Precisely because of the duo’s “coo

Precisely because of the duo’s “cool buddies” image the two may sometimes fail to move the spectator – they simply seem too distanced. For this reason, Elmgreen and Dragset are at their best when they dare to be close and personal, as for instance in the work The incidental self, where they have filled a room with framed black and white snapshots. Here we get a feeling of witnessing the artists’ own photo albums. We stroll along rows of photos where snapshots of the two as children are mixed with images of naked men posing. One gets an impression of an underlying narrative, a narrative that in many ways seem to be rich in conflicts. After an idyllic childhood and a rebellious youth – where are we now? This lucky move succeeds in bringing about ambiguous feelings in the audience. One is curious and at the same time embarrassed, and as is the case with Powerless structures, the work leaves us perplexed. And yet this is still a more thorough and deeply felt treatment of the themes that are introduced.

The great strength of this exhibition is the way it makes use of well-known symbols such as rooms, doors and keys. These symbols are used in manners that are both relatively innovative and discreetly beautiful, causing the spectators’ thoughts to wander, particularly to moments in our childhood and youth when we felt imprisoned or shut out. The questions concerning what lies behind the locked doors are left unanswered, but the joy of wondering remains. Giving someone the keys to one’s home is an act of trust, and this visit is one we will remember, particularly because the home that we are invited to visit is not of the “Home, dear home” kind. The two artists have succeeded in creating a sense of uneasiness in their treatment of the home-theme, a disquiet that reminds us of how the conflicting forces of safety and invasion are simultaneously at work in domestic relationships. Therefore the two stars of the art scene shine most brightly when they do not hide behind superficial structures but rather open up the door to private rooms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม่นยำเนื่องจากภาพ "เพื่อนเย็น" ของ duo สองอาจล้มเหลวไปนุ่น – บางครั้งก็ดูเหมือน distanced เกินไป ด้วยเหตุนี้ Elmgreen และ Dragset ได้ดีที่สุดเมื่อพวกเขากล้าที่จะปิด และส่วน บุคคล สำหรับอินสแตนซ์ในงานตัวเองเสีย ที่พวกเขากรอกข้อมูลห้องพัก ด้วยภาพขาวดำที่กรอบ ที่นี่เราได้รับความรู้สึกของการเป็นพยานของศิลปินอัลบั้ม เราเดินเล่นไปแถวของรูปภาพที่สแนปช็อตของทั้งสองเป็นเด็กที่ผสมกับภาพเปลือยผู้ชายวางตัว หนึ่งได้รับผลของการเล่าเรื่องต้น เล่าเรื่องที่ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความขัดแย้งในหลาย ๆ หลังจากวัยเด็กที่งดงามและสำหรับเยาวชน – เราอยู่ที่ไหนตอนนี้ ย้ายนี้โชคดีประสบความสำเร็จในการนำเกี่ยวกับความรู้สึกชัดเจนในกลุ่มเป้าหมาย หนึ่งคืออยากรู้อยากเห็น และในเวลาเดียวกันอาย และเป็นกรณีที่ มีโครงสร้างอำนาจ การทำงานทำให้เรางง แต่นี้ไม่ยังคงรักษาละเอียดมาก และลึกสักหลาดของรูปแบบที่จะนำมาใช้ แรงดีของนิทรรศการนี้เป็นวิธีทำให้ใช้สัญลักษณ์รู้จักเช่นห้อง ประตู และคีย์ สัญลักษณ์เหล่านี้จะใช้ในค่อนข้างทันสมัย และสวย งามสุขุม ก่อให้เกิดความคิดของผู้ชมเถลไถล โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับช่วงเวลาในวัยเด็กและเยาวชนเมื่อเรารู้สึกถูกขัง หรือปิด คำถามเกี่ยวกับอะไรอยู่เบื้องหลังการล็อคประตูที่เหลือยังไม่ได้ตอบ แต่ความสุขยังคงสงสัยว่า ให้คีย์กับบ้านของคนคือ การกระทำของบริษัท และชมนี้คือหนึ่งเราจะจำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากบ้านที่เราได้รับเชิญไปไม่ได้ของ "บ้าน รักบ้าน" ชนิด ศิลปินสองคนประสบความสำเร็จในการสร้างความรู้สึกไม่สบายใจในการบำบัดในรูปบ้าน disquiet ถึงวิธีกองกำลังขัดแย้งกันของความปลอดภัยและการบุกรุกกันในความสัมพันธ์ภายในประเทศ ดังนั้น สองดาวในฉากศิลปะส่องสุดสว่างเมื่อไม่ซ่อนอยู่เบื้องหลังโครงสร้างพื้นผิว แต่แทนที่จะ เปิดประตูไปสู่ห้องส่วนตัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม่นยำเพราะคู่ของ "เพื่อนเย็น" ภาพที่สองบางครั้งอาจล้มเหลวที่จะย้ายผู้ชม - พวกเขาก็ดูเหมือนจะห่างไกลเกินไป ด้วยเหตุนี้ Elmgreen และ Dragset เป็นที่ที่ดีที่สุดเมื่อพวกเขากล้าที่จะได้อยู่ใกล้ชิดและส่วนบุคคลเป็นตัวอย่างในการทำงานตนเองอื่น ๆ ที่พวกเขาเต็มไปด้วยห้องพักที่มีภาพรวมสีดำและสีขาวกรอบ ที่นี่เราได้รับความรู้สึกของการเป็นพยานของศิลปินอัลบั้มภาพตัวเอง เราเดินเล่นไปตามแถวของภาพถ่ายที่ภาพรวมของทั้งสองเป็นเด็กจะผสมกับภาพของผู้ชายเปลือยกายวางตัว หนึ่งได้รับความประทับใจของการเล่าเรื่องพื้นฐานเรื่องเล่าว่าในหลายวิธีที่ดูเหมือนจะอุดมไปด้วยความขัดแย้ง หลังจากที่ในวัยเด็กที่งดงามและกบฏหนุ่ม - ที่เราตอนนี้หรือไม่ นี้ย้ายโชคดีประสบความสำเร็จในการนำความรู้สึกเกี่ยวกับความคลุมเครือในกลุ่มผู้ชม หนึ่งคืออยากรู้อยากเห็นและในเวลาเดียวกันอายและเป็นกรณีที่มีโครงสร้างอำนาจการทำงานทำให้เรางง และยังนี้ยังคงมีการรักษาอย่างละเอียดมากขึ้นและรู้สึกลึกของรูปแบบที่ได้รับการแนะนำให้รู้จัก. ความแข็งแรงที่ดีของการจัดนิทรรศการนี้เป็นวิธีที่ทำให้การใช้สัญลักษณ์ที่รู้จักกันดีเช่นห้องประตูและกุญแจ สัญลักษณ์เหล่านี้ถูกนำมาใช้ในลักษณะที่มีทั้งนวัตกรรมความสุขุมและความสวยงามที่ก่อให้เกิดความคิดของผู้ชม 'ที่จะเดินโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาในวัยเด็กและเยาวชนของเราเมื่อเรารู้สึกว่าถูกคุมขังหรือปิดออก คำถามเกี่ยวกับสิ่งที่อยู่เบื้องหลังการล็อคประตูที่เหลือยังไม่ได้ตอบ แต่ความสุขของการสงสัยซาก ให้คนกุญแจไปที่บ้านของตนคือการกระทำของความไว้วางใจและการเยี่ยมชมนี้เป็นหนึ่งเราจะจำได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะบ้านที่เราจะเชิญไปเยี่ยมชมไม่ได้เป็นของ "บ้าน, บ้านรัก" ชนิด ศิลปินทั้งสองได้ประสบความสำเร็จในการสร้างความรู้สึกของความไม่สบายใจในการรักษาของพวกเขาที่บ้านธีมความไม่สงบที่เตือนเราถึงวิธีการที่กองกำลังขัดแย้งกันในเรื่องความปลอดภัยและการรุกรานพร้อมกันในที่ทำงานในความสัมพันธ์ของประเทศ ดังนั้นสองดาวของศิลปะฉากเงางามสดใสมากที่สุดเมื่อพวกเขาไม่ได้ซ่อนอยู่เบื้องหลังโครงสร้างผิวเผิน แต่เปิดประตูไปยังห้องพักส่วนตัว