She commandeered the room in the ba

She commandeered the room in the basement of her dorm as soon as she realized she would have to pull an all-nighter in order to prepare for tomorrow’s final exam. Her roommate, Jenna, liked to get to bed early, so she packed up everything she thought she would need and went downstairs to study . . . and study . . . and study some more.
It was two o’clock, when she realized that she’d left one of the textbooks upstairs on her bed. With a dramatic sigh, she rose, and climbed the stairs slowly to her third-floor dorm room.
The lights were dim in the long hallway, and the old boards creaked under her weary tread. She reached her room and turned the handle as softly as she could, pushing the door open just enough to slip inside, so that the hall lights wouldn’t wake her roommate.

The room was filled with a strange, metallic smell. She frowned a bit, her arms breaking out into chills. There was a strange feeling of malice in the room, as if a malevolent gaze were fixed upon her. It was a mind trick; the all-nighter was catching up with her.

She could hear Jenna breathing on the far side of the room—a heavy sound, almost as if she had been running. Jenna must have picked up a cold during the last tense week before finals.

She crept along the wall until she reached her bed, groping among the covers for the stray history textbook. In the silence, she could hear a steady drip-drip-drip sound. She sighed silently. Facilities would have to come to fix the sink in the bathroom…again.

Her fingers closed on the textbook. She picked it up softly and withdrew from the room as silently as she could.

Relieved to be out of the room, she hurried back downstairs, collapsed into an overstuffed chair and studied until six o’clock. She finally decided that enough was enough. If she slipped upstairs now, she could get a couple hours’ sleep before her nine o’clock exam.

The first of the sun’s rays were beaming through the windows as she slowly slid the door open, hoping not to awaken Jenna. Her nose was met by an earthy, metallic smell a second before her eyes registered the scene in her dorm room. Jenna was spread-eagled on top of her bed against the far wall, her throat cut from ear to ear and her nightdress stained with blood. Two drops of blood fell from the saturated blanket with a drip-drip noise that sounded like a leaky faucet.

Scream after scream poured from her mouth, but she couldn’t stop herself any more than she could cease wringing her hands. All along the hallway, doors slammed and footsteps came running down the passage.

Within moments other students had gathered in her doorway, and one of her friends gripped her arm with a shaking hand and pointed a trembling finger toward the wall. Her eyes widened in shock at what she saw. Then she fainted into her friend’s arms.

On the wall above her bed, written in her roommate’s blood, were the words: “Aren’t you glad you didn’t turn on the light?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอ commandeered ห้องชั้นใต้ดินของหอพักของเธอทันทีที่เธอรู้เธอจะต้องดึงการ all-nighter เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการสอบขั้นสุดท้ายของวันพรุ่งนี้ เพื่อนร่วมห้องของเธอ เจนน่า ชอบการนอนช่วงต้น เพื่อเธอบรรจุข้อมูลทุกอย่างที่เธอคิดว่า เธอต้องการ และไปชั้นล่าง...การศึกษา และการศึกษา... และการศึกษาเพิ่มมันเป็นสองโมง เมื่อเธอตระหนักว่า เธอได้จากไปหนึ่งตำราชั้นบนบนเตียงของเธอ อกกระบอก เธอโรส และปีนขึ้นบันไดช้า ๆ ไปห้องหอพักสามชั้นของเธอไฟสลัวในห้องโถงยาว และบอร์ดเก่า creaked ใต้ดอกยางของเธอเบื่อกัน เธอถึงห้องของเธอ และเปิดจุดจับเบา ๆ สามารถ ผลักประตูเปิดเพียงพอที่จะจัดส่งภายใน เพื่อให้ไฟหอจะไม่ปลุกเพื่อนร่วมห้องของเธอห้องเต็มไป ด้วยกลิ่นแปลก โลหะ เธอ frowned บิต แขนทำลายออกไปหนาวสั่น ได้ความรู้สึกแปลก ๆ ความรันทดในห้องพัก ว่าจ้องมองซึ่งคิดร้ายได้รับการแก้ไขเมื่อเธอ มันเป็นการหลอกจิตใจ all-nighter ถูกจับขึ้นกับเธอ เธอสามารถได้ยินเสียงหายใจที่ด้านไกลของเจนนา — ในเสียง เกือบจะเป็นว่าเธอได้ถูกเรียกใช้ได้ เจนน่าต้องได้รับค่าทำระหว่างสัปดาห์เครียดสุดท้ายก่อนรอบชิงชนะเลิศเธอพุ่งตามผนังจนเธอถึงเตียงของเธอ โยคะระหว่างฝาครอบตำราเรียนประวัติศาสตร์ที่หลงเหลือ ในความเงียบ เธออาจได้ยินเสียงหยดน้ำหยดทามั่นคง เธอ sighed ที่อยู่เบื้องหลัง สิ่งอำนวยความสะดวกจะต้องมาแก้ไขปัญหาอ่างล้างหน้าในห้องน้ำ...อีก นิ้วของเธอปิดตำราเรียน เธอหูเบา และออกจากห้องอย่างเงียบ ๆ เธออาจโล่งใจที่จะออกจากห้อง เธอรีบกลับล่าง ยุบลงเก้าอี้ด้วย และเรียนจนถึงหกโมง ในที่สุดเธอจึงตัดสินใจว่า พอก็เพียงพอ หากเธอลื่นที่ตอนนี้ชั้นบน เธออาจได้นอนกี่ชั่วโมงก่อนสอบเก้าโมงของเธอครั้งแรกของแดดได้ช่วงหน้าต่างขณะเธอค่อย ๆ ฝ่อเปิดประตู ไม่ต้องการปลุกเจนน่า จมูกของเธอถูกพบ โดยมีกลิ่นดิน โลหะที่สองก่อนที่ดวงตาของเธอลงทะเบียนฉากในห้องพักหอพักของเธอ เจนน่าถูก spread-eagled อยู่บนเตียงของเธอกับผนังไกล ลำคอของเธอตัดหูหู และอรีลตาข่ายของเธอเลอะเลือด หยดเลือดตกจากผ้าห่มที่อิ่มตัวมีเสียงหยดน้ำหยดที่ฟังเหมือนก๊อกน้ำรั่วร้องหลังจากที่เทสครีมจากปากของเธอ แต่เธอไม่สามารถหยุดตัวเองใด ๆ มากกว่าเธอสามารถหยุดบิดมือของเธอ ทั้งห้องโถง ประตูถาโถม และรอยเท้ามาวิ่งลงทางภายในช่วงเวลาที่ รวบรวมนักเรียนคนอื่น ๆ ในประตูของเธอ และเพื่อนของเธอหนึ่งพิพากษาแขนของเธอ ด้วยมือสั่น และชี้นิ้ว trembling ไปทางผนัง ดวงตาของเธอ widened ในช็อตที่สิ่งที่เธอเห็น แล้ว เธอดิฉันเข้าไปในแขนของเพื่อนของเธอผนังข้าง เตียงของเธอ เขียนในเลือดของเพื่อนร่วมห้องของเธอ ถูกคำ: "คุณดีใจที่คุณไม่ได้เปิดไฟหรือไม่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอยึดของห้องพักในชั้นใต้ดินของหอพักของเธอทันทีที่เธอรู้ว่าเธอจะต้องดึงทุก nighter เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับการสอบครั้งสุดท้ายในวันพรุ่งนี้ เพื่อนร่วมห้องของเธอเจนน่าชอบที่จะได้รับเข้านอน แต่หัวค่ำเพื่อให้เธอแน่นขึ้นทุกอย่างที่เธอคิดว่าเธอจะต้องและเดินลงมาชั้นล่างเพื่อการศึกษา . . และการศึกษา . . และศึกษาเพิ่มเติมบางส่วน.
มันเป็น 02:00 เมื่อเธอรู้ว่าเธอต้องการที่เหลือหนึ่งในตำราชั้นบนบนเตียงของเธอ ด้วยการถอนหายใจอย่างมากเธอเพิ่มขึ้นและปีนขึ้นบันไดช้าไปที่ห้องพักหอพักชั้นที่สามของเธอ.
ไฟถูกสลัวในห้องโถงยาวและผ้าเก่า creaked ภายใต้ดอกยางที่อ่อนล้าของเธอ เธอเอื้อมมือไปที่ห้องของเธอและหันจับเป็นเบา ๆ ที่เธอสามารถผลักดันประตูเปิดพอเพียงที่จะลื่นภายในเพื่อให้ไฟฮอลล์จะไม่ตื่นเพื่อนร่วมห้องของเธอ. ห้องก็เต็มไปด้วยแปลกกลิ่นโลหะ เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยแขนของเธอหมดออกไปหนาวสั่น มีความรู้สึกที่แปลกประหลาดของการปองร้ายในห้องพักเป็นเช่นถ้าสายตามุ่งร้ายได้รับการแก้ไขให้เธอ มันเป็นเคล็ดลับใจ; ทุก nighter ถูกจับขึ้นกับเธอ. เธอสามารถได้ยินเสียง Jenna หายใจอีกฟากหนึ่งของห้องเสียงหนักเกือบจะเป็นถ้าเธอได้รับการทำงาน เจนน่าต้องได้หยิบขึ้นมามีอากาศเย็นในช่วงสัปดาห์ตึงเครียดสุดท้ายก่อนที่รอบชิงชนะเลิศ. เธอพุ่งตามผนังจนเธอถึงเตียงของเธอ, คล้าหมู่ครอบคลุมสำหรับตำราประวัติศาสตร์จรจัด ในความเงียบที่เธอจะได้ยินเสียงน้ำหยดน้ำหยดน้ำหยดมั่นคง เธอถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ สิ่งอำนวยความสะดวกจะต้องมาแก้ไขอ่างล้างมือในห้องน้ำอีกครั้ง ... . นิ้วมือของเธอปิดให้บริการในตำราเรียน เธอหยิบมันขึ้นมาเบา ๆ และถอนตัวออกจากห้องพักเป็นอย่างเงียบ ๆ ที่เธอได้. โล่งใจที่จะออกไปจากห้องเธอรีบกลับลงมาชั้นล่างทรุดตัวลงไปในเก้าอี้ overstuffed และศึกษาจน 06:00 ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจว่าพอก็เพียงพอแล้ว ถ้าเธอลื่นชั้นบนตอนนี้เธอจะได้รับการนอนหลับไม่กี่ชั่วโมงก่อนการสอบโมงเธอเก้า. ครั้งแรกของรังสีดวงอาทิตย์มีความยิ้มแย้มแจ่มใสผ่านหน้าต่างขณะที่เธอค่อย ๆ เลื่อนประตูเปิดหวังว่าจะไม่ตื่นขึ้นมาเจนน่า จมูกของเธอได้พบกับดินโลหะกลิ่นวินาทีก่อนที่ดวงตาของเธอลงทะเบียนฉากในห้องพักหอพักของเธอ เจนน่าได้รับการกระจาย eagled บนเตียงของเธอกับผนังไกลคอของเธอถูกตัดออกจากหูถึงหูและชุดนอนของเธอเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด สองหยดเลือดลดลงจากผ้าห่มอิ่มตัวด้วยเสียงหยดน้ำหยดที่ฟังเหมือนก๊อกน้ำรั่ว. Scream หลังจากกรีดร้องเทออกมาจากปากของเธอ แต่เธอไม่สามารถหยุดตัวเองมากไปกว่าเธอจะหยุดบิดมือของเธอ ทั้งหมดพร้อมห้องโถงประตูกระแทกและรอยเท้ามาวิ่งลงทางเดิน. ภายในช่วงเวลาที่นักเรียนคนอื่น ๆ มารวมตัวกันในทางเข้าประตูของเธอและเพื่อนคนหนึ่งของเธอจับแขนของเธอด้วยมือสั่นและชี้นิ้วตัวสั่นไปทางผนัง ดวงตาของเธอกว้างขึ้นในช็อตที่สิ่งที่เธอเห็น จากนั้นเธอก็เป็นลมอยู่ในอ้อมแขนของเพื่อนของเธอ. บนผนังเหนือเตียงของเธอเขียนในเลือดของเพื่อนร่วมห้องของเธอที่ถูกคำว่า: "คุณไม่ดีใจที่คุณไม่ได้เปิดไฟ"