Growth and harvest conditions did n

Growth and harvest conditions did not significantly
affect minor component composition except
the cyanide content (PB0.05). The ranges of
values for the minor components were as expected
for cassava (Balagopalan et al., 1988), protein
(1.51–3.97%), lipid (0.10–0.33%), fiber (1.23–
3.50%) and phenolic compounds (0.10–0.17%).
Only cyanide content was dependent on growth
and harvest conditions (PB0.05). This is clearly
seen in both crops, cyanide content of the plants,
after water deprivation, regardless of the development
stage, was high relative to plants provided
adequate water (Table 3). Cyanide content was
96.6–253.8 and 70.3–119.1 mg:g for peeled roots
harvested after the initial drought at 6 months
and after the rain at 8 months for the crop with
initial water stress. Likewise, cyanide content was
99.7–284.9 and 7.5–34.3 mg:g in the roots harvested
after the late drought at 10 months and
after the rain at 12 months, respectively, for the
crop without initial water stress. This observation
confirms a previous report that cyanide is concentrated
in the roots during drought conditions
(Centro Internacional de Agricultura Tropical,
1990). Presumably water deficit may retard the
transport mechanism of essential minerals for
plant growth. A previous study has already shown
a correlation between potassium application and
cyanide content of cassava plants. Higher application
of potassium in cassava can markedly lower
the cyanide content of the roots (Howerler, 1985).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เจริญเติบโตและเก็บเกี่ยวได้ไม่มากส่งผลกระทบต่อองค์ประกอบส่วนประกอบเล็กน้อยยกเว้นเนื้อหาไซยาไนด์ (PB0.05) ช่วงของค่าสำหรับคอมโพเนนต์ย่อยได้ตามที่คาดไว้สำหรับมันสำปะหลัง (Balagopalan et al. 1988), โปรตีน(1.51 – 3.97%), ไขมัน (0.10 – 0.33%), ใย (1.23 –3.50%) และสารฟีนอ (0.10-0.17%)เฉพาะเนื้อหาไซยาไนด์ถูกพึ่งเจริญเติบโตและเก็บเกี่ยวเงื่อนไข (PB0.05) อยู่อย่างชัดเจนเห็นในพืชทั้งสอง ไซยาไนด์เนื้อหาของพืชหลังกีดกันน้ำ โดยไม่คำนึงถึงการพัฒนาสูงเมื่อเทียบกับพืชให้เวทีน้ำเพียงพอ (ตาราง 3) เนื้อหาไซยาไนด์96.6 – 253.8 และ mg:g 70.3 – 119.1 สำหรับปอกเปลือกรากเก็บเกี่ยวหลังฤดูแล้งเริ่มต้นที่ 6 เดือนและ หลังฝนตก 8 เดือนสำหรับการเพาะปลูกด้วยความเครียดเริ่มต้นน้ำ ทำนองเดียวกัน เนื้อหาไซยาไนด์ถูก99.7 mg:g-284.9 และ 7.5 – 34.3 ในรากที่เก็บเกี่ยวหลังฤดูแล้งปลายปีที่ 10 เดือน และหลังฝนตก 12 เดือน ตามลำดับ สำหรับการตัดไม่ขาดน้ำที่เริ่มต้น ข้อสังเกตนี้ยืนยันรายงานก่อนหน้านี้ว่าไซยาไนด์เข้มข้นในรากในช่วงสภาวะภัยแล้ง(Centro Internacional de Agricultura Tropical1990) นั้นสันนิษฐานว่าขาดน้ำอาจชะลอการกลไกการขนส่งของแร่ธาตุที่จำเป็นสำหรับพืชเจริญเติบโต การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นแล้วความสัมพันธ์ระหว่างแอพลิเคชันของโพแทสเซียม และไซยาไนด์ที่เนื้อหาของพืชมันสำปะหลัง แอพลิเคชันที่สูงขึ้นของโปแตสเซียมในมันสำปะหลังสามารถสัญญาณต่ำเนื้อหาไซยาไนด์ของราก (Howerler, 1985)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเจริญเติบโตและการเก็บเกี่ยวเงื่อนไขไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญ
ส่งผลกระทบต่อองค์ประกอบส่วนประกอบเล็ก ๆ น้อย ๆ ยกเว้น
เนื้อหาไซยาไนด์ (PB0.05) ช่วงของ
ค่าสำหรับส่วนประกอบเล็กน้อยตามที่คาดไว้
สำหรับมันสำปะหลัง (Balagopalan et al., 1988), โปรตีน
(1.51-3.97%) ไขมัน (0.10-0.33%) ไฟเบอร์ (1.23-
3.50%) และฟีนอลสาร (0.10 -0.17%).
เฉพาะเนื้อหาไซยาไนด์ขึ้นอยู่กับการเจริญเติบโต
และการเก็บเกี่ยวเงื่อนไข (PB0.05) นี้ชัดเจน
เห็นได้ในพืชทั้งเนื้อหาไซยาไนด์ของพืช
หลังการกีดกันน้ำโดยไม่คำนึงถึงการพัฒนา
ขั้นตอนเป็นสูงเมื่อเทียบกับพืชที่จัดไว้ให้
น้ำอย่างเพียงพอ (ตารางที่ 3) เนื้อหาไซยาไนด์เป็น
96.6-253.8 และ 70.3-119.1 มก.: กรัมรากปอกเปลือก
เก็บเกี่ยวหลังจากที่ภัยแล้งเริ่มต้นที่เวลา 6 เดือน
และหลังฝนตกที่ 8 เดือนสำหรับการเพาะปลูกที่มี
แรงดันน้ำครั้งแรก ในทำนองเดียวกันเนื้อหาไซยาไนด์เป็น
99.7-284.9 และ 7.5-34.3 มิลลิกรัม: กรัมรากเก็บเกี่ยว
หลังจากที่ภัยแล้งในช่วง 10 เดือนและ
หลังฝนตกเวลา 12 เดือนตามลำดับสำหรับ
การปลูกพืชโดยไม่ต้องเครียดน้ำครั้งแรก ข้อสังเกตนี้
ยืนยันรายงานก่อนหน้านี้ที่มีความเข้มข้นไซยาไนด์
ในรากในช่วงภาวะภัยแล้ง
(Centro Internacional de เกษตรเขตร้อน
1990) สันนิษฐานว่าการขาดน้ำอาจชะลอ
กลไกการขนส่งของแร่ธาตุที่จำเป็นสำหรับการ
เจริญเติบโตของพืช การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นแล้ว
ความสัมพันธ์ระหว่างแอปพลิเคโพแทสเซียมและ
เนื้อหาไซยาไนด์ของพืชมันสำปะหลัง แอพลิเคชันที่สูงขึ้น
ของโพแทสเซียมในมันสำปะหลังอย่างเห็นได้ชัดสามารถลด
เนื้อหาไซยาไนด์ของราก (Howerler, 1985)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเจริญเติบโตและผลผลิตไม่แตกต่างกัน เงื่อนไขมีผลต่อส่วนประกอบรององค์ประกอบยกเว้นปริมาณไซยาไนด์ ( pb0.05 ) ช่วงของค่าคอมน้อย เป็นอย่างที่คาดไว้สำหรับมันสำปะหลัง ( balagopalan et al . , 1988 ) , โปรตีน( 1.51 ) 3.97 % ) , ไขมัน ( 0.10 ( 0.33% ) ไฟเบอร์ ( 1.23 )3.50 % ) และสารประกอบฟีนอล ( 0.10 ) 0.17 % )แต่ก็ขึ้นอยู่กับการเจริญเติบโตปริมาณไซยาไนด์และเงื่อนไขการเก็บเกี่ยว ( pb0.05 ) นี้เป็นอย่างชัดเจนเห็นทั้งในพืช , ปริมาณไซยาไนด์ในพืชหลังจากการอดน้ำ ไม่พัฒนาเวทีสูงมากเมื่อเทียบกับพืชให้น้ำเพียงพอ ( ตารางที่ 3 ) ปริมาณไซยาไนด์คือและเหตุผล 253.8 96.6 และ– 119.1 มก. : กรัมรากปอกเปลือกเก็บเกี่ยวหลังจากความแห้งแล้งในเวลา 6 เดือนและหลังจากฝนตก เดือนที่ 8 สำหรับการเพาะปลูกด้วยแล้งน้ำเบื้องต้น อนึ่ง ปริมาณไซยาไนด์คือ99.7 – 284.9 และ 7.5 ( 34.3 มก. : G ในรากเก็บเกี่ยวหลังจากตอน 10 เดือน และภัยแล้งหลังจากฝนที่ 12 เดือนตามลำดับ สำหรับพืชที่ปราศจากความเครียดน้ำเบื้องต้น การสำรวจครั้งนี้ยืนยันรายงานก่อนหน้านี้ว่า ไซยาไนด์เข้มข้นในช่วงสภาวะภัยแล้ง ราก( Centro Internacional de agricultura เขตร้อน1990 ) สันนิษฐานว่าเศรษฐกิจอาจชะลอน้ำกลไกของแร่ธาตุที่จำเป็นสำหรับการขนส่งการเจริญเติบโตของพืช การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงความสัมพันธ์ระหว่างการใช้ และ โพแทสเซียมปริมาณไซยาไนด์ในพืชมันสำปะหลัง สูงกว่าการใช้ของโพแทสเซียมในมันสำปะหลังสามารถลดอย่างเห็นได้ชัดปริมาณไซยาไนด์ของราก ( howerler , 1985 )