Dance has been characterised as an

Dance has been characterised as an exciting and vibrant art that can be used in the

educational setting to assist the growth of the student and to unify the physical, men-
tal, and emotional aspects of the human being [1]. It is an art form characterised by

the use of the human body as a vehicle of expression [2]. Others [3] suggest that

dance is abstract in the sense that it is not an expression of an act but an expression of

the feeling of an act. It is in this specific way that dance differs from creative dramat-
ics and mime.

An educational dance programme is designed not only to give students experiences

in expressive movement, but also to develop their ability to express themselves in

movement. This is done through progressive experiences, which develop kinaesthetic

and cognitive awareness of movement [3].

Dance education has experienced numerous changes in content and identity

through its history [4]. Until recently dance was part of the physical education pro-
gramme in many countries. It is now recognised as an art form comparable to music,

drama, and visual arts and equally worthy of study. However, it is true that of all the

art forms, dance receives the least attention.

It is interesting to note that the dance event constitutes part of our “intangible heri-
tage” [5], because it, unlike other art forms, leaves few physical records behind. There

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการดำเนินการเต้นเป็นศิลปะอันมีชีวิตชีวา และน่าตื่นเต้นที่สามารถใช้ในการ ศึกษาการช่วยการเจริญเติบโตของนักเรียน และนกจริง ชาย-ทัล และด้านอารมณ์ของมนุษย์ [1] เป็นแบบศิลปะรนี ใช้ร่างกายมนุษย์เป็นพาหนะของนิพจน์ [2] อื่น ๆ [3] แนะนำที่ เต้นเป็นนามธรรมในแง่ที่ไม่ใช่ค่าของการกระทำแต่ค่าของ ความรู้สึกของการกระทำ มีเฉพาะนี้วิธีเต้นที่แตกต่างจากความคิดสร้างสรรค์ dramat-ics และ mime หลักสูตรการศึกษาเต้นถูกออกแบบมาไม่เพียงแต่ให้นักเรียนประสบ เคลื่อนไหวแสดงออก แต่ยังพัฒนาความสามารถในการแสดงใน เคลื่อนไหว นี้จะกระทำผ่านประสบการณ์ก้าวหน้า การพัฒนาสุนทรียะ และรับรู้ความเคลื่อนไหว [3] เต้นรำการศึกษามีประสบการณ์เปลี่ยนแปลงหลายอย่างในเนื้อหาและอัตลักษณ์ ผ่านของประวัติศาสตร์ [4] จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ เต้นเป็นส่วนหนึ่งของโปพลศึกษา-gramme ในหลายประเทศ คือตอนนี้ยังเป็นแบบศิลปะเทียบได้กับเพลง ละคร และวิจิตรศิลป์ และเท่า ๆ กันน่าศึกษา อย่างไรก็ตาม มันเป็นที่ของจริง ศิลปะ เต้นได้รับความสนใจน้อยที่สุด เป็นที่น่าสนใจทราบว่า เหตุการณ์เต้นถือเป็นส่วนหนึ่งของเรา "ไม่มีตัวตนลันดะฮฺรี-tage" [5], เนื่องจาก แตกต่างจากศิลปะอื่น ๆ ใบระเบียนน้อยจริงอยู่เบื้องหลัง มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เต้นรำมีลักษณะเป็นศิลปะที่น่าตื่นเต้นและมีชีวิตชีวาที่สามารถนำมาใช้ในการตั้งค่าการศึกษาเพื่อช่วยการเจริญเติบโตของนักเรียนและจะรวมกันทางกายภาพ men- ตาลและด้านอารมณ์ของมนุษย์ [1] มันเป็นรูปแบบศิลปะที่โดดเด่นด้วยการใช้งานของร่างกายมนุษย์เป็นยานพาหนะในการแสดงออก [2] อื่น ๆ [3] แสดงให้เห็นว่าการเต้นรำเป็นนามธรรมในแง่ที่ว่ามันไม่ได้เป็นการแสดงออกของการกระทำ แต่การแสดงออกของความรู้สึกของการกระทำ มันเป็นไปในทางนี้โดยเฉพาะที่แตกต่างจากการเต้น dramat- สร้างสรรค์ICs และละครใบ้. โปรแกรมการเต้นการศึกษาได้รับการออกแบบไม่เพียง แต่จะให้ประสบการณ์ที่นักเรียนในการเคลื่อนไหวที่แสดงออก แต่ยังรวมถึงการพัฒนาความสามารถในการแสดงออกในการเคลื่อนไหว นี้จะกระทำผ่านประสบการณ์ความก้าวหน้าซึ่งพัฒนา kinaesthetic ความตระหนักและความรู้ความเข้าใจในการเคลื่อนไหว [3]. การศึกษาการเต้นรำที่มีประสบการณ์มากมายในการเปลี่ยนแปลงเนื้อหาและตัวตนผ่านประวัติศาสตร์ [4] จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ เต้นเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาทางกายภาพโปรกรัมในหลายประเทศ เป็นที่ยอมรับในขณะนี้เป็นรูปแบบศิลปะที่เปรียบได้กับเพลงละครและทัศนศิลป์และคุ้มค่าของการศึกษาอย่างเท่าเทียมกัน แต่ก็เป็นความจริงที่ทุกรูปแบบศิลปะการเต้นรำได้รับความสนใจน้อย. เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าเหตุการณ์การเต้นรำถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของเรา "ไม่มีตัวตนสถานเกี่ยวเดือดดาล "[5] เพราะมันแตกต่างจากรูปแบบศิลปะอื่น ๆ ใบ บันทึกทางกายภาพไม่กี่ที่อยู่เบื้องหลัง ที่นั่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เต้น มีลักษณะเป็นศิลปะที่สดใสและน่าตื่นเต้นที่สามารถใช้ในการศึกษาการตั้งค่า

เพื่อช่วยการเจริญเติบโตของนักเรียนและการรวมกันทางกายภาพ มนุษย์ -
ทาล และลักษณะอารมณ์ของมนุษย์ [ 1 ] มันเป็นศิลปะรูปแบบลักษณะ

ใช้ร่างกายมนุษย์เป็นพาหนะของการแสดงออก [ 2 ] คนอื่นแนะนำให้

[ 2 ]เต้นเป็นนามธรรมในความรู้สึกว่ามันไม่แสดงการกระทำแต่การแสดงออกของ

ความรู้สึกของนักแสดง มันเป็นในทางที่เฉพาะเจาะจงนี้เต้นแตกต่างจากสร้างสรรค์ dramat -
ICS และใช้กับ

เต้นการศึกษาโปรแกรมออกแบบไม่เพียง แต่เพื่อให้นักเรียนได้ประสบการณ์

ในการเคลื่อนไหวที่แสดงออก แต่ยังเพื่อพัฒนาความสามารถในการแสดงออกใน

การเคลื่อนไหวนี้จะกระทำผ่านประสบการณ์ที่ก้าวหน้าซึ่งพัฒนา kinaesthetic

และความตระหนักรับรู้การเคลื่อนไหวของ [ 3 ]

เต้นรำมีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงมากมายในเนื้อหา และเอกลักษณ์

ผ่านประวัติศาสตร์ [ 4 ] จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆเต้นเป็นส่วนหนึ่งของพลศึกษา Pro -
กรัมในหลายประเทศ มันได้รับการยอมรับในขณะนี้เป็นรูปแบบศิลปะกับดนตรี

ละครทัศนศิลป์ศิลปะและเท่าเทียมกัน และน่าศึกษา อย่างไรก็ตาม มันเป็นความจริงที่ทุกคน

รูปแบบศิลปะ เต้นรำได้รับความสนใจน้อยที่สุด

เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าถือเป็นส่วนหนึ่งของการแข่งเต้น " ไม่มีตัวตน heri -
tage " [ 5 ] เพราะมันแตกต่างจากรูปแบบศิลปะอื่น ๆ ใบไม่กี่ทางกายภาพบันทึกเอาไว้ มี