It was seven o’clock of a very warm

It was seven o’clock of a very warm evening in the Seeonee hills when Father Wolf woke up from his day’s rest, scratched himself, yawned, and spread out his paws one after the other to get rid of the sleepy feeling in their tips. Mother Wolf lay with her big gray nose dropped across her four tumbling, squealing cubs, and the moon shone into the mouth of the cave where they all lived. ‘Augrh!’ said Father Wolf. ‘It is time to hunt again.’ He was going to spring down hill when a little shadow with a bushy tail crossed the threshold and whined: ‘Good luck go with you, O Chief of the Wolves. And good luck and strong white teeth go with noble children that they may never forget the hungry in this world.’
It was the jackal—Tabaqui, the Dish-licker—and the wolves of India despise Tabaqui because he runs about making mischief, and telling tales, and eating rags and pieces of leather from the village rubbish-heaps. But they are afraid of him too, because Tabaqui, more than anyone else in the jungle, is apt to go mad, and then he forgets that he was ever afraid of anyone, and runs through the forest biting everything in his way. Even the tiger runs and hides when little Tabaqui goes mad, for madness is the most disgraceful thing that can overtake a wild creature. We call it hydrophobia, but they call it dewanee—the madness— and run.
‘Enter, then, and look,’ said Father Wolf stiffly, ‘but there is no food here.’
‘For a wolf, no,’ said Tabaqui, ‘but for so mean a person as myself a dry bone is a good feast. Who are we, the Gidur-log [the jackal people], to pick and choose?’ He scuttled to the back of the cave, where he found the bone of a buck with some meat on it, and sat cracking the end merrily.
‘All thanks for this good meal,’ he said, licking his lips. ‘How beautiful are the noble children! How large are their eyes! And so young too! Indeed, indeed, I might have
The Jungle Book
4 of 241
remembered that the children of kings are men from the beginning.’

Now, Tabaqui knew as well as anyone else that there is nothing so unlucky as to compliment children to their faces. It pleased him to see Mother and Father Wolf look uncomfortable.
Tabaqui sat still, rejoicing in the mischief that he had made, and then he said spitefully:
‘Shere Khan, the Big One, has shifted his hunting grounds. He will hunt among these hills for the next moon, so he has told me.’
Shere Khan was the tiger who lived near the Waingunga River, twenty miles away.
‘He has no right!’ Father Wolf began angrily—‘By the Law of the Jungle he has no right to change his quarters without due warning. He will frighten every head of game within ten miles, and I—I have to kill for two, these days.’
‘His mother did not call him Lungri [the Lame One] for nothing,’ said Mother Wolf quietly. ‘He has been lame in one foot from his birth. That is why he has only killed cattle. Now the villagers of the Waingunga are angry with him, and he has come here to make our villagers angry. They will scour the jungle for him when he is far away,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เจ็ดนาฬิกาของเย็นอบอุ่นในภูเขา Seeonee เมื่อหมาป่าพ่อตื่นขึ้นมาจากส่วนที่เหลือของวันของเขา รอยขีดข่วนตัวเอง อ้าปากกว้าง และกระจายออก paws ของเขาหนึ่งหลังจากอื่นการกำจัดความรู้สึกง่วงนอนในเคล็ดลับของพวกเขาได้ หมาป่าแม่วางกับจมูกของเธอสีเทาใหญ่หลุดทั้งสี่ของเธอลอย squealing ลูก และดวงจันทร์ที่ส่องเข้าไปในปากถ้ำที่พวกเขาทั้งหมดอาศัยอยู่ 'Augrh ' กล่าวว่า พ่อหมาป่า 'ได้เวลาหาอีกครั้ง' เขาจะไปสปริงลงเนินเมื่อเงาเล็กน้อยกับหางดกข้ามเขตแดน และ whined: ' โชคดีที่ไปกับคุณ O หัวหน้าหมาป่า และฟันขาวแข็งแรงและโชคดีไปกับโนเบิลเด็กว่า พวกเขาอาจลืมหิวในโลกนี้ได้ 'มันเป็นหมาจิ้งจอก — Tabaqui จาน-licker — และหมาป่าของอินเดียชัง Tabaqui เพราะเขาทำงานเกี่ยวกับการทำร้าย กาล และกินผ้าขี้ริ้วและชิ้นส่วนของหนังจากกองขยะของบ้าน แต่จะกลัวเขามากเกินไป เนื่องจาก Tabaqui เพิ่มเติมกว่าใครในป่า ความบ้า และเขาลืมว่า เขาก็เคยกลัวใคร และวิ่งผ่านป่ากัดได้ทุกอย่างในทางของเขา แม้เสือทำงาน และซ่อน Tabaqui น้อยไปบ้า บ้าเป็น สิ่งกระทำมากที่สุดที่สามารถแซงเป็นสิ่งมีชีวิตป่า เราเรียกว่าคุณ hydrophobia แต่พวกเขาเรียกว่า dewanee — บ้า — และเรียกใช้'ใส่ แล้ว และการค้น หา กล่าวว่า พ่อหมาป่า stiffly 'แต่มีอาหารไม่'' สำหรับหมาป่า ไม่ กล่าวว่า Tabaqui, ' แต่สำหรับบุคคลนั้นหมายถึงเป็นตัวเอง กระดูกแห้งเป็นอาหารดีขึ้น เราคือใคร ล็อก Gidur [หมาจิ้งจอกคน], เลือก?' เขา scuttled ที่ด้านหลังของถ้ำ ที่เขาพบกระดูกของบัคด้วยเนื้อบางมัน และเสาร์แตกสิ้น merrily'ทั้งหมดขอบคุณสำหรับอาหารดี เขากล่าวว่า เลียริมฝีปากของเขา ' เด็กโนเบิลมีวิธีสวย ตามีขนาดใหญ่ หนุ่มสาวดังนั้นเกินไป จริง จริง อาจมีหมาป่า4 ของ 241จำได้ว่า เด็กของพระมหากษัตริย์คนจากการเริ่มต้นด้วย 'ตอนนี้ Tabaqui รู้ที่รวมทั้งคนอื่นที่ว่า มีอะไรซวยดังนั้นเป็นคำชมเชยเด็กใบหน้า พอใจเขาเห็นแม่และพ่อหมาป่าดูอึดอัดTabaqui นั่งนิ่ง rejoicing ในร้ายที่เขาทำ และจากนั้น เขากล่าวว่า spitefully:' คาน Shere ตัวใหญ่หนึ่ง ได้เลื่อนของเขาแห่งนี้ เขาจะล่าระหว่างภูเขาเหล่านี้จันทร์ถัดไป ดังนั้นเขาได้บอกฉัน.'Shere คันเป็นเสือที่อาศัยอยู่ใกล้แม่น้ำ Waingunga ยี่สิบห่าง'เขาไม่มีสิทธิ' พ่อหมาป่าเริ่มด้วยความโกรธ —' ตามกฎหมายของป่า เขาไม่มีสิทธิเปลี่ยนแปลงไตรมาสของเขา โดยไม่มีกำหนดแจ้งเตือน เขาจะขู่ทุกหัวของเกมภายในสิบไมล์ และ — ต้องฆ่า สองวันนี้ ''แม่ของเขาไม่ได้เรียกเขา Lungri [อ่อนแอวัน] อะไร กล่าวว่า แม่หมาป่าอย่างเงียบ ๆ ' เขาได้อ่อนแอในหนึ่งฟุตจากเขาเกิด นั่นคือเหตุผลที่เขาได้ฆ่าวัวเท่านั้น ตอนนี้ ชาวบ้านของ Waingunga จะโกรธกับเขา แล้วมาที่นี่เพื่อให้ชาวบ้านของเรามีความโกรธ พวกเขาจะอยู่ป่าเขาเมื่อเขาห่างไกล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็น 07:00 จากช่วงเย็นที่อบอุ่นมากในภูเขา Seeonee เมื่อพ่อหมาป่าตื่นขึ้นมาจากส่วนที่เหลือของวันของเขามีรอยขีดข่วนตัวเองหาวและแผ่ออกมาจากอุ้งเท้าของหนึ่งหลังจากที่อื่นเพื่อกำจัดความรู้สึกง่วงนอนในเคล็ดลับของพวกเขา แม่นอนกับหมาป่าสีเทาจมูกใหญ่ของเธอลดลงทั่วทั้งสี่ของเธอไม้ลอยซัดทอดลูกและดวงจันทร์ส่องเข้าไปในปากของถ้ำที่พวกเขาอาศัยอยู่ทั้งหมด 'Augrh! พ่อหมาป่ากล่าวว่า "มันเป็นเวลาที่จะตามล่าอีกครั้ง. เขากำลังจะไปลงเขาในฤดูใบไม้ผลิเมื่อเงาเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีหางเป็นพวงข้ามธรณีประตูและบ่นอู้อี้: 'โชคดีไปกับคุณโอหัวหน้าหมาป่า และขอให้โชคดีและฟันขาวแข็งแรงไปกับเด็ก Noble ว่าพวกเขาอาจจะไม่เคยลืมความหิวในโลกนี้. '
มันเป็นลิ่วล้อ-Tabaqui ที่จาน licker และหมาป่าของอินเดียชัง Tabaqui เพราะเขาทำงานเกี่ยวกับการก่อความเสียหายและ บอกนิทานและการรับประทานอาหารเศษผ้าและชิ้นส่วนของหนังจากหมู่บ้านกองขยะ แต่พวกเขากลัวเขามากเกินไปเพราะ Tabaqui มากกว่าคนอื่น ๆ ในป่าเป็นแนวโน้มที่จะไปบ้าและแล้วเขาก็ลืมว่าเขาเป็นคนที่เคยกลัวใครและวิ่งผ่านป่ากัดทุกอย่างในทางของเขา แม้เสือวิ่งและซ่อนเมื่อ Tabaqui น้อยไปบ้าบ้าเป็นสิ่งที่น่าอับอายมากที่สุดที่สามารถแซงสัตว์ป่า เราเรียกมันว่าพิษสุนัขบ้า แต่พวกเขาเรียกมัน dewanee ที่ madness- และเรียกใช้.
'Enter แล้วและมอง' กล่าวว่าพ่อหมาป่าเคร่งครัด ' แต่ไม่มีอาหารที่นี่.'
'สำหรับหมาป่าไม่มี' Tabaqui กล่าวว่า ' แต่สำหรับดังนั้นหมายความว่าคนที่ตัวเองเป็นกระดูกแห้งเป็นงานฉลองที่ดี เราคือใครที่ Gidur เข้าสู่ระบบ [คน Jackal] เพื่อเลือกและเลือก? เขาวิ่งไปที่ด้านหลังของถ้ำซึ่งเขาพบว่ากระดูกของเจ้าชู้กับเนื้อบางอย่างเกี่ยวกับมันและนั่งแตกท้ายอย่างสนุกสนาน.
'ขอบคุณสำหรับอาหารที่ดีนี้ "เขากล่าวว่าการเลียริมฝีปากของเขา 'วิธีการที่สวยงามเป็นเด็กโนเบิล! วิธีที่มีขนาดใหญ่เป็นตาของพวกเขา! และเยาวชนดังนั้นเกินไป! อันที่จริงจริงผมอาจจะมี
ป่าหนังสือ
4 จาก 241
จำได้ว่าเด็กของพระมหากษัตริย์เป็นผู้ชายจากจุดเริ่มต้น. ' ตอนนี้ Tabaqui รู้เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ว่ามีอะไรที่โชคร้ายเพื่อให้เด็กที่จะชมเชยใบหน้าของพวกเขา มันยินดีที่เขาเห็นพ่อและแม่หมาป่าดูอึดอัด. Tabaqui นั่งยังชื่นชมยินดีในเหตุร้ายที่เขาทำแล้วเขากล่าวว่าอย่างอาฆาตแค้น: 'อุตส่าห์ข่านบิ๊กหนึ่งได้เปลี่ยนล่าสัตว์ในบริเวณของเขา เขาจะล่าในหมู่เนินเขาเหล่านี้สำหรับดวงจันทร์ต่อไปเพื่อให้เขาได้บอกผมว่า. Shere ข่านเป็นเสือที่อาศัยอยู่ใกล้แม่น้ำ Waingunga ยี่สิบห่างออกไป. 'เขาไม่มีสิทธิ! พ่อของหมาป่าเริ่มโกรธ-'By กฎหมายของป่าเขามีสิทธิที่จะเปลี่ยนแปลงในสี่ของเขาโดยไม่มีการเตือนเนื่องจากไม่มี เขาจะขู่หัวของทุกเกมภายในสิบไมล์และฉันฉันต้องฆ่าเวลาสองวันนี้. ' ' แม่ของเขาไม่ได้เรียกเขา Lungri [ง่อยหนึ่ง] เพื่ออะไร 'แม่หมาป่ากล่าวอย่างเงียบ ๆ 'เขาได้รับง่อยเท้าหนึ่งข้างตั้งแต่เกิดของเขา นั่นคือเหตุผลที่เขาวัวมีผู้เสียชีวิตเท่านั้น ตอนนี้ชาวบ้านของ Waingunga จะโกรธกับเขาและเขาได้มาที่นี่เพื่อให้ชาวบ้านของเราโกรธ พวกเขาจะตระเวนป่าสำหรับเขาเมื่อเขาอยู่ห่างไกลออกไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันคือ 7 โมงเช้า ของเย็นที่อบอุ่นมากใน seeonee ฮิลล์เมื่อหมาป่าพ่อตื่นจากวันพัก ข่วนตัวเอง หาว และแผ่กระจายออกจากอุ้งเท้าของเขาหนึ่งหลังจากที่อื่น ๆเพื่อกำจัดความรู้สึกง่วงนอนในเคล็ดลับของพวกเขา แม่หมาป่าวางจมูกสีเทาของเธอใหญ่หลุดข้ามสี่ของเธอ ไม้ลอย ร้องคับ และดวงจันทร์ส่องเข้าไปในปากถ้ำที่พวกมันอาศัยอยู่ ' augrh ! ' หมาป่าพ่อ ' ได้เวลาล่าอีกครั้ง เขาก็จะสปริงลงเนินเมื่อเงาเล็กๆ มีหางเป็นพวงข้ามธรณีประตูแล้วร้อง ' โชคดีไปกับคุณ โอ หัวหน้าหมาป่า และโชคดี และฟันขาวแข็งแรงไปกับเด็กชั้นสูงที่พวกเขาอาจลืมหิวในโลกนี้ . . .มันเป็นจิ้งจอก tabaqui , จานลิคเกอร์และหมาป่าของอินเดียชัง tabaqui เพราะเขาวิ่งเรื่องให้อีก เล่านิทาน และกินเศษผ้า และชิ้นส่วนของหนังจากหมู่บ้านขยะซากปรักหักพัง แต่พวกเขาจะกลัวของเค้าด้วย เพราะ tabaqui มากกว่าใครๆในป่าเป็น apt จะโกรธ แล้วเขาก็ลืมว่าเขาเคยกลัวใคร และวิ่งผ่านป่ากัดทุกอย่างในทางของเขา เสือก็วิ่งและซ่อนเมื่อเล็ก ๆน้อย ๆ tabaqui ไปบ้า เพราะบ้าน่าอายที่สุดที่สามารถแซง สัตว์ป่า เราเรียกมันว่า โรคพิษสุนัขบ้า แต่พวกเขาเรียกมัน dewanee ความบ้าคลั่ง และวิ่ง' เข้าแล้ว และดู ' พ่อหมาป่าตัวแข็ง แต่ไม่มีอาหารที่นี่ . . .' หมาป่า ไม่ ' tabaqui ' แต่เพื่อให้หมายถึงบุคคลที่ตัวเองกระดูกแห้งคือ เลี้ยงดี เราเป็นใคร gidur เข้าสู่ระบบ [ ลิ่วล้อคน ] เพื่อเลือก ? เขาวิ่งมาด้านหลังของถ้ำที่เขาพบกระดูกของบัค กับเนื้อในมัน และก็แตกปลายกันอย่างสนุกสนาน .' ขอบคุณสำหรับมื้อนี้ ' เขาพูดเลียริมฝีปากของเขา ' เด็กโนเบิลเป็นวิธีการที่สวยงาม ! วิธีการขนาดใหญ่อยู่ในสายตาของพวกเขา และเพื่อให้เด็กด้วย แน่นอน แน่นอน , ฉันอาจจะป่าหนังสือ4 241จำได้ว่าเป็นบุตรของกษัตริย์เป็นผู้ชายตั้งแต่แรก . . .ตอนนี้ tabaqui รู้ว่าเป็นใครที่ไม่มีอะไรโชคร้ายที่จะชมเชยเด็กใบหน้า ก็ยินดีที่เขาเห็นแม่หมาป่า พ่อดูไม่ค่อยดีเลยนะtabaqui นั่งยังคงยินดีในความชั่วที่เขาทำ แล้วเขาบอกว่า spitefully :' อุตส่าห์ข่าน , ใหญ่ , ได้เปลี่ยนสนามล่าของเขา เขาจะล่าสัตว์ท่ามกลางขุนเขาเหล่านี้สำหรับดวงจันทร์ต่อไป ดังนั้นเขาจึงบอกฉันอุตส่าห์ข่านคือเสือที่อาศัยอยู่ใกล้แม่น้ำ waingunga ยี่สิบไมล์' เขาไม่มีสิทธิ ' หมาป่าพ่อเริ่มโกรธ - 'by กฎหมายของป่าเขาไม่มีสิทธิที่จะเปลี่ยนที่พัก โดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า เนื่องจาก เขาจะทำให้ทุกหัวเกมภายใน 10 ไมล์ และผมต้องฆ่าสองวันเหล่านี้ .' แม่ไม่ได้เรียกเขา lungri [ 1 ] ไม่มีอะไรเลย ' ' แม่หมาป่าอย่างเงียบๆ ' เขาได้รับการพิการในเท้าหนึ่งจากการเกิดของเขา นั่นคือเหตุผลที่เขาฆ่าวัว ตอนนี้ชาวบ้านใน waingunga โกรธกับเขา และเขามาที่นี่เพื่อให้ชาวบ้านของเราโกรธ พวกเขาจะอยู่ในป่าเขา เมื่อเขาอยู่ไกล