In a variety of disciplinary fields

In a variety of disciplinary fields (including architecture,
environmental psychology, human geography, and sociology
among others), the concept of place (also variously
referred to as sense of place, place attachment, and place
identity) has emerged as a prominent focus for exploring
the relationship between humans and the environment.
Invigorated by the emergence in the late 1960s of a
humanistic critique in geography, the concept gained
prominence among phenomenological researchers in architecture
and geography in the 1970s with the publication of
work such as Norberg-Schulz’s (1980) Genius Loci:
Towards a Phenomenology of Architecture, Relph’s (1976)
Place and Placelessness, and Tuan’s (1977) Space and
Place: The Perspective of Experience. Interest in the
concept of place was initially slow to spread beyond
phenomenological researchers and humanistic geographers
due to the dominance of quantitative and positivistic

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในความหลากหลายของวินัย (รวมถึงสถาปัตยกรรมจิตวิทยาสิ่งแวดล้อม ภูมิศาสตร์มนุษย์ และสังคมวิทยาหมู่คนอื่น ๆ), แนวคิดของสถานที่ (นอกจากนี้ยังเพิ่มเรียกว่าเป็นความรู้สึกของสถานที่ วางแนบ และสถานที่รหัสประจำตัว) ได้ผงาดขึ้นเป็นความโดดเด่นสำหรับการสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และสิ่งแวดล้อมInvigorated โดยเกิดขึ้นในปี 1960 ล่าช้าของการรับวิจารณ์ humanistic ในภูมิศาสตร์ แนวคิดความโดดเด่นในหมู่นักวิจัย phenomenological ในสถาปัตยกรรมและภูมิศาสตร์ในทศวรรษ 1970 มีการประกาศทำงานเช่น Norberg Schulz เนียส (1980):ต่อ Phenomenology สถาปัตยกรรม Relph ของ (1976)สถานที่ และ Placelessness และ ทวนของพื้นที่ (1977) และสถานที่: มุมมองของประสบการณ์ สนใจในการแนวคิดที่ถูกช้าเริ่มแพร่กระจายเกินกว่านักวิจัย phenomenological และว่า humanisticเนื่องจากการครอบงำของ positivistic และเชิงปริมาณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในหลากหลายสาขาทางวินัย (รวมถึงสถาปัตยกรรม
จิตวิทยาสิ่งแวดล้อมภูมิศาสตร์มนุษย์และสังคมวิทยา
ท่ามกลางคนอื่น) แนวคิดของสถานที่ (ยังนานัปการ
เรียกว่าเป็นความรู้สึกที่แนบสถานที่และสถานที่ที่
ตัวตน) ได้กลายเป็นที่โดดเด่นสำหรับโฟกัส การสำรวจ
ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และสิ่งแวดล้อม.
invigorated โดยเกิดขึ้นในช่วงปลายทศวรรษที่ 1960 ของ
การวิจารณ์เห็นอกเห็นใจในภูมิศาสตร์แนวคิดได้รับ
ชื่อเสียงในหมู่นักวิจัยปรากฏการณ์ในงานสถาปัตยกรรม
และสภาพทางภูมิศาสตร์ในปี 1970 ด้วยการตีพิมพ์ของ
การทำงานเช่น Norberg-Schulz ของ (1980 ) Genius Loci:
ต่อปรากฏการณ์สถาปัตยกรรมศาสตร์ Relph ของ (1976)
สถานที่และ Placelessness และ Tuan ของ (1977) พื้นที่และ
สถานที่: มุมมองของประสบการณ์ ที่น่าสนใจใน
แนวคิดของสถานที่ที่เป็นคนแรกที่ช้าในการแพร่กระจายเกินกว่า
นักวิจัยปรากฏการณ์วิทยาและนักภูมิศาสตร์อกเห็นใจ
เนื่องจากการปกครองของปริมาณและ positivistic

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในหลากหลายสาขา รวมทั้งสถาปัตยกรรม วินัย
สิ่งแวดล้อมจิตวิทยา ภูมิศาสตร์มนุษย์และสังคมวิทยา
ในหมู่คนอื่น ๆ ) , แนวคิดของสถานที่ ( ยังนานาเนก
เรียกว่าความรู้สึกของสถานที่ , สิ่งที่แนบมา , สถานที่และสถานที่
ตัวตน ) ได้กลายเป็นโฟกัสที่โดดเด่นสำหรับการสำรวจ
ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับสิ่งแวดล้อม
invigorated โดยเกิดขึ้นในปลายทศวรรษที่ 1960 ของ
วิพากษ์แนวคิดมนุษยนิยมในภูมิศาสตร์ที่ได้รับชื่อเสียงในหมู่นักวิจัยในสถาปัตยกรรม Phenomenological

และภูมิศาสตร์ใน 1970 ด้วยสิ่งพิมพ์ของ
ทำงานเช่นนอร์เบิร์ก ชูลซ์ ( 1980 ) อีเอสพีเอ็น :
ต่อปรากฏการณ์ของสถาปัตยกรรม relph ( 1976 )
สถานที่และ placelessness และ Tuan ( 1977 ) และพื้นที่
สถานที่ : มุมมองจากประสบการณ์ สนใจ
แนวคิดของสถานที่ ได้เริ่มต้นช้าที่จะแพร่กระจายเกินกว่า
นักวิจัยเชิงปรากฏการณ์วิทยา และเห็นอกเห็นใจนักภูมิศาสตร์
เนื่องจากการปกครองของปริมาณและ positivistic