคารเชื่อว่ารัฐบาลจะครอบคลุมการสูญเสียที่สำคัญใด ๆ จากเงินให้กู้ยืมแก่ลูกน้องทางการเมืองที่ไม่ได้รับการชำระคืนพวกเขาจะมีแนวโน้มที่จะขยายสินเชื่อดังกล่าว. ทรัพยากรสมควรได้รับการทุ่มเทให้กับการทำความเข้าใจลักษณะและสาเหตุของวิกฤตการณ์ทางการเงินในความหวังของการหลีกเลี่ยงวิกฤตในอนาคตและการคาดการณ์วิกฤตที่เกิดขึ้น พยากรณ์เป็นเรื่องยากเสมอในเศรษฐกิจและมันมีความปลอดภัยที่จะบอกว่ามีจะเป็นที่น่าประหลาดใจว่าไม่มีพยากรณ์เศรษฐกิจเล็งเห็น ยังมีตัวแปรบางอย่างที่เกี่ยวข้องเพื่อให้ชัดต่อวิกฤตที่ผ่านมาว่าพวกเขาอาจจะทำหน้าที่เป็นตัวชี้วัดคำเตือนของวิกฤตที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต รายการรวมถึงต่อไปนี้: 1 อัตราแลกเปลี่ยนคงที่ ประเทศที่เกี่ยวข้องในวิกฤตการณ์ที่ผ่านมารวมทั้งเม็กซิโกในปี 1993-1994 ที่ประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในปี 1997 และอาร์เจนตินาในปี2002 ทั้งหมดใช้อัตราแลกเปลี่ยนคงที่ก่อนที่จะเริ่มมีอาการของวิกฤต โดยทั่วไปมีนโยบายเศรษฐกิจมหภาคที่ไม่สอดคล้องกับการบำรุงรักษาของอัตราแลกเปลี่ยนคงที่ เมื่อ devaluations ขนาดใหญ่ในที่สุดเกิดขึ้นที่อาศัยอยู่ในประเทศที่ถือเงินให้กู้ยืมป้องกันความเสี่ยงสกุลเงินตราต่างประเทศได้รับความเดือดร้อนสูญเสียมาก. 2 ทุนสำรองระหว่างประเทศลดลง การบำรุงรักษาของอัตราแลกเปลี่ยนคงที่อาจจะไม่มีปัญหา วิธีหนึ่งที่จะตรวจสอบว่าอัตราแลกเปลี่ยนคือไม่มีอัตราสมดุลคือการตรวจสอบเงินสำรองระหว่างประเทศที่ถือครองของประเทศ(ส่วนใหญ่เป็นเงินตราต่างประเทศที่จัดขึ้นโดยภาคกลางธนาคารและซื้อคืน) หากสต็อกของเงินสำรองระหว่างประเทศจะลดลง208 เงินระหว่างประเทศและการเงินอย่างต่อเนื่องในช่วงเวลาที่เป็นตัวบ่งชี้ที่ดีว่าอัตราแลกเปลี่ยนคงที่ระบอบการปกครองภายใต้ความกดดันและมีแนวโน้มที่จะมีการลดค่าเงิน. 3 ขาดความโปร่งใส วิกฤตหลายประเทศประสบจากการขาดความโปร่งใสในการจัดกิจกรรมภาครัฐและประชาชนในการเปิดเผยข้อมูลของธุรกิจเงื่อนไข นักลงทุนจำเป็นต้องรู้สถานการณ์ทางการเงินของ บริษัท ในการที่จะทำให้การตัดสินใจลงทุนทราบ หากกฎระเบียบทางบัญชีอนุญาตให้ บริษัท ที่จะซ่อนผลกระทบทางการเงินของการกระทำที่จะเป็นอันตรายต่อนักลงทุนแล้วนักลงทุนอาจจะไม่สามารถที่จะตัดสินอย่างเพียงพอเมื่อความเสี่ยงของการลงทุนในบริษัท ที่เพิ่มขึ้น ในกรณีเช่นนี้วิกฤติการเงินอาจปรากฏเป็นความประหลาดใจให้กับทุก แต่ "ภายใน" ใน บริษัท ที่มีปัญหา. ในทำนองเดียวกันถ้ารัฐบาลไม่เปิดเผยสำรองระหว่างประเทศของตนตำแหน่งในเวลาที่เหมาะสมและให้ข้อมูลนักลงทุนอาจจะถูกจับด้วยความประหลาดใจเมื่อการลดค่าเงินเกิดขึ้น การขาดข้อมูลที่ดีเกี่ยวกับกิจกรรมภาครัฐและธุรกิจที่ทำหน้าที่เป็นสัญญาณเตือนของปัญหาในอนาคตที่อาจเกิดขึ้น. นี้รายชื่อของสัญญาณเตือนให้ข้อบ่งชี้ของทุกประเภทของตัวแปรที่นักลงทุนต่างประเทศจะต้องพิจารณาเมื่อมีการประเมินความเสี่ยงของการลงทุนในต่างประเทศ เมื่อประเทศที่พบว่าตัวเองมีอาการรุนแรงปัญหาการชำระหนี้ระหว่างประเทศก็มีการแสวงหาเงินทุนเพิ่มเติม. เนื่องจากธนาคารต่างประเทศจะไม่เต็มใจที่จะกระทำเงินใหม่ที่โอกาสสำหรับการชำระหนี้เป็นบาง, กองทุนการเงินระหว่างประเทศจะกลายเป็นแหล่งสำคัญของเงินทุน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อบกพร่องของระบบการเงินในประเทศ ประเทศที่ประสบวิกฤติเศรษฐกิจ
มีลักษณะโดยระบบธนาคารที่กู้ไม่ได้
มักจะทำบนพื้นฐานของการตัดสินใจทางธุรกิจที่ชาญฉลาด . การเมืองและ
การเชื่อมต่อสังคมมักจะมีความสำคัญมากกว่าอัตราผลตอบแทนที่คาดหวัง
และหลักประกันเมื่อใช้สำหรับเงินกู้ เป็นผลให้หลายเงินให้กู้ยืมที่ไม่ดี
กำลังขยายในช่วงบูมครั้งช่วงต้นถึงกลางปี 1990
การเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วของเศรษฐกิจครอบคลุมความสูญเสียดังกล่าว อย่างไรก็ตาม
เมื่อการเจริญเติบโตเริ่มลังเล หนี้เสียจะเริ่มส่ง
มีผลต่อสุขภาพการเงินของระบบธนาคาร เป็นปัญหาที่เกี่ยวข้องคือ ธนาคารและผู้ให้กู้อื่น ๆที่
คาดว่ารัฐบาลจะประกันตัวพวกเขาออกถ้า
พวกเขาวิ่งเข้าไปในปัญหาทางการเงินอย่างรุนแรง นี้สถานการณ์
โดยปริยายรัฐบาลค้ำประกันเงินกู้สร้างสถานการณ์อันตรายทางศีลธรรม อันตรายทางศีลธรรม
มีอยู่ตอนหนึ่งไม่ต้องแบกรับค่าใช้จ่ายเต็มรูปแบบของการตัดสินใจที่ไม่ดี .
ถ้าสถาบันหรือบุคคลที่เสี่ยงมั่นใจไม่
การรับผิดชอบต่อความเสียหาย ก็จะสร้างความเสี่ยงมากเกินไป การถ่าย ดังนั้นถ้า
ธนาคารเชื่อว่ารัฐบาลจะครอบคลุมการสูญเสีย
อย่างมีนัยสำคัญจากเงินให้กู้ยืมเพื่อเพื่อนสนิททางการเมืองที่ไม่จ่าย พวกเขาจะมีโอกาสที่จะขยายสินเชื่อดังกล่าว
.
ทรัพยากรมากได้ทุ่มเทเพื่อความเข้าใจธรรมชาติ
และสาเหตุของวิกฤตการณ์ทางการเงินในความหวังของการหลีกเลี่ยงวิกฤตในอนาคต และพยากรณ์วิกฤติที่จะเกิดขึ้นนั้น
. การพยากรณ์เป็นเรื่องยากเสมอใน
เศรษฐศาสตร์ และมันปลอดภัยที่จะกล่าวว่า จะมีที่น่าประหลาดใจที่ไม่มี
พยากรณ์เศรษฐกิจใหม่ๆ . ยัง มีบางตัวแปรที่
เห็นได้ชัดว่าเกี่ยวข้องกับวิกฤตที่ผ่านมา ว่า พวกเขาอาจใช้เป็นดัชนีเตือนภัย
ของวิกฤตในอนาคตที่อาจเกิดขึ้นได้ รายการรวมถึงต่อไปนี้ :
1 อัตราแลกเปลี่ยนคงที่ . ประเทศที่เกี่ยวข้องในช่วงวิกฤต รวมทั้ง
เม็กซิโก ในปี 1994 , ประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในปี 1997 และ
อาร์เจนตินาในปี 2002ทั้งหมดใช้อัตราแลกเปลี่ยนคงที่ก่อน onset
ของวิกฤต โดยทั่วไป นโยบายเศรษฐกิจมหภาคยังไม่สอดคล้องกัน
กับการบํารุงรักษาอัตราแลกเปลี่ยนคงที่ . เมื่อลดค่าเงินขนาดใหญ่
ในที่สุดที่เกิดขึ้นภายในประเทศ ผู้ถือ unhedged เงินกู้
สกุลเงินตราต่างประเทศประสบความสูญเสียขนาดใหญ่ .
2 เงินสำรองระหว่างประเทศลดลง รักษาอัตราแลกเปลี่ยนคงที่
อาจจะไม่มีปัญหา วิธีหนึ่งที่จะตรวจสอบว่าอัตราแลกเปลี่ยน
ไม่สมดุลคือการตรวจสอบอัตราเงินสำรองระหว่างประเทศ
ของประเทศ ( ส่วนใหญ่สกุลเงินต่างประเทศที่จัดขึ้นโดยธนาคารกลาง
และตั๋วเงินคลัง ) ถ้าหุ้นของเงินสำรองระหว่างประเทศลดลง

แต่เงินและการเงินระหว่างประเทศอย่างต่อเนื่องในช่วงเวลาที่เป็นตัวบ่งชี้ที่ดีที่อัตราแลกเปลี่ยนคงที่
ระบอบการปกครองที่อยู่ภายใต้ความดันและมีแนวโน้มที่จะมีการลดค่าเงิน .
3 การขาดความโปร่งใส ประเทศวิกฤติหลายประสบจากการขาดความโปร่งใสในกิจกรรมของรัฐและสาธารณชน
เปิดเผยของเงื่อนไขทางธุรกิจ

นักลงทุนต้องการทราบสถานะทางการเงินของ บริษัท ใน
เพื่อการตัดสินใจลงทุนทราบ ถ้ากฎการบัญชี
ช่วยให้ บริษัท ที่จะซ่อนผลกระทบทางการเงินของการกระทำที่เป็นภัยต่อ
นักลงทุนแล้ว ผู้ลงทุนอาจไม่สามารถนำมาตัดสินเมื่อ
ความเสี่ยงของการลงทุนใน บริษัท ที่เพิ่มขึ้น ในบางกรณี วิกฤตการเงินอาจ
ปรากฏเป็นประหลาดใจ แต่“ภายใน” ใน บริษัท ที่ทุกข์ .
ในทํานองเดียวกัน ถ้ารัฐบาลไม่เปิดเผยตำแหน่งสำรอง
นานาชาติในเวลาที่เหมาะสมและข้อมูลนักลงทุนอาจจะจับ
แปลกใจเมื่อการเกิดขึ้น ขาดข้อมูลที่ดีในกิจกรรมทางธุรกิจ
รัฐบาลและทำหน้าที่เป็นสัญญาณเตือนของปัญหาที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต
.
รายการสั้น ๆของป้ายเตือนให้ข้อบ่งชี้ของประเภทของตัวแปรที่นักลงทุนต่างชาติต้องพิจารณา

เมื่อประเมินความเสี่ยงของการลงทุนในต่างประเทศเมื่อประเทศที่พบว่าตัวเองมีปัญหารุนแรง
ระหว่างประเทศหนี้ชำระหนี้ได้แสวงหาเงินทุนเพิ่มเติม .
เพราะธนาคารระหว่างประเทศไม่เต็มใจที่จะยอมรับเงินสำหรับการชำระหนี้เป็นโอกาสใหม่ที่

บางกองทุนการเงินระหว่างประเทศได้กลายเป็นแหล่งสำคัญของการระดมทุน