Pain management Pain management is

Pain management Pain management is an integral part of the patient’s care pathway and begins before the person undergoes surgery. Multimodal analgesia is most effective, using a combination of simple analgesics, non-steroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs) and local anaesthesia (Kehlet and Dahl 1993, Lipp and Jackson 2012). The use of strong opioid analgesics, such as fentanyl and morphine, is usually unnecessary after hernia repair, and should be avoided (Kehlet 2005) because side effects such as nausea, sedation and dizziness are likely to compromise the quality of recovery and delay discharge. The author’s practice is to administer 1,600mg of sustained-release ibuprofen orally before surgery to all patients (Hammond 2012b), unless there are major contraindications to the use of NSAIDs. This should provide effective analgesia for up to 24 hours, and patients can be prescribed ibuprofen for the first few days of recovery at home. During hernia repair, surgeons infiltrate the wound with long-lasting local anaesthesia, either as the sole technique or to supplement general anaesthesia. Most patients awaken without significant pain, but for those who experience significant pain, small doses of fentanyl are appropriate and result in fewer adverse effects than morphine (Claxton et al 1997). Subsequently, post-operative pain can be controlled with paracetamol, supplemented with weak opioids if necessary. It can be beneficial to administer 1L of clear intravenous fluid to patients during surgery to hasten and improve the quality of recovery (Keane and Murray 1986), and reduce post-operative dizziness and nausea (Apfel et al 2012).
Before discharge, patients should be provided with several days’ supply of analgesia for use at home. By standardising the analgesia provided, suitable take-home packs can be dispensed from the day surgery unit, thereby avoiding the need for patients to wait for the pharmacy to provide medications before discharge. Complete time out activity 7
Post-operative care Patients who have undergone inguinal hernia repair should be managed actively during the post-operative period, with recovery progressing along a clearly defined pathway. Deviations or variances from this care pathway may be the first sign of complications. This is especially relevant after laparoscopic surgery, where bleeding and visceral (organ) injury may not be immediately obvious (Association of Laparoscopic Surgeons of Great Britain and Ireland 2004, Royal College of Obstetricians and Gynaecologists 2008, National Patient Safety Agency 2010). Wound sites should be checked immediately on return to the ward, following first mobilisation, and immediately before discharge. Routine observations such as pulse, blood pressure and temperature should be checked at the same time as the wound, and more frequently in patients who fail to achieve the usual recovery milestones. Patients who continue to cause concern should be referred promptly to the surgical team for review. Most patients should be able to eat and drink within one hour of return to the day surgery unit. Levels of pain and nausea should be assessed regularly and treated promptly. Patients should be assisted and encouraged to mobilise as soon as possible following surgery, assuming the predetermined recovery milestones have been met (Hammond 2012a, 2012b).
Nurse-led discharge Nurse-led discharge allows for standardisation in the discharge process, assisting safe and timely discharge, reducing errors and preventing unnecessary delays caused by unavailability of medical staff (BADS 2009b). In contrast to junior medical staff who rotate to other clinical areas frequently, nursing staff represent a stable care team who are more likely to follow an agreed discharge protocol consistently and conscientiously (BADS 2009b, Hammond 2012b). Since recovery during the post-operative period should follow a clearly defined pathway, the patient will be ready for discharge home once all recovery milestones have been achieved. Nurse-led discharge represents a final

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จัดการความเจ็บปวดการจัดการอาการปวดจะเป็นส่วนหนึ่งของทางเดินของผู้ป่วยดูแล และเริ่มก่อนคนผ่านการผ่าตัด ทุก analgesia มีประสิทธิภาพสูงสุด ใช้ง่ายกัน ไม่ต่อต้าน-inflammatory ยา (NSAIDs) และระงับ (Kehlet และเล็นดาห์ล 1993, Lipp และ Jackson 2012) ใช้ strong opioid ยาแก้ปวด เฟนทานิลและมอร์ฟีน คือไม่จำเป็นหลังจากซ่อมไส้เลื่อน และควรหลีกเลี่ยง (Kehlet 2005) เนื่องจากผลข้างเคียงเช่นคลื่นไส้ เชลโล และมึนมักจะประนีประนอมคุณภาพของปล่อยกู้คืนและความล่าช้า ผู้ฝึกจะดูแล 1600 มก.รุ่นไฮไอบูโปรเฟนเนื้อหาก่อนการผ่าตัดผู้ป่วยทั้งหมด (แฮมมอนด์ 2012b), ยกเว้นว่ามีข้อห้ามใช้หลักการใช้ของ NSAIDs นี้ควรให้มีประสิทธิภาพ analgesia สำหรับ 24 ชั่วโมง และผู้ป่วยสามารถจะกำหนดไอบูโปรเฟนสำหรับ first การกู้คืนที่บ้านไม่กี่วัน ในระหว่างการซ่อมแซมไส้เลื่อน infiltrate surgeons แผล ด้วยนานระงับ เป็นเทคนิคแต่เพียงผู้เดียวหรือเสริม anaesthesia ทั่วไป ปลุกผู้ป่วยส่วนใหญ่ไม่ มีอาการปวด significant แต่สำหรับผู้ที่มีประสบการณ์อาการปวด significant ขนาดเล็กปริมาณของเฟนทานิลเหมาะสม และส่งผลกระทบน้อยกว่ามอร์ฟีน (Claxton et al 1997) ในเวลาต่อมา สามารถควบคุมความเจ็บปวดหลังการผ่าตัด ด้วยพาราเซตามอล เสริมกับ opioids อ่อนแอถ้าจำเป็น จะได้ beneficial การจัดการ 1L fluid ฉีดล้างให้แก่ผู้ป่วยระหว่างการผ่าตัดเพื่อเร่งพัฒนาคุณภาพของการกู้คืน (คีนและเมอร์เรย์ 1986), และลดมึนผ่าและคลื่นไส้ (Apfel et al 2012)ก่อนปล่อย ผู้ป่วยควรมีจัดหลายวันของ analgesia สำหรับใช้ที่บ้าน โดย standardising analgesia ให้ สามารถคำเหมาะบ้านใช้ชุดจากวันศัลยกรรม จึงหลีกเลี่ยงต้องรอเภสัชให้ยาก่อนจำหน่ายผู้ป่วย ทำกิจกรรมเวลา 7 Post-operative care Patients who have undergone inguinal hernia repair should be managed actively during the post-operative period, with recovery progressing along a clearly defined pathway. Deviations or variances from this care pathway may be the first sign of complications. This is especially relevant after laparoscopic surgery, where bleeding and visceral (organ) injury may not be immediately obvious (Association of Laparoscopic Surgeons of Great Britain and Ireland 2004, Royal College of Obstetricians and Gynaecologists 2008, National Patient Safety Agency 2010). Wound sites should be checked immediately on return to the ward, following first mobilisation, and immediately before discharge. Routine observations such as pulse, blood pressure and temperature should be checked at the same time as the wound, and more frequently in patients who fail to achieve the usual recovery milestones. Patients who continue to cause concern should be referred promptly to the surgical team for review. Most patients should be able to eat and drink within one hour of return to the day surgery unit. Levels of pain and nausea should be assessed regularly and treated promptly. Patients should be assisted and encouraged to mobilise as soon as possible following surgery, assuming the predetermined recovery milestones have been met (Hammond 2012a, 2012b).Nurse-led discharge Nurse-led discharge allows for standardisation in the discharge process, assisting safe and timely discharge, reducing errors and preventing unnecessary delays caused by unavailability of medical staff (BADS 2009b). In contrast to junior medical staff who rotate to other clinical areas frequently, nursing staff represent a stable care team who are more likely to follow an agreed discharge protocol consistently and conscientiously (BADS 2009b, Hammond 2012b). Since recovery during the post-operative period should follow a clearly defined pathway, the patient will be ready for discharge home once all recovery milestones have been achieved. Nurse-led discharge represents a final

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การจัดการความเจ็บปวดการจัดการความเจ็บปวดเป็นส่วนหนึ่งของการดูแลผู้ป่วยทางเดินและเริ่มต้นก่อนที่คนได้รับการผ่าตัด ปวดต่อเนื่องมีประสิทธิภาพมากที่สุดโดยใช้การรวมกันของยาแก้ปวดที่เรียบง่ายยาเสพติด ammatory ไม่ steroidal ต่อต้านในฟลอริด้า (NSAIDs) และยาชาเฉพาะที่ (Kehlet ดาห์ลและปี 1993 Lipp แจ็คสันและ 2012) การใช้ยาแก้ปวด opioid ที่แข็งแกร่งเช่น fentanyl และมอร์ฟีนมักจะไม่จำเป็นหลังจากการซ่อมแซมไส้เลื่อนและควรหลีกเลี่ยง (Kehlet 2005) เนื่องจากผลข้างเคียงเช่นคลื่นไส้ใจเย็นและเวียนศีรษะมีแนวโน้มที่จะมีผลต่อคุณภาพของการกู้คืนและการปล่อยล่าช้า การปฏิบัติของผู้เขียนคือการจัดการ 1,600mg ของ ibuprofen ยั่งยืนปล่อยรับประทานก่อนการผ่าตัดให้กับผู้ป่วยทั้งหมด (แฮมมอนด์ 2012b) เว้นแต่มีข้อห้ามที่สำคัญในการใช้ยากลุ่ม NSAIDs นี้ควรให้ยาระงับปวดที่มีประสิทธิภาพได้นานถึง 24 ชั่วโมงและผู้ป่วยสามารถกำหนด ibuprofen สำหรับสายสองสามวันแรกของการกู้คืนที่บ้าน ในระหว่างการซ่อมแซมไส้เลื่อนศัลยแพทย์ในสาย ltrate แผลด้วยยาวนานยาชาเฉพาะที่ไม่ว่าจะเป็นเทคนิคการ แต่เพียงผู้เดียวหรือเพื่อเสริมการดมยาสลบ ผู้ป่วยส่วนใหญ่ตื่นขึ้นมาโดยไม่มีอาการปวดลาดเทมีนัยสำคัญ แต่สำหรับผู้ที่มีประสบการณ์ความเจ็บปวดนัยสำคัญสายลาดเทขนาดเล็กของ fentanyl มีความเหมาะสมและส่งผลให้เกิดผลกระทบน้อยกว่ามอร์ฟีน (ลกซ์ et al, 1997) ต่อมาอาการปวดหลังการผ่าตัดสามารถควบคุมได้ด้วยยาพาราเซตามอล, เสริมด้วย opioids อ่อนแอในกรณีที่จำเป็น มันอาจจะเป็นประโยชน์ไฟทางการในการจัดการ 1L ของ uid ชั้นทางหลอดเลือดดำที่ชัดเจนให้กับผู้ป่วยในระหว่างการผ่าตัดเร่งและปรับปรุงคุณภาพของการกู้คืน (คีนและเมอเรย์ 1986) และลดอาการวิงเวียนศีรษะหลังการผ่าตัดและคลื่นไส้ (Apfel et al, 2012).
ก่อนที่จะปล่อยผู้ป่วยควร จะให้มีการจัดหาหลายวันของความรู้สึกเจ็บปวดสำหรับการใช้งานที่บ้าน ตามมาตรฐานปวดให้แพ็คจะกลับบ้านที่เหมาะสมสามารถจ่ายจากหน่วยผ่าตัดวันซึ่งจะช่วยหลีกเลี่ยงความจำเป็นสำหรับผู้ป่วยที่จะรอให้ร้านขายยาเพื่อให้ยาก่อนที่จะปล่อย เวลาดำเนินการ 7 กิจกรรม
การดูแลผู้ป่วยหลังการผ่าตัดที่ได้รับการซ่อมแซมไส้เลื่อนขาหนีบควรได้รับการจัดการอย่างแข็งขันในช่วงระยะเวลาหลังการผ่าตัดที่มีการกู้คืนความคืบหน้าไปตามทางเดินไฟเดอเน็ดอย่างชัดเจน หรือการเบี่ยงเบนจากความแปรปรวนทางเดินดูแลนี้อาจจะเป็นสัญญาณไฟแรกของภาวะแทรกซ้อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องหลังการผ่าตัดผ่านกล้องที่มีเลือดออกและอวัยวะภายใน (อวัยวะ) ได้รับบาดเจ็บที่อาจจะไม่ชัดเจนทันที (สมาคมศัลยแพทย์ส่องกล้องของสหราชอาณาจักรและไอร์แลนด์ปี 2004 ราชวิทยาลัยสูตินรีแพทย์แห่งประเทศไทยปี 2008 หน่วยงานความปลอดภัยแห่งชาติของผู้ป่วย 2010) เว็บไซต์แผลควรจะตรวจสอบทันทีเมื่อกลับไปที่หอผู้ป่วยต่อไปนี้สายการระดมแรกและทันทีก่อนที่จะปล่อย สังเกตตามปกติเช่นการเต้นของชีพจรความดันโลหิตและอุณหภูมิควรจะตรวจสอบในเวลาเดียวกันเป็นแผลและอื่น ๆ ที่พบบ่อยในผู้ป่วยที่ไม่สามารถบรรลุความคืบหน้าการกู้คืนปกติ ผู้ป่วยที่ยังคงทำให้เกิดความกังวลควรจะเรียกทันทีเพื่อทีมผ่าตัดเพื่อการตรวจสอบ ผู้ป่วยส่วนใหญ่ควรจะสามารถที่จะกินและดื่มภายในหนึ่งชั่วโมงของการกลับไปยังหน่วยผ่าตัดวัน ระดับของความเจ็บปวดและอาการคลื่นไส้ควรได้รับการประเมินอย่างสม่ำเสมอและได้รับการรักษาทันที ผู้ป่วยควรได้รับการช่วยเหลือและสนับสนุนการระดมเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้การผ่าตัดต่อไปนี้สมมติว่าความคืบหน้าการกู้คืนที่กำหนดไว้ได้พบ (แฮมมอนด์ 2012a, 2012b).
ปล่อยพยาบาลนำปล่อยพยาบาลนำช่วยให้มาตรฐานในกระบวนการปล่อยให้ความช่วยเหลือที่ปลอดภัยและทันเวลา ปล่อยลดข้อผิดพลาดและการป้องกันไม่ให้เกิดความล่าช้าที่ไม่จำเป็นเกิดจากความไม่พร้อมของบุคลากรทางการแพทย์ (2009b อาบน้ำ) ในทางตรงกันข้ามกับบุคลากรทางการแพทย์จูเนียร์ที่หมุนไปยังพื้นที่ทางคลินิกอื่น ๆ บ่อยบุคลากรทางการพยาบาลเป็นตัวแทนของทีมงานการดูแลเสถียรภาพที่มีแนวโน้มที่จะทำตามโปรโตคอลปล่อยตกลงกันอย่างต่อเนื่องและเป็นเรื่องเป็นราว (อาบน้ำ 2009b แฮมมอนด์ 2012b) ตั้งแต่การกู้คืนในช่วงระยะเวลาหลังการผ่าตัดควรเป็นไปตามทางเดินเน็ดเดออย่างชัดเจน fi, ผู้ป่วยจะพร้อมสำหรับการบ้านครั้งเดียวปล่อยความคืบหน้าการกู้คืนทั้งหมดได้รับการประสบความสำเร็จ ปล่อยพยาบาลนำ NAL แสดงให้เห็นถึงสาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การจัดการกับความปวด การจัดการกับความปวด เป็นส่วนหนึ่งของวิถีการดูแลคนไข้ และเริ่มต้นก่อนที่คนที่ผ่านการผ่าตัด ต่อเนื่องด้วย คือ ที่มีประสิทธิภาพสูงสุด การรวมกันของยาแก้ปวดธรรมดา ไม่ใช่สเตียรอยด์ต่อต้านยาเสพติดในfl ammatory ( NSAIDs ) และท้องถิ่น ( kehlet ยาสลบและ lipp และไมเคิลดาห์ล 1993 , 2012 ) การใช้ยาระงับปวดโอปิออยด์ที่แข็งแรง เช่น เฟนตานิลและมอร์ฟีนโดยปกติจะเป็นหลังจากการซ่อมแซมไส้เลื่อน และควรหลีกเลี่ยง ( kehlet 2005 ) เพราะผลข้างเคียงเช่นคลื่นไส้และวิงเวียนต้องมีแนวโน้มที่จะประนีประนอมคุณภาพของการกู้คืนและการหน่วงเวลา การปฏิบัติของผู้เขียนคือการดูแล 1600mg ของ sustained-release ibuprofen รับประทานก่อนการผ่าตัดผู้ป่วยทั้งหมด ( แฮมมอนด์ 2012b )เว้นแต่มีข้อห้ามที่สำคัญการใช้สเตียรอยด์ . นี้ควรให้มีประสิทธิภาพด้วย นานถึง 24 ชั่วโมง และผู้ป่วยสามารถกำหนด ibuprofen สำหรับจึงตัดสินใจเดินทางไม่กี่วัน ของการกู้คืนที่บ้าน ในระหว่างการผ่าตัดไส้เลื่อน , ศัลยแพทย์ในจึง ltrate แผลด้วยยาสลบท้องถิ่นยาวนาน ไม่ว่าจะเป็นเทคนิค แต่เพียงผู้เดียวหรือเสริมการระงับความรู้สึกทั่วไปผู้ป่วยส่วนใหญ่ปลุกโดยไม่ signi จึงไม่ปวด แต่สำหรับผู้ที่มีประสบการณ์ความเจ็บปวดจึง signi ลาดเท , doses ขนาดเล็กของเฟนทานิลเหมาะสมและผลน้อยกว่าผลข้างเคียงมากกว่ามอร์ฟีน ( แคล็กสเติ้น et al , 1997 ) ต่อมา ความเจ็บปวดหลังผ่าตัดสามารถควบคุมได้ด้วยยาพาราเซตามอล เสริมด้วย อ่อนแอ หากจำเป็นมันสามารถดีจึงให้ใส ่ 1 ลิตรฉีดflวิตผู้ป่วยระหว่างผ่าตัดเพื่อเร่งและปรับปรุงคุณภาพของการกู้คืน ( คีน และ เมอร์เรย์ ปี 1986 ) และลดอาการวิงเวียนศีรษะและคลื่นไส้หลังการผ่าตัด ( Apfel et al 2012 ) .
ก่อนจำหน่ายผู้ป่วยควรได้รับหลายวันจัดหาเพื่อใช้ในการระงับปวดบ้าน โดย standardising ที่เจ็บปวดไว้เหมาะใช้ในบ้านชุดสามารถจ่ายจากหน่วยผ่าตัด วัน เพื่อหลีกเลี่ยงความต้องการผู้ป่วยรอร้านขายยา เพื่อให้โรคก่อนออกจากโรงพยาบาล สมบูรณ์หมดเวลากิจกรรม
7 การดูแลผู้ป่วยหลังผ่าตัดที่ได้รับการซ่อมแซมไส้เลื่อนขาหนีบควรจัดการอย่างแข็งขันในช่วงระยะเวลาหลังผ่าตัด กับการกู้คืนอยู่ด้วยชัดเจน เดอ จึงลงเดินค่าความแปรปรวนจากการดูแลหรือทางเดินอาจจะจึงตัดสินใจเดินทางเข้าแทรกซ้อนได้ นี้โดยเฉพาะที่เกี่ยวข้องหลังจากการผ่าตัดผ่านกล้อง ซึ่งเลือดและอวัยวะภายใน ( อวัยวะ ) การบาดเจ็บอาจจะไม่ชัดเจนทันที ( สมาคมการผ่าตัดศัลยแพทย์ของบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์ 2547 ราชวิทยาลัยสูตินรีแพทย์ และ gynaecologists 2008 แห่งชาติความปลอดภัยสำนักงาน 2010 )เว็บไซต์แผลควรตรวจสอบทันทีที่กลับมาที่วอร์ด ต่อไปนี้จึงตัดสินใจเดินทางการระดมและทันทีก่อนออกจากโรงพยาบาล สังเกตกิจวัตรเช่นชีพจร ความดัน และอุณหภูมิที่ควรตรวจสอบในเวลาเดียวกันเป็นแผล และบ่อยมากขึ้นในผู้ป่วยที่ล้มเหลวที่จะบรรลุความคืบหน้าการกู้คืนปกติผู้ป่วยที่ยังคงเกิดความกังวลควรจะเรียกว่าทันทีเพื่อทีมผ่าตัดสำหรับการตรวจทาน ผู้ป่วยส่วนใหญ่จะสามารถที่จะกินและดื่มภายในหนึ่งชั่วโมงกลับมายังหน่วยผ่าตัด วัน ระดับของความเจ็บปวดและอาการคลื่นไส้ ควรได้รับการประเมินอย่างสม่ำเสมอและได้รับการรักษาอย่างทันท่วงที ผู้ป่วยควรได้รับการช่วยเหลือและสนับสนุนให้เคลื่อนพลให้เร็วที่สุดต่อการผ่าตัดสมมติว่ากู้ได้เจอเหตุการณ์ที่กำหนดไว้ล่วงหน้า ( แฮมมอนด์ 2012a 2012b , ) .
พยาบาลพยาบาล LED LED จำหน่ายจำหน่ายช่วยให้ได้มาตรฐานในกระบวนการจำหน่าย ช่วยให้ปลอดภัยและทันเวลาปลด ลดข้อผิดพลาดและป้องกันไม่จำเป็นความล่าช้าเกิดจากพร้อมของบุคลากรทางการแพทย์ ( แบด 2009b )ในทางตรงกันข้ามกับจูเนียร์เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ที่หมุนไปยังพื้นที่ทางคลินิกอื่น ๆบ่อย เจ้าหน้าที่พยาบาลเป็นตัวแทนมั่นคงดูแลทีมใครมีแนวโน้มที่จะปฏิบัติตามที่ตกลงกันและปล่อยโปรโตคอลอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ( แบด 2009b แฮมมอนด์ 2012b ) เนื่องจากการฟื้นตัวในช่วงระยะเวลาหลังผ่าตัดควรปฏิบัติอย่างชัดเจน เดอ จึงลงทางเดิน ,