In 1927, Charles Lindbergh refused

In 1927, Charles Lindbergh refused to include Vancouver in his North American tour because of the lack of a proper airport. Two years later, the city purchased land on Sea Island for aviation purposes, replacing the original grass airstrip at Minoru Park. During World War II, the airports and its original terminal, now the South Terminal, were leased to the Federal government and operated by the Department of National Defence and the Department of Transport. The airport was a base for Royal Canadian Air Force training The crews and their families were housed in a new townsite on the island, named Burkeville after Boeing president Stanley Burke. Funds from the lease were used to purchase additional land for new hangars and a production plant for Boeing Aircraft of Canada.[12]

The present main terminal was completed in 1968, and has since been expanded to include separate domestic and international terminals. A north runway was completed in 1996.

In 2011 the airport announced that it will enact a program aiming to encourage airlines to start more flights between Vancouver and Asia.[13]

The term Pacific Gateway describes YVR for its proximity to Asia in relation to the rest of Canada, as well as the large Asian population and Canadian-Asian business connections in the region, make Vancouver International Airport the major gateway between Canada and Asia. It has more trans-Pacific flights than any other airport in Canada.[citation needed]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 1927 ชาร์ลส์ Lindbergh ปฏิเสธรวมแวนคูเวอร์ในทัวร์อเมริกาเหนือของเขาเนื่องจากไม่มีสนามบินที่เหมาะสม สองปีต่อมา เมืองซื้อที่ดินบนเกาะทะเลเพื่อวัตถุประสงค์ในการบิน แทนอีกทั้งยังหญ้าเดิมโค่ยพาร์ค ในระหว่างสงครามโลก สนามบินและของเดิมเทอร์มินัล ตอนนี้ใต้สถานี เช่ากับรัฐบาล และดำเนินการ โดยแผนกของชาติป้องกันและกรมขนส่ง สนามบินมีฐานสำหรับกองทัพอากาศแคนาดาฝึกการหน้าที่และครอบครัวของพวกเขาถูกแห่ง townsite ตัวใหม่บนเกาะ ชื่อ Burkeville หลังจากประธานโบลิตี้เบอร์กสแตนลีย์ เงินจากค่าเช่าถูกใช้เพื่อซื้อที่ดินเพิ่มเติมสำหรับชัน:.ใหม่และโรงงานการผลิตสำหรับเครื่องบินโบอิ้งของแคนาดา[12]เทอร์มินัลหลักปัจจุบันเสร็จสมบูรณ์ในค.ศ. 1968 และมีตั้งแต่ถูกขยายรวมเทอร์มินัลภายในประเทศ และต่างประเทศที่แยกต่างหาก รันเวย์เหนือเสร็จในปี 1996ในปี 2554 สนามบินประกาศว่า จะประกาศใช้โปรแกรมที่มีเป้าหมายเพื่อส่งเสริมให้สายการบินจะเริ่มเที่ยวบินเพิ่มเติมระหว่างแวนคูเวอร์และเอเชีย[13]คำว่าเกตเวย์แปซิฟิกอธิบาย YVR สำหรับพักเอเชียเกี่ยวกับส่วนเหลือของ แคนาดา ตลอดจนประชากรเอเชียขนาดใหญ่ และเชื่อมต่อธุรกิจแคนาดาเอเชียในภูมิภาค ทำเกตเวย์สำคัญระหว่างแคนาดาและเอเชียสนามบินแวนคูเวอร์ มีทรานส์-แปซิฟิกเที่ยวบินที่เพิ่มมากขึ้นกว่าสนามอื่น ๆ ในแคนาดา[ต้องการอ้างอิง]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1927, ชาร์ลส์ลินด์เบิร์กปฏิเสธที่จะรวมแวนคูเวอร์ในทัวร์อเมริกาเหนือเพราะขาดสนามบินที่เหมาะสม สองปีต่อมาเมืองซื้อที่ดินบนเกาะทะเลเพื่อวัตถุประสงค์ในการบิน, การเปลี่ยนสนามบินหญ้าเดิมที่มิโนรุปาร์ค ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองสนามบินและสถานีเดิมตอนนี้เซาท์เทอร์มิถูกเช่าที่รัฐบาลกลางและดำเนินการโดยกรมป้องกันราชอาณาจักรและกรมการขนส่งทางบก สนามบินที่เป็นฐานสำหรับการฝึกอบรมกองทัพอากาศแคนาดาทีมงานและครอบครัวของพวกเขาอยู่ใน townsite ใหม่บนเกาะชื่อ Burkeville หลังจากโบอิ้งประธานสแตนเลย์เบิร์ค กองทุนจากการให้เช่าถูกนำมาใช้ในการซื้อที่ดินเพิ่มเติมสำหรับเครื่องบินใหม่และโรงงานผลิตเครื่องบินโบอิ้งของแคนาดา. [12] ขั้วหลักปัจจุบันเสร็จสมบูรณ์ในปี 1968 และนับ แต่นั้นขยายไปถึงขั้วประเทศและต่างประเทศที่แยกต่างหาก รันเวย์ทิศตะวันตกเฉียงเหนือเสร็จสมบูรณ์ในปี 1996. ในปี 2011 สนามบินประกาศว่าจะออกพระราชกำหนดโปรแกรมวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมให้สายการบินที่จะเริ่มต้นเที่ยวบินระหว่างเมืองแวนคูเวอร์และเอเชีย. [13] ระยะเกตเวย์แปซิฟิกอธิบาย YVR สำหรับความใกล้ชิดกับเอเชียในความสัมพันธ์กับ ส่วนที่เหลือของแคนาดาเช่นเดียวกับประชากรในภูมิภาคเอเชียที่มีขนาดใหญ่และการเชื่อมต่อธุรกิจแคนาดาเอเชียในภูมิภาคนี้ทำให้สนามบินนานาชาติแวนคูเวอร์เป็นประตูที่สำคัญระหว่างแคนาดาและเอเชีย มันมีเที่ยวบินข้ามมหาสมุทรแปซิฟิกกว่าสนามบินอื่น ๆ ในแคนาดา. [อ้างจำเป็น]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1927 , ชาร์ลส์ ลินด์เบิร์ก ปฏิเสธที่จะรวมเมืองแวนคูเวอร์ในทัวร์อเมริกาเหนือของเขาเพราะการขาดของสนามบินที่เหมาะสม สองปีต่อมา เมืองซื้อที่ดินบนเกาะในทะเลเพื่อวัตถุประสงค์ในการบิน แทนสนามบินหญ้าเดิมที่มิโนรุ Park ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง , สนามบินและสถานีเดิม ตอนนี้ขั้วใต้เคยเช่ากับรัฐบาล และดำเนินการโดยกระทรวงกลาโหมและกรมขนส่งแห่งชาติ สนามบินเป็นฐานฝึกกองทัพอากาศหลวงแคนาดาลูกเรือและครอบครัวของพวกเขาถูกตั้งอยู่ใน townsite ใหม่บนเกาะชื่อ burkeville หลังจากโบอิ้งประธานสแตนลี่ย์ เบิร์คเงินจากบัญชีที่ใช้ในการซื้อที่ดินเพิ่มเติมสำหรับโรงเก็บเครื่องบินใหม่และโรงงานผลิตเครื่องบินของโบอิ้งแคนาดา . [ 12 ]

สถานีหลักปัจจุบันแล้วเสร็จในปี 1968 และได้รับการตั้งแต่การขยายเพื่อรวมแยกในประเทศและระหว่างประเทศอาคาร รันเวย์ทิศเหนือแล้วเสร็จในปี 1996 .

2011 สนามบินประกาศว่าจะออกโปรแกรมเป้าหมายเพื่อกระตุ้นให้สายการบินจะเริ่มเที่ยวบินระหว่างเมืองแวนคูเวอร์และเอเชีย [ 13 ]

ประตูในระยะแปซิฟิกอธิบาย yvr สำหรับการใกล้ชิดกับเอเชียในความสัมพันธ์กับส่วนที่เหลือของแคนาดารวมทั้งขนาดใหญ่ประชากรชาวแคนาดาเอเชียเอเชียและการเชื่อมต่อทางธุรกิจในภูมิภาคทำให้สนามบินนานาชาติแวนคูเวอร์เกตเวย์หลักระหว่างแคนาดาและเอเชีย มันมีทรานส์แปซิฟิกเที่ยวบินกว่าสนามบินอื่น ๆในแคนาดา . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]