POETSLOGIN Five Flights UpStill dar

POETSLOGIN
Five Flights Up
Still dark.
The unknown bird sits on his usual branch.
The little dog next door barks in his sleep
inquiringly, just once.
Perhaps in his sleep, too, the bird inquires
once or twice, quavering.
Questions---if that is what they are---
answered directly, simply,
by day itself.

Enormous morning, ponderous, meticulous;
gray light streaking each bare branch,
each single twig, along one side,
making another tree, of glassy veins...
The bird still sits there. Now he seems to yawn.

The little black dog runs in his yard.
His owner's voice arises, stern,
"You ought to be ashamed!"
What has he done?
He bounces cheerfully up and down;
he rushes in circles in the fallen leaves.

Obviously, he has no sense of shame.
He and the bird know everything is answered,
all taken care of,
no need to ask again.
---Yesterday brought to today so lightly!
(A yesterday I find almost impossible to lift.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

POETSLOGIN
ห้าเที่ยวบินขึ้น
ยังคงมืด.
นกที่ไม่รู้จักนั่งอยู่บนกิ่งไม้ตามปกติของเขา.
สุนัขน้อยเปลือกประตูถัดไปในการนอนหลับของเขา
ไตร่ถามเพียงครั้งเดียว.
บางทีในการนอนของเขามากเกินไปสอบถามนก
ครั้งหรือสองครั้งที่สั่นเทา.
คำถาม --- ถ้านั่นคือสิ่งที่พวกเขา ---
ตอบโดยตรงเพียง
โดยวันเอง. เช้ามหาศาล, อุ้ยพิถีพิถัน; สีเทาอ่อนลายเส้นแต่ละสาขาเปลือยแต่ละกิ่งเดียวพร้อมด้านใดด้านหนึ่งทำให้ต้นไม้อื่นของหลอดเลือดดำเหลือบ ... นกยังคงนั่งอยู่ที่นั่น . ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะหาวสุนัขสีดำเล็ก ๆ ทำงานในบ้านของเขา. เสียงเจ้าของของเขาเกิดขึ้นสเติร์น"คุณควรจะละอายใจ!" สิ่งที่เขาได้ทำ? เขาตีกลับอย่างมีความสุขขึ้นและลงเขารีบวิ่งในวงการในใบลดลง . เห็นได้ชัดว่าเขามีความรู้สึกของความอัปยศ no. เขาและนกรู้ทุกสิ่งที่เป็นคำตอบ, การดูแลทั้งหมด, ไม่จำเป็นต้องถามอีก. --- เมื่อวานนี้นำมาให้ในวันนี้เพื่อให้เบา ๆ ! (เมื่อวานนี้ผมพบว่าเกือบเป็นไปไม่ได้ที่จะยก )

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

poetsloginเที่ยวบินไปห้ามืดนกไม่รู้จักนั่งอยู่บนสาขาปกติของเขาหมาน้อยข้างบ้านเห่าในการนอนหลับของเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น แค่ครั้งเดียวบางทีนอนของเขา , เกินไป , นก สอบถามครั้งหรือสองครั้ง ซึ่งสั่นสะเทือน .คำถาม --- ถ้านั่นเป็นสิ่งที่พวกเขา . . .ตอบโดยตรงเพียงโดยวัน นั่นเองเช้าใหญ่เทอะทะ พิถีพิถัน ;สีเทาอ่อน streaking เปลือยแต่ละสาขากิ่งไม้แต่ละเดี่ยวไปข้างหนึ่งทำให้ต้นไม้อื่น เหลือบ เส้นเลือด . . . . . . .นกยังนั่งอยู่ตรงนั้น ตอนนี้ดูเหมือนเขาจะหาวหมาดำน้อยวิ่งในนามของเขาเสียงของเขา เจ้าของ เกิด สเติน" คุณควรจะละอายใจ !เขาทำอะไร ?บาคาร่าเขาเด้งขึ้นและลง ;เขาวิ่งเป็นวงกลมในใบไม้ที่ร่วงหล่นเห็นได้ชัดว่าเขาไม่มีความละอายเขาและนกรู้ ทุกอย่างจะตอบทุกอย่างได้รับการดูแลไม่ต้องถามอีก--- เมื่อวานมาวันนี้นะ !( เมื่อวานผมพบว่าเกือบเป็นไปไม่ได้ที่จะยก )