Water is often referred to as ‘‘the

Water is often referred to as ‘‘the forgotten nutrient’’,
and it has received less attention than any other nutrient
(Brooks and Carpenter, 1990). That is why the water
requirements of pigs are not as well understood as those
for other nutrients. There are two main reasons why it is
difficult to establish water requirements: first of all, water
needs can vary considerably depending on the animal’s
physiological state, rearing environment and diet. Secondly, a consumption-based approach to the water
requirements of pigs may not be accurate due to inevitable waste. The EFSA (2007)opinion on the welfare of
fattening pig states that the availability of fresh drinking
water is important, particularly for dry-fed pigs. It has
been extensively confirmed that water intake influences
dry matter intake and therefore pig growth performance,
and that the welfare of pigs is compromised if water is
unavailable (Kyriazakis and Savory, 1997). According to
EC legislation (Council Directive, 2008/120), all pigs over
2 weeks of age must have permanent access to a sufficient
quantity of fresh water. However, the legislation provides
no indication as to how much water should be supplied to
the animals or how. It is difficult to obtain representative
water consumption data from the literature, as the only
available data are based either on old studies (for instance
Gill et al., 1987) or on practical guidelines (e.g. National
Pork Board, 2003). Furthermore, to our knowledge, the
only research dealing with water consumption of animals
over 100 kg BW was carried out byFaeti et al. (1998), who
found in pigs between 42 and 170 Kg BW an average
water consumption ranging from 5.0 to 7.5 L/pig/day;
besides the available literature dealing with water
requirements of heavy pigs never considered behavioural
traits. According to the cited references, water consumption varies from 4.5 to 20 L/pig/day. Gill et al. (1987)
recorded voluntary water consumption of 0.44 L in
growing-finishing pigs fed at a 3:1 water-to feed ratio.
More recentlyBrumm et al. (2000)confirmed the wide
range in water use and dependence of water use and
manure volume upon feeder and drinker type. The Integrated Pollution Prevention and Control (IPPC) Directive
reference document (EU, 2003) clearly states that water
should be efficiently used in order to reduce water waste
and manure production. Even if a reduction in animals’
water consumption is not among the IPPC recommendations, they acknowledge the existence of some production
strategies that include restricted water access.
As in other countries, liquid feeding is a common
technique in Italian heavy pig production. Feed is mixed
with water or whey; in Northern and North-Eastern
regions of Italy, the historical availability of whey as a
by-product of cheese production (e.g. Parmigiano
Reggiano and Grana Padano) has encouraged liquid feeding as a widespread practice because of its relatively low
costs. Liquid feeding generally has a beneficial effect on
pig performance, mainly due to improved nutrient digestibility. The amount of water in the feed influences the
outcomes (Della Casa et al., 1991; Hurst et al., 2008).
A water-to-feed ratio of 3:1 or 3.5:1 improves growth and
feed efficiency (Barber et al., 1991); a ratio of 4:1 might be
necessary if salt rich feed are fed, e.g. whey (Mordenti and
Scipioni, 1983), whereas at higher ratios (44:1) dry
matter intake and ADG are depressed (Choct et al., 2004).
Theoretically, liquid-fed pigs should not require any
additional source of water given that their water requirements are satisfied through the daily allotment of liquid
feed, and this is assumed to be the case with the traditional 3:1 water-to-feed ratio (Mavromichalis, 2006).
However, there are many unpredictable circumstances
under which water requirements increase, and in these
situations pigs can benefit from additional drinking water.
Furthermore, it has been shown that even though voluntary water intake decreases in pigs given liquid feed,
liquid-fed pigs are motivated to work for additional water
depending on the feeding system used (Vermeer et al.,
2009).
The present study had a double aim. The first was to
gain knowledge about the water requirements of liquid-fed
pigs by investigating how water waste and therefore
manure output could be quantitatively reduced. The second
aim was to verify, under controlled experimental conditions, whether animal welfare and performance could be
affected by a lack of fresh drinking water. The quality
of meat and dry-cured hams was taken into account
as well.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

น้ำมักจะเรียกว่า ''ที่ลืมอาหาร '',และได้รับความสนใจน้อยกว่าระบบอื่น ๆ(บรู๊คส์และช่างไม้ 1990) ที่เป็นน้ำความต้องการของสุกรจะไม่เหมือนกันเข้าใจว่าเป็นผู้สำหรับสารอาหารอื่น ๆ มีสองเหตุผลหลักทำไมจึงยากที่จะสร้างความต้องการน้ำ: ครั้งแรกของทั้งหมด น้ำความต้องการแตกต่างกันมากขึ้นของสัตว์สรีรวิทยาสภาวะ สภาพแวดล้อมและอาหารในการเพาะเลี้ยง ประการที่สอง วิธีการใช้ปริมาณการใช้น้ำความต้องการของสุกรอาจไม่ถูกต้องเนื่องจากหลีกเลี่ยงเสีย EFSA (2007) ความเห็นเกี่ยวกับสวัสดิภาพของเลี่ยนหมูระบุว่า ความพร้อมของเครื่องดื่มสดน้ำเป็นสิ่งสำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับสุกรเลี้ยงแห้ง มีอย่างกว้างขวางยืนยันมีผลต่อปริมาณน้ำที่เรื่องอาหารแห้ง และหมูเจริญเติบโตประสิทธิภาพ ดังนั้นและว่า สวัสดิการของสุกรถูกละเมิดถ้าน้ำพร้อมใช้งาน (Kyriazakis และเผ็ด 1997) ตามที่กฎหมาย EC (สภาสั่ง 2008/120), สุกรทั้งหมดมากกว่าอายุ 2 สัปดาห์ต้องถาวรถึงเพียงพอปริมาณของน้ำ อย่างไรก็ตาม การบังคับใช้กฎหมายที่มีข้อบ่งชี้ไม่เป็นน้ำมากควรจะให้สัตว์ หรือวิธีการ จึงยากที่จะรับพนักงานข้อมูลปริมาณการใช้น้ำจากวรรณคดี เป็นการเฉพาะข้อมูลที่มีอยู่ตามการศึกษาเดิม (เช่นเหงือก et al., 1987) หรือแนวทางปฏิบัติ (เช่นชาติหมูคณะ 2003) นอกจากนี้ การเพิ่ม การวิจัยจัดการกับปริมาณการใช้น้ำของสัตว์เท่านั้นมากกว่า 100 กก.ทำออก byFaeti et al. (1998), BW ที่พบในสุกรระหว่าง 42 และ 170 Kg BW โดยเฉลี่ยปริมาณน้ำตั้งแต่ 5.0 7.5 L/หมู/วันนอกจากจัดการเอกสารประกอบการใช้น้ำความต้องการของสุกรหนักไม่เคยพิจารณาพฤติกรรมลักษณะการ ตามอ้างอิงการอ้างอิง ปริมาณการใช้น้ำตั้งแต่ 4.5 ถึง 20 L/หมู/วัน เหงือก et al. (1987)บันทึกปริมาณการใช้น้ำสมัครใจ L 0.44 ในเลี้ยงสุกรเจริญเติบโตจบที่เป็น 3:1 น้ำให้อาหารอัตราส่วนกว้างยืนยันเพิ่มเติม recentlyBrumm et al. (2000)น้ำใช้และพึ่งพาการใช้น้ำ และปริมาณมูลตามชนิดของเครื่องและ drinker ป้องกันมลพิษรวมและคำสั่งควบคุม (IPPC)เอกสารอ้างอิง (EU, 2003) น้ำที่ระบุอย่างชัดเจนควรมีประสิทธิภาพใช้เพื่อลดน้ำเสียและมูลผลิต ถึงแม้ว่าการลดลงของสัตว์น้ำไม่ได้อยู่ที่คำแนะนำของ IPPC พวกเขายอมรับการมีอยู่ของบางอย่างผลิตกลยุทธ์ที่มีน้ำจำกัดการเข้าถึงประเทศ การให้อาหารเหลวเป็นการทั่วไปเทคนิคในการผลิตหมูหนักอิตาลี ผสมอาหารน้ำหรือเวย์ ในภาคเหนือ และตะวัน ออกเฉียงเหนือภูมิภาคของอิตาลี พร้อมใช้งานประวัติศาสตร์ของเวย์เป็นการผลพลอยได้ของการผลิตเนยแข็ง (เช่น ParmigianoReggiano และ Grana Padano) ได้สนับสนุนให้น้ำอาหารเป็นการปฏิบัติอย่างแพร่หลายเนื่องจากมันค่อนข้างต่ำค่าใช้จ่าย โดยทั่วไปการให้อาหารเหลวมีผลประโยชน์ในประสิทธิภาพหมู ส่วนใหญ่เนื่องจาก digestibility ธาตุอาหารดีขึ้น ปริมาณของน้ำในอาหารที่มีอิทธิพลต่อการผล (เดลลาคาซา et al., 1991 Hurst et al., 2008)น้ำอาหารอัตราส่วน 3:1 หรือ 3.5:1 ช่วยเพิ่มการเจริญเติบโต และอาหารประสิทธิภาพ (ร้าน et al., 1991); อาจจะมีอัตราส่วน 4:1จำเป็นถ้าเกลืออุดมไปด้วยอาหารจะเลี้ยง เช่นเวย์ (Mordenti และScipioni, 1983) ในขณะที่อัตราส่วนที่สูง (44:1) แห้งเรื่องอาหารและ ADG จะต่ำ (Choct et al., 2004)ตามหลักวิชา น้ำยาเลี้ยงสุกรควรไม่จำเป็นต้องมีเพิ่มเติมแหล่งน้ำให้น้ำของความพอใจ โดยการจัดสรรบริการของของเหลวที่อาหาร และนี้จะสรุปให้เป็นแบบ 3:1 น้ำอาหารอัตราส่วน (Mavromichalis, 2006) ในกรณีอย่างไรก็ตาม มีหลายสถานการณ์ที่ไม่แน่นอนภาย ใต้เพิ่มความต้องการน้ำ และเหล่านี้สถานการณ์สุกรได้รับประโยชน์จากน้ำดื่มเพิ่มเติมนอกจากนี้ จะได้รับการแสดงที่แม้ว่าสมัครใจน้ำลดในสุกรที่ให้อาหาร ของเหลวสุกรที่เลี้ยงของเหลวมีแรงจูงใจในการทำงานเพิ่มเติมน้ำตามระบบอาหารที่ใช้ (ฮันส์เวร์เมร์ et al.,2009)การศึกษามีจุดมุ่งหมายที่สองได้ แรกคือการได้รับความรู้เกี่ยวกับความต้องการน้ำของอาหารเหลวสุกร โดยตรวจสอบว่าน้ำเสียดังนั้นไม่สามารถลดผลผลิตมูล quantitatively ที่สองจุดมุ่งหมายคือเพื่อ ตรวจสอบ ภายใต้เงื่อนไขการทดลองควบคุม ว่า สวัสดิการสัตว์และประสิทธิภาพอาจได้รับผลกระทบจากการขาดน้ำดื่ม มีคุณภาพเนื้อและ hams หายแห้งถูกนำมาพิจารณาเป็นอย่างดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

น้ำมักจะถูกเรียกว่า '' สารอาหารที่ถูกลืม '',
และจะได้รับความสนใจน้อยกว่าสารอาหารอื่น ๆ
(บรูคส์และคาร์เพน 1990) นั่นคือเหตุผลที่น้ำ
ความต้องการของสุกรจะไม่เป็นที่เข้าใจกันดีในฐานะผู้ที่
สำหรับสารอาหารอื่น ๆ มีสองเหตุผลหลักว่าทำไมมันเป็น
เรื่องยากที่จะสร้างความต้องการน้ำครั้งแรกของทุกน้ำ
สามารถตอบสนองความต้องการแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับสัตว์
รัฐทางสรีรวิทยาการเลี้ยงดูสภาพแวดล้อมและการรับประทานอาหาร ประการที่สองวิธีการบริโภคที่ใช้ในการทำน้ำ
ความต้องการของสุกรที่อาจไม่ถูกต้องเนื่องจากการเสียหลีกเลี่ยงไม่ได้ EFSA (2007) ความเห็นเกี่ยวกับสวัสดิการของ
สุกรขุนกล่าวว่าความพร้อมของดื่ม
น้ำเป็นสิ่งสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับสุกรแห้งที่กิน มันได้
รับการยืนยันอย่างกว้างขวางที่มีอิทธิพลต่อการดื่มน้ำ
ปริมาณวัตถุแห้งและดังนั้นจึงมีการเติบโตหมู
และสวัสดิการของสุกรที่เป็นอันตรายถ้าน้ำเป็น
ไม่พร้อมใช้งาน (Kyriazakis และเผ็ด, 1997) ตามที่
กฎหมาย EC (Directive สภา 2008/120) สุกรทั่ว
อายุ 2 สัปดาห์ต้องมีการเข้าถึงอย่างถาวรเพียงพอ
ปริมาณของน้ำจืด อย่างไรก็ตามการออกกฎหมายที่มี
ข้อบ่งชี้เป็นวิธีน้ำมากควรจะจ่ายให้กับ
สัตว์หรือวิธี มันเป็นเรื่องยากที่จะได้รับเป็นตัวแทน
ข้อมูลการใช้น้ำจากวรรณคดีเป็นเพียง
ข้อมูลที่มีอยู่จะขึ้นอยู่กับการศึกษาทั้งเก่า (เช่น
ปลา et al., 1987) หรือในแนวทางปฏิบัติ (เช่นแห่งชาติ
คณะกรรมการหมู 2003) นอกจากนี้เพื่อความรู้ของเรา
ในงานวิจัยเท่านั้นที่เกี่ยวข้องกับการใช้น้ำของสัตว์
กว่า 100 กิโลกรัมได้รับการดำเนินการ byFaeti และคณะ (1998) ที่
พบในสุกรระหว่าง 42 และ 170 กกเฉลี่ย
การใช้น้ำตั้งแต่ 5.0-7.5 ลิตร / หมู / วัน
นอกเหนือจากเอกสารอ้างอิงที่มีการจัดการกับน้ำ
ความต้องการของหมูหนักไม่เคยคิดว่าพฤติกรรม
ลักษณะ ตามที่อ้างถึงการอ้างอิง, การใช้น้ำจะแตกต่างกัน 4.5-20 ลิตร / หมู / วัน กิลล์และคณะ (1987)
บันทึกการใช้น้ำสมัครใจของ 0.44 ลิตรใน
สุกรที่เลี้ยง-จบที่ 3: 1. น้ำที่จะเลี้ยงอัตราส่วน
เพิ่มเติม recentlyBrumm และคณะ (2000) ได้รับการยืนยันกว้าง
ในช่วงการใช้น้ำและการพึ่งพาการใช้น้ำและ
ปริมาณปุ๋ยเมื่อป้อนและชนิดดื่ม การป้องกันมลพิษแบบบูรณาการและการควบคุม (IPPC) Directive
เอกสารอ้างอิง (EU 2003) อย่างชัดเจนระบุว่าน้ำที่
ควรจะใช้อย่างมีประสิทธิภาพเพื่อลดการสูญเสียน้ำ
และการผลิตปุ๋ย แม้ว่าการลดลงของสัตว์
ใช้น้ำเป็นไม่อยู่ในกลุ่มคำแนะนำ IPPC พวกเขายอมรับการดำรงอยู่ของบางผลิต
กลยุทธ์ที่มีการเข้าถึงน้ำ จำกัด .
ในขณะที่ประเทศอื่น ๆ ให้อาหารเหลวเป็นเรื่องธรรมดา
เทคนิคในการผลิตสุกรหนักอิตาลี ฟีดผสม
กับน้ำหรือเวย์; ในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
ภูมิภาคของอิตาลี, ความพร้อมทางประวัติศาสตร์ของเวย์เป็น
ผลิตภัณฑ์โดยการผลิตเนยแข็ง (เช่น Parmigiano
Reggiano และ Grana Padano) ได้รับการสนับสนุนในการให้อาหารเหลวเป็นวิธีที่แพร่หลายเพราะค่อนข้างต่ำของ
ค่าใช้จ่าย การให้อาหารเหลวโดยทั่วไปมีผลประโยชน์ใน
การปฏิบัติงานหมูส่วนใหญ่เกิดจากการย่อยสารอาหารที่ดีขึ้น ปริมาณน้ำในอาหารที่มีอิทธิพลต่อ
ผล (Casa Della et al, 1991 เฮิร์สต์, et al, 2008...)
อัตราส่วนน้ำ to-feed ของ 3: 1 หรือ 3.5: 1 ช่วยเพิ่มการเจริญเติบโตและ
ประสิทธิภาพการใช้อาหาร (ตัดผมและ al., 1991); อัตราส่วน 4: 1 อาจจะเป็น
สิ่งที่จำเป็นถ้าเกลืออาหารสัตว์เป็นอาหารที่อุดมไปด้วยเช่นเวย์ (Mordenti และ
Scipioni, 1983) ในขณะที่อัตราส่วนที่สูงขึ้น (44: 1) แห้ง
ปริมาณสารและ ADG จะหดหู่ (. Choct et al, 2004) .
ในทางทฤษฎีของเหลวสุกรที่เลี้ยงไม่ควรจำเป็นต้องมี
แหล่งที่มาที่เพิ่มขึ้นของน้ำที่ได้รับความต้องการน้ำของพวกเขามีความพึงพอใจผ่านการจัดสรรประจำวันของของเหลว
อาหารและนี่จะถือว่าเป็นกรณีที่มีแบบดั้งเดิม 3: 1 อัตราส่วนน้ำ to-feed (Mavromichalis 2006).
แต่มีสถานการณ์ที่คาดเดาไม่ได้จำนวนมาก
ตามที่ต้องการน้ำเพิ่มขึ้นและในเหล่านี้
สถานการณ์สุกรจะได้ประโยชน์จากการดื่มน้ำเพิ่มเติม.
นอกจากนี้ยังได้รับการแสดงให้เห็นว่าแม้ปริมาณน้ำลดลงโดยสมัครใจในสุกรที่ได้รับฟีของเหลว
ของเหลวสุกรที่เลี้ยงมีแรงจูงใจในการทำงานสำหรับน้ำเพิ่มเติม
ขึ้นอยู่กับระบบการให้อาหารที่ใช้ (เมีย et al.,
2009).
การศึกษาครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายที่สอง ประการแรกคือการ
ได้รับความรู้เกี่ยวกับความต้องการน้ำของของเหลวที่เลี้ยง
สุกรโดยการตรวจสอบว่าน้ำเสียและดังนั้นจึง
ส่งออกปุ๋ยอาจจะลดลงในเชิงปริมาณ สอง
จุดมุ่งหมายคือการตรวจสอบภายใต้การควบคุมเงื่อนไขการทดลองไม่ว่าจะเป็นสวัสดิภาพสัตว์และประสิทธิภาพการทำงานที่อาจจะ
ได้รับผลกระทบจากการขาดน้ำดื่มสด คุณภาพ
ของเนื้อและแฮมแห้งหายถูกนำมาพิจารณา
เช่นกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

น้ำมักถูกเรียกว่า ' ' ลืม ' สารอาหาร '
, และมันได้รับความสนใจน้อยกว่า
มีธาตุอาหารอื่น ๆ ( บรูคกับช่างไม้ , 1990 ) นั่นคือเหตุผลที่น้ำ
ความต้องการของสุกรจะไม่ได้เป็นที่เข้าใจเป็นผู้
สำหรับสารอาหารอื่น ๆ มีสองเหตุผลหลักว่าทำไมมันเป็นเรื่องยากที่จะสร้างความต้องการน้ำ

: แรกของทั้งหมด , น้ำต้องการสามารถแตกต่างกันมากทั้งนี้ขึ้นอยู่กับสภาพทางสรีรวิทยาของ
สัตว์เลี้ยง สิ่งแวดล้อมและอาหาร ประการที่สอง การใช้วิธีการที่ใช้กับน้ำ
ความต้องการของสุกรอาจไม่ถูกต้องเนื่องจากขยะที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ การ efsa ( 2007 ) ความคิดเห็นต่อสวัสดิการของ
สุกรขุน ระบุว่า การมีน้ำดื่ม
สดเป็นสำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับบริการอาหารสุกร มันมี
ได้รับอย่างกว้างขวาง ยืนยันว่า น้ำบริโภคอิทธิพล
ปริมาณวัตถุแห้ง และดังนั้น หมูเติบโตประสิทธิภาพ
และสวัสดิภาพของสุกรที่ถูกละเมิด ถ้าน้ำ
ไม่พร้อมใช้งาน ( และ kyriazakis เผ็ด , 1997 ) ตาม
กฎหมาย EC ( คำสั่งสภา 2008 / 120 ) , หมูทั่วประเทศ
อายุ 2 สัปดาห์คงถาวร การเข้าถึงปริมาณที่เพียงพอ
น้ําจืด อย่างไรก็ตามกฎหมายให้
ไม่บ่งชี้ว่าเท่าไหร่น้ำควรจัดให้
สัตว์หรืออย่างไร มันเป็นเรื่องยากที่จะได้รับข้อมูล การใช้น้ำเป็นตัวแทน
จากวรรณกรรม เป็นข้อมูลเฉพาะใช้ได้อยู่เหมือนกัน
ศึกษาเก่า ( เช่น
กิล et al . , 1987 ) หรือแนวทางการปฏิบัติ ( เช่นแห่งชาติ
หมูบอร์ด , 2003 ) นอกจากนี้ ความรู้ของเรา
แต่งานวิจัยเกี่ยวข้องกับการบริโภคน้ำสัตว์
กว่า 100 กิโลกรัม ทำ byfaeti et al . ( 1998 ) ที่พบในสุกร
ระหว่าง 42 170 กก. เฉลี่ย
ใช้น้ำตั้งแต่ 5.0 7.5 ลิตร / หมู / วัน ;
นอกจากของวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับความต้องการน้ำ
หมูไม่เคยพิจารณาลักษณะพฤติกรรมของหนัก

ตามที่อ้างถึง อ้างอิงการบริโภคน้ำที่แตกต่างกันจาก 4.5 ลิตร / ตัว / วัน กิลล์ et al . ( 1987 )
บันทึกการบริโภคน้ำสมัครใจ 0.44 L ในการเลี้ยงสุกรขุน
ที่ 3 : 1 น้ำให้อาหาร อัตราส่วน
เพิ่มเติม recentlybrumm et al . ( 2000 ) ได้รับการยืนยันในช่วงกว้าง
ใช้น้ำและการใช้น้ำและปริมาณของน้ำป้อนและประเภท
เมื่อดื่ม การป้องกันมลพิษเชิงบูรณาการและการควบคุมคำสั่ง
( สำนักงาน )เอกสารอ้างอิง ( สหภาพยุโรป , 2003 ) ชัดเจนว่าน้ำ
ควรจะมีประสิทธิภาพใช้เพื่อลด
น้ำเสียและการผลิตปุ๋ยคอก แม้ว่าการใช้น้ำในสัตว์ '
ไม่ระหว่างสำนักงานแนะนำ พวกเขายอมรับการมีอยู่ของการผลิตบางกลยุทธ์ที่มี จำกัด การเข้าถึงน้ำ
.
เช่นเดียวกับในประเทศอื่น ๆ การให้อาหารเหลวเป็นสามัญ
เทคนิคในการผลิตหมูหนักอิตาลี . ผสมกับน้ำหรืออาหาร
เวย์ ในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
ภูมิภาคของอิตาลี , ประวัติศาสตร์ ความพร้อมของ เวย์ เป็นผลพลอยได้ของการผลิต ( เช่น

ชีส Parmigiano Reggiano และ กรานา padano ) ได้สนับสนุนการให้อาหารเหลวเป็นปฏิบัติอย่างกว้างขวางเนื่องจากค่าใช้จ่ายต่ำ
ค่อนข้างของ การให้อาหารเหลวโดยทั่วไปมีลักษณะพิเศษที่เป็นประโยชน์บน
การแสดงหมู เนื่องจากการปรับปรุงการย่อยได้ . ปริมาณน้ำในอาหารมีผลต่อ
ผล ( della Casa et al . , 1991 ; เฮิรสท์ et al . , 2008 ) .
น้ำให้อาหารอัตราส่วน 3 : 1 หรือ 3.5:1 ช่วยเพิ่มการเจริญเติบโตและประสิทธิภาพการใช้อาหาร (
, et al . , 1991 ) ; อัตราส่วน 4 : 1 อาจจำเป็นถ้าเกลือ
รวย กินเป็นอาหาร เช่น โปรตีน ( mordenti และ
scipioni , 1983 ) ส่วน ในอัตราส่วนที่สูงกว่า ( 44 :1 ) ปริมาณวัตถุแห้ง
และ ADG หดหู่ ( choct et al . , 2004 ) .
ทฤษฎีของเหลวเลี้ยงสุกรไม่ควรต้องมีแหล่งน้ำ
เพิ่มเติมระบุว่า ความต้องการน้ำของพวกเขาจะพอใจผ่านการจัดสรรรายวันของเหลว
อาหาร และนี่ถือว่าเป็นกรณีแบบ 3 : 1 น้ำอาหารอัตราส่วน ( mavromichalis , 2006 ) .
อย่างไรก็ตาม มีสถานการณ์ที่คาดเดาไม่ได้มาก
ภายใต้ความต้องการน้ำเพิ่มขึ้น และในสุกรที่ได้ประโยชน์จากสถานการณ์เหล่านี้

ดื่มน้ำเพิ่มเติม นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่า แม้สมัครใจน้ำบริโภคลดลงในสุกรที่ได้รับอาหารเหลว , ของเหลวที่เลี้ยงสุกรเป็นแรงบันดาลใจ

น้ำทำงานเพิ่มเติมขึ้นอยู่กับอาหารที่ใช้ระบบ ( เวร์เมร์ et al . ,
2552 ) .
การศึกษามีเป้าหมายสองครั้ง ตัวแรก

ได้รับความรู้เกี่ยวกับความต้องการน้ำของของเหลวที่เลี้ยงสุกร โดยตรวจสอบว่าน้ำเสีย

และปุ๋ยคอกผลผลิตอาจจะปริมาณจึงลดลง เป้าหมายที่สอง
คือเพื่อตรวจสอบภายใต้สภาพควบคุมการทดลองว่าสวัสดิภาพสัตว์และประสิทธิภาพสามารถ
ได้รับผลกระทบจากการขาดแคลนน้ำ ดื่มสด คุณภาพเนื้อและแห้งหายแฮม

ถ่ายลงในบัญชีเป็นอย่างดี