In non-accounting settings, researc

In non-accounting settings, research has examined the consequences of fraudulent acts. For
example, Grasmick and Kobayashi (2002) examine the threat of formal punishment, socially
imposed embarrassment, and self-imposed shame as deterrents for workplace rules violations. The
authors find that, in the United States and Japan, self-imposed shame is a stronger deterrent and
socially imposed embarrassment is not significant. Overall, the results suggest that the threat of
socially imposed embarrassment has no significant impact. We believe that the area of punishment
provides opportunities for further study and the results might impact resource allocation for antifraud
programs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการตั้งค่าที่ไม่ใช่บัญชี วิจัยได้ตรวจสอบผลของการกระทำที่หลอกลวง สำหรับตัวอย่าง Grasmick และโคะบะยะชิ (2002) การตรวจสอบภัยคุกคามของการลงโทษอย่างเป็นทางการ สังคมความลำบากใจตาม และอัปยศปรนเป็น deterrents สำหรับการละเมิดกฎการทำงาน ที่ผู้เขียนพบว่า ในสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่น ละอายใจตนเองตาม ความแข็งแกร่งเสริม และความลำบากใจที่ตามสังคมได้อย่างมีนัยสำคัญ โดยรวม แนะนำผลที่คุกคามของความลำบากใจที่ตามสังคมได้ไม่ส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญ เราเชื่อว่าพื้นที่ของการลงโทษมีโอกาสศึกษาเพิ่มเติมและผลอาจส่งผลกระทบต่อการปันส่วนทรัพยากรสำหรับ antifraudโปรแกรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการตั้งค่าที่ไม่ใช่การบัญชี, การวิจัยได้ตรวจสอบผลของการกระทำที่หลอกลวง สำหรับตัวอย่างเช่น Grasmick และโคบายาชิ (2002) ตรวจสอบภัยคุกคามของการลงโทษอย่างเป็นทางการสังคมลำบากใจที่กำหนดและความอับอายที่เรียกตัวเองว่าเป็นยับยั้งการทำงานสำหรับการละเมิดกฎ ผู้เขียนพบว่าในประเทศสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่นอับอายตัวเองเรียกเก็บเป็นอุปสรรคที่แข็งแกร่งและความลำบากใจที่กำหนดเพื่อเข้าสังคมไม่ได้เป็นอย่างมีนัยสำคัญ โดยรวมแล้วผลการชี้ให้เห็นว่าเป็นภัยคุกคามของความลำบากใจที่กำหนดสังคมไม่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญ เราเชื่อว่าพื้นที่ของการลงโทษให้โอกาสในการศึกษาต่อและผลที่อาจส่งผลกระทบการจัดสรรทรัพยากรสำหรับป้องกันการฉ้อโกงโปรแกรม