I experienced my first train journe

I experienced my first train journey just last year when my parents took us all to Penang for a holiday. We arrived at the Kuala Lumpur Railway Station at 7.00 a.m. to catch the 7.30 express train to Butterworth. Crowds had started gathering at the ticketing counter to buy tickets and there were long queues. Fortunately, we had bought our tickets two days earlier, so we went straight to the platform. There, we waited for the train and saw many people rushing to the platform. Children were running about happily. We quickly bought some magazines, mints and chocolates.
The train finally arrived and we scrambled into our coach to get to our seats. I was lucky to get a good seat near the window. At last, the guard blew the whistle and the train moved slowly and pulled out of the station. I felt thrilled at that very moment and I enjoyed the jerky movement and the new experience.

There were friendly passengers all around and soon we started talking and joking among ourselves. The scenery outside was interesting and varied. Trees, bushes, rice-fields and farmers' huts flashed past us and we were greeted by village children waving and smiling at us happily. I also saw vegetable farms with rows and rows of long beans, chilies and brinjals.

After about three hours, I felt sleepy and dozed off in spite of the rattling sound of the wheels. Suddenly, there was a jerk and the train came to a halt. The engines hissed and the brakes squeaked. I woke up with a start and looked out of the window. We had reached a station. Three minutes later, the train started moving again and accelerated gradually until it was traveling at a constant speed. I spent the rest of the journey reading as the initial excitement had gone.

Finally, the train jerked to a complete stop. We had at last reached our destination. We disembarked and walked a short distance to board the ferry to the island of Penang. It had been a very pleasant journey, one I could look forward to on our return to Kuala Lumpur.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันมีประสบการณ์เดินทางรถไฟของฉันแรกเพียงปีเมื่อพ่อก็พาเราไปปีนังเที่ยวทั้งหมด เรามาถึงที่สถานีกัวลาลัมเปอร์เวลา 19.00 น.เพื่อจับรถไฟด่วน 7.30 ไปบัตเตอร์เวิร์ธ ฝูงชนได้เริ่มต้นรวบรวมที่นับตั๋วซื้อตั๋ว และมีคิวยาว โชคดี เราได้ซื้อตั๋วของเราสองวันก่อนหน้านี้ เพื่อให้เราเดินตรงไปที่แพลตฟอร์ม มี เรารอรถไฟและเห็นหลายคนวิ่งไปยังแพลตฟอร์ม เด็กได้ทำงานเกี่ยวกับอย่างมีความสุข เราได้อย่างรวดเร็วซื้อนิตยสารบาง mints และช็อคโกแลตรถไฟมาแล้ว และเราแปลงเป็นโค้ชของเราเข้าไปที่ที่นั่งของเรา ผมโชคดีได้นั่งดีใกล้หน้าต่าง ในที่สุด ยามได้พัดนกหวีดและย้ายอย่างช้า ๆ และดึงออกจากสถานีรถไฟ ผมรู้สึกตื่นเต้นที่ก็มาก และชอบเคลื่อนไหวกระตุกและประสบการณ์ใหม่มีผู้โดยสารเป็นรอบ ๆ และเร็ว ๆ นี้ เราเริ่มพูด และหยอกล้อระหว่างตนเอง ทัศนียภาพภายนอกน่าสนใจ และแตกต่างกัน ต้นไม้ พุ่มไม้ นาข้าว และเกษตรกรกระท่อมถ่ายอดีตเราและเราได้รับการต้อนรับ โดยเด็กหมู่บ้านโบก และยิ้มที่เราอย่างมีความสุข นอกจากนี้ผมยังเห็นฟาร์มผักแถวและแถวยาวถั่ว พริกและ brinjalsหลังจากประมาณสามชั่วโมง ผมรู้สึกง่วงนอน และ dozed ปิดแม้เสียง rattling ของล้อ ทันใดนั้น มีการ jerk และรถไฟมาสะดุดหยุดชะงัก เครื่องยนต์ hissed และเบรค squeaked ฉันตื่นขึ้น ด้วยการเริ่มต้น และมองออกจากหน้าต่าง เรามาถึงสถานี สามนาทีต่อมา รถไฟเริ่มเคลื่อนย้ายอีกครั้ง และค่อย ๆ เร่งจนมันเดินที่ความเร็วคง ผมใช้เวลาเหลือของการเดินทางอ่านนี่เริ่มต้นก็หายไปสุดท้าย รถไฟ jerked จะต้องสมบูรณ์ ในที่สุดเราก็ถึงปลายทางของเรา เรา disembarked และเดินไกลไปกระดานเรือเฟอร์รี่สู่เกาะปีนัง ได้เดินทางดี หนึ่งอาจหวังให้เทพไปกัวลาลัมเปอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมมีประสบการณ์การเดินทางของรถไฟขบวนแรกของฉันเพียงแค่ปีที่ผ่านมาเมื่อพ่อแม่ของฉันเอาพวกเราทุกคนไปปีนังสำหรับวันหยุด เรามาถึงที่กัวลาลัมเปอร์สถานีรถไฟที่ 07:00 ที่จะจับรถไฟด่วนไป 7.30 บัตเตอร์ ฝูงชนได้เริ่มต้นการชุมนุมที่เคาน์เตอร์จำหน่ายบัตรโดยสารที่จะซื้อตั๋วและมีคิวยาว โชคดีที่เราได้ซื้อตั๋วของเราสองวันก่อนหน้านี้ดังนั้นเราจึงเดินตรงไปยังแพลตฟอร์ม ที่นั่นเรารอคอยสำหรับรถไฟและเห็นหลายคนวิ่งไปยังแพลตฟอร์ม เด็กได้ทำงานอย่างมีความสุขเกี่ยวกับ เราได้อย่างรวดเร็วซื้อนิตยสารบาง, มินต์และช็อคโกแลต.
รถไฟในที่สุดก็มาถึงและเราตะกายเข้าไปในโค้ชของเราที่จะได้รับไปยังที่นั่งของเรา ผมโชคดีที่จะได้รับที่นั่งที่ดีใกล้หน้าต่าง ที่ล่าสุดยามเป่านกหวีดและรถไฟเดินช้า ๆ และดึงออกจากสถานี ผมรู้สึกตื่นเต้นมากในขณะนั้นและผมมีความสุขกับการเคลื่อนไหวกระตุกและประสบการณ์ใหม่. มีผู้โดยสารที่เป็นมิตรทั้งหมดไปรอบ ๆ และเร็ว ๆ นี้เราเริ่มพูดคุยและล้อเล่นในพวกเราเองได้ ทิวทัศน์ด้านนอกเป็นที่น่าสนใจและแตกต่างกัน ต้นไม้พุ่มไม้ข้าวสาขาและกระท่อมเกษตรกรประกายที่ผ่านมาเราและเราได้รับการต้อนรับโดยเด็กหมู่บ้านโบกมือและยิ้มอย่างมีความสุขที่พวกเรา ผมก็เห็นด้วยฟาร์มผักแถวและแถวของถั่วฝักยาวพริกและ brinjals. หลังจากนั้นประมาณสามชั่วโมงผมก็รู้สึกง่วงนอนและ dozed ออกทั้งๆที่เสียงแสนยานุภาพของล้อ ทันใดนั้นก็มีการกระตุกและรถไฟมาหยุด เครื่องมือ hissed และเบรคแหลม ฉันตื่นขึ้นมากับการเริ่มต้นและมองออกไปนอกหน้าต่าง เรามาถึงสถานี สามนาทีต่อมารถไฟเริ่มเคลื่อนอีกครั้งและค่อยๆเร่งจนกว่าจะได้รับการเดินทางที่ความเร็วคงที่ ผมใช้เวลาที่เหลือของการเดินทางของการอ่านเป็นความตื่นเต้นครั้งแรกได้ไป. ในที่สุดรถไฟกระชากหยุดที่สมบูรณ์ เราได้มาถึงที่ปลายทางของเราที่ผ่านมา เราลงและเดินไม่ไกลจากเรือข้ามฟากไปยังเกาะปีนัง มันได้รับการเดินทางที่น่าพอใจมากหนึ่งฉันจะมองไปข้างหน้าในการกลับมาของเราไปยังกรุงกัวลาลัมเปอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมมีประสบการณ์ครั้งแรกของฉันการเดินทางรถไฟปีที่แล้วเมื่อพ่อแม่พาพวกเราทั้งหมดไปปีนังสำหรับวันหยุด พวกเรามาถึงกัวลาลัมเปอร์สถานีรถไฟเวลา 7.00 น. เพื่อจับรถด่วนบัตเตอร์เวอร์ธ 7.30 เพื่อ . ฝูงชนเริ่มรวมตัวกันที่เคาน์เตอร์ขายตั๋ว ซื้อตั๋ว และมีคิวยาว โชคดีที่เราได้ซื้อตั๋ว 2 วันก่อนดังนั้น เราก็ตรงไปที่ชานชาลา มี เรา รอ รถไฟ และเห็นหลายคนวิ่งเพื่อแพลตฟอร์ม เด็กๆวิ่งเล่นอย่างมีความสุข เรารีบซื้อนิตยสารบาง mints และช็อคโกแลต .
รถไฟก็มาถึงและเรากวนเป็นโค้ชของเราที่จะได้รับที่นั่งของเรา ฉันโชคดีที่ได้นั่งใกล้หน้าต่าง ในที่สุดยามเป่าเสียงนกหวีดและย้ายช้าและดึงรถไฟออกจากสถานี ผมรู้สึกตื่นเต้นมากในตอนนี้และผมชอบการเคลื่อนไหวกระตุกและประสบการณ์ใหม่

มีผู้โดยสารเป็นกันเองทั่ว และไม่นานเราก็เริ่มคุยกันและล้อเล่นกันเอง ทิวทัศน์ข้างนอก น่าสนใจและหลากหลาย ต้นไม้ , พุ่มไม้ ,ทุ่งนาข้าวและชาวนา ' กระท่อมแวบผ่านเรา และเราถูกทักทายโดยหมู่บ้านเด็กโบกมือและยิ้มให้เราอย่างมีความสุข ผมยังเห็นฟาร์มผักกับแถวและแถวของ ถั่วฝักยาว พริก และ brinjals

หลังจากนั้นประมาณสามชั่วโมง ผมรู้สึกง่วงนอนและเผลอหลับไปทั้งๆที่เสียงเสียงของล้อ อยู่ๆก็มีไอ้บ้า และรถไฟก็จะหยุดเครื่องมือ hissed และเบรกแหลม . ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับการเริ่มต้น และมองออกไปนอกหน้าต่าง เราก็มาถึงสถานี สามนาทีต่อมา รถไฟเริ่มเคลื่อนที่อีกครั้ง และ เร่ง ค่อยๆ จนกระทั่งมันเดินทางด้วยความเร็วคงที่ ผมใช้เวลาที่เหลืออ่านการเดินทางของความตื่นเต้นเริ่มต้นไปแล้ว

ในที่สุด ไฟกระชากไปหยุดที่สมบูรณ์เราได้ในที่สุดมาถึงปลายทางของเรา เราอนุญาตให้ลงจากเครื่องและเดินเป็นระยะทางสั้นๆ ไปยังคณะกรรมการเรือข้ามฟากไปยังเกาะปีนัง เป็นการเดินทางที่สวยงามมาก ผมจะตั้งตารอการกลับมาของเราไปกัวลาลัมเปอร์