As described above, the rubber-hand

As described above, the rubber-hand illusion should be
expected to trigger differences in expected precisions of visual,
tactile and proprioceptive sensory input. Our previous study of this
illusion (Paton et al., 2012) compared a clinical ASD group with
healthy controls and found differences in proprioception and
motor parameters on a reach task. Following the results of this
study, we expect that participants will experience the typical
subjective effects of the illusion (e.g., that touch is mislocated to
the rubber hand) regardless of their level of ASD-like traits, and
thus rate the strength of these effects, as assessed via questionnaire,
stronger during synchronous than asynchronous stimulation.
We further predict that individuals with ASD-like traits will
show less sensitivity to the presence of the illusion in their
perceived arm position than individuals low on ASD-like traits
(i.e., less of a difference in proprioceptive drift between synchronous
and asynchronous stimulation conditions). This hypothesis is
based on the notion of lower sensitivity to state-dependent
uncertainty in individuals with ASD-like traits, and coheres with
the previous finding of more accurate proprioception in individuals
with ASD compared to controls (Paton et al., 2012).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อธิบายข้างต้น ภาพลวงตายางมือควรคาดว่าจะก่อให้เกิดความแตกต่างในความแม่นยำที่คาดไว้ของภาพข้อมูลป้อนเข้าประสาทสัมผัส และอากัปกิริยา ศึกษาของเราก่อนหน้านี้ภาพลวงตา (ความครึกครื้น et al. 2012) เมื่อเปรียบเทียบกลุ่ม ASD ทางคลินิกด้วยควบคุมสุขภาพและพบความแตกต่างใน proprioception และพารามิเตอร์มอเตอร์งานเข้า ผลลัพธ์นี้ต่อไปศึกษา เราคาดหวังว่า ผู้เรียนจะได้สัมผัสการทั่วไปเรื่องผลของภาพลวงตา (เช่น สัมผัสที่เป็น mislocated ไปมือยาง) โดยไม่คำนึงถึงระดับของ ASD ลักษณะคล้าย และอัตราความแรงของผลกระทบเหล่านี้ จึง เป็นประเมินผ่านแบบสอบถามแข็งแรงในระหว่างการซิงโครนัสกว่าแบบอะซิงโครนัสกระตุ้นเราคาดว่า บุคคลที่ มีลักษณะคล้าย ASD จะเพิ่มเติมความไวน้อยไปของภาพลวงตาในการแสดงของพวกเขามองเห็นแขนตำแหน่งกว่าบุคคลน้อยลักษณะคล้าย ASD(เช่น น้อยความแตกต่างในอากัปกิริยาดริฟท์ระหว่างแบบซิงโครนัสและเงื่อนไขกระตุ้นแบบอะซิงโครนัส) สมมติฐานนี้ก็คือเรื่องความไวต่ำจะขึ้นอยู่กับรัฐความไม่แน่นอนบุคคลที่มีลักษณะเหมือน ASD และ coheres ด้วยการค้นพบก่อนหน้านี้ของ proprioception ถูกต้องมากขึ้นในบุคคลกับ ASD เมื่อเทียบกับตัวควบคุม (ความครึกครื้น et al. 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามที่อธิบายไว้ข้างต้นภาพลวงตายางมือควรจะ
คาดว่าจะก่อให้เกิดความแตกต่างในแม่นยำที่คาดหวังของภาพ
และสัมผัส proprioceptive ประสาท การศึกษาของเราก่อนหน้านี้
ภาพลวงตา (ปาตัน et al., 2012) เมื่อเทียบกับกลุ่ม ASD ทางคลินิกที่มี
การควบคุมที่ดีต่อสุขภาพและพบความแตกต่างใน proprioception และ
มอเตอร์พารามิเตอร์ในงานการเข้าถึง ต่อไปนี้ผลของการนี้
การศึกษาที่เราคาดหวังว่าผู้เข้าร่วมจะได้สัมผัสโดยทั่วไป
ผลกระทบทัศนะของภาพลวงตา (เช่นสัมผัสที่ mislocated เพื่อ
มือยาง) โดยไม่คำนึงถึงระดับของลักษณะ ASD เหมือนและ
จึงประเมินความแข็งแรงของผลกระทบเหล่านี้ ขณะที่การประเมินผ่านแบบสอบถาม
แข็งแกร่งในระหว่างการซิงโครกว่าการกระตุ้นตรงกัน.
เรายังคาดการณ์ว่าบุคคลที่มีลักษณะ ASD เหมือนจะ
แสดงความไวน้อยกว่าในการปรากฏตัวของภาพลวงตาในของพวกเขา
ตำแหน่งแขนรับรู้บุคคลที่ต่ำกว่าในลักษณะ ASD เหมือน
(เช่นน้อย ความแตกต่างของดริฟท์ proprioceptive ระหว่างซิงโคร
เงื่อนไขการกระตุ้นและไม่ตรงกัน) สมมติฐานนี้จะ
ขึ้นอยู่กับความคิดของความไวต่ำไปยังรัฐขึ้นอยู่กับ
ความไม่แน่นอนในบุคคลที่มีลักษณะเหมือน ASD และ coheres กับ
การค้นพบก่อนหน้านี้ proprioception ถูกต้องมากขึ้นในบุคคล
ที่มี ASD เทียบกับการควบคุม (ปาตัน et al., 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามที่อธิบายไว้ข้างต้น ควรเป็นยางมือภาพลวงตาคาดว่าจะก่อให้เกิดความแตกต่างในคาดหวังความถูกต้องของภาพสัมผัสและการป้อนข้อมูลทางประสาทสัมผัส proprioceptive . การศึกษาก่อนหน้านี้ภาพลวงตา ( Paton et al . , 2012 ) เมื่อเทียบกับกลุ่มที่มี ASD คลินิกการควบคุมสุขภาพและพบความแตกต่างในการให้และมอเตอร์พารามิเตอร์ในการเข้าถึงงาน ตามผลนี้การศึกษา เราคาดหวังว่า ผู้เข้าร่วมจะได้รับโดยทั่วไปผลอัตนัยของภาพลวงตา ( เช่นที่สัมผัสเป็น mislocated เพื่อยางมือ ) โดยไม่คำนึงถึงระดับของ ASD เหมือนลักษณะ และดังนั้นคะแนนความแข็งแรงของผลกระทบเหล่านี้เป็นข้อมูลผ่านแบบสอบถามแข็งแกร่งในช่วงกว่าการกระตุ้นแบบไม่ตรงกันเรายังได้คาดการณ์ว่า บุคคลที่มีลักษณะผิดปกติ เช่น จะแสดงความไวน้อยต่อพระพักตร์ของภาพลวงตาตำแหน่งของแขนกว่าบุคคลต่ำเช่นลักษณะ asd( เช่น น้อยกว่าของความแตกต่างระหว่างวิธี proprioceptive ดริฟท์และเงื่อนไขการกระตุ้นแบบอะซิงโครนัส ) สมมติฐานนี้คือตามความคิดของความไวต่ำขึ้นอยู่กับรัฐความไม่แน่นอนในบุคคลที่มี ASD เช่นลักษณะและ coheres กับผลของการให้บุคคลที่ถูกต้องมากขึ้น ก่อนหน้ากับ asd เมื่อเทียบกับการควบคุม ( Paton et al . , 2012 )