However, Ahn Hyundo was in his 50s

However, Ahn Hyundo was in his 50s so he just sat there. He did not say a word and just sat in his rigid posture.
They played together in Royal Road. But the age difference was just too much so he couldn’t hold up in conversation. Furthermore the look in his eyes stung. It was like a group of people sat down and he was bullying them for attention.
Then Lee Hyun came into the cafe. He did not modify his appearance in Royal Road so it was easy for them to recognize him.
“This way!”
Yoon Soo Park waved her hand.
Lee Hyun slowly approached and greeted them.
“Hi, I’m Lee Hyun.”
He was already acquainted with Ahn Hyundo, Chung Il Hoon, Choi Jong Bom, Ma Sang Bom, and Roi Lee. That split up the greetings.
“I’m Oh Dongman.”
“Min Sinhye.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม อาห์น Hyundo ในการผสมของเขาเพื่อเขาเพียงแค่นั่งอย่างถูก เขาได้กล่าวคำ และเพียงนั่งในท่าที่แข็งของเขาพวกเขาเล่นกันในถนนรอยัล แต่ความแตกต่างอายุมากเกินไปเพียงเพื่อให้เขาไม่สามารถเก็บค่าในการสนทนา นอกจากนี้ ดูในสายตาของเขามา ก็เช่นกลุ่มของคนที่นั่งลง และเขาถูก bullying สำหรับความสนใจแล้ว Lee Hyun มาเป็นคาเฟ่ เขาไม่ได้ปรับเปลี่ยนลักษณะถนนรอยัลจึงเป็นเรื่องง่ายสำหรับพวกเขาจดจำเขา"วิธีนี้"จินเกสท์เพื่อสวน waved มือของเธอLee Hyun เวลาช้า และรับการต้อนรับพวกเขา"สวัสดี ฉัน Lee Hyun"เขาได้มีความคุ้นเคยกับอาห์น Hyundo, Chung Il Hoon, Choi Jong Bom, Ma สร้าง Bom และ Roi Lee ที่แบ่งการทักทาย"ฉันโอ้ Dongman""หมิ Sinhye"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรก็ตาม Ahn Hyundo อยู่ใน 50s ของเขาดังนั้นเขาเพียงแค่นั่งอยู่ที่นั่น เขาไม่ได้พูดคำและเพียงแค่นั่งในท่าที่เข้มงวดของเขา.
พวกเขาเล่นด้วยกันในรอยัลโร แต่แตกต่างของอายุเป็นเพียงมากเกินไปดังนั้นเขาจึงไม่สามารถถือได้ในการสนทนา นอกจากนี้มองในสายตาของเขาต่อย มันเป็นเหมือนกลุ่มคนนั่งลงและเขาถูกกลั่นแกล้งพวกเขาให้ความสนใจ.
จากนั้นลีฮยอนเข้ามาในร้านกาแฟ เขาไม่ได้ปรับเปลี่ยนรูปร่างหน้าตาของเขาในรอยัลโรจึงเป็นเรื่องง่ายสำหรับพวกเขาจะจำเขาได้.
"ทางนี้!"
ยุนซูปาร์คโบกมือของเธอ.
ลีฮยอนเดินเข้ามาอย่างช้า ๆ และได้รับการต้อนรับพวกเขา.
"สวัสดีครับผมลีฮยอน."
เขา คุ้นเคยอยู่แล้วกับ Ahn Hyundo, Chung Il Hoon, Choi Jong Bom, Ma Sang Bom และร้อยลี ที่แยกออกมาทักทาย.
"ฉันโอ้ Dongman."
"มิน Sinhye."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่ฮันฮยองก็อายุ 50 กว่าแล้วเขาก็นั่งอยู่ตรงนั้น เขาไม่ได้พูดอะไร และนั่งอยู่ในท่าที่แข็งของเขา พวกเขาเล่นด้วยกัน
หลวงถนน แต่อายุต่างกันเป็นเพียงมากเกินไปดังนั้นเขาไม่สามารถถือขึ้นในการสนทนา นอกจากนี้ แววตาเขาเจ็บปวด มันเป็นเหมือนกลุ่มของผู้คนนั่งลงและเขาถูกกลั่นแกล้งให้ความสนใจ .
แล้วลีฮยอนเดินเข้ามาในคาเฟ่เขาไม่ได้ปรับเปลี่ยนลักษณะของเขาในถนนฯ ดังนั้นมันเป็นเรื่องง่ายสำหรับพวกเขาที่จะยอมรับเขา .
" ทางนี้ ! " ยุน ซู ปาร์ค โบกมือเธอ
.
ลีฮยอนค่อยๆเข้าหาและทักทายพวกเขา .
" สวัสดีครับ ผมลี ฮุน
เขาก็คุ้นเคยกับฮันฮยอง ชุง อิลฮุน ชอย จอง บอม มาซังบอม และร้อยเอ็ด ลี ที่แบ่งทักทาย .
" ฉันโอ้ดงมาน "
" มิน sinhye ”