Retained earnings give the owner fr

Retained earnings give the owner freedom of action to design the corporation according to
its interest (Neu and Simmons, 1996; Lambert and Sponem, 2005) and given the fact that
SMCs are not subject to an equity market with strong emphasis on earnings informativeness,
it can be assumed that they will engage in earnings management (Burgstahler et al., 2005).
Owners cannot, however, be considered to constitute a homogenous group of individuals.
The politicians who represent the municipality on an SMC’s board of directors can be
assumed to prefer an accounting choice that makes conservative valuations in order to
maintain or develop the capacity of the corporation. Politicians from another sector of the
municipality, especially those who have to rely solely on tax money, could very well promote
a less conservative valuation since it could lead to high reported profit, with immediate
claims following on dividends to be paid to the municipality. It is an empirical matter to
determine which group of politicians is most influential, but we make the simple assumption
that politicians on the board have stronger incentives to implement their view since the
advantage of lower reported profit can be used directly and without any dilution by the
politicians on the board.
The politicians can, however, be regarded as agents in an agent–principal relationship
where the citizens are the ultimate principals (cf. Behn, 1998). Zimmerman (1977) found
in one of the few PAT-studies of non-listed organizations, that voters could reasonably be
assumed to have a rather limited interest in advanced accounting. The ultimate principals
can therefore not be expected to influence the accounting choice of the municipality, let
alone the municipal corporation.
Thus, we expect the municipal owner, and especially the representatives of the owners
at the board of directors, to have a general tendency to support the choice of accounting
rules that support retention of earnings, i.e., to prefer SASB regulations.
Turning to the agent in the contractual relationship, the top managers of an SMC can be
assumed to share the interest of most other managers—that of growth, especially through
diversification that can reduce the employment risk (Amihud and Lev, 1981). Another
reason to prefer growth is that managers gain status when they manage a large organization.
Status can certainly be exchanged into wealth, but it can also be considered as a good of
its own. Thus, when dealing with managers we need to transform the wealth assumption
into the less precise assumption of utility-maximizer (cf. Zmijewski and Hagerman, 1981).
The need to acknowledge utility as a motivator is emphasized when considering that large
organizations offer complexity, which can be assumed to present a stimulating challenge
for a manager (Combs and Skill, 2003), as well as constituting a factor that may reduce
the control capacity of the principal (Williamson, 1975), and thus increasing the manager’s
discretion.
Another factor that influences managerial incentives is the existence of an external managerial
labor market. In order to improve their own employment opportunities, managers
have an incentive to be visible on the external market for managerial labor. Probably size,
not profit, creates visibility, since influence in society is a function of the size of the organization.
Additionally, if one assumes that the managerial labor market tends to be segmented
into a public and a private market, the profitability of the organization does not attract
attention compared to the manager’s capacity to manage a large and complex organization.
Thus, managers of SMCs tend to prefer size, and therefore to support measures that lead
towards larger size, including organizational growth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รักษากำไรให้อิสระเจ้าของการดำเนินการออกแบบบริษัทตามดอกเบี้ย (Neu และซิมมอนส์ 1996 Lambert และ Sponem, 2005) และให้ความจริงที่SMCs ซึ่งไม่ มีตลาดหุ้นกำไร informativeness เน้นแข็งแรงสามารถสันนิษฐานว่า จะมีส่วนร่วมในการบริหารรายได้ (Burgstahler et al. 2005)เจ้าของไม่ สามารถ อย่างไรก็ตาม จะถือว่าเป็นกลุ่มบุคคลที่เป็นเนื้อเดียวกันนักการเมืองผู้แทนเทศบาลใน SMC คณะกรรมการ ได้สันนิษฐานต้องการเลือกบัญชีที่อนุรักษ์นิยมก็เพื่อให้รักษา หรือพัฒนากำลังการผลิตของบริษัท นักการเมืองจากภาคอื่นเทศบาล โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ต้องอาศัยเงินภาษี จะส่งเสริมอย่างดีการประเมินค่าที่อนุรักษ์นิยมน้อยเนื่องจากอาจทำให้ผลกำไรรายงาน ด้วยทันทีร้องต่อเงินปันผลจะจ่ายให้กับเทศบาลเมือง เป็นเรื่องการเชิงประจักษ์ในการตรวจสอบนักการเมืองกลุ่มใดมีอิทธิพลมาก แต่เราให้สมมติฐานง่าย ๆนักการเมืองบนกระดานมีสิ่งจูงใจที่แข็งแกร่งการใช้มุมมองของพวกเขาตั้งแต่การสามารถใช้ประโยชน์จากรายงานกำไรต่ำโดยตรง และไม่ มีการเจือจางโดยการนักการเมืองบนกระดานอย่างไรก็ตาม สามารถ เป็นนักการเมืองเป็นตัวแทนในความสัมพันธ์หลัก – ตัวแทนที่ประชาชนมีการรักษาที่ดีที่สุด (ษ Behn, 1998) Zimmerman (1977) พบin one of the few PAT-studies of non-listed organizations, that voters could reasonably beassumed to have a rather limited interest in advanced accounting. The ultimate principalscan therefore not be expected to influence the accounting choice of the municipality, letalone the municipal corporation.Thus, we expect the municipal owner, and especially the representatives of the ownersat the board of directors, to have a general tendency to support the choice of accountingrules that support retention of earnings, i.e., to prefer SASB regulations.Turning to the agent in the contractual relationship, the top managers of an SMC can beassumed to share the interest of most other managers—that of growth, especially throughdiversification that can reduce the employment risk (Amihud and Lev, 1981). Anotherreason to prefer growth is that managers gain status when they manage a large organization.Status can certainly be exchanged into wealth, but it can also be considered as a good ofits own. Thus, when dealing with managers we need to transform the wealth assumptioninto the less precise assumption of utility-maximizer (cf. Zmijewski and Hagerman, 1981).The need to acknowledge utility as a motivator is emphasized when considering that largeorganizations offer complexity, which can be assumed to present a stimulating challengefor a manager (Combs and Skill, 2003), as well as constituting a factor that may reducethe control capacity of the principal (Williamson, 1975), and thus increasing the manager’sdiscretion.Another factor that influences managerial incentives is the existence of an external manageriallabor market. In order to improve their own employment opportunities, managershave an incentive to be visible on the external market for managerial labor. Probably size,not profit, creates visibility, since influence in society is a function of the size of the organization.Additionally, if one assumes that the managerial labor market tends to be segmentedinto a public and a private market, the profitability of the organization does not attractattention compared to the manager’s capacity to manage a large and complex organization.Thus, managers of SMCs tend to prefer size, and therefore to support measures that leadtowards larger size, including organizational growth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กำไรสะสมให้เสรีภาพเจ้าของของการดำเนินการในการออกแบบ บริษัท ให้เป็นไปตาม
ความสนใจ (นักและซิมมอนส์ 1996; Lambert และ Sponem, 2005) และได้รับความจริงที่ว่า
SMCs ไม่ใช่เรื่องที่จะตลาดตราสารทุนที่มีความสำคัญอย่างมากต่อกำไร informativeness,
มัน อาจจะคิดว่าพวกเขาจะมีส่วนร่วมในการบริหารจัดการรายได้ (Burgstahler et al., 2005).
เจ้าของสามารถไม่ได้ แต่ได้รับการพิจารณาจะเป็นกลุ่มที่เป็นเนื้อเดียวกันของบุคคล.
นักการเมืองที่เป็นตัวแทนของเทศบาลในคณะกรรมการของ SMC กรรมการสามารถ
สันนิษฐานว่า ต้องการเลือกบัญชีที่ทำให้การประเมินมูลค่าอนุลักษณ์เพื่อ
รักษาหรือพัฒนาขีดความสามารถของ บริษัท ที่ นักการเมืองจากภาคอื่นของ
เทศบาลโดยเฉพาะผู้ที่ต้องพึ่งพาเงินภาษีเป็นอย่างดีสามารถส่งเสริม
มูลค่าอนุรักษ์นิยมน้อยเพราะมันอาจนำไปสู่กำไรสูงพร้อมด้วยทันที
เรียกร้องต่อไปนี้ในการจ่ายเงินปันผลจะจ่ายให้กับเทศบาล มันเป็นเรื่องเชิงประจักษ์ในการ
ตรวจสอบว่ากลุ่มของนักการเมืองมีอิทธิพลมากที่สุด แต่เราทำให้สมมติฐานง่ายๆ
ว่านักการเมืองในคณะกรรมการมีแรงจูงใจที่แข็งแกร่งที่จะใช้มุมมองของพวกเขาตั้งแต่
ประโยชน์จากกำไรที่ลดลงสามารถนำมาใช้โดยตรงและโดยไม่ต้องเจือจางใด ๆ โดย
นักการเมืองบนกระดาน.
นักการเมืองสามารถ แต่ได้รับการยกย่องให้เป็นตัวแทนในความสัมพันธ์แบบตัวแทนหลัก
ที่ประชาชนเป็นผู้บริหารที่ดีที่สุด (cf คอล, 1998) Zimmerman (1977) พบ
ในหนึ่งในไม่กี่ PAT ศึกษาขององค์กรที่ไม่ใช่ บริษัท จดทะเบียนที่มีสิทธิเลือกตั้งพอจะ
สันนิษฐานว่ามีความสนใจค่อนข้าง จำกัด ในการบัญชีขั้นสูง ผู้บริหารที่ดีที่สุด
สามารถจึงไม่สามารถคาดหวังว่าจะมีอิทธิพลต่อการเลือกที่บัญชีของเทศบาลให้
เพียงอย่างเดียวคอร์ปอเรชั่นเทศบาล.
ดังนั้นเราจึงคาดหวังว่าเจ้าของเทศบาลและโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้แทนของเจ้าของ
ที่คณะกรรมการ บริษัท จะมีแนวโน้มทั่วไป สนับสนุนทางเลือกของการบัญชี
กฎที่สนับสนุนการเก็บรักษาของรายได้คือจะชอบกฎระเบียบ SASB.
เปลี่ยนเป็นตัวแทนในความสัมพันธ์ตามสัญญา, ผู้จัดการด้านบนของ SMC สามารถ
สันนิษฐานว่าจะแบ่งปันความสนใจของผู้จัดการที่อื่น ๆ ส่วนใหญ่ของการเจริญเติบโต โดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่าน
การกระจายความเสี่ยงที่สามารถลดความเสี่ยงในการจ้างงาน (Amihud เลฟ, 1981) อีก
เหตุผลที่จะต้องการการเจริญเติบโตที่ผู้จัดการได้รับสถานะเมื่อพวกเขาจัดการองค์กรขนาดใหญ่.
สถานะแน่นอนสามารถแลกเปลี่ยนเป็นมากมาย แต่ก็ยังถือได้ว่าเป็นที่ดีของ
ของตัวเอง ดังนั้นเมื่อต้องรับมือกับผู้จัดการเราจำเป็นต้องเปลี่ยนสมมติฐานความมั่งคั่ง
เข้าสู่สมมติฐานที่แม่นยำน้อยกว่าของยูทิลิตี้ Maximizer (cf Zmijewski และ Hagerman, 1981).
จำเป็นที่จะต้องรับทราบยูทิลิตี้เป็นแรงผลักดันให้มีการเน้นย้ำเมื่อพิจารณาว่าขนาดใหญ่
องค์กรมีความซับซ้อน ซึ่งสามารถสันนิษฐานว่าจะนำเสนอความท้าทายกระตุ้น
สำหรับผู้จัดการ (รวงผึ้งและทักษะ, 2003) เช่นเดียวกับการประกอบเป็นปัจจัยที่อาจลด
ความสามารถในการควบคุมของเงินต้น (วิลเลียมสัน, 1975) และเป็นการเพิ่มผู้จัดการ
ดุลยพินิจ.
ปัจจัยอีกประการหนึ่ง ที่มีผลต่อแรงจูงใจในการบริหารจัดการคือการดำรงอยู่ของภายนอกบริหาร
ตลาดแรงงาน เพื่อที่จะปรับปรุงโอกาสการจ้างงานของตัวเองผู้จัดการ
มีแรงจูงใจที่จะมองเห็นได้ในตลาดแรงงานภายนอกสำหรับการบริหารจัดการ ขนาดอาจจะ
กำไรไม่ได้สร้างการมองเห็นตั้งแต่อิทธิพลในสังคมเป็นหน้าที่ของขนาดขององค์กรได้.
นอกจากนี้หากสมมติว่าตลาดแรงงานการบริหารจัดการที่มีแนวโน้มที่จะแบ่ง
เป็นประชาชนและตลาดเอกชนในการทำกำไรขององค์กร ไม่ดึงดูด
ความสนใจเมื่อเทียบกับความจุของผู้จัดการในการจัดการองค์กรขนาดใหญ่และซับซ้อน.
ดังนั้นผู้จัดการ SMCs มักจะชอบขนาดและดังนั้นจึงให้การสนับสนุนมาตรการที่นำไป
สู่การขนาดขนาดใหญ่รวมทั้งการเจริญเติบโตขององค์กร