The successful use of unvegetated h

The successful use of unvegetated habitat is mediated by behaviour.

M. larisulcanus seem to have developed burying as their primary response to the presence of predators, and thus select habitats where they can bury if needed.

When burying is not an option, as a secondary preference, they move to habitats that are structurally complex.

Whether M. latisulcatus have behavioural mechanisms that allow them to escape predation once in these habitats, or they simply rely on reduced foraging ability of the predator is unknown.

In many cases, simply moving into vegetation does not provide increased protection (Main, 1987).

Juvenile p. esculentus change their behaviour depending on the morphology of the seagrass in which they are sheltering (Kenyon et al., 1995).

Predators may also switch tactics once they enter vegetated areas, and thus maintain predation rates (e.g. seahorses change from active searching in simple habitats to ambush predation in complex habitats, James and Heck, 1994).

The intertidal area frequently used by M. latisulcatus may also be a favourable habitat if the abundance of predators is less than in subtidal areas.

Potential fish predators were found to be rare in the preferred unvegetated intertidal habitat of Met. is in Kuwait (Bishop and Khan 1999).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้ unvegetated อยู่อาศัยประสบความสำเร็จเป็น mediated โดยพฤติกรรม ม. larisulcanus ดูเหมือนจะ พัฒนา burying เป็นตอบสนองหลักการของล่า แล้วจึง เลือกอยู่อาศัยที่พวกเขาสามารถฝังถ้าจำเป็น เมื่อ burying จะไม่ตัวเลือก เป็นรองความสนใจ พวกเขาย้ายไปอยู่อาศัยที่ซับซ้อน structurally ว่า latisulcatus เมตรมีพฤติกรรมกลไกที่อนุญาตให้พวกเขาหนี predation ครั้งในที่อยู่อาศัยเหล่านี้ หรือพวกเขาเพียงแค่ อาศัยความลดอกของพรีเดเตอร์ไม่รู้จัก ในหลายกรณี เพียงแค่เคลื่อนย้ายในพืชไม่มีป้องกันเพิ่มขึ้น (หลัก 1987) เยาวชนพี esculentus เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของพวกเขาตามสัณฐานวิทยาของหญ้าทะเลที่พวกเขามี sheltering (Kenyon และ al., 1995) ล่าอาจยังเปลี่ยนกลยุทธ์เมื่อพวกเขาป้อนพื้นที่กลบ และรักษาราคา predation (seahorses เช่นเปลี่ยนจากการค้นหางานในเรื่องการอยู่อาศัยเพื่อ predation มาในซับซ้อนอยู่อาศัย James และ Heck, 1994) ดังนั้น พื้นที่ intertidal มักใช้ โดย M. latisulcatus อาจอยู่อาศัยดีว่ามายล่าน้อยกว่าในพื้นที่ subtidal ล่าปลาไปพบจะยากในการบไฮ intertidal unvegetated ของเม็ท อยู่ในคูเวต (มุขนายกและ 1999 คัน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การใช้งานที่ประสบความสำเร็จของที่อยู่อาศัย unvegetated เป็นผู้ไกล่เกลี่ยจากพฤติกรรม. เอ็ม larisulcanus ดูเหมือนจะมีการพัฒนาฝังเป็นคำตอบหลักของพวกเขากับการปรากฏตัวของผู้ล่าและทำให้เลือกที่อยู่อาศัยที่พวกเขาสามารถฝังถ้าจำเป็น. เมื่อฝังไม่ได้เป็นตัวเลือกเช่นเดียวกับการตั้งค่าที่สองที่พวกเขาย้ายไปยังแหล่งที่อยู่อาศัยที่มีโครงสร้างที่ซับซ้อน. ไม่ว่าจะเป็นเอ็ม . latisulcatus มีกลไกพฤติกรรมที่ช่วยให้พวกเขาที่จะหลบหนีปล้นสะดมครั้งหนึ่งในแหล่งที่อยู่อาศัยเหล่านี้หรือพวกเขาก็ขึ้นอยู่กับความสามารถในการจับเหยื่อที่ลดลงของนักล่าที่ไม่เป็นที่รู้จัก. ในหลายกรณีก็ย้ายเข้าไปอยู่ในพืชผักที่ไม่ได้ให้ความคุ้มครองที่เพิ่มขึ้น (Main, 1987). เด็กและเยาวชน พี esculentus เปลี่ยนพฤติกรรมของพวกเขาขึ้นอยู่กับลักษณะทางสัณฐานวิทยาของหญ้าทะเลที่พวกเขาได้รับการปกป้อง (Kenyon et al., 1995). ล่ายังสามารถเปลี่ยนกลยุทธ์เมื่อพวกเขาเข้าสู่พื้นที่โซและทำให้รักษาอัตราการปล้นสะดม (ม้าน้ำเช่นเปลี่ยนจากการค้นหาการใช้งานในที่เรียบง่าย แหล่งที่อยู่อาศัยที่จะซุ่มโจมตีปล้นสะดมในที่อยู่อาศัยที่ซับซ้อนเจมส์และ Heck, 1994). พื้นที่ intertidal ใช้บ่อยโดยเอ็ม latisulcatus ก็อาจจะเป็นที่อยู่อาศัยที่ดีถ้าความอุดมสมบูรณ์ของสัตว์กินเนื้อจะน้อยกว่าในพื้นที่ subtidal. ล่าปลาที่อาจเกิดขึ้นพบว่ามีที่หายาก ในที่อยู่อาศัย intertidal unvegetated ที่ต้องการของ Met อยู่ในคูเวต (บิชอปและข่าน 1999)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การใช้ที่ประสบความสำเร็จของ unvegetated ที่อยู่อาศัยเป็นคนกลาง โดยพฤติกรรม

ม. larisulcanus ดูเหมือนจะได้รับการพัฒนาเป็นหลักฝังการปรากฏตัวของผู้ล่า และจึงเลือกที่อยู่อาศัยที่พวกเขาสามารถฝังได้หากต้องการ

เมื่อฝังไม่ใช่ทางเลือก เช่น การรองที่พวกเขาย้ายไปยังถิ่นที่มีโครงสร้างซับซ้อน

ไม่ว่าม.latisulcatus มีกลไกพฤติกรรมที่ช่วยให้พวกเขาหนีการอีกครั้งในถิ่นนี้ หรือพวกเขาเพียงแค่พึ่งพาลดลงเช่นความสามารถของนักล่า คือไม่รู้จัก

ในหลายกรณี เพียงแค่การย้ายพืชไม่ให้การป้องกันที่เพิ่มขึ้นหลัก ( 1987 )

1 P4 การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของพวกเขา ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับโครงสร้างของหญ้าทะเลซึ่งพวกเขาจะปกป้อง ( Kenyon et al . , 1995 )

ผู้ล่าอาจเปลี่ยนวิธีการเมื่อพวกเขาใส่ vegetated พื้นที่และดังนั้นอัตราการรักษา ( เช่นม้าน้ำเปลี่ยนจากการใช้งาน ค้นหาง่ายกับการซุ่มโจมตีในถิ่นในถิ่นที่เชิงซ้อน เจมส์ และ เฮค , 1994 )

ที่ใช้บ่อยโดยเมตรพื้นที่ป่าโกงกาง latisulcatus อาจเป็นสิ่งแวดล้อมที่ดีถ้าความอุดมสมบูรณ์ของผู้ล่าที่น้อยกว่า ในพื้นที่ subtidal .

อาจพบปลานักล่าจะหายากในที่ต้องการ unvegetated ป่าโกงกางถิ่นที่อยู่อาศัยของพบ ในคูเวต ( Bishop และข่าน 2542 )