MANAGEMENT OF SUGARCANE WHITE FLY (

MANAGEMENT OF SUGARCANE WHITE FLY (ALEUROLOBUS BARODENSIS MASK.) IN NORTH COASTAL DISTRICTS OF ANDHRA PRADESH, INDIA
ABSTRACT:
The sugarcane whitefly, Aleurolobus barodensis Mask in recent years has assumed serious proportions on sugarcane not only in Andhra Pradesh but also in many parts of the sugarcane growing areas in India. It is one of the serious sucking pests on sugarcane ratoon crop under water-logged as well as drought conditions and also in alkaline soils under low manuring and where the ratoons are left uncared for. The nymphs of whiteflies suck the sap from the undersurface of the leaves and the severe whitefly infestation may result in reduction in cane yield as well as sugar recovery. As the information on new insecticides is meager, the present investigation on the efficacy certain management practices including insecticides against whitefly in sugarcane was carried out from 2009 to 2011 at Regional Agricultural Research Station, Anakapalle Andhra Pradesh, India. The results revealed that the removal of infested leaves + spraying of imidacloprid @ 0.3ml/lt along with 2% urea significantly reduced the whitefly population (6 nymphs & puparia/10sq.mt) compared to untreated control (177 nymphs & puparia/10sq mt) by recording highest per cent mortality of whitefly over control (96.60 %) and also recorded highest per cent sucrose (19.60%) and cane yield (84.47t/ha) as compared to untreated control (17.1% ; 72.15t/ha). The next best treatments were removal infested leaves + neem based pesticide, Azadirachtin @ 4 g a.i/ha (0.0004%) at 5 ml/lt (81.83%) and removal infested leaves + dimethoate @2ml/lt (80.86%) which were on par with each other.
KEY-WORDS: Sugarcane, whitefly, Aleurolobus barodensis Mask, imidacloprid, neem ased pesticide, detrashing and management.
Introduction
The sugarcane whitefly, Aleurolobus barodensis Mask in recent years has assumed serious proportions on sugarcane not only in Andhra Pradesh but also in Bihar, Gujarat, Haryana, Karnataka, Maharashtra, Punjab, Tamil Nadu and Uttar Pradesh. The nymphs of whiteflies suck the sap from the undersurface of the leaves. As a result, the leaves turn yellow and pinkish in severe cases of infestation and gradually dry up (Gupta and Avasthy,1954). Heavily infested leaves are covered by the sooty mould, (Capnodium sp.,) which adversely affects photosynthesis. High infestation causes stunted crop growth and reduces juice quality. There is a loss of 30-40 per cent in sucrose in whitefly affected cane (Singh et al., 1956). Severe whitefly infestation may result in reduction in cane yield up to 24 % and loss in sugar up to 2.9 units (Khanna,1948). The plant and ratoon crops are similarly affected by this pest under nitrogen deficiency condition (Mathur, 1941). Waterlogging coupled with low levels of nitrogen causes severe outbreak of this pest (Gupta, 1953). Leaching of nitrogen due to heavy rains also results in heavy pest build-up (Girdhari lal, 1958). Earlier, before the advent of organic insecticides clipping of leaves infested with whitefly was considered as an effective measure for suppressing the population of the pest. In case of severe infestation however, this practice becomes uneconomical and therefore cannot be advocated. Several insecticidal recommendations have been advocated in the past by various workers for the control of this pest at different places (Siddiqi and Saxena,1960; Sandhu and Singh, 1964; Ananthanarayana et al., 1984).
Material and Method
The experiment was conducted for three consecutive years from 2008-2010 in simple Randomised Block Design with seven treatments including untreated control replicated three times. The crop was raised according to the recommended agronomic practices by using 93 A 145. The plot size was 6m X 0.8m X 6 rows. Planting was done with three budded setts. For the control of whitefly al the treatments were imposed immediately after noticing the pest for two times at 15 days interval. The data on whitefly populations were subjected to statistical analysis. The per cent reduction of whitefly populations over control as obtained from Abbott’s formula
Post treatment Pretreatment
population in population in
treatment check
Per cent reduction = [1 - (----------------------- X --------------------------) ] X 100
Pretreatment Post treatment
Population in population in
Treatment check
Preparation of cages
Cages were prepared from an empty tin of oil of 15 litre capacity (33 X 22.5 X 33 cm). On both sides stainless steel wire net of 40 mesh size was fitted. In these cages, heavily infested leaves bearing healthy and bigger size puparia (parasitized and unparasitised) was kept by making small pieces of leaves. Sufficient numbers of pieces of leaves were kept in the cage for proper aeration. The pieces of leaves were replaced every 15 days. The emerging parasite, if any, were escaped from mesh wire net, while whitefly adults due to bigger size were died in the cage itself.
For pretreatment count of whitefly, four spots in each treatment were randomly selected and marked. Three rows each of three metre length were taken per spot and the observation on incidence of whitefly (nymph and puparia) was recorded before treatment and 7 days after treatments. Total number of nymphs and puparia were recorded per 5 X 2 cm (10 sq.cm) from 20 leaves from proximal, middle and distal regions of the leaves. The average per sq. cm was calculated. Data on cane yield were also recorded at harvest and all the data were subjected to statistical analysis.
Results and Discussion
Data presented in the table 1 indicated that all the treatments significantly reduced the whitefly population over control. The average number of whitefly nymphs & puparia per 10 sq.cm per plant were varied from 6 in 177 in different treatments. The lowest number of whitefly population with highest per cent mortality of whitefly (96.60 %) was recorded in T3 where removal of infested leaves followed by spraying of imidacloprid at 0.005% along with 2% urea was done compared to all other treatments. Earlier workers reported that clipping and disposing off affected leaves help preventing its spread. (Singh et al., 1956, Anonymous, 1965 and Ananthanarayana et al., 1984). Adequate manuring of plant and ratoon crops with not less than 100kg N/ha is recommended by Gupta and Avasthy (1954). The next best treatment was T4 which recorded 34 nymphs per 10 sq.cm/plant 80.79 per cent mortality in which removal of infested leaves followed by spraying of neem based pesticide Azadirachtin @ 4ga.i/ha (0.0004%) at 5ml/lt was done and it was on par with T5 in which removal of infested leaves followed by spraying of dimethoate @2ml/lt was done (80.22%). The plot treated with imidacloprid17.8SL @ 0.30 ml/lt recorded significantly highest sucrose (19.60%) and cane yield of 84.47t/ha which was closely followed by that of Azadirachtin @ 4ga.i/ha (0.0004%) at 5ml/lt (19.00% and 81.83 t/ha) and dimethoate 35EC@ 2ml /lt (18.80%; 80.86 t/ha). The results are in agreement with the findings of Narasimha Rao et al, 2011 who reported that removal of infested leaves followed by spraying of imidacloprid 17.8SL @0.25ml/lt reduced the incidence of whitefly to an extent of 93.75% and registered significantly highest sucrose (17.68%) and cane yield (93.75t/ha).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จัดการอ้อยขาวบิน (ALEUROLOBUS BARODENSIS แว่น) ในเขตชายฝั่งทะเลเหนือของรัฐอานธรประเทศ อินเดีย บทคัดย่อ:Whitefly อ้อย Aleurolobus barodensis รูปแบบในปีที่ผ่านมาได้ถือว่าสัดส่วนรุนแรงในอ้อยไม่เพียงแต่ ในรัฐอานธรประเทศ แต่ยังอยู่ ในหลายส่วนของพื้นที่ที่เติบโตของอ้อยในประเทศอินเดีย มันเป็นหนึ่งในศัตรูพืชดูดรุนแรงในอ้อย ratoon พืชภายใต้ระบบน้ำ และสภาพแล้ง และดินเนื้อปูนด่างใต้ manuring ต่ำและที่ uncared ซ้ายสำหรับการ ratoons Nymphs ของ whiteflies ดูดซับจาก undersurface ของใบไม้ และทำลาย whitefly รุนแรงอาจส่งผลในการลดผลตอบแทนเท้า ตลอดจนน้ำตาลกู้คืน เป็นข้อมูลเกี่ยวกับยาฆ่าแมลงใหม่ไม่เพียงพอ การตรวจสอบที่มีประสิทธิภาพวิธีบริหารจัดการบางอย่างรวมทั้งยาฆ่าแมลงกับ whitefly ในอ้อยทำออก 2552 2554 ภูมิภาคเกษตรสถานีวิจัย Anakapalle รัฐอานธรประเทศ อินเดีย ผลการเปิดเผยว่า การเอาออกรบกวนใบ + พ่นของ imidacloprid @ 0.3 ml/lt กับ urea 2% ลด whitefly ประชากร (6 nymphs & puparia/10sq.mt) เปรียบเทียบกับไม่ถูกรักษาควบคุม (177 nymphs & mt puparia/10sq) โดยการบันทึกการตายร้อยละสูงสุดของ whitefly ผ่านการควบคุม (96.60%) และบันทึกซูโครสร้อยละสูงสุด (19.60%) และผลผลิตของเท้า (84.47t / ฮา) เมื่อเทียบกับตัวควบคุมที่ไม่ถูกรักษา (17.1%; 72.15t / ฮา) การรักษาที่ดีที่สุดถัดไปถูกรบกวนเอาใบ + สะเดาตามแมลง Azadirachtin @ 4 g a.i/ha (0.0004%) ที่ 5 ml/lt (ร้อยละ 81.83) และเอารบกวนใบ + dimethoate @2ml/lt (80.86%) ซึ่งไล่เลี่ยกับแต่ละอื่น ๆคำสำคัญ: อ้อย whitefly, Aleurolobus barodensis หน้ากาก imidacloprid แมลงสะเดา ased, detrashing และการจัดการแนะนำWhitefly อ้อย Aleurolobus barodensis รูปแบบในปีที่ผ่านมาได้ถือว่าสัดส่วนรุนแรงในอ้อยไม่เพียงแต่ ในรัฐอานธรประเทศ แต่ยังอยู่ ในพิหาร Gujarat รัฐหรยาณา นิรภัย มหาราษฎระ ปัญจาบ ทมิฬ Nadu และรัฐอุตตรประเทศ Nymphs ของ whiteflies ดูดซับจาก undersurface ของใบ ผล ใบเปิดเหลือง และบัวโรยรุนแรงของรบกวน และค่อย ๆ แห้ง (กุปตาและ Avasthy, 1954) ใบรบกวนมากครอบคลุม โดย sooty แม่พิมพ์, (Capnodium sp.,) ซึ่งมีผลกระทบต่อการสังเคราะห์ด้วยแสง รบกวนสูงทำให้พืชแคระการเจริญเติบโต และลดคุณภาพน้ำ มีการสูญเสียของ 30-40 เปอร์เซ็นต์ในซูโครสใน whitefly ที่ได้รับผลกระทบเท้า (สิงห์ร้อยเอ็ด al., 1956) รบกวน whitefly รุนแรงอาจส่งผลในการลดผลตอบแทนเท้าถึง 24% และขาดทุนในน้ำตาลถึง 2.9 หน่วย (คันนา 1948) ในทำนองเดียวกันพืชพืชและ ratoon ได้รับผลกระทบ โดยศัตรูพืชนี้ภายใต้เงื่อนไขการขาดไนโตรเจน (Mathur, 1941) Waterlogging ควบคู่ไปกับระดับต่ำสุดของไนโตรเจนทำให้การระบาดรุนแรงของแมลงนี้ (กุปตา 1953) ละลายของไนโตรเจนเนื่องจากเกิดฝนตกหนักยังส่งผลในพืชหนักแข้ง (Girdhari lal, 1958) ก่อนหน้า ก่อนการมาถึงของยาฆ่าแมลงอินทรีย์ รูปวาดใบไม้รบกวน ด้วย whitefly ที่ถือเป็นการวัดผลเมื่อประชากรของแมลง กรณีทำลายรุนแรง อย่างไรก็ตาม แบบฝึกหัดนี้กลายเป็น uneconomical และจึง ไม่สามารถ advocated แนะนำ insecticidal หลายได้ถูก advocated ในอดีตคนงานต่าง ๆ ในการควบคุมศัตรูพืชนี้ที่คนเดิน (Siddiqi และซสักเสนา 1960 Sandhu และสิงห์ 1964 Ananthanarayana et al., 1984)วัสดุและวิธีการทดลองได้ดำเนินการติดต่อกันสามปี 2008-2010 เรื่อง Randomised บล็อกออกจากกับเจ็ดรักษารวมทั้งควบคุมไม่ถูกรักษาซ้ำสามครั้ง พืชที่ขึ้นตามแนวทางลักษณะทางที่แนะนำโดย 93 A 145 แปลงขนาด 6 เมตร X 0.8 เมตร X 6 แถวได้ ปลูกที่ทำ ด้วย setts สาม budded ในการควบคุมของอัล whitefly การรักษาถูกบังคับทันทีหลังจากสังเกตเห็นแมลงครั้งที่สองในช่วงเวลา 15 วัน ข้อมูลประชากร whitefly ถูกต้องวิเคราะห์ทางสถิติ ลดลงร้อยละของประชากร whitefly ผ่านตัวควบคุมได้รับจากสูตรของ Abbottโพสต์การรักษา Pretreatmentประชากรประชากรในรักษาเครื่องลดลงร้อยละ = [1 - (-X-)] X 100โพสต์การรักษา pretreatmentประชากรประชากรในรักษาเครื่องการเตรียมกรงกรงที่เตรียมจากตัวกระป๋องเปล่าน้ำมัน 15 ลิตรกำลังการผลิต (33 X 22.5 X 33 ซม.) ลวดสแตนเลสขนาด 40 สุทธิถูกติดตั้งทั้งสองด้าน ในกรงเหล่านี้ อย่างมากรบกวนใบเรืองสุขภาพ และใหญ่ขนาด puparia (parasitized และ unparasitised) ถูกเก็บไว้ทำชิ้นเล็ก ๆ ของใบไม้ จำนวนชิ้นของใบพอถูกเก็บไว้ในกรงสำหรับ aeration ที่เหมาะสม ชิ้นส่วนของใบที่เปลี่ยนทุก 15 วัน ปรสิตเกิดใหม่ ถ้ามี ได้หลบหนีออกจากตาข่ายลวดสุทธิ ขณะ whitefly ผู้ใหญ่เนื่องจากขนาดที่ใหญ่กว่าได้ตายในกรงเองจำนวน whitefly pretreatment, 4 จุดในแต่ละทรีทเม้นต์ถูกสุ่มเลือก และทำเครื่องหมายด้วย แถวที่สามของความยาว 3 เมตรที่ถ่ายต่อจุดสังเกตในอุบัติการณ์ของ whitefly (นางและ puparia) ถูกบันทึกก่อนรักษาและหลังการรักษา 7 วัน จำนวน nymphs และ puparia ได้รับการบันทึกต่อ 5 X 2 ซม. (10 sq.cm) จาก 20 ออกจากภูมิภาค proximal กลาง และกระดูกของใบไม้ มีคำนวณค่าเฉลี่ยต่อตร.ซม. นอกจากนี้ยังบันทึกข้อมูลการพิมพ์เท้าที่เก็บเกี่ยว และข้อมูลทั้งหมดถูกต้องวิเคราะห์ทางสถิติผลและการสนทนาData presented in the table 1 indicated that all the treatments significantly reduced the whitefly population over control. The average number of whitefly nymphs & puparia per 10 sq.cm per plant were varied from 6 in 177 in different treatments. The lowest number of whitefly population with highest per cent mortality of whitefly (96.60 %) was recorded in T3 where removal of infested leaves followed by spraying of imidacloprid at 0.005% along with 2% urea was done compared to all other treatments. Earlier workers reported that clipping and disposing off affected leaves help preventing its spread. (Singh et al., 1956, Anonymous, 1965 and Ananthanarayana et al., 1984). Adequate manuring of plant and ratoon crops with not less than 100kg N/ha is recommended by Gupta and Avasthy (1954). The next best treatment was T4 which recorded 34 nymphs per 10 sq.cm/plant 80.79 per cent mortality in which removal of infested leaves followed by spraying of neem based pesticide Azadirachtin @ 4ga.i/ha (0.0004%) at 5ml/lt was done and it was on par with T5 in which removal of infested leaves followed by spraying of dimethoate @2ml/lt was done (80.22%). The plot treated with imidacloprid17.8SL @ 0.30 ml/lt recorded significantly highest sucrose (19.60%) and cane yield of 84.47t/ha which was closely followed by that of Azadirachtin @ 4ga.i/ha (0.0004%) at 5ml/lt (19.00% and 81.83 t/ha) and dimethoate 35EC@ 2ml /lt (18.80%; 80.86 t/ha). The results are in agreement with the findings of Narasimha Rao et al, 2011 who reported that removal of infested leaves followed by spraying of imidacloprid 17.8SL @0.25ml/lt reduced the incidence of whitefly to an extent of 93.75% and registered significantly highest sucrose (17.68%) and cane yield (93.75t/ha).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การจัดการอ้อยสีขาว FLY (ALEUROLOBUS BARODENSIS MASK.)
ในเขตภาคเหนือชายฝั่งทะเลของรัฐอานธรประเทศอินเดียบทคัดย่อ:
แมลงหวี่ขาวอ้อยที่ Aleurolobus barodensis หน้ากากในปีที่ผ่านมาได้มีการสันนิษฐานว่าสัดส่วนอย่างรุนแรงต่ออ้อยไม่เพียง แต่ในรัฐอานธรประเทศ แต่ยังอยู่ในหลายส่วนของ พื้นที่ปลูกอ้อยในอินเดีย มันเป็นหนึ่งในศัตรูพืชที่ดูดอย่างรุนแรงต่อการเพาะปลูกอ้อยตออ้อยใต้น้ำเข้าสู่ระบบเช่นเดียวกับภาวะภัยแล้งและยังอยู่ในดินด่างภายใต้ manuring ต่ำและที่ ratoons ที่เหลือโดดเดี่ยวสำหรับ นางไม้ของ whiteflies ดูดนมจาก undersurface ของใบและแมลงหวี่ขาวรบกวนอย่างรุนแรงอาจส่งผลในการลดลงของผลผลิตอ้อยเช่นเดียวกับการกู้คืนน้ำตาล ในฐานะที่เป็นข้อมูลเกี่ยวกับยาฆ่าแมลงใหม่เป็นน้อยที่อยู่ในการตรวจสอบประสิทธิภาพการจัดการบางอย่างรวมทั้งยาฆ่าแมลงกับแมลงหวี่ขาวในอ้อยได้ดำเนินการ 2009-2011 ในภูมิภาคที่สถานีวิจัยเกษตร Anakapalle รัฐอานธรประเทศอินเดีย ผลการศึกษาพบว่าการกำจัดของใบรบกวน + ฉีดพ่น imidacloprid @ 0.3ml / การลิตรพร้อมกับยูเรีย 2% ลดลงอย่างมีนัยสำคัญของประชากรแมลงหวี่ขาว (6 นางไม้และ puparia / 10sq.mt) เมื่อเทียบกับการควบคุมการรักษา (177 นางไม้และ puparia / 10sq เมา ) โดยการบันทึกอัตราการตายร้อยละที่สูงที่สุดของแมลงหวี่ขาวเหนือการควบคุม (96.60%) และยังบันทึกสูงสุดร้อยละน้ำตาลซูโครส (19.60%) และผลผลิตอ้อย (84.47t / ไร่) เมื่อเทียบกับการควบคุมการรักษา (17.1%; 72.15t / ไร่) ต่อไปรักษาที่ดีที่สุดได้รับการกำจัดกลิ่นเหม็นใบ + สะเดาตามสารกำจัดศัตรูพืช, Azadirachtin @ 4 กรัมสารออกฤทธิ์ / ไร่ (0.0004%) 5 มล. / ลิตร (81.83%) และการกำจัดกลิ่นเหม็นใบ + dimethoate @ 2ml / ลิตร (80.86%) ซึ่งอยู่บน ที่ตราไว้หุ้นกับแต่ละอื่น ๆ .
KEY-คำ:. อ้อย, แมลงหวี่ขาว, Aleurolobus barodensis หน้ากาก imidacloprid สะเดา ased ยาฆ่าแมลง detrashing
และการจัดการความรู้เบื้องต้นแมลงหวี่ขาวอ้อย
Aleurolobus barodensis หน้ากากในปีที่ผ่านมาได้มีการสันนิษฐานว่าสัดส่วนอย่างรุนแรงต่ออ้อยไม่เพียง แต่ในรัฐอานธรประเทศ แต่ ยังอยู่ในมคธรัฐคุชราตรัฐหรยาณากรณาฏกะ, Maharashtra, ปัญจาบรัฐทมิฬนาฑูและอุตตร นางไม้ของ whiteflies ดูดนมจาก undersurface ของใบ เป็นผลให้ใบเปลี่ยนเป็นสีเหลืองและสีชมพูในกรณีที่รุนแรงของการรบกวนและค่อยๆแห้ง (Gupta และ Avasthy, 1954) ใบรบกวนอย่างหนักถูกปกคลุมไปด้วยแม่พิมพ์เขม่าดำ (Capnodium sp.) ซึ่งมีผลกระทบต่อการสังเคราะห์แสง รบกวนสูงทำให้เกิดการเจริญเติบโตของพืชแคระแกรนและลดคุณภาพน้ำ มีการสูญเสียร้อยละ 30-40 ในน้ำตาลซูโครสในแมลงหวี่ขาวอ้อยได้รับผลกระทบคือ (Singh et al., 1956) รบกวนแมลงหวี่ขาวอย่างรุนแรงอาจส่งผลในการลดลงของผลผลิตอ้อยได้ถึง 24% และการสูญเสียในน้ำตาลถึง 2.9 หน่วย (คันนายาว, 1948) พืชและพืชอ้อยตอได้รับผลกระทบเช่นกันโดยศัตรูพืชนี้ภายใต้เงื่อนไขการขาดไนโตรเจน (Mathur, 1941) ควบคู่ไปกับการขังในระดับต่ำทำให้เกิดการระบาดของโรคไนโตรเจนที่รุนแรงของศัตรูพืชนี้ (Gupta, 1953) ชะล้างไนโตรเจนเนื่องจากฝนตกหนักยังส่งผลให้ศัตรูพืชหนักสร้างขึ้น (Girdhari Lal, 1958) ก่อนหน้านี้ก่อนการถือกำเนิดของยาฆ่าแมลงอินทรีย์ตัดของใบรบกวนกับแมลงหวี่ขาวได้รับการพิจารณาเป็นมาตรการที่มีประสิทธิภาพสำหรับการปราบปรามประชากรศัตรูพืช ในกรณีของการรบกวนอย่างรุนแรง แต่การปฏิบัตินี้จะกลายเป็นไม่ประหยัดและดังนั้นจึงไม่สามารถสนับสนุน คำแนะนำฆ่าแมลงหลายคนได้รับการสนับสนุนในอดีตที่ผ่านมาโดยคนงานที่แตกต่างกันสำหรับการควบคุมศัตรูพืชในสถานที่ที่แตกต่างกันนี้. (Siddiqi และ Saxena 1960; Sandhu และซิงห์, 1964. Ananthanarayana, et al, 1984)
วัสดุและวิธีการทดลองดำเนินการสำหรับ
ติดต่อกันสามปีนับจาก 2008-2010 ในการออกแบบที่เรียบง่ายบล็อกสุ่มเจ็ดการรักษาได้รับการรักษารวมถึงการควบคุมการจำลองแบบสามครั้ง พืชที่ได้รับการเลี้ยงดูตามการปฏิบัติทางการเกษตรที่แนะนำโดยใช้ 93 145 ขนาดพล็อตเป็น 6 เมตร X 0.8m X 6 แถว ปลูกได้ทำกับสามดอก Setts สำหรับการควบคุมของอัลแมลงหวี่ขาวรักษาถูกกำหนดทันทีหลังจากที่สังเกตเห็นศัตรูพืชสำหรับสองครั้งที่ 15 ช่วงวัน ข้อมูลเกี่ยวกับประชากรแมลงหวี่ขาวได้ภายใต้การวิเคราะห์ทางสถิติ ต่อร้อยละการลดลงของประชากรแมลงหวี่ขาวเหนือการควบคุมเป็นสูตรที่ได้รับจากแอ๊บบอตโพสต์การรักษาปรับสภาพประชากรประชากรในการตรวจสอบการรักษาต่อการลดลงร้อย= [1 - (------------------- ---- -------------------------- X)] X 100 ปรับสภาพโพสต์การรักษาประชากรของประชากรในการรักษาการตรวจสอบการจัดทำกรงกรงได้จัดทำจากกระป๋องที่ว่างเปล่าของน้ำมันความจุ 15 ลิตร (33 X 22.5 X 33 ซม.) ทั้งสองด้านสแตนเลสสุทธิลวดตาข่ายขนาด 40 ก็พอดี ในกรงเหล่านี้ใบรบกวนอย่างหนักแบกขนาดที่ใหญ่กว่าเพื่อสุขภาพและ puparia (เบียนและ unparasitised) ถูกเก็บไว้โดยการทำให้ชิ้นเล็ก ๆ ของใบ จำนวนที่เพียงพอของชิ้นส่วนของใบที่ถูกเก็บไว้ในกรงสำหรับการเติมอากาศที่เหมาะสม ชิ้นส่วนของใบถูกแทนที่ทุก 15 วัน ปรสิตที่เกิดขึ้นหากได้รับการหลบหนีออกจากสุทธิลวดตาข่ายขณะที่ผู้ใหญ่แมลงหวี่ขาวเนื่องจากขนาดที่ใหญ่กว่าถูกเสียชีวิตอยู่ในกรงของตัวเอง. สำหรับการนับการปรับสภาพของแมลงหวี่ขาว, สี่จุดในการรักษาแต่ละสุ่มเลือกและทำเครื่องหมาย แต่ละแถวที่สามของความยาวสามเมตรถูกนำมาต่อจุดและการสังเกตในอุบัติการณ์ของแมลงหวี่ขาว (ผีสางเทวดาและ puparia) จะถูกบันทึกก่อนการรักษาและ 7 วันหลังจากการรักษา จำนวนนางไม้และ puparia ถูกบันทึกไว้ละ 5 X 2 ซม. (10 sq.cm) ตั้งแต่วันที่ 20 ใบจากต้นภูมิภาคกลางและปลายของใบ เฉลี่ยต่อตร. ซม. ที่คำนวณได้ ข้อมูลเกี่ยวกับผลผลิตอ้อยที่ถูกบันทึกไว้ยังที่เก็บเกี่ยวและข้อมูลทั้งหมดที่ถูกยัดเยียดให้การวิเคราะห์ทางสถิติ. ผลและอภิปรายข้อมูลที่แสดงในตารางที่ 1 แสดงให้เห็นว่าการรักษาทั้งหมดที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญของประชากรแมลงหวี่ขาวเหนือการควบคุม ค่าเฉลี่ยของจำนวนนางไม้และแมลงหวี่ขาว puparia ละ 10 sq.cm ต่อพืชแตกต่างกันจาก 6 ใน 177 ในการรักษาที่แตกต่างกัน จำนวนต่ำสุดของประชากรแมลงหวี่ขาวที่มีต่ออัตราการตายที่สูงที่สุดร้อยของแมลงหวี่ขาว (96.60%) ถูกบันทึกไว้ใน T3 ที่การกำจัดของใบรบกวนตามด้วยการฉีดพ่น imidacloprid ที่ 0.005% พร้อมกับยูเรีย 2% ได้กระทำเมื่อเทียบกับการรักษาอื่น ๆ ทั้งหมด คนงานก่อนหน้านี้มีรายงานว่าการตัดและการกำจัดออกใบได้รับผลกระทบช่วยป้องกันการแพร่กระจายของ (ซิงห์ et al., 1956 ไม่ระบุชื่อ 1965 และ Ananthanarayana et al., 1984) เพียงพอ manuring ของพืชและพืชอ้อยตอที่มีไม่น้อยกว่า 100 กก N / ไร่แนะนำโดยแคนด์และ Avasthy (1954) การรักษาที่ดีที่สุดต่อไปคือ T4 ซึ่งบันทึก 34 นางไม้ละ 10 sq.cm/plant อัตราการเสียชีวิตร้อยละ 80.79 ซึ่งในการกำจัดของใบรบกวนตามด้วยการฉีดพ่นสารกำจัดศัตรูพืชสะเดาตาม Azadirachtin @ 4ga.i / ไร่ (0.0004%) ที่ 5ml / ลิตรเป็น ทำและมันก็เป็นที่ตราไว้กับ T5 ซึ่งในการกำจัดของใบรบกวนตามด้วยการฉีดพ่น dimethoate @ 2ml / ลิตรได้ทำ (80.22%) พล็อตการรักษาด้วย imidacloprid17.8SL @ 0.30 มล. / LT บันทึกไว้อย่างมีนัยสำคัญสูงสุดซูโครส (19.60%) และผลผลิตอ้อยของ 84.47t / ไร่ซึ่งตามอย่างใกล้ชิดโดยที่ Azadirachtin @ 4ga.i / ไร่ (0.0004%) ที่ 5ml / ลิตร (19.00% และ 81.83 ตัน / เฮกตาร์) และ dimethoate 35EC @ 2ml / ลิตร (18.80% 80.86 ตัน / เฮกตาร์) ผลลัพธ์ที่ได้จะอยู่ในข้อตกลงกับผลการวิจัยของนาราซิมฮาราว et al, 2011 ที่รายงานว่าการกำจัดของใบรบกวนตามด้วยการฉีดพ่น imidacloprid 17.8SL @ 0.25ml / ลิตรลดอุบัติการณ์ของแมลงหวี่ขาวขอบเขตของ 93.75% และจดทะเบียนอย่างมีนัยสำคัญซูโครสสูงสุดที่ (17.68%) และผลผลิตอ้อย (93.75t / ไร่)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การจัดการอ้อยสีขาวบิน ( หน้ากาก การเปลี่ยนแปลง aleurolobus ) ในเขตชายฝั่งทางตอนเหนือของรัฐอานธรประเทศ , อินเดีย

โดย : แมลงหวี่ขาวอ้อย , หน้ากาก aleurolobus เปลี่ยนแปลงในปีล่าสุดได้ถือว่าร้ายแรงสัดส่วนอ้อยไม่เพียง แต่ในอินเดีย แต่ยัง ในส่วนต่างๆ ของพื้นที่ปลูกอ้อยในอินเดียมันเป็นหนึ่งในศัตรูพืชร้ายแรงในอ้อยตอ พืชดูดน้ำเข้าสู่ระบบ รวมทั้งสภาวะภัยแล้ง และในดินด่างต่ำและภายใต้ manuring ที่ ratoons ที่เหลือ uncared สำหรับ พวกนางไม้ของ whiteflies ดูดทรัพย์จาก undersurface ของใบไม้ และแมลงระบาดรุนแรงอาจส่งผลในการลดในอ้อยผลผลิตตลอดจนการกู้คืนน้ำตาลเป็นข้อมูลชนิดใหม่คือ ขาดแคลน การสอบสวนเสนอต่อประสิทธิภาพการจัดการการปฏิบัติบางอย่างรวมถึงยาฆ่าแมลงกับแมลงในไร่อ้อยถูกพาออกไปจากปี 2554 ที่สถานีวิจัยเกษตรในภูมิภาค , anakapalle รัฐอานธรประเทศ , อินเดีย ผลการศึกษา พบว่า การกำจัดกลิ่นเหม็นใบพ่นอิมิดาโคลพริด @ 0ม. / มันพร้อมกับยูเรีย 2 % ช่วยลดประชากรแมลง ( 6 นางไม้& puparia / 10sq . MT ) เมื่อเทียบกับการควบคุมรักษา ( 177 นางไม้& puparia / 10sq ตัน ) โดยการบันทึกสูงสุดเปอร์เซ็นต์การตายของแมลงควบคุม ( 96.60 % ) และยังบันทึกสูงสุดร้อยละ 0.5 ( 19.60 % ) และผลผลิตอ้อย ( 84.47t / ฮา ) เมื่อเทียบกับการควบคุมรักษา ( 17.1 % ; 72.15t / ฮา )ต่อไปคือการรักษาที่ดีที่สุดรบกวนใบสะเดายาฆ่าแมลงตามสาร @ 4 g a.i/ha ( 0.0004% % ) / มัน 5 ml ( 81.83 % ) และการกำจัดกลิ่นเหม็นใบได @ 2ml / LT ( 80.86 % ) ซึ่งเมื่อเทียบกับแต่ละอื่น ๆ .
key-words : อ้อย , แมลง imidacloprid aleurolobus เปลี่ยนแปลง , หน้ากาก สะเดา ased แมลง detrashing และการจัดการเบื้องต้น .

อ้อยแมลงการเปลี่ยนแปลงในรูปแบบ aleurolobus ที่ผ่านมาถือว่าร้ายแรงสัดส่วนอ้อยไม่เพียงแต่ในรัฐอานธรประเทศ แต่ยังอยู่ในแคว้นมคธ , Gujarat , เคาน์ , Karnataka , Maharashtra , ปัญจาบ , ทมิฬ Nadu และอุตตร . พวกนางไม้ของ whiteflies ดูดทรัพย์จาก undersurface ของใบ ผลใบเปลี่ยนเป็นสีเหลืองและสีชมพูในกรณีที่รุนแรงของที่มา และค่อยๆแห้ง ( Gupta และ avasthy , 1954 ) หนักรบกวนใบจะปกคลุมด้วยแม่พิมพ์สีเขม่า ( capnodium sp . ) ซึ่งมีผลกระทบต่อการสังเคราะห์แสง การรบกวนสูงสาเหตุลีบต่อการเจริญเติบโตของพืชและลดคุณภาพน้ำ มีการสูญเสีย 30-40 เปอร์เซ็นต์น้ำตาลซูโครสในผลกระทบ แมลงหวี่ขาวอ้อย ( Singh et al . , 1956 )แมลงระบาดรุนแรงอาจส่งผลในการลดในอ้อยให้ผลผลิตได้ถึง 24% และการสูญเสียน้ำตาลถึง 2.9 หน่วย ( Khanna , 1948 ) พืชและตอซังพืช ศัตรูพืช ในทํานองเดียวกันได้รับธาตุไนโตรเจนนี้ภายใต้เงื่อนไข ( มาเธอร์ , 1941 ) น้ำขังคู่กับระดับต่ำของไนโตรเจนเกิดระบาดรุนแรงของศัตรูพืช ( Gupta , 1953 )การชะละลายของไนโตรเจนเนื่องจากฝนตกหนักยังส่งผลในการสะสมศัตรูพืชหนัก ( girdhari ลาล , 1958 ) ก่อนหน้านี้ ก่อนที่แอดเวนต์ของอินทรีย์สารฆ่าแมลงทำให้ใบ infested กับแมลงหวี่ขาวถือว่าเป็นมาตรการที่มีประสิทธิภาพ เพื่อลดประชากรของศัตรูพืช ในกรณีของการรบกวนอย่างรุนแรง อย่างไรก็ตาม การปฏิบัตินี้จะกลายเป็นที่ฟุ่มเฟือยและดังนั้นจึงไม่สามารถสนับสนุน .หลายข้อ ) ได้สนับสนุน ในอดีต โดยคนงานต่าง ๆสำหรับการควบคุมศัตรูพืชในสถานที่ต่าง ๆ ( และอีม ซิดดิจิ Saxena , 1960 ; และแซนดูซิงห์ , 1964 ; ananthanarayana et al . , 1984 )

วัสดุและวิธีการทดลองสอนเป็นเวลา 3 ปีติดต่อกัน จากธุรกิจง่าย ( Block มีการรักษาและการควบคุมรวมถึงเจ็ดจำนวน 3 ครั้ง พืชที่เติบโตตามการแนะนำทางปฏิบัติโดยใช้ 93 145 . ในแปลงทดลองขนาด 6m x 0.8m x 6 แถว ปลูกอ้อยตอ 3 ลง .