Responsiveness in the context of a

Responsiveness in the context of a system can be defined as the outcome that can be achieved when institutions and institutional relationships are designed in such a way that they are cognisant and respond appropriately to the universally legitimate expectations of individuals. Responsiveness can be viewed from two angles. Firstly, the user of the health care system is often portrayed as a consumer, with greater responsiveness being perceived as a means of attracting consumers. Secondly, responsiveness is related to the safeguarding of rights of patients to adequate and timely care. Owens and Batchelor (1996) cite patients' charters as an attempt to lay down the manner in which to “treat those who use health services as consumers within a market based and people centred system”.
The use of the word patients is considered to underrate the status of the individual, as it implicitly crates a hierarchy. Owens and Batchelor (1996) suggest that the patient should be defined as a consumer, a rationale that originates from the emphasis on the market mechanism. Sitzia and Wood (1997) argue that the term consumer dignifies the professional/patient relationship in a way that the traditional term patient with its association of powerlessness against the medical establishment does not. Using the word client, customer or service user similarly moves away from the idea of the user of medical services being passive and dependent.
Carr-Hill (1992) argues that the term customer has the connotation of an individual where rights are concerned while consumer suggests that the individual is part of a group of users who can act together to safeguard rights. He suggests that the following seven principles should relate to consumers: access, choice, information, redress, safety, value for money and equity, but argues that their applicability in health may be limited, which results in the ability of consumers in the health system to act independently being restricted as well.
Among the words that are commonly used in the discussion of issues of responsiveness are satisfaction and quality of care. Patient satisfaction represents a complex mixture of perceived need, expectations and experience of care (Smith, 1992). Quality of care can cover a wide spectrum. Structural quality, can be defined as relating to dimensions such as continuity of care, costs, accommodation and accessibility while process quality involves the dimensions of courtesy, information, autonomy and competence (Campen et al, 1998). The terms ‘service quality’ are used by Kenagy, Berwick and Shore (1999) to refer to a set of issues including communication, sign posting, information provision and staff interaction with patients. Donabedian (1980) considers interpersonal aspects of quality and amenities of care along side the technical aspects of quality to be the three components of health care health care quality. The interpersonal component of quality is defined as the quality of interaction between the patient and provider or the responsiveness, friendliness, and attentiveness of the health care provider (Haas-Wilson, 1994). The

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอบสนองในบริบทของระบบสามารถกำหนดได้เป็นผลที่จะได้มีการออกแบบสถาบันและความสัมพันธ์ของสถาบันในลักษณะที่มี cognisant และตอบสนองความคาดหวังที่ถูกต้องตามกฎหมายสากลของบุคคลอย่างเหมาะสม การตอบสนองสามารถดูได้จากสองมุม ตอนแรก ผู้ใช้ของระบบการดูแลสุขภาพมักจะได้ภาพเป็นผู้บริโภค ด้วยการตอบสนองมากขึ้นถูกมองว่าเป็นการดึงดูดผู้บริโภค ประการที่สอง การตอบสนองจะเกี่ยวข้องกับการปกป้องสิทธิของผู้ป่วยการดูแลเพียงพอ และทันเวลา Owens และแบทเชเลอร์ (1996) กล่าวถึงผู้ป่วยการเช่าเหมาลำเป็นความพยายามที่ลงวิธีการในการ "รักษาผู้ใช้บริการสุขภาพผู้บริโภคในตลาดที่ใช้ และคนระบบกึ่ง"การใช้คำผู้ป่วยจะถือว่าประมาทสถานะของแต่ละบุคคล เป็นมันนัย crates ลำดับชั้น Owens และแบทเชเลอร์ (1996) แนะนำว่า ผู้ป่วยควรจะเป็นผู้บริโภค เหตุผลที่เกิดจากการเน้นกลไกตลาด Sitzia และไม้ (1997) โต้แย้งว่า ผู้บริโภคระยะ dignifies ความสัมพันธ์มืออาชีพ/ผู้ป่วยในลักษณะที่ผู้ป่วยระยะดั้งเดิม powerlessness กับการจัดตั้งทางการแพทย์ของสมาคมไม่ ใช้ไคลเอนต์คำ ลูกค้าหรือผู้ใช้บริการในทำนองเดียวกันย้ายจากความคิดของผู้ใช้บริการทางการแพทย์ที่ถูกใจ และแฝงไว้ฮิลล์คาร์ (1992) ระบุว่า ลูกค้าคำว่านัยของแต่ละที่สิทธิมีความกังวลในขณะที่ผู้บริโภคแสดงให้เห็นว่า แต่ละคนเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มผู้ใช้ที่สามารถดำเนินการร่วมกันเพื่อปกป้องสิทธิ เขาแนะนำว่า หลักเจ็ดประการต่อไปนี้เกี่ยวข้องกับผู้บริโภค: เข้า เลือก ข้อมูล ดำเนิน ความปลอดภัย ค่าเงินและหุ้น แต่แย้งว่า ความเกี่ยวข้องของสุขภาพอาจจำกัด ซึ่งส่งผลในความสามารถของผู้บริโภคเพื่อทำหน้าที่อย่างเป็นอิสระถูกจำกัดด้วยระบบสุขภาพระหว่างคำที่ใช้กันทั่วไปในการอภิปรายปัญหาของการตอบสนอง มีความพึงพอใจและคุณภาพการดูแล ความพึงพอใจที่ผู้ป่วยแสดงถึงส่วนผสมซับซ้อนของการรับรู้ความต้องการ ความคาดหวัง และประสบการณ์การดูแล (Smith, 1992) คุณภาพการดูแลสามารถครอบคลุมหลากหลาย สามารถกำหนดโครงสร้างคุณภาพ เป็นเกี่ยวกับมิติเช่นความต่อเนื่องของการดูแล ต้นทุน ที่พัก และการเข้าถึงกระบวนการคุณภาพเกี่ยวข้องกับมารยาท ข้อมูล มีอิสระ และความสามารถ (Campen et al, 1998) เงื่อนไขการใช้ 'คุณภาพ' โดย Kenagy นอร์ทเบอร์วิค และชายฝั่ง (1999) การอ้างอิงถึงชุดของปัญหารวมทั้งการสื่อสาร ลงบัญชี ข้อมูลสำรองและพนักงานมีปฏิสัมพันธ์กับผู้ป่วย Donabedian (1980) พิจารณาคุณภาพด้านมนุษย และอำนวยความสะดวกดูแลทางด้านทางด้านเทคนิคคุณภาพเป็น คอมโพเนนต์ที่สามคุณภาพดูแลสุขภาพดูแลสุขภาพ ส่วนมนุษยคุณภาพหมายถึงคุณภาพของปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้ป่วย และผู้ให้บริการ หรือการตอบสนอง มิตร และความเอาใจใส่ของผู้ให้บริการดูแลสุขภาพ (ฮา-Wilson, 1994) การ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การตอบสนองในบริบทของระบบสามารถกำหนดผลลัพธ์ที่สามารถเกิดขึ้นได้เมื่อสถาบันและความสัมพันธ์ของสถาบันได้รับการออกแบบในลักษณะที่พวกเขาจะ cognisant และตอบสนองอย่างเหมาะสม เพื่อสามารถ ถูกต้องตามกฎหมาย ความคาดหวังของบุคคล การตอบสนองที่สามารถมองจากสองมุม ประการแรก ผู้ใช้ของระบบการดูแลสุขภาพที่มักจะเป็น portrayed เป็นผู้บริโภค มีการตอบสนองมากขึ้นถูกมองว่าเป็นวิธีการดึงดูดความสนใจของผู้บริโภค ประการที่สองการตอบสนองที่เกี่ยวข้องกับการคุ้มครองสิทธิของผู้ป่วยที่จะได้รับการดูแลทันที โอเว่น และ Batchelor ( 1996 ) อ้างกฎบัตรผู้ป่วยเป็นความพยายามที่จะวางในลักษณะที่จะ " ถือว่าผู้ที่ใช้บริการทางสุขภาพที่ผู้บริโภคในตลาดตามระบบและประชาชนเป็นศูนย์กลาง "การใช้ผู้ป่วยเป็นคำที่ถือว่าประมาทหน้า สถานะของบุคคล มันโดยปริยายลังเป็นลำดับขั้น โอเว่น และ Batchelor ( 1996 ) พบว่าผู้ป่วยควรจะกำหนดเป็นผู้บริโภค เหตุผลนั้นมาจากการเน้นกลไกตลาด sitzia และไม้ ( 1997 ) ยืนยันว่าผู้บริโภค dignifies ระยะยาวความสัมพันธ์มืออาชีพ / ผู้ป่วย ในทางที่ระยะผู้ป่วยแบบดั้งเดิมกับความสัมพันธ์ของผู้ป่วยกับสถานประกอบการทางการแพทย์ไม่ได้ ใช้คำว่า ลูกค้า , ลูกค้าหรือผู้ใช้บริการเหมือนกับย้ายออกไปจากความคิดของผู้ใช้บริการทางการแพทย์เป็น passive และขึ้นอยู่กับเนินคาร์ ( 1992 ) ระบุว่า ลูกค้าในระยะที่มีนัยของบุคคลที่เกี่ยวข้องในขณะที่สิทธิผู้บริโภค ชี้ให้เห็นว่า แต่ละคนเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มของผู้ใช้ที่สามารถรวมตัวกันเพื่อปกป้องสิทธิ เขาชี้ให้เห็นว่า ต่อไปนี้เจ็ดหลักควรสร้างความสัมพันธ์กับผู้บริโภค : การเข้าถึง , ทางเลือก , ข้อมูล , แก้ไข , ตู้ , คุ้มค่าเงินและหุ้น แต่ระบุว่า การใช้ของพวกเขาในสุขภาพที่อาจถูก จำกัด ซึ่งผลลัพธ์ในความสามารถของผู้บริโภคในระบบสุขภาพทำอิสระถูกจำกัดเช่นกันระหว่างคำที่มักใช้ในการอภิปรายประเด็นของการตอบสนอง มีความพึงพอใจ และคุณภาพของการดูแล ความพึงพอใจของผู้ป่วยเป็นส่วนผสมที่ซับซ้อนของการรับรู้ความต้องการ ความคาดหวังและประสบการณ์ของการดูแล ( Smith , 1992 ) คุณภาพของการดูแลที่สามารถครอบคลุมสเปกตรัมกว้าง คุณภาพโครงสร้าง สามารถกำหนดที่เกี่ยวข้องกับมิติ เช่น ความต่อเนื่องของการดูแล ค่าใช้จ่าย ที่พัก และการเข้าถึงในขณะที่คุณภาพของกระบวนการที่เกี่ยวข้องกับมิติของมารยาท , ข้อมูลอิสระและความสามารถ ( แคมเปิ้น et al , 1998 ) เงื่อนไขการให้บริการ ของ ' จะถูกใช้โดย kenagy Berwick , และชายฝั่ง ( 1999 ) หมายถึงชุดของปัญหารวมทั้งการสื่อสารเข้าสู่ระบบโพสต์ การให้ข้อมูล และพนักงาน การปฏิสัมพันธ์กับผู้ป่วย donabedian ( 1980 ) ได้พิจารณาบุคคลด้านคุณภาพและสิ่งอำนวยความสะดวกการดูแลทางด้านเทคนิค ด้านคุณภาพเป็นสามส่วนประกอบ คุณภาพของการดูแลสุขภาพการดูแลสุขภาพ องค์ประกอบเชิงคุณภาพ หมายถึง คุณภาพของการปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้ป่วยและผู้ให้บริการ หรือ การตอบสนอง เป็นมิตร และความสนใจของผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพ ( ฮาส วิลสัน , 1994 ) ที่