Abstract—The Indian population is

Abstract—The Indian population is growing rapidly (1.25
billion) and it has to fulfill its food and nutrition
requirement. A collaborative strategy should be adopted for
increasing productivity by intensifying available land use
system. Intercropping is advanced management practices of
soil fertility status, consisting of cultivating two or more
crops in the same space at the same time, which have been
practiced in past decades and achieved the goals of
agriculture. The most common advantage of intercropping
is the production of greater yield on a given piece of land by
making more efficient use of the available resources using a
mixture of crops of different rooting ability, canopy
structure, height, and nutrient requirements based on the
complementary utilization of growth resources by the
component crops. Moreover, intercropping improves soil
fertility through atmosphere nitrogen fixation from
atmosphere (150 tons/year) with the use of legumes,
increases soil conservation through greater ground cover
than sole cropping. Also, intercropping systems are
beneficial to the smallholder farmers in the low-input
and/or high-risk environment of the sub-tropic, where
intercropping of maize and legumes is widespread among
smallholder farmers due to the ability of the legume to
contribute to addressing the problem of declining levels of
soil fertility. The principal reasons for smallholder farmers
to intercrop are flexibility, profit maximization, risk
minimization, soil conservation, improvement of soil
fertility, weed, pests and diseases minimizing and balanced
nutrition. However, intercropping has some disadvantages
such as the selection of the appropriate crop species,
including extra work in preparing and planting the seed
mixture and also extra work during crop management
practices, including harvest. This is a review paper covering
the role of maize legume intercropping systems to improved
soil fertility status under smallholder farms of semi-arid
area of India. The intercropping systems are useful in terms

Manuscript received April 23, 2015; revised June 26, 2015.
of increasing productivity and profitability, water and
radiation use efficiency, control of weeds, pests and diseases.
The critical role of atmosphere nitrogen fixation and the
amounts of N transferred to associated non-leguminous
crops determines the extent of benefits. In intercropping,
land equivalent ratio (LER), benefit cost ratio (B:C) and
monetary advantage index (MAI) are used to assess the
system productivity and its economic benefits. In this study,
the work carried out by researchers about different
intercropping system is discussed, and it would be beneficial
to the researchers who are involved in this field.
Index Terms—maize-legume, intercropping, improving soil
fertility status, smallholder farmers, sustainable agriculture,
LER, efficient utilization of resources
I. INTRODUCTION
Maize (Zea mays L.) remains at third position among
the cereals after rice and wheat across the globe. Maize is
widely grown as cereal crop in many developing
countries including India. Maize is considered as a staple
food besides its other uses such as energy, etc. Even as,
maize has a high yield potential and is suited to various
climatic zones of India. Moreover, India is the fourth
largest producer of maize which produces about 22.5
million tons from an area of 8.7 million hectares with an
average productivity of 2586 kg/ha in 2012-13.
Karnataka, Andhra Pradesh, Maharashtra, Tamil Nadu,
Rajasthan and Uttar Pradesh together contribute about 60
per cent of area and 70 per cent of maize production in
India [1].
Intercropping is a type of mixed cropping and defined
as the agricultural practice of cultivating two or more
crops in the same space at the same time [2]. The
important reasons to grow two or more crops together are

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Abstract-ประชากรอินเดียจะเติบโตอย่างรวดเร็ว (1.25
พันล้านดอลลาร์) และมีเพื่อตอบสนองอาหารและโภชนาการของ
ความต้องการ กลยุทธ์การทำงานร่วมกันควรจะนำมาใช้สำหรับ
การเพิ่มผลผลิตโดยการทวีความรุนแรงการใช้ที่ดินที่มีอยู่
ในระบบ แซมเป็นแนวทางการบริหารจัดการขั้นสูงของ
สถานะอุดมสมบูรณ์ของดินประกอบด้วยการเพาะปลูกสองคนหรือมากกว่า
การปลูกพืชในพื้นที่เดียวกันในเวลาเดียวกันซึ่งได้รับการ
ปฏิบัติในทศวรรษที่ผ่านมาและประสบความสำเร็จในเป้าหมายของ
การเกษตร ข้อได้เปรียบที่พบบ่อยที่สุดของแซม
คือการผลิตของอัตราผลตอบแทนที่มากขึ้นเกี่ยวกับชิ้นส่วนที่ได้รับที่ดินจาก
การใช้ทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพสามารถใช้ได้โดยใช้
ส่วนผสมของพืชจากความสามารถที่แตกต่างกันออกรากหลังคา
โครงสร้างความสูงและความต้องการสารอาหารที่อยู่บนพื้นฐานของ
การใช้งานที่สมบูรณ์ การเจริญเติบโตของทรัพยากรโดย
พืชส่วนประกอบ นอกจากนี้ยังช่วยเพิ่มแซมดิน
อุดมสมบูรณ์ผ่านการตรึงบรรยากาศไนโตรเจนจาก
บรรยากาศ (150 ตัน / ปี) ที่มีการใช้พืชตระกูลถั่วที่
เพิ่มขึ้นผ่านการอนุรักษ์ดินคลุมดินมากขึ้น
กว่าการปลูกพืช แต่เพียงผู้เดียว นอกจากนี้ระบบการปลูกเป็น
ประโยชน์ต่อเกษตรกรรายย่อยในระดับต่ำการป้อนข้อมูล
และ / หรือสภาพแวดล้อมที่มีความเสี่ยงสูงของการย่อยเขตร้อนที่
ปลูกข้าวโพดเลี้ยงสัตว์และพืชตระกูลถั่วเป็นที่แพร่หลายในหมู่
เกษตรกรรายย่อยเนื่องจากความสามารถของพืชตระกูลถั่วที่จะ
นำไปสู่การแก้ไข ปัญหาที่เกิดจากการลดลงของระดับของ
ความอุดมสมบูรณ์ของดิน เหตุผลหลักสำหรับเกษตรกรรายย่อย
ให้กับแซมมีความยืดหยุ่นกำไรสูงสุดมีความเสี่ยง
ลดการอนุรักษ์ดินการปรับปรุงดินที่
อุดมสมบูรณ์วัชพืชศัตรูพืชและโรคการลดและมีความสมดุล
ทางโภชนาการ อย่างไรก็ตามแซมมีข้อเสียบางอย่าง
เช่นการเลือกของสายพันธุ์พืชที่เหมาะสม
รวมถึงการทำงานพิเศษในการจัดเตรียมและการเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์
ผสมและการทำงานยังเสริมในระหว่างการจัดการพืช
การปฏิบัติรวมทั้งการเก็บเกี่ยว นี่คือกระดาษตรวจสอบที่ครอบคลุม
บทบาทของระบบการปลูกข้าวโพดพืชตระกูลถั่วที่จะปรับปรุง
สถานะอุดมสมบูรณ์ของดินภายใต้ฟาร์มรายย่อยของกึ่งแห้งแล้ง
ในพื้นที่ของประเทศอินเดีย ระบบแซมมีประโยชน์ในแง่

ต้นฉบับที่ได้รับ 23 เมษายน 2015; ปรับปรุงวันที่ 26 มิถุนายน 2015
การผลิตที่เพิ่มขึ้นและการทำกำไรของน้ำและ
การใช้รังสีประสิทธิภาพการควบคุมวัชพืชศัตรูพืชและโรค.
บทบาทที่สำคัญของการตรึงไนโตรเจนในบรรยากาศและ
ปริมาณของ N โอนไปเกี่ยวข้องที่ไม่ใช่ตระกูลถั่ว
พืชกำหนดขอบเขตของผลประโยชน์ . ในการปลูก,
ที่ดินอัตราส่วนเทียบเท่า (LER) อัตราส่วนค่าใช้จ่ายผลประโยชน์ (B: C) และ
ดัชนีความได้เปรียบทางการเงิน (MAI) ที่ใช้ในการประเมิน
ระบบการผลิตและผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ ในการศึกษานี้
งานที่ดำเนินการโดยนักวิจัยเกี่ยวกับการที่แตกต่างกัน
ของระบบแซมจะกล่าวถึงและมันจะเป็นประโยชน์
ที่นักวิจัยที่มีส่วนร่วมในด้านนี้.
ดัชนีเงื่อนไขข้าวโพดถั่วแซมปรับปรุงดิน
สถานะความอุดมสมบูรณ์ของเกษตรกรรายย่อยอย่างยั่งยืน การเกษตร
LER การใช้ทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพ
I. บทนำ
ข้าวโพด (Zea mays L. ) ยังคงอยู่ในตำแหน่งที่สามในหมู่
ธัญพืชข้าวและข้าวสาลีทั่วโลก ข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ที่มีการ
ปลูกกันอย่างแพร่หลายเป็นพืชธัญพืชในการพัฒนาหลาย ๆ
ประเทศรวมทั้งอินเดีย ข้าวโพดถือเป็นวัตถุดิบ
อาหารนอกเหนือจากการใช้งานอื่น ๆ เช่นพลังงาน ฯลฯ แม้จะเป็น
ข้าวโพดมีผลผลิตที่มีศักยภาพสูงและมีความเหมาะสมต่าง ๆ
เขตภูมิอากาศของประเทศอินเดีย นอกจากนี้อินเดียเป็นหนึ่งในสี่
ผู้ผลิตที่ใหญ่ที่สุดของข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ที่ผลิตประมาณ 22.5
ล้านตันจากพื้นที่ 8.7 ล้านไร่ซึ่งใช้ที่
ผลผลิตเฉลี่ย 2,586 กก. / ไร่ใน 2012-13.
Karnataka, รัฐอานธรประเทศมหาราษฏรัฐทมิฬนาฑู,
รัฐราชสถานและอุตตร ประเทศร่วมกันมีส่วนร่วมประมาณ 60
เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่และร้อยละ 70 ของการผลิตข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ในต่อ
อินเดีย [1].
แซมเป็นชนิดของการปลูกพืชผสมและกำหนด
เป็นการปฏิบัติทางการเกษตรของการเพาะปลูกสองคนหรือมากกว่า
การปลูกพืชในพื้นที่เดียวกันในเวลาเดียวกัน [ 2]
เหตุผลที่สำคัญที่จะเติบโตสองคนหรือมากกว่าการปลูกพืชด้วยกัน