Synergy studies attempt to determin

Synergy studies attempt to determine the optimal ratio for the action
of various enzymes on substrates. Specific ratios are thought to
optimise degradation, while at the same time limiting the cost of enzymes
(Merino and Cherry, 2007). Due to the diversity of lignocellulose
substrates, there is a general perception amongst researchers
that pretreatments, enzyme combinations and ratios must be optimised
for each type of substrate. However, Sills and Gossett (2011)
question whether this is really necessary. They make the valid point
that, from a commercial point of view, “this has the potential to create
cumbersome logistics for a prospective technology that is expected to
involve the application of varying, seasonal energy crops to a single,
lignocellulose-to-ethanol processing facility” (Sills and Gossett,
2011). They conclude that perhaps this would be required for substrates
with large differences, but indicate that “there is not enough
data in the literature to say definitively that different biomasses always
require different pretreatment and hydrolysis conditions”(Sills
and Gossett, 2011). Based on their experiments using switchgrass
and low impact, high-diversity prairie biomass mixture (LIHD), they
concluded that “that there is no need to customize enzymatic
hydrolysis for NaOH-pretreated switchgrass and LIHD” (Sills and
Gossett, 2011).
The manner in which ratios of enzymes are calculated or reported
vary substantially between publications. This may have an impact on
reproducibility of experiments. Some authors use molar ratios of enzymes,
but this is only possible where working with purified enzymes
with a known molecular weight. Ratios may also be expressed as protein
concentration of one enzyme versus protein concentration of another
enzyme, but this may not be an accurate reflection of the actual
number of enzymes, or the activity of the enzymes at the time of the
experiment. It has become very common to use ratios of specific enzyme
activities, i.e. FPU, cellobiase units or xylanase units. The ratios
of activity are also often expressed relative to the concentration of
cellulose or xylan in the substrate, i.e. FPU/g cellulose or xylanase
units/g xylan. This is also combined with an indication of protein
ratio. This type of reporting of results is crucial for determining both
optimal ratios as well as optimal enzyme loading. This allows calculation
of the effectiveness of additional enzyme loading with respect to
the additional grammes of sugar generated and thus will allow analysis
of the cost impact of enzyme loadings.
Where commercial enzyme mixtures are used, it is more difficult
to achieve optimised ratios of enzymes (Gao et al., 2011).
Duncan and Schilling (2010) indicated that the concentration of
lignin, cellulose and hemicellulose “are not the only factor that affects
enzyme ratios but that cell wall anatomy and microstructure all contribute”.
There is “frequently not a simple relationship between the
importance of an enzyme and substrate abundance” (Banerjee et al.,
2010b). Thus the loading for a particular enzyme will not necessarily
correlate with the abundance of the particular bonds targeted by that
particular enzyme.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ร่วมศึกษาพยายามกำหนดอัตราส่วนที่เหมาะสมสำหรับการดำเนินการของเอนไซม์ต่าง ๆ บนพื้นผิว อัตราส่วนเฉพาะที่มีความคิดที่เพิ่มประสิทธิภาพการย่อยสลาย ในขณะที่การจำกัดค่าใช้จ่ายของเอนไซม์(เมอริโนและเชอร์รี่ 2007) เนื่องจากความหลากหลายของ lignocelluloseพื้นผิว มีการรับรู้ทั่วไปในหมู่นักวิจัยว่า pretreatments ชุดทำงานของเอนไซม์ และอัตราส่วนต้องปรับสำหรับแต่ละชนิดของพื้นผิว อย่างไรก็ตาม กั้นและ Gossett (2011)คำถามนี้ว่าจำเป็นจริง ๆ พวกเขาทำให้จุดถูกต้องที่ การพาณิชย์มอง "นี้มีศักยภาพที่จะสร้างสติกส์เทคโนโลยีอนาคตที่คาดว่าจะยุ่งยากเกี่ยวข้องกับโปรแกรมประยุกต์ของพืชพลังงานที่แตกต่าง ฤดูกาลเดียวประมวลผล lignocellulose ให้เอทานอล (กั้นและ Gossett2011) . พวกเขาสรุปว่า อาจจะเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับพื้นผิวมีความแตกต่างขนาดใหญ่ แต่ระบุว่า "มีอยู่ไม่เพียงพอข้อมูลในเอกสารประกอบการพูดระบุได้ชัดเจน biomasses ที่แตกต่างกันเสมอต้องปรับสภาพและย่อยสลายเงื่อนไข "(ธรณีประตูและ Gossett, 2011) คะแนนเฉลียจากทดลองใช้หญ้า switchgrassผล กระทบต่ำ ส่วนผสมชีวมวลทุ่งหญ้าความหลากหลายสูง (LIHD), และพวกเขาข้อสรุปว่า "ที่ไม่จำเป็นต้องปรับแต่งเอนไซม์ไฮโตรไลซ์ NaOH pretreated หญ้า switchgrass และ LIHD" (ธรณีประตู และGossett, 2011)ลักษณะที่อัตราส่วนของเอนไซม์คำนวณ หรือรายงานแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างสิ่งพิมพ์ นี้อาจมีผลต่อทำการทดลอง นักเขียนบางคนใช้อัตราส่วนโมเลกุลของเอนไซม์แต่ทำได้เฉพาะทำงานร่วมกับเอนไซม์บริสุทธิ์มีน้ำหนักโมเลกุลที่รู้จัก อัตราส่วนอาจยังแสดงเป็นโปรตีนความเข้มข้นของเอนไซม์และโปรตีนความเข้มข้นของอีกที่หนึ่งเอนไซม์ แต่นี้อาจไม่สะท้อนความถูกต้องของจริงหมายเลขของเอนไซม์ หรือกิจกรรมของเอนไซม์ในระหว่างการทดสอบ มันได้กลายเป็นมากทั่วไปจะใช้อัตราส่วนของเอนไซม์ที่เฉพาะเจาะจงกิจกรรม เช่น FPU, cellobiase หน่วย หรือหน่วยไซลาเนส อัตราส่วนการของกิจกรรมยังมักจะแสดงสัมพันธ์กับความเข้มข้นของเซลลูโลสหรือ xylan ในพื้นผิว เช่นเซลลูโลส FPU/g หรือไซลาเนสxylan หน่วย/g นี้ยังใช้ร่วมกับการบ่งชี้ของโปรตีนอัตราส่วนการ ชนิดของการรายงานผลนี้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับการกำหนดทั้งสองอัตราส่วนที่เหมาะสมเป็นการโหลดเอนไซม์ที่เหมาะสม นี้ช่วยให้การคำนวณประสิทธิภาพของเอนไซม์เพิ่มเติมกำลังโหลดการgrammes เพิ่มเติมน้ำตาลถูกสร้างขึ้น และจึง จะอนุญาตให้วิเคราะห์ผลกระทบต้นทุนของ loadings เอนไซม์มีการใช้ผสมเอนไซม์ทางการค้า มันเป็นเรื่องยากมากเพื่อให้ได้อัตราส่วนที่เหมาะสมของเอนไซม์ (Gao et al. 2011)ดันแคนและเงินชีลลิง (2010) ระบุว่า ความเข้มข้นของลิกนิ เซลลูโลส และ hemicellulose "เป็นไม่เพียงปัจจัยที่มีผลต่ออัตราส่วนเอนไซม์แต่ว่า โครงสร้างผนังเซลล์และโครงสร้างจุลภาคนำไปสู่"มี "มักไม่เป็นง่ายความสัมพันธ์ระหว่างการความสำคัญของเอนไซม์และสารตั้งมากมาย" (Banerjee et al.,2010b) . ดังนั้น การโหลดสำหรับเอนไซม์เฉพาะจะไม่จำเป็นต้องความสัมพันธ์กับความอุดมสมบูรณ์ของพันธบัตรเฉพาะที่โดยที่เอนไซม์โดยเฉพาะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาการทำงานร่วมกันพยายามที่จะกำหนดอัตราส่วนที่เหมาะสมสำหรับการดำเนินการ
ของเอนไซม์ต่างๆบนพื้นผิว อัตราส่วนที่เฉพาะเจาะจงมีความคิดที่จะ
เพิ่มประสิทธิภาพการย่อยสลายในขณะที่ในเวลาเดียวกันการ จำกัด ค่าใช้จ่ายของเอนไซม์
(สเปนและเชอร์รี่, 2007) เนื่องจากความหลากหลายของลิกโนเซลลูโลส
พื้นผิวมีการรับรู้โดยทั่วไปในหมู่นักวิจัย
ว่าการเตรียมการรวมกันของเอนไซม์และอัตราส่วนจะต้องเพิ่มประสิทธิภาพ
สำหรับแต่ละประเภทของพื้นผิว อย่างไรก็ตาม Sills และ Gossett (2011)
คำถามที่ว่านี้เป็นสิ่งที่จำเป็นจริงๆ พวกเขาทำให้จุดที่ถูกต้อง
ว่าจากจุดเชิงพาณิชย์ในมุมมองของ "นี้มีศักยภาพในการสร้าง
โลจิสติกยุ่งยากสำหรับเทคโนโลยีในอนาคตที่คาดว่าจะ
เกี่ยวข้องกับการประยุกต์ใช้ที่แตกต่างกันพืชพลังงานตามฤดูกาลที่จะเป็นหนึ่งเดียว
ในการประมวลผลลิกโนเซลลูโลสเพื่อเอทานอล สิ่งอำนวยความสะดวก "(Sills และ Gossett,
2011) พวกเขาสรุปว่าบางทีนี่อาจจะจำเป็นสำหรับพื้นผิวที่
มีความแตกต่างขนาดใหญ่ แต่ระบุว่า "มีอยู่ไม่เพียงพอ
ข้อมูลในวรรณคดีที่จะพูดว่าแตกหักชีวมวลแตกต่างกันเสมอ
จำเป็นต้องมีการปรับสภาพและการย่อยสลายเงื่อนไขที่แตกต่าง" (Sills
และ Gossett 2011) ขึ้นอยู่กับการทดลองของพวกเขาโดยใช้สวิตซ์
และผลกระทบต่ำสูงหลากหลายผสมทุ่งหญ้าชีวมวล (LIHD) พวกเขา
สรุปว่า "ที่มีความจำเป็นในการปรับแต่งของเอนไซม์
ย่อยสลายสำหรับสวิตซ์ NaOH-ปรับสภาพและ LIHD" (Sills และ
Gossett 2011).
ลักษณะที่อัตราส่วนของเอนไซม์จะถูกคำนวณหรือรายงาน
แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างสิ่งพิมพ์ ซึ่งอาจมีผลกระทบต่อ
การทำสำเนาของการทดลอง นักเขียนบางคนใช้อัตราส่วนโมลของเอนไซม์
แต่นี้เป็นไปได้เฉพาะในกรณีที่การทำงานร่วมกับเอนไซม์บริสุทธิ์
มีน้ำหนักโมเลกุลที่รู้จักกัน อัตราส่วนอาจจะแสดงเป็นโปรตีน
เข้มข้นของเอนไซม์หนึ่งเมื่อเทียบกับโปรตีนเข้มข้นของผู้อื่น
เอนไซม์ แต่ตอนนี้อาจจะไม่ถูกต้องของการสะท้อนที่เกิดขึ้นจริง
จำนวนเอนไซม์หรือกิจกรรมของเอนไซม์ในเวลาของการ
ทดลอง มันได้กลายเป็นเรื่องธรรมดามากที่จะใช้อัตราส่วนของเอนไซม์เฉพาะ
กิจกรรมเช่น FPU หน่วย cellobiase หรือหน่วยงานไซลาเนส อัตราส่วน
ของกิจกรรมก็มักจะแสดงความสัมพันธ์กับความเข้มข้นของ
เซลลูโลสหรือไซแลนในพื้นผิวเช่น FPU / g เซลลูโลสหรือไซลาเนส
/ หน่วยกรัมไซแลน นอกจากนี้ยังจะถูกรวมกับข้อบ่งชี้ของโปรตีน
อัตราส่วน ประเภทของการรายงานผลนี้เป็นสิ่งสำคัญในการพิจารณาทั้งใน
อัตราส่วนที่เหมาะสมเช่นเดียวกับการโหลดเอนไซม์ที่ดีที่สุด นี้จะช่วยให้การคำนวณ
ของความมีประสิทธิผลของการโหลดเอนไซม์เพิ่มเติมเกี่ยวกับ
กรัมที่เพิ่มขึ้นของน้ำตาลที่สร้างขึ้นจึงจะช่วยให้การวิเคราะห์
ผลกระทบค่าใช้จ่ายของแรงเอนไซม์.
ที่ไหนผสมเอนไซม์ในเชิงพาณิชย์จะใช้มันเป็นเรื่องยากมากขึ้น
เพื่อให้บรรลุอัตราส่วนการเพิ่มประสิทธิภาพของเอนไซม์ ( Gao et al. 2011).
ดันแคนและชิลลิง (2010) ชี้ให้เห็นว่ามีความเข้มข้นของ
ลิกนินเซลลูโลสและเฮมิเซลลูโลส "ไม่ได้เป็นปัจจัยเดียวที่มีผลกระทบต่อ
อัตราส่วนเอนไซม์ แต่ที่ลักษณะทางกายวิภาคของผนังเซลล์และจุลภาคทั้งหมดมีส่วนร่วม".
มี "บ่อยครั้งไม่ได้ ความสัมพันธ์ที่เรียบง่ายระหว่าง
ความสำคัญของเอนไซม์และสารตั้งต้นที่อุดมสมบูรณ์ "(Banerjee et al.,
2010b) ดังนั้นการโหลดสำหรับเอนไซม์โดยเฉพาะอย่างยิ่งจะไม่จำเป็นต้อง
มีความสัมพันธ์กับความอุดมสมบูรณ์ของพันธบัตรโดยเฉพาะอย่างยิ่งการกำหนดเป้าหมายโดยที่
เอนไซม์โดยเฉพาะอย่างยิ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลการศึกษาพยายามศึกษาอัตราส่วนที่เหมาะสมสำหรับการกระทำของเอนไซม์ต่างๆบนพื้นผิว . ที่เฉพาะเจาะจงต่อ คิดว่าเพิ่มประสิทธิภาพการย่อยสลาย ในขณะที่ในเวลาเดียวกันการ จำกัด ค่าใช้จ่ายของ เอนไซม์( เมอริโน และเชอร์รี่ , 2007 ) เนื่องจากความหลากหลายของลิกโนเซลลูโลสพื้นผิวมีการรับรู้ในหมู่นักวิจัยทั่วไปที่การเตผสมเอนไซม์และอัตราส่วนต้องสูงสุดสำหรับแต่ละประเภทของพื้นผิว อย่างไรก็ตาม , Sills และ กอสซิต ( 2011 )ถามว่ามันจำเป็นจริงๆ พวกเขาให้จุดที่ถูกต้องนั้น จากจุดของมุมมองเชิงพาณิชย์ " นี้ มีศักยภาพที่จะสร้างโลจิสติกส์ที่ยุ่งยากสำหรับเทคโนโลยีในอนาคตที่คาดว่าเกี่ยวข้องกับการใช้พลังงานที่พืชตามฤดูกาลเพื่อเดียวลิกโนเซลลูโลสเพื่อการประมวลผล และกอสซิต " ( Sills , เอทานอล2011 ) พวกเขาสรุปว่าบางทีนี้จะต้องสำหรับพื้นผิวมีความแตกต่างกันมาก แต่ระบุว่า " มีไม่เพียงพอข้อมูลในวรรณกรรมว่าแตกหักที่ BIOMASSES แตกต่างกันเสมอต้องการที่แตกต่างกันและเงื่อนไขการทำ " ( sillsและ กอสซิต , 2011 ) ตามการทดลองใช้สวิตซ์กระแทกต่ำผสมสูงทุ่งหญ้าความหลากหลาย ชีวมวล ( lihd ) พวกเขาสรุปได้ว่า " ที่ไม่ต้องปรับแต่ง เอนไซม์การย่อยสลายสำหรับ NaOH และผ่านสวิตซ์ lihd " ( Sills และกอสซิต , 2011 )ลักษณะที่อัตราส่วนของเอนไซม์จะถูกคำนวณและรายงานแตกต่างกันอย่างมากระหว่างสิ่งพิมพ์ นี้อาจจะมีผลกระทบต่อยาทดลอง ผู้เขียนใช้ฟันกรามบางอัตราส่วนของเอนไซม์แต่นี้เป็นเพียงที่เป็นไปได้ซึ่งทำงานร่วมกับเอนไซม์บริสุทธิ์กับคนรู้จักโมเลกุล . อัตราส่วนอาจจะแสดงออกเป็นโปรตีนความเข้มข้นของเอนไซม์และความเข้มข้นโปรตีนอื่นเอนไซม์ แต่นี้อาจเป็นภาพสะท้อนที่ถูกต้องของจริงจำนวนของเอนไซม์ หรือ กิจกรรมของเอนไซม์ในเวลาของทดลอง มันได้กลายเป็นทั่วไป ใช้อัตราส่วนของเอนไซม์ที่เฉพาะเจาะจงกิจกรรมต่างๆ เช่น หน่วย FPU เซลโลไบเเนส , หรือหน่วย ส่วนกิจกรรมมักแสดงออกเมื่อเทียบกับความเข้มข้นของเซลลูโลสหรือไซแลนในพื้นผิวเช่น FPU / กรัมเซลลูโลสหรือไซลาเนสหน่วยไซ / กรัม นี้จะรวมกับการบ่งชี้โปรตีนอัตราส่วน ประเภทของรายงานผลเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการกำหนดทั้งอัตราส่วนที่เหมาะสม ตลอดจนการเอนไซม์ที่เหมาะสม นี้จะช่วยให้คำนวณประสิทธิผลของการเสริมเอนไซม์โหลดด้วยความเคารพเพิ่มเติมกรัมน้ำตาลสร้างขึ้น และจึงจะช่วยให้วิเคราะห์ของต้นทุนผลกระทบของเอนไซม์ภาระ .ที่ผสมเอนไซม์ทางการค้าที่ใช้ มันเป็นเรื่องยากเพื่อให้บรรลุการปรับปรุงอัตราส่วนของเอนไซม์ ( เกา et al . , 2011 )ดันแคน และ ชิลลิง ( 2010 ) พบว่า ความเข้มข้นของลิกนินและเซลลูโลส เฮมิเซลลูโลส " ไม่ได้เป็นปัจจัยเดียวที่มีผลต่อเอนไซม์อัตราส่วนแต่ผนังเซลล์กายวิภาคศาสตร์และโครงสร้างทั้งหมดมีส่วนร่วม "มีบ่อย " ไม่ง่ายความสัมพันธ์ระหว่างความสำคัญของเอนไซม์และสารอาหารมากมาย " ( Banerjee et al . ,2010b ) ดังนั้นการโหลดสำหรับเอนไซม์โดยเฉพาะจะไม่จําเป็นความสัมพันธ์กับความอุดมสมบูรณ์ของเป้าหมาย โดยเฉพาะพันธบัตรที่โดยเฉพาะเอนไซม์