Chen Wei froze.Chen Rong didn’t wan

Chen Wei froze.

Chen Rong didn’t want to trade barbs with her. She told the driver: “Go faster.”

“Aye.”

She didn’t really need to tell him. With two mistresses fighting in the middle of the street and giving no thought to propriety, the servants had felt ill at ease and had long sped up out of anxiety.

The carriages soon drove into the Chen estate.

Nevertheless, both Chen Wei and Chen Rong ordered their vehicles to go directly into their own courtyard before getting off.

When she saw Chen Rong come down, Nurse Ping who had been waiting quickly walked up to her. There was a rare gravity on Chen Rong’s face that was illuminated by the lantern light. “What happened, miss?” the nurse asked in apprehension.

“Nothing.”

Chen Rong flapped her sleeve and entered her home.

Shortly, the door slammed shut.

Chen Rong rushed into her bedchamber, pacing back and forth while scolding: “Stupid Sun Yan. Who told you to run your mouth?” The outburst did little to lessen her anger. She took the whip from the wall, lashed into the air and yelled: “How I want to whip you to shreds, stupid, stupid boy!”

Her voice was full of fury.

Deep down inside, Chen Rong knew perfectly well that when Sun Yan had told Ran Min these things, he hadn’t known a man like Ran Min would actually fall for her and furthermore propose in this manner.

Even she had no idea that the one Ran Min liked turned out to be this incarnation of her.

Her lashing slowed down with her train of thoughts. Soon, Chen Rong gasped for breath, slowly retreated several steps and weakly sat down.

She released her whip and dropped her head into her hands, dejectedly thinking that: Sun Yan cannot marry her, it’s impossible with Wang Hong, and only Ran Min was willing to marry her. But she would never in a million years marry him. What was she supposed to do now?

Before, she used to think that she might somehow meet a scholar who came from a humble background like hers. They’d then wed and live a peaceful and comfortable life.

But this dream had now shattered!

Oh Heaven, what was she going to do?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เว่ยเฉิน frozeรองเฉินไม่ได้ต้องการค้า barbs กับเธอ เธอบอกไดรเวอร์: "ไปเร็ว""เอ"เธอไม่ต้องการบอกเขาจริง ๆ ด้วยการทสองต่อสู้กลางถนน และให้ไม่คิดไป propriety มหาดเล็กได้รู้สึกเก้อ และมียาวเร่งความเร็วขึ้นจากความวิตกกังวลรถม้าขับรถเข้านิคมเฉินทันทีอย่างไรก็ตาม เว่ยเฉินและร่องเฉินสั่งรถของพวกเขาเข้าไปในลานของตนเองโดยตรงก่อนการปิดเมื่อเธอเห็นเฉินรองลงมา Ping พยาบาลที่ยืนรออย่างรวดเร็วเดินไปกับเธอ มันมีแรงโน้มถ่วงที่หายากบนหน้าเฉินรองที่ต้องแสงไฟจากตะเกียง "เกิดอะไรขึ้น นางสาว" พยาบาลถามในความเข้าใจ"อะไร"รองเฉิน flapped แขนของเธอ และใส่บ้านของเธอในไม่ช้า ประตูปากปิดเฉินร้องวิ่งเข้าไปในห้องบรรทมของเธอ pacing และกลับในขณะที่ดุ: "โง่ยันดวงอาทิตย์ ใครบอกคุณสามารถเรียกใช้ปากของคุณ" การระเบิดไม่น้อยเพื่อลดความโกรธของเธอ เธอใช้แส้จากผนัง lashed ไปในอากาศ และตะโกน: "วิธีต้องแส้คุณจะ เด็กโง่ โง่"เสียงของเธอก็เต็มไปด้วยความโกรธลึกลงภายใน ร่องเฉินรู้อย่างสมบูรณ์แบบว่า เมื่อดวงอาทิตย์ยันได้บอกนาทีวิ่งสิ่งเหล่านี้ เขาไม่รู้จักคนอย่างนาทีวิ่งจะตกจริง ๆ สำหรับเธอ และนอกจากนี้ เสนอในลักษณะนี้แม้เธอมีความคิดที่ชอบการวิ่งนาทีหนึ่งกลายเป็นชาตินี้ของเธอเฆี่ยนเธอชะลอตัวลง ด้วยรถไฟความคิดของเธอ เร็ว ๆ นี้ ร่องเฉิน gasped กระหอบ ช้าสภาพระส่ำหลายขั้นตอน และ weakly นั่งลงเธอออกเธอแส้ และหัวของเธอหลุดไปอยู่ในมือของเธอ dejectedly คิดว่า: ดวงอาทิตย์ยันไม่สามารถแต่งงานกับเธอ ไม่ มีวังฮ่องกง และเฉพาะ Ran นาทีก็ยินดีที่จะแต่งงานกับเธอ แต่เธอจะไม่เคยในล้านปีแต่งงานกับเขา เธอควรจะทำตอนนี้อะไรก่อน เธอเคยคิดว่า เธออาจอย่างใดตามนักวิชาการที่มาจากพื้นหลังอ่อนน้อมถ่อมตนเช่นเธอ นอกจากนี้พวกเขาแล้วจะพ. และมีชีวิตที่สงบ และสะดวกสบายแต่ตอนนี้ได้ทำลายฝันนี้โอ้ สวรรค์ สิ่งที่เธอกำลังจะทำอะไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฉินเหว่ย froze.

เฉินร่องไม่ต้องการที่จะค้าหนามกับเธอ เธอบอกคนขับ: "ไปได้เร็วขึ้น."

"ใช่".

เธอไม่ได้จริงๆต้องบอกเขา กับสองครูการต่อสู้ในช่วงกลางของถนนและให้ความคิดที่จะเหมาะสมไม่มีคนรับใช้มีความรู้สึกไม่สบายใจและได้เร่งยาวขึ้นมาจากความวิตกกังวล.

รถม้าเร็ว ๆ นี้ขับรถเข้าไปในเฉินทรัพย์.

อย่างไรก็ตามทั้งเฉินเหว่ยและเฉินร่อง สั่งซื้อรถของพวกเขาที่จะไปโดยตรงในคอร์ทยาร์ดของตัวเองก่อนที่จะเดินทางออก.

เมื่อเธอเห็นเฉินร่องลงมา, พยาบาลปิงที่ได้รับการรอรีบเดินขึ้นไปของเธอ มีแรงโน้มถ่วงที่หายากบนใบหน้าของเฉินร่องที่สว่างไสวด้วยแสงโคมไฟเป็น "เกิดอะไรขึ้นพลาด?" พยาบาลถามในความเข้าใจ.

"ไม่มีอะไร."

เฉินร่องกระพือแขนของเธอและเดินเข้าไปในบ้านของเธอ.

ไม่นานประตูปิด slammed.

เฉินร่องวิ่งเข้าไปในห้องนอนของเธอเดินไปมาในขณะที่ด่าว่า "โง่ Sun Yan ที่บอกให้คุณเรียกใช้ปากของคุณ? "ระเบิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะช่วยลดความโกรธของเธอ เธอเอาแส้จากผนัง, ฟาดไปในอากาศและตะโกน: "ฉันต้องการที่จะชักให้คุณชิ้นเล็กชิ้นน้อยโง่เด็กโง่"

. เสียงของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ

ลึกลงไปภายในเฉินร่องรู้ว่าสมบูรณ์ดีว่าเมื่อดวงอาทิตย์ ยันเคยบอกวิ่งมินสิ่งเหล่านี้เขาไม่เคยรู้จักคนชอบวิ่งมินจริงจะตกสำหรับเธอและนอกจากนำเสนอในลักษณะนี้.

แม้เธอมีความคิดที่ว่าหนึ่งวิ่งมิชอบเปิดออกมาเป็นชาตินี้ไม่มีเธอ

เฆี่ยนเธอชะลอตัวลงกับรถไฟของความคิดของเธอ เร็ว ๆ นี้เฉินร่องอ้าปากค้างสำหรับการหายใจช้าถอยหลายขั้นตอนและอ่อนนั่งลง.

เธอปล่อยแส้ของเธอและลดลงหัวของเธอไปอยู่ในมือของเธอคอตกคิดว่าดวงอาทิตย์ยันไม่สามารถแต่งงานกับเธอมันเป็นไปไม่ได้กับวังฮ่องกงและวิ่งเพียงนาทีเป็น เต็มใจที่จะแต่งงานกับเธอ แต่เธอจะไม่เคยในล้านปีแต่งงานกับเขา อะไรคือสิ่งที่เธอควรจะทำตอนนี้หรือไม่

ก่อนที่เธอเคยคิดว่าเธออาจพบอย่างใดนักวิชาการที่มาจากภูมิหลังต่ำต้อยเหมือนหล่อน แล้วพวกเขาจะแต่งงานและมีชีวิตที่เงียบสงบและสะดวกสบาย.

แต่ความฝันนี้ได้แตกในขณะนี้!

โอ้สวรรค์สิ่งที่เธอจะทำอย่างไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฉินเว่ยชะงักเฉินหยงไม่ได้ต้องการค้า barbs กับเธอ เธอบอกให้คนขับ : " ไปเร็ว "" ใช่ " .เธอไม่ต้องไปบอกเค้า กับสอง mistresses สู้กลางถนน และจะไม่คิดต่าง ข้าราชการก็รู้สึกไม่ดี ที่ง่าย และได้เร่งออกของความกังวลรถม้าแล้วขับรถเข้าบ้านเฉินอย่างไรก็ตาม ทั้งเฉินเว่ยเฉินหยงสั่งและยานพาหนะของพวกเขาไปโดยตรงไปยังลานของตัวเองก่อนที่จะปิดเมื่อเธอเห็นเฉินรองลงมา พยาบาลปิงที่ รอรีบเดินไปหาเธอ . มีแรงโน้มถ่วงที่หายากของเฉินรงใบหน้าที่สว่างไสวด้วยแสงตะเกียง " เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ " พยาบาลถามด้วยความหวาดกลัว" ไม่มีอะไร "เฉิน ร้องแบบแขนของเธอ และเข้าบ้านของเธอไม่นานนัก ประตูกระแทกปิดเฉินหยงวิ่งเข้าห้องนอนของเธอ เดินกลับไปกลับมา เล่ย " ยันดวงอาทิตย์งี่เง่า ใครบอกคุณให้เรียกปาก ? " เรื่องทั้งหมดไม่ได้เพียงเล็กน้อยเพื่อลดความโกรธของเธอ เธอเอาแส้เฆี่ยนจากกำแพงเข้าไปในอากาศและตะโกน : " ฉันต้องการที่จะตีคุณเป็นชิ้นๆ โง่ โง่ ! "เสียงเธอเต็มไปด้วยความโกรธลึกลงข้างใน เฉินหยงก็รู้ดีว่าเมื่อพระอาทิตย์เหยียนบอกวิ่งมินแบบนี้ เขาไม่เรียกว่าคนชอบวิ่งมินจะตกหลุมรักเธอ และยังเสนอในลักษณะนี้เธอมีความคิดว่าคนที่วิ่งมินชอบกลับกลายเป็นอวตารของเธอเฆี่ยนเธอชะลอตัวลงกับรถไฟของความคิด เร็ว ๆ นี้ เฉินหรงอ้าปากค้างหอบ ค่อยๆถอยหลายขั้นตอนและ weakly นั่งลงเธอปล่อยแส้ของเธอ และทิ้งศีรษะของเธอในมือของเธอ เจ่าจุกคิดว่าพระอาทิตย์เหยียนแต่งงานกับเธอไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้ กับวังหงส์ และวิ่งแค่ มินก็ยอมแต่งงานกับเธอ แต่หล่อนไม่เคยอยู่ในล้านปีแต่งงานกับเขา สิ่งที่เธอควรทำตอนนี้ ?เมื่อก่อนเธอเคยคิดว่าเธออาจจะได้พบกับบัณฑิตที่มาจากพื้นหลังไงก็ชอบเธอ พวกเขาจะแต่งงานและมีชีวิตที่สงบสุข และชีวิตที่สะดวกสบายแต่ความฝันนี้ได้พังทลายโอ้สวรรค์ แล้วเธอจะทำอะไร ?