The celebrated revival of the Silk

The celebrated revival of the Silk Road would seem to herald the return of China’s charm offensive, winning over neighbors and other countries in the region through increased trade incentives and transport connectivity. If developing a sound soft power strategy is the mark of a rising world power, does this mean China is on its way? Certainly, in the wake of recent episodes of differences and disputes, the initiative should be seen as a welcome development. Nonetheless, some countries along the envisioned route remain wary and skeptical of the real intentions behind this offering, as well as the possible unfavorable conditions that may be attached to it. In addition, while Beijing tends to highlight its economic credentials, the Silk Road Economic Belt and 21st Century Maritime Silk Road (hereinafter, SREB/MSR) has strategic, political and security implications that participating countries would also be advised to consider.

China lives in a tough neighborhood, sharing a long contiguous land border with Russia and India (with which it has unresolved land boundary disputes) and a common sea boundary with Japan (with which it has unresolved territorial and maritime disputes). As such, SREB/MSR could possibly be seen as a strategy to circumvent any encirclement or containment that a hostile power in concert with other states may undertake to harm China’s interests.

The SREB/MSR project with its land and maritime path components promises to better connect China with the Middle East, Africa and Europe through its landlocked neighbors in Central Asia and the littoral states of Southeast and South Asia. It spreads the risk by multiplying access routes, thus reducing China’s vulnerabilities. The system of ports, railways and roads, which have variously been completed, or are under construction or being proposed, will enable China to diversify the routes by which it can secure the transport of oil and gas and other essential goods needed to sustain China’s economy. It enhances the country’s energy and economic security and mitigates the risks attendant to transporting fuel and goods through unstable, unsecured or unfriendly channels. For instance, the establishment or proposed establishment of transport corridors via Pakistan (through the Chinese-operated Gwadar Port, and then by proposed railway to link the Sino-Pakistani-built Karakoram Highway and ultimately western China), Myanmar (through the Kyaukphyu Port then through the railway and pipeline to Yunnan, which are under construction) and Thailand (through the proposed Chinese-funded Kra Isthmus project) will enable China to reduce its dependency on the Strait of Malacca chokepoint. Developing pipelines to get oil and gas directly from Russia and Central Asia to power western China also reduces its reliance on the volatile Middle East.

Meanwhile, by linking the economies of Central Asia with western China, Beijing brings further development and stability to restive and relatively underdeveloped Xinjiang and Tibet and cuts off any potential support that Uygur dissident groups may seek from fellow Muslims in Central Asia. Hence, SREB/MSR goes far beyond simply sharing economic prosperity – it has obvious political and security underpinnings. And viewed from this vantage point, its China-centrism is very evident.

However, SREB/MSR also ushers in a lot of opportunities for countries along the way. Countries in need of financing to establish new ports or related transport infrastructure or to upgrade existing facilities would welcome news of a willing new sponsor or financier. China’s longstanding policy of no-strings attached would be popular with states that have limited access to capital and technology because of foreign-imposed sanctions or stringent governance requirements set by regional or international lending institutions. Increased regional connectivity would boost trade and commerce, allowing participating countries greater access to the huge China market, while attracting much-needed investments especially now that China had just become a net capital exporter. The emergence of China expands the roster of potential partners to which developing and underdeveloped states along the projected SREB/MSR route can turn. But for China to entice more countries to join, it has to address some important points.

For one, the increasing presence, role and interest of China in maritime Southeast Asia, South Asia, and Central Asia is becoming a source of discomfort for, respectively, the United States, India and Russia, which have long dominated these regions. SREB/MSR would draw these regions ever closer into China’s orbit and an observer may well wonder whether this will will eventually evolve into some sort of exclusive club led by China, intent on displacing other regional trade or economic arrangements founded and led by other regional powers. Countries in the region, in turn, which wish to diversify their partners and develop a balance or hedging strategy are now realizing that they can play one power against the other to exact maximum concessions from both. Indeed, some countries are beginning to make this a practice (Myanmar, Sri Lanka and Maldives in relation to China and India, the former Soviet Union republics in Central Asia in relation to China and Russia, and Southeast Asian states like Indonesia, Malaysia and Singapore in relation to China and United States). But this will only work so long as these regional arrangements are not mutually exclusive, meaning that membership in SREB/MSR does not necessarily require that they forego participation in new or existing regional organizations. SREB/MSR should be seen as a means to complement and not to compete with or dislodge existing regional cooperation frameworks.

Moreover, in the same way as countries in these regions do not want to be seen as taking part in any effort to contain China, thus compromising their burgeoning economic relations with Beijing, they also do not want to be perceived as facilitating Chinese efforts to check a rival. For example, Indian Ocean Region (IOR) states with warming relations with China would surely not welcome the thought of being seen by New Delhi as an appendage to Beijing’s “String of Pearls” strategy. China should reassure would-be participating countries that SREB/MSR will not be used as a geopolitical ploy to outmaneuver a rival power. Otherwise, countries will hesitate to participate, particularly if pressured by regional powers.

Similarly, there is the fear about the possible dual-use nature of MSR ports and facilities. For example, the recent visit of a Chinese submarine in Colombo, the rumored establishment of a Chinese naval base in Marao Atoll, Maldives, and Pakistan’s invitation for China to set up a naval base in Gwadar all raise fears that China’s presence in the IOR is not confined to just building and operating commercial seaports. If regional rivals see MSR as a strategy that would eventually lead to basing rights or easy access for PLA-N, they may take steps to discourage countries from participating in it, if not directly acting against it.

Second, China has to address the persistent notion that SREB/MSR is too China-centric and that other participating states will reap only marginal benefits. Will the ports and related transport infrastructure financed, built or operated by Chinese entities only service or handle China-bound cargo or those coming from China only? If host countries will be deprived of independent action in the management of said ports, it will only reinforce the image that SREB/MSR caters only to Chinese interests. Thus, it is important for Beijing to identify its stakes commensurate with its investments. While China may rightfully request for some preferential access in light of its investment, shutting off SREB/MSR ports to other countries may limit the revenues that host countries are able generate. It may also tie the host country too closely to Chinese trade volume and possible future exigencies. China will contribute in furthering economic regionalization by opening SREB/MSR ports to all participating states and even to non-participating states for that matter. For instance, China could offer access to Gwadar Port, the nearest seaport to Afghanistan and Central Asia, as one incentive to obtain Central Asian participation in SREB/MSR. The port could then be the conduit for these landlocked countries to export their products abroad, as well as obtain imports therefrom, thereby giving them a stake in securing the port and the terrestrial transport backbone that connects to it. Thus, in defining the nature and terms of SREB/MSR investments, China has to take into serious account the interests of the host country. This would entail delicate compromise and negotiations since different countries would have different sets of national priorities and valuations.

Finally, China has to address the question of which country will provide the security for NSR ports and related facilities. Will MSR membership by countries along the proposed route permit the deployment of PLA-N or Chinese coast guard vessels in IOR and maritime Southeast Asia? For IOR, this would create anxiety on the part of India, as well as the United States. For South China Sea (SCS) littoral states, on the other hand, the specter of Chinese naval and coast guard assets patrolling vital shipping sea lanes and waters adjacent to MSR ports may dissuade them from participating lest it be seen as jeopardizing their own territorial and maritime claims in the disputed sea. Territorial and maritime disputes generally cloud the judgment of many states, compelling them to disregard even obvious economic advantages. To address this, China may consider boosting maritime security cooperation with SCS states to jointly secure MSR infrastructure. This may include funding to support exercises and operations on search and rescue, combating maritime piracy and terrorism, res

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฟื้นฟูเฉลิมฉลองถนนไหมจะดูเหมือนเกริ่นการกลับมาของรกเสน่ห์ของจีน ชนะเพื่อนบ้านและประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาคผ่านการเชื่อมต่อการขนส่งและการค้าที่เพิ่มแรงจูงใจ ถ้าพัฒนาเสียงนุ่ม ยุทธศาสตร์พลังงานเป็นเครื่องหมายของพลังงานโลกที่เพิ่มขึ้น ไม่จีนนี้หมายถึงเป็นวิธีการ แน่นอน ในการปลุกของตอนล่าสุดของความแตกต่างและความขัดแย้ง ความคิดริเริ่มควรถือเป็นพัฒนายินดีต้อนรับ กระนั้น บางประเทศตามเส้นทาง envisioned ยังคงแคลงใจของความตั้งใจจริงอยู่เบื้องหลังแห่งนี้ ตลอดจนเงื่อนไขร้ายสุดที่อาจแนบไป และระมัดระวัง นอกจากนี้ ในขณะที่ปักกิ่งมีแนวโน้มที่จะ เน้นข้อมูลของเศรษฐกิจ เข็มขัดเศรษฐกิจซิลค์โร้ดและศตวรรษทะเลซิลค์โร้ด (ซึ่งต่อไปนี้ SREB/MSR) มีเชิงกลยุทธ์ การเมือง และปัจจัยด้านความปลอดภัยที่ประเทศที่เข้าร่วมยังจะแนะนำให้พิจารณาจีนที่อยู่ในพื้นที่ใกล้เคียงยาก ร่วมเส้นขอบที่ดินยาวติดกันกับรัสเซีย และอินเดีย (ซึ่งจะได้แก้ไขข้อพิพาทเขตแดนแผ่นดิน) และขอบเขตของทะเลทั่วญี่ปุ่น (ซึ่งจะได้แก้ไขข้อพิพาททางทะเล และดินแดน) เช่น SREB/MSR ได้อาจถือเป็นกลยุทธ์เพื่อหลีกเลี่ยงการ encirclement หรือบรรจุที่กำลังเป็นศัตรูในคอนเสิร์ตกับรัฐอื่น ๆ อาจทำให้เป็นอันตรายต่อผลประโยชน์ของจีนสัญญาโครงการ SREB/MSR ที่ดินและเส้นทางเดินเรือดีกว่า เชื่อมต่อจีนกับตะวันออกกลาง แอฟริกา และยุโรปผ่านบ้านของ landlocked ในอเมริกา littoral ตะวันออกเฉียงใต้และเอเชียใต้และเอเชียกลาง มันแพร่กระจายความเสี่ยง โดยการคูณเข้ากระบวนการผลิต ช่วยลดจุดอ่อนของจีน ระบบของพอร์ต ทางรถไฟ และ ถนน ซึ่งเพิ่ม เสร็จ หรือมีการก่อสร้างหรือการนำเสนอ จะช่วยให้จีนมีเส้นทางบินที่จะสามารถรักษาความปลอดภัยการขนส่งน้ำมัน และก๊าซ และสินค้าจำเป็นอื่น ๆ ที่จำเป็นเพื่อให้เศรษฐกิจของจีนมากมาย ช่วยเพิ่มพลังงานและความปลอดภัยทางเศรษฐกิจของประเทศ และ mitigates ผู้ดูแลความเสี่ยงด้านการขนส่งน้ำมันเชื้อเพลิงและสินค้าผ่านช่องทางเสถียร ไม่ปลอดภัย หรือโรงแรม ตัวอย่าง สถานประกอบการหรือสถานประกอบการนำเสนอของทางเดินขนส่งผ่านประเทศปากีสถาน (ผ่าน พอร์ต Gwadar ดำเนินการจีน และรถไฟนำเสนอการเชื่อมโยงจีนปากีสถานสร้างสร้างทางหลวงและจีนตะวันตกในที่สุด), พม่า (ผ่านท่า เรือ Kyaukphyu แล้ว ผ่านรถไฟและตอนไปยูนนาน ซึ่งกำลังก่อสร้าง) และไทย (ผ่านการนำเสนอสนับสนุนจีนคอคอดกระโครงการ) จะช่วยให้จีนลดการพึ่งพา chokepoint ช่องแคบมะละกา ยังพัฒนาท่อรับน้ำมันและก๊าซโดยตรงจากรัสเซียและเอเชียกลางจีนตะวันตกพลังช่วยลดการพึ่งพาตะวันระเหยในขณะเดียวกัน โดยการเชื่อมโยงเศรษฐกิจของเอเชียกลางจีนตะวันตก ปักกิ่งนำเพิ่มเติมพัฒนา และเสถียรภาพการว่ายาก และค่อนข้างธรรมชาติ Xinjiang และทิเบต และตัดเกิดสนับสนุน Uygur ที่กลุ่ม dissident อาจค้นหาจากเพื่อนมุสลิมในเอเชียกลาง ดังนั้น SREB/MSR ไปไกลเกินเพียงการแบ่งปันความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจ – มี underpinnings ทางการเมืองและความปลอดภัยที่ชัดเจน และดูจากจุดชมวิวนี้ centrism จีนมันจะชัดมากอย่างไรก็ตาม SREB/MSR ยัง ushers ในล็อตของโอกาสสำหรับประเทศไปพร้อมกัน ประเทศต้องการเงิน เพื่อสร้างพอร์ตใหม่หรือโครงสร้างพื้นฐานการขนส่งที่เกี่ยวข้อง หรืออัพเกรดสิ่งอำนวยความสะดวกที่มีอยู่จะต้อนรับข่าวสปอนเซอร์ใหม่ยินดีหรือนักการเงินแห่ง นโยบายของจีนว่าไม่สายแนบจะนิยมของอเมริกาที่มีจำกัดการเข้าถึงเงินทุนและเทคโนโลยีเนื่องจากต่างประเทศบังคับลงโทษ หรือข้อกำหนดกำกับดูแลเข้มงวดตั้งตามภูมิภาค หรือนานาชาติให้ยืมสถาบัน เชื่อมต่อภูมิภาคที่เพิ่มขึ้นจะเพิ่มการค้าและพาณิชย์ ให้ทั้งประเทศมากกว่าเข้าถึงตลาดจีนใหญ่ ในขณะที่ดึงดูดการลงทุนความจำเป็นมากโดยเฉพาะตอนที่จีนได้กลายเป็น ผู้ส่งออกเงินทุนสุทธิเพียง การเกิดขึ้นของจีนขยายสมาชิกคู่เกิดที่อเมริกาพัฒนา และธรรมชาติตามเส้นทาง SREB/MSR คาดสามารถเปิด แต่สำหรับประเทศจีนต่อประเทศอื่น ๆ เข้าร่วม มีบางประเด็นที่สำคัญเพื่อหนึ่ง เพิ่มสถานะ บทบาท และผลประโยชน์ของจีนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ทะเล เอเชียใต้และเอเชียกลางเป็น แหล่งที่มาของความรู้สึกไม่สบายสำหรับ ตามลำดับ สหรัฐอเมริกา อินเดียและรัสเซีย ที่ยาวนานได้ครอบงำภูมิภาคเหล่านี้ SREB/MSR จะวาดภูมิภาคเหล่านี้เคยใกล้วงโคจรของจีนและแหล่งที่อาจสงสัยว่า นี่จะจะในที่สุดพัฒนาเป็นเรียงลำดับของสโมสรพิเศษที่นำ โดยจีน เจตนาในฎพยัคฆ์ค้าภูมิภาคอื่น ๆ หรือการจัดการทางเศรษฐกิจก่อตั้ง และนำ โดยอำนาจภูมิภาคอื่น ๆ บางดี ประเทศในภูมิภาค ใช้ ซึ่งต้องการพันธมิตรมากมาย และพัฒนาดุล หรือ hedging กลยุทธ์กำลังตระหนักว่า พวกเขาสามารถเล่นไฟหนึ่งกับอื่น ๆ ให้สัมปทานสูงสุดแน่นอนจากทั้ง แน่นอน บางประเทศจะเริ่มการฝึก (พม่า ศรีลังกา และมัลดีฟส์เกี่ยวกับทวีปสหภาพโซเวียตเดิมในเอเชียกลางเกี่ยวกับอเมริกาจีน และรัสเซีย และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เช่นอินโดนีเซีย มาเลเซีย และสิงคโปร์เกี่ยวกับจีนและสหรัฐอเมริกา อินเดียและจีน) แต่นี้จะทำงานเป็นจัดระดับภูมิภาคเหล่านี้ไม่เฉพาะ หมายความ ว่า การเป็นสมาชิกใน SREB/MSR ไม่จำเป็นต้องที่จะนำเข้าร่วมในองค์กรระดับภูมิภาค การ SREB/MSR ควรเห็นเป็นวิธีการที่ จะเติมเต็ม และไม่สามารถแข่งขันกับ หรือไล่ออกกรอบความร่วมมือระดับภูมิภาคที่มีอยู่นอกจากนี้ ในลักษณะเดียวกับประเทศในภูมิภาคเหล่านี้ไม่ต้องการถือเป็นการมีส่วนร่วมในความพยายามใด ๆ มีจีน จึง สูญเสียความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจลัทธิกับปักกิ่ง พวกเขายังไม่อยากจะมองเห็นเป็นจีนพยายามตรวจสอบคู่แข่งเป็นการอำนวยความสะดวก ตัวอย่าง อเมริกาภูมิภาคมหาสมุทรอินเดีย (IOR) กับโลกร้อนความสัมพันธ์กับจีนจะย่อมไม่ยินดีต้อนรับความคิดของการเห็นโดยนิวเดลีเป็นเพียงอวัยวะการประกอบกับกลยุทธ์ "สายไข่มุก" ปักกิ่ง จีนควรเวบประเทศเข้าร่วมปรากฏว่า SREB/MSR จะไม่สามารถใช้เป็นพลอยภูมิศาสตร์การเมือง outmaneuver กำลังคู่แข่ง มิฉะนั้น ประเทศจะลังเลที่จะเข้าร่วม โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ากดดันจากอำนาจภูมิภาคในทำนองเดียวกัน มีความกลัวเกี่ยวกับธรรมชาติคู่ใช้เป็นพอร์ต MSR และสิ่งอำนวยความสะดวก ตัวอย่าง เยี่ยมชมล่าสุดของเรือดำน้ำจีนในโคลอมโบ จัดตั้งฐานทัพเรือจีนในเชิญ Marao อะทอล มัลดีฟส์ และในปากีสถานจีนตั้งฐานทัพเรือใน Gwadar ความกลัวเพิ่มทั้งหมดที่ไม่มีสถานะของจีนในการ IOR ฉาวขังเพียงอาคาร และปฏิบัติรเปอร์พาณิชย์ หากคู่แข่งภูมิภาคดู MSR เป็นกลยุทธ์ที่จะในที่สุดนำไปสู่การอ้างอิงสิทธิหรือสะดวกสำหรับ PLA N พวกเขาอาจใช้ขั้นตอนการกีดกันประเทศจากการเข้าร่วมใน ถ้า ไม่ทำหน้าที่โดยตรงกับมันSecond, China has to address the persistent notion that SREB/MSR is too China-centric and that other participating states will reap only marginal benefits. Will the ports and related transport infrastructure financed, built or operated by Chinese entities only service or handle China-bound cargo or those coming from China only? If host countries will be deprived of independent action in the management of said ports, it will only reinforce the image that SREB/MSR caters only to Chinese interests. Thus, it is important for Beijing to identify its stakes commensurate with its investments. While China may rightfully request for some preferential access in light of its investment, shutting off SREB/MSR ports to other countries may limit the revenues that host countries are able generate. It may also tie the host country too closely to Chinese trade volume and possible future exigencies. China will contribute in furthering economic regionalization by opening SREB/MSR ports to all participating states and even to non-participating states for that matter. For instance, China could offer access to Gwadar Port, the nearest seaport to Afghanistan and Central Asia, as one incentive to obtain Central Asian participation in SREB/MSR. The port could then be the conduit for these landlocked countries to export their products abroad, as well as obtain imports therefrom, thereby giving them a stake in securing the port and the terrestrial transport backbone that connects to it. Thus, in defining the nature and terms of SREB/MSR investments, China has to take into serious account the interests of the host country. This would entail delicate compromise and negotiations since different countries would have different sets of national priorities and valuations.
Finally, China has to address the question of which country will provide the security for NSR ports and related facilities. Will MSR membership by countries along the proposed route permit the deployment of PLA-N or Chinese coast guard vessels in IOR and maritime Southeast Asia? For IOR, this would create anxiety on the part of India, as well as the United States. For South China Sea (SCS) littoral states, on the other hand, the specter of Chinese naval and coast guard assets patrolling vital shipping sea lanes and waters adjacent to MSR ports may dissuade them from participating lest it be seen as jeopardizing their own territorial and maritime claims in the disputed sea. Territorial and maritime disputes generally cloud the judgment of many states, compelling them to disregard even obvious economic advantages. To address this, China may consider boosting maritime security cooperation with SCS states to jointly secure MSR infrastructure. This may include funding to support exercises and operations on search and rescue, combating maritime piracy and terrorism, res

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การฟื้นฟูที่มีชื่อเสียงโด่งดังของเส้นทางสายไหมดูเหมือนจะประกาศการกลับมาของความไม่พอใจเสน่ห์ของจีนชนะเพื่อนบ้านและประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาคผ่านแรงจูงใจค้าที่เพิ่มขึ้นและการเชื่อมต่อการขนส่ง หากการพัฒนากลยุทธ์เสียงไฟอ่อนเป็นเครื่องหมายของพลังงานโลกที่เพิ่มขึ้นนี้ไม่ได้หมายความว่าประเทศจีนอยู่ในทางของตนหรือไม่ แน่นอนว่าในการปลุกของเอพที่ผ่านมาของความแตกต่างและข้อพิพาท, ความคิดริเริ่มที่ควรจะเห็นเป็นพัฒนาการต้อนรับ อย่างไรก็ตามบางประเทศตามเส้นทางจินตนาการยังคงระมัดระวังและไม่เชื่อในความตั้งใจจริงที่อยู่เบื้องหลังการเสนอขายครั้งนี้เช่นเดียวกับเงื่อนไขที่เสียเปรียบเป็นไปได้ที่อาจจะติดอยู่กับมัน นอกจากนี้ในขณะที่ปักกิ่งมีแนวโน้มที่จะเน้นข้อมูลประจำตัวของเศรษฐกิจในแถบถนนสายไหมเศรษฐกิจและศตวรรษที่ 21 การเดินเรือเส้นทางสายไหม (ต่อไปนี้, SREB / MSR) มีกลยุทธ์การผลกระทบทางการเมืองและการรักษาความปลอดภัยที่ประเทศที่เข้าร่วมจะได้รับการให้คำแนะนำที่จะต้องพิจารณา. อาศัยอยู่ในประเทศจีน พื้นที่ใกล้เคียงที่ยากลำบากร่วมกันชายแดนที่ดินที่อยู่ติดกันยาวกับรัสเซียและอินเดีย (ด้วยความที่มันมีข้อพิพาทเขตแดนที่ดินยังไม่ได้แก้ไข) และเขตแดนทะเลที่พบกับญี่ปุ่น (ด้วยความที่มันมีข้อพิพาทดินแดนทางทะเลและยังไม่ได้แก้ไข) เช่น SREB / MSR อาจจะถูกมองว่าเป็นกลยุทธ์ที่จะหลีกเลี่ยงการตีวงหรือบรรจุที่ใช้พลังงานที่เป็นมิตรในคอนเสิร์ตกับรัฐอื่น ๆ อาจดำเนินการให้เป็นอันตรายต่อผลประโยชน์ของจีน. SREB / โครงการ MSR กับที่ดินและส่วนประกอบเส้นทางการเดินเรือของสัญญาว่าจะดีขึ้น เชื่อมต่อประเทศจีนกับตะวันออกกลางแอฟริกาและยุโรปผ่านเพื่อนบ้านไม่มีทางออกสู่ทะเลในเอเชียกลางและรัฐบริเวณตะวันออกเฉียงใต้และเอเชียใต้ มันจะกระจายความเสี่ยงโดยการคูณเส้นทางการเข้าถึงซึ่งช่วยลดช่องโหว่ของจีน ระบบการทำงานของพอร์ตรถไฟและถนนซึ่งได้รับการเสร็จนานัปการหรืออยู่ภายใต้การก่อสร้างหรือการถูกนำเสนอจะช่วยให้ประเทศจีนเพื่อกระจายเส้นทางโดยที่มันสามารถรักษาความปลอดภัยการขนส่งน้ำมันและก๊าซและสินค้าที่จำเป็นอื่น ๆ ที่จำเป็นในการรักษาเศรษฐกิจของประเทศจีน . จะช่วยเพิ่มพลังงานของประเทศและความมั่นคงทางเศรษฐกิจและลดความเสี่ยงที่ผู้เข้าร่วมประชุมในการขนส่งน้ำมันเชื้อเพลิงและสินค้าผ่านไม่แน่นอนช่องที่ไม่มีหลักประกันหรือไม่เป็นมิตร ยกตัวอย่างเช่นสถานประกอบการหรือสถานประกอบการที่นำเสนอของทางเดินขนส่งผ่านปากีสถาน (ผ่านจีนดำเนินการ Gwadar Port และรถไฟแล้วโดยเสนอที่จะเชื่อมโยงจีนปากีสถานสร้าง Karakoram ทางหลวงและจีนตะวันตกในที่สุด) พม่า (Kyaukphyu ผ่านพอร์ตแล้ว ผ่านทางรถไฟและท่อส่งไปยังมณฑลยูนนานซึ่งอยู่ภายใต้การก่อสร้าง) และไทย (ผ่านการเสนอของจีนได้รับการสนับสนุนโครงการคอคอดกระ) จะช่วยให้ประเทศจีนเพื่อลดการพึ่งพาช่องแคบมะละกา chokepoint การพัฒนาที่จะได้รับท่อน้ำมันและก๊าซโดยตรงจากรัสเซียและเอเชียกลางที่จะใช้พลังงานภาคตะวันตกของจีนยังช่วยลดความเชื่อมั่นในความผันผวนตะวันออกกลาง. ในขณะเดียวกันด้วยการเชื่อมโยงเศรษฐกิจของเอเชียกลางกับภาคตะวันตกของจีนที่กรุงปักกิ่งนำการพัฒนาต่อไปและความมั่นคงและค่อนข้างหงุดหงิด ด้อยพัฒนาซินเจียงและทิเบตและตัดการสนับสนุนที่มีศักยภาพใด ๆ ที่กลุ่มผู้คัดค้าน Uygur อาจขอจากเพื่อนชาวมุสลิมในเอเชียกลาง ดังนั้น SREB / MSR ไปไกลเกินกว่าเพียงแค่การแบ่งปันความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจ - จะได้การเมืองที่เห็นได้ชัดและตีแผ่ความปลอดภัย และดูจากจุดชมวิวนี้จีน centrism ที่เห็นได้ชัดมาก. แต่ SREB / MSR ยังพาในจำนวนมากของโอกาสสำหรับประเทศไปพร้อมกัน ประเทศในความต้องการของการจัดหาเงินทุนในการสร้างพอร์ตใหม่หรือโครงสร้างพื้นฐานการขนส่งที่เกี่ยวข้องหรือการอัพเกรดสิ่งอำนวยความสะดวกที่มีอยู่จะต้อนรับข่าวการสปอนเซอร์ใหม่ยินดีหรือเงินทุน นโยบายยาวนานของจีนไม่มีสตริงที่แนบมาจะเป็นที่นิยมกับรัฐที่มีการ จำกัด การเข้าถึงเงินทุนและเทคโนโลยีเพราะการลงโทษต่างประเทศเรียกเก็บหรือความต้องการของการกำกับดูแลที่เข้มงวดที่กำหนดโดยสถาบันสินเชื่อในระดับภูมิภาคหรือระดับนานาชาติ การเชื่อมต่อในภูมิภาคที่เพิ่มขึ้นจะเพิ่มการค้าและการพาณิชย์ที่ช่วยให้ประเทศที่เข้าร่วมการเข้าถึงมากขึ้นเพื่อตลาดขนาดใหญ่ของจีนในขณะที่การดึงดูดที่จำเป็นมากการลงทุนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะนี้ว่าจีนได้กลายเป็นเพียงผู้ส่งออกสุทธิของเงินทุน การเกิดขึ้นของจีนขยายบัญชีรายชื่อของพันธมิตรที่มีศักยภาพที่พัฒนาและด้อยพัฒนารัฐตามที่คาดการณ์ SREB / เส้นทาง MSR สามารถเปิด แต่สำหรับประเทศจีนที่จะดึงดูดให้ประเทศอื่น ๆ ที่จะเข้าร่วมก็มีอยู่บางจุดที่สำคัญ. สำหรับหนึ่งปรากฏตัวเพิ่มบทบาทและความสนใจของประเทศจีนในการเดินเรือเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เอเชียใต้และเอเชียกลางจะกลายเป็นแหล่งที่มาของความรู้สึกไม่สบายสำหรับตามลำดับ ที่สหรัฐอเมริกาอินเดียและรัสเซียซึ่งมีความโดดเด่นนานภูมิภาคนี้ SREB / MSR จะดึงภูมิภาคนี้เคยใกล้ชิดเข้าสู่วงโคจรของจีนและผู้สังเกตการณ์อาจสงสัยว่านี้จะในที่สุดก็จะมีวิวัฒนาการในการจัดเรียงของสโมสรพิเศษบางอย่างที่นำโดยประเทศจีนความตั้งใจในการแทนที่การค้าในภูมิภาคอื่น ๆ หรือการเตรียมการทางเศรษฐกิจก่อตั้งและนำโดยอำนาจในภูมิภาคอื่น ๆ . ประเทศในภูมิภาคในการเปิดที่ต้องการกระจายการลงทุนพันธมิตรของพวกเขาและพัฒนาความสมดุลหรือป้องกันความเสี่ยงกลยุทธ์ขณะนี้ทราบว่าพวกเขาสามารถเล่นกับหนึ่งในพลังงานอื่น ๆ ที่จะแน่นอนสัมปทานสูงสุดจากทั้ง อันที่จริงบางประเทศเป็นจุดเริ่มต้นที่จะทำให้การปฏิบัติ (พม่าศรีลังกาและมัลดีฟส์ในความสัมพันธ์กับจีนและอินเดียอดีตสาธารณรัฐสหภาพโซเวียตในเอเชียกลางในความสัมพันธ์กับจีนและรัสเซียและประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เช่นอินโดนีเซียมาเลเซียและสิงคโปร์ ในความสัมพันธ์กับจีนและสหรัฐอเมริกา) แต่นี้จะทำงานเฉพาะตราบใดที่การเตรียมการระดับภูมิภาคเหล่านี้ไม่ได้พิเศษร่วมกันหมายความว่าเป็นสมาชิกใน SREB / MSR ไม่จำเป็นต้องที่พวกเขานำร่วมในองค์กรระดับภูมิภาคใหม่หรือที่มีอยู่ SREB / MSR ควรจะเห็นเป็นวิธีการที่จะเติมเต็มและไม่ให้แข่งขันกับขับไล่ที่มีอยู่หรือกรอบความร่วมมือระดับภูมิภาค. นอกจากนี้ในลักษณะเดียวกับประเทศในภูมิภาคเหล่านี้ไม่ต้องการที่จะถูกมองว่าเป็นส่วนหนึ่งในความพยายามที่จะมีประเทศจีนใด ๆ จึงสูญเสียความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจที่กำลังขยายตัวของพวกเขากับปักกิ่งที่พวกเขายังไม่ต้องการที่จะถูกมองว่าเป็นความพยายามในการอำนวยความสะดวกในจีนเพื่อตรวจสอบคู่แข่ง ยกตัวอย่างเช่นในมหาสมุทรอินเดียภาค (IOR) ระบุความสัมพันธ์กับภาวะโลกร้อนกับจีนก็จะไม่ต้อนรับความคิดที่จะถูกมองเห็นได้ด้วยนิวเดลีเป็นรยางค์ไปยังกรุงปักกิ่งของ "สร้อยไข่มุก" กลยุทธ์ จีนควรจะสร้างความมั่นใจจะเป็นประเทศที่เข้าร่วมที่ SREB / MSR จะไม่ถูกนำมาใช้เป็นวิธีการทางการเมืองที่จะชนะในเชิงเล่ห์เหลี่ยมพลังงานคู่แข่ง มิฉะนั้นประเทศจะลังเลที่จะมีส่วนร่วมโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าแรงกดดันจากอำนาจในระดับภูมิภาค. ในทำนองเดียวกันมีความกลัวเกี่ยวกับธรรมชาติของคู่การใช้งานที่เป็นไปได้ของพอร์ต MSR และสิ่งอำนวยความสะดวก ยกตัวอย่างเช่นการเยือนล่าสุดของเรือดำน้ำของจีนในโคลัมโบจัดตั้งข่าวลือของฐานทัพเรือของจีนใน Marao Atoll ในมัลดีฟส์และเชิญปากีสถานสำหรับประเทศจีนในการตั้งค่าฐานทัพเรือใน Gwadar ทั้งหมดเพิ่มความกลัวว่าการปรากฏตัวของจีนใน IOR คือ ไม่ได้ จำกัด อยู่เพียงแค่การสร้างและการดำเนินงานเชิงพาณิชย์ท่าเรือ หากคู่แข่งในระดับภูมิภาคเห็น MSR เป็นกลยุทธ์ที่ในที่สุดจะนำไปสู่การพิจารณาสิทธิหรือการเข้าถึงได้ง่ายสำหรับ PLA-N, พวกเขาอาจจะทำตามขั้นตอนที่จะกีดกันจากประเทศที่เข้าร่วมโครงการในนั้นหากไม่ได้ทำหน้าที่โดยตรงกับมัน. ประการที่สองจีนมีที่อยู่ที่ถาวร ความคิดที่ว่า SREB / MSR เกินไปประเทศจีนเป็นศูนย์กลางและว่ารัฐที่เข้าร่วมโครงการอื่น ๆ ที่จะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์เพียงเล็กน้อย จะพอร์ตและโครงสร้างพื้นฐานการขนส่งที่เกี่ยวข้องกับทุนสร้างหรือดำเนินการโดยหน่วยงานของจีนเพียงอย่างเดียวหรือการบริการจัดการขนส่งสินค้าจีนที่ถูกผูกไว้หรือผู้ที่มาจากประเทศจีนเท่านั้น? หากประเทศเจ้าภาพจะขาดการดำเนินการที่เป็นอิสระในการบริหารงานของพอร์ตกล่าวว่ามันจะเสริมสร้างภาพที่ SREB / MSR มีเป้าหมายเพียงเพื่อผลประโยชน์ของจีน ดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญสำหรับปักกิ่งในการระบุเงินเดิมพันที่เทียบเท่ากับเงินลงทุน ในขณะที่จีนอาจชอบธรรมขอบางเข้าถึงสิทธิพิเศษในแง่ของการลงทุนของตนปิด SREB / MSR พอร์ตไปยังประเทศอื่น ๆ อาจ จำกัด รายได้ที่ประเทศเจ้าภาพจะสามารถสร้าง นอกจากนี้ยังอาจผูกประเทศเจ้าภาพเกินไปอย่างใกล้ชิดกับปริมาณการค้าจีนและยกระดับความเป็นไปได้ในอนาคต จีนจะมีส่วนร่วมในการต่อเศรษฐกิจภูมิภาคโดยการเปิด SREB / MSR พอร์ตไปยังรัฐที่เข้าร่วมโครงการทั้งหมดและแม้กระทั่งรัฐที่ไม่ได้มีส่วนร่วมสำหรับเรื่องที่ ยกตัวอย่างเช่นประเทศจีนสามารถนำเสนอการเข้าถึง Gwadar ท่าเรือท่าเรือที่ใกล้ที่สุดไปยังอัฟกานิสถานและเอเชียกลางเป็นหนึ่งแรงจูงใจที่จะได้รับการมีส่วนร่วมในเอเชียกลางใน SREB / MSR พอร์ตแล้วอาจจะเป็นท่อสำหรับประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเลเหล่านี้ในการส่งออกผลิตภัณฑ์ของตนในต่างประเทศเช่นเดียวกับการได้รับการนำเข้าจากนั้นจึงช่วยให้พวกเขามีสัดส่วนการถือหุ้นในการรักษาความปลอดภัยท่าเรือและแกนนำการขนส่งภาคพื้นดินที่เชื่อมต่อกับมัน ดังนั้นในการกำหนดลักษณะและเงื่อนไขของการ SREB / MSR ลงทุนจีนมีการคำนึงถึงผลประโยชน์ที่ร้ายแรงของประเทศเจ้าภาพ นี้จะนำมาซึ่งการประนีประนอมที่ละเอียดอ่อนและการเจรจาตั้งแต่ประเทศที่แตกต่างกันจะมีชุดที่แตกต่างของการจัดลำดับความสำคัญในระดับชาติและการประเมินมูลค่า. ในที่สุดจีนมีที่จะถามคำถามของประเทศที่จะให้การรักษาความปลอดภัยสำหรับพอร์ต NSR และสิ่งอำนวยความสะดวกที่เกี่ยวข้อง จะ MSR สมาชิกประเทศตามเส้นทางที่นำเสนอใบอนุญาตการใช้งานของ PLA-N หรือชายฝั่งจีนเรือยามในการเดินเรือ IOR และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หรือไม่ สำหรับ IOR นี้จะสร้างความวิตกกังวลในส่วนของอินเดียเช่นเดียวกับประเทศสหรัฐอเมริกา สำหรับทะเลจีนใต้ (SCS) บริเวณรัฐในมืออื่น ๆ ที่น่ากลัวของสินทรัพย์จีนและเรือยามชายฝั่งลาดตระเวนเส้นทางเดินเรือที่สำคัญและการจัดส่งน้ำที่อยู่ติดกับพอร์ต MSR อาจห้ามปรามพวกเขาจากการเข้าร่วมเกรงว่ามันถูกมองว่าเป็นอันตรายต่อดินแดนของตัวเองและ การเรียกร้องการเดินเรือในทะเลแน่นอน ดินแดนพิพาทและทางทะเลโดยทั่วไปเมฆตัดสินของหลายรัฐที่น่าสนใจให้พวกเขาไม่สนใจแม้กระทั่งข้อได้เปรียบทางเศรษฐกิจที่ชัดเจน ไปยังที่อยู่นี้จีนอาจพิจารณาการส่งเสริมความร่วมมือในการรักษาความปลอดภัยทางทะเลกับรัฐ SCS เพื่อร่วมกันรักษาความปลอดภัยโครงสร้างพื้นฐาน MSR ซึ่งอาจรวมถึงการระดมทุนเพื่อสนับสนุนการออกกำลังกายและการดำเนินงานในการค้นหาและกู้ภัยทางทะเลการต่อสู้กับการละเมิดลิขสิทธิ์และการก่อการร้าย, ความละเอียดสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉลองการคืนชีพของถนนผ้าไหมจะดูเหมือนข่าวการกลับมาของความไม่พอใจเสน่ห์จีน ชนะ มากกว่าประเทศเพื่อนบ้าน และประเทศอื่นๆ ในภูมิภาค โดยสิทธิประโยชน์ทางการค้าที่เพิ่มขึ้นและการเชื่อมต่อการขนส่ง ถ้าพัฒนายุทธศาสตร์พลังงานเสียง เป็นเครื่องหมายของโลกกำลังเพิ่มขึ้น ก็หมายความว่า จีนจะมา ? แน่นอนในการปลุกของล่าสุดตอนของความแตกต่างและข้อพิพาท , ความคิดริเริ่มที่ควรจะเห็นเป็นการพัฒนายินดีต้อนรับ อย่างไรก็ตาม บางประเทศ ตามเส้นทางที่วางไว้ยังคงระมัดระวังและสงสัยในเจตนาที่แท้จริงที่อยู่เบื้องหลังการเสนอนี้ เป็นเงื่อนไขที่เสียเปรียบที่เป็นไปได้ที่อาจจะติดมัน นอกจากนี้ ขณะที่จีนมีแนวโน้มที่จะเน้นข้อมูลประจำตัวของเศรษฐกิจเส้นทางสายไหมทางสายพาน และศตวรรษที่ 21 ถนนสายไหมทางทะเล ( ต่อไปนี้ sreb / MSR ) มีกลยุทธ์ ผลกระทบทางการเมืองและการรักษาความปลอดภัยว่า ประเทศที่เข้าร่วม จะได้รับการพิจารณา

จีนในชีวิตยาก ละแวกใกล้เคียงการแบ่งปันเขตแดนติดกันยาวกับ รัสเซีย และอินเดีย ซึ่งมีข้อพิพาทเขตแดนที่ดินค้างคา ) และขอบเขตทั่วไปทะเลกับญี่ปุ่น ( ซึ่งมีอาณาเขตทางทะเลและข้อพิพาทได้รับการแก้ไข ) เช่นsreb MSR / อาจจะถูกมองว่าเป็นกลยุทธ์เพื่อหลีกวงใด ๆหรือการแก้ไขที่พลังงานที่เป็นมิตรในคอนเสิร์ตกับรัฐอื่น ๆอาจดำเนินการต่อผลประโยชน์ของจีน .

sreb MSR / โครงการกับที่ดินและส่วนประกอบเส้นทางการเดินเรือของสัญญาดีกว่า เชื่อมต่อประเทศจีนกับตะวันออกกลางแอฟริกาและยุโรปผ่านประเทศเพื่อนบ้านตื่นตาในเอเชียกลางและสหรัฐอเมริกาประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และเอเชียใต้ มันกระจายความเสี่ยงโดยคูณเส้นทางเข้า จึง ลดจุดอ่อนของประเทศจีน ระบบของท่าเรือ รถไฟ และถนน ซึ่งมีหลากหลายเสร็จสมบูรณ์ หรือการก่อสร้าง หรือการเสนอจะช่วยให้จีนเพื่อกระจายเส้นทางซึ่งจะสามารถรักษาความปลอดภัยการขนส่งน้ำมันและก๊าซ และสินค้าจำเป็นอื่นๆ ที่จำเป็นเพื่อสนับสนุนเศรษฐกิจของประเทศจีน มันช่วยเพิ่มพลังงานของประเทศ และความมั่นคงทางเศรษฐกิจและบรรเทาความเสี่ยงแลการขนส่งเชื้อเพลิงและสินค้าผ่านช่องทางที่ไม่ปลอดภัยไม่มั่นคง , หรือไม่เป็นมิตร สำหรับอินสแตนซ์การเสนอการจัดตั้งหรือทางเดินการขนส่งทางปากีสถาน ( ผ่านจีนดำเนินการกวาดาร์ พอร์ต จากนั้นเสนอรถไฟที่จะเชื่อมโยงสร้างทางหลวงคาราโครัมปากีสถาน ชิโน และในที่สุดจีนตะวันตก ) , พม่า ( ผ่าน kyaukphyu พอร์ตผ่านทางรถไฟ และท่อในมณฑลยูนนานซึ่งอยู่ภายใต้การก่อสร้าง ) และไทย ( ผ่านการเสนอจีนสนับสนุนโครงการคอคอดกระ ) จะช่วยให้จีนลดการพึ่งพาช่องแคบมะละกา chokepoint . การพัฒนาท่อรับน้ำมันและก๊าซโดยตรงจากรัสเซีย เอเชียกลางและจีนตะวันตกพลังงานยังช่วยลดการพึ่งพาในตะวันออกกลาง

ส่วนระเหยโดยการเชื่อมโยงเศรษฐกิจของเอเชียกับตะวันตก จีน ปักกิ่ง ทำให้การพัฒนาและความมั่นคงและร้อนใจด้อยพัฒนา Xinjiang และทิเบตและตัดใด ๆที่สนับสนุนศักยภาพยกูร์ไม่ลงรอยกันกลุ่มอาจแสวงหาจากเพื่อนมุสลิมในเอเชียกลาง ดังนั้นsreb / MSR ไปไกลเกินกว่าเพียงแค่การแบ่งปันความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจและความมั่นคงทางการเมืองและความเชื่อได้ชัดเจน . และมองจากจุดชมวิว centrism ของจีน , เห็นได้ชัดมาก

แต่ sreb / MSR ยัง ushers ในโอกาสมากมายสำหรับประเทศไปพร้อมกันประเทศต้องการเงินทุนเพื่อสร้างท่าเรือใหม่ หรือที่เกี่ยวข้องกับการขนส่งโครงสร้างพื้นฐานหรืออัพเกรดเครื่องที่มีอยู่จะต้อนรับข่าวยินดีใหม่ สปอนเซอร์ หรือ เงินทุนจีนมาตรฐานนโยบายของสตริงไม่ติด จะเป็นที่นิยมกับรัฐที่มี จำกัด การเข้าถึงเงินทุน และเทคโนโลยี เพราะต่างประเทศที่กําหนดโทษ หรือความต้องการที่เข้มงวดที่กำหนดโดยการบริหารในระดับภูมิภาคหรือนานาชาติ ยืมสถาบัน การเชื่อมต่อในภูมิภาคที่เพิ่มขึ้นจะช่วยเพิ่มการค้าและพาณิชย์ ให้ประเทศที่เข้าร่วมการเข้าถึงมากขึ้นในตลาดจีนใหญ่ในขณะที่การดึงดูดการลงทุนมากโดยเฉพาะตอนนี้ที่จีนได้กลายเป็นผู้ส่งออกทุนสุทธิ การเกิดขึ้นของจีนขยายรายชื่อของพันธมิตรที่มีศักยภาพที่พัฒนา และด้อยพัฒนาสหรัฐอเมริกาตามคาด sreb / MSR เส้นทางสามารถเปิด แต่สำหรับจีน ต่อประเทศ เข้าร่วม มันอยู่จุดที่สำคัญบางอย่าง

สำหรับหนึ่งการเพิ่มการแสดงตนบทบาทและผลประโยชน์ของจีนในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และเอเชียใต้ เอเชียกลาง และเป็นแหล่งที่มาของความไม่สบายแก่ตามลำดับ สหรัฐอเมริกา อินเดีย และรัสเซีย ซึ่งยาวครอบงำภูมิภาคเหล่านี้sreb / MSR จะวาดภูมิภาคเหล่านี้เคยใกล้ชิดเข้าสู่วงโคจรของประเทศจีนและผู้สังเกตการณ์อาจสงสัยว่า นี่จะในที่สุดจะคายลงในบางประเภทของคลับพิเศษ นำโดย จีน และภูมิภาคอื่น ๆแทนที่การค้าหรือการจัดเรียงทางเศรษฐกิจก่อตั้งและนำโดยอำนาจในภูมิภาคอื่น ๆ ประเทศในภูมิภาคในการเปิด